HINDI ALINTANA ng dalawang magkadaupang-palad ang malamig na pagaspas ng dagat maging ang malamig na ihip ng hangin. Ang lagablab at silakbo ng kanilang katawan ang tanging nagpapairal sa kanilang huwisyo nang gabing iyon. They’re giving each other heat as much as they wanted.
“I think we can make this better if we’re lying,” suhestiyon ni Blythe na tumataas ang libido sa kanyang katawan.
Hindi na umimik si Kai at kinarga na ang dalaga papunta sa pangpang kung saan ay may maliit na cottage. Doon ay muling naglaplapan ang dalawa ng walang pakundangan at mas naging gigil at mapangahas sa kanilang ginagawa.
“I can’t take it any longer. Eat me now,” pakiusap ni Blythe na tila nawawala na sa kanyang sarili.
Hindi na nagpaligoy-ligoy si Kai at agad na sinunggaban ang bukana nito at kinain ng buong giliw. Sobrang napapaliyad si Blythe sa sensasyon na tumatakbo sa kanyang katawan habang patuloy pa rin sa pagkain si Kai sa kanyang perlas. Sa labis na sarap na naramdaman ay mas idinin niya ang mukha ng binata sa kanyang pagkababae dahilan para maabot nito ang kanyang rurok at sumabog ang kanyang katas. Tila isang ulol na asong sinimot naman ito ng binata ng walang pag-aalinlangan na animo’y nasarapan sa lasa nito.
“That’s so sweet,” saad ni Kai sabay dila sa natirang katas sa kanyang mga labi. Nanghihinang ngumiti si Blythe bilang tugon sa binata.
Hindi pa man nakakabawi sa kanyang pagsabog ay pumuwesto na si Kai sa kanyang bukana at ikiniskis ang alaga nito sa kanyang ari para muling magdala ng kiliti sa kanyang katawan. Nagkatinginan sina Kai at Blythe sa isa't isa na kapwa nalulunod sa kanilang pagnanasa.
“You’re being extra aggressive and hot tonight, baby,” malanding sabi ni Blythe sa binata at hinaplos ang mukha nito na may paglalambing.
“Coz you're driving me crazy with that look in your face and you're fucking damn ass would be perfectly fit into mine,” he said in huskily voice.
At sa isang iglap, isang malakas na hiyaw ang kumawala sa kanyang bibig nang biglang ipasok ni Kai ang alaga nito sa kanyang bukana.
“Aray!” hiyaw niya sabay napahawak nang mahigpit sa braso ng binata.
Virgin? Natauhan ang binata nang makita ang butil ng luha ang kumawala sa gilid ng mga mata ng dalaga. Pinahid niya ang mga ito at hinalikan ang dalaga sa noo ng buong may pag-iingat.
“I’ll be gentle,” mahinahon na wika ng binata saka dahan-dahang umulos hanggang sa makapasok ito ng buo.
Hindi na muna kumilos si Kai at hinayaang nakabaon ang alaga niya roon nang sa gano’n ay bumuka ang bukana ng dalaga. Nang medyo nakabwelo na ay hinugot ito nang bahagya saka nagsimulang umulos muli. Sa bawat paglabas-pasok ni Kai sa bukana ni Blythe ay siya ring sunod-sunod na malalalim na ungol nito. Ang hapdi na napalitan na ng sarap. Sa bawat pagkadyot ng binata ay siya ring pagsalubong ng balakang ng dalaga dahilan para mas bumaon ang naninigas nitong sandata.  Mas malalim mas nakakabaliw na sensasyon ang dinadala nito sa kanilang dalawa.
“More baby more…” daing sa sarap ni Blythe dahilan para pag-igihin pa ni Kai ang kanyang pagkadyot sa ari ng dalaga.
Habang tumatagal ay pasarap nang pasarap ang bawat pagkadyot at lalong nanggigil silang dalawa sa isa’t isa hanggang sa hindi na nila napigilan ang kanilang sukdulan at kapwa na narating ang rurok ng kasiyahan. Akala ni Blythe ay doon na magtatapos ang nagbabaga nilang gabi ngunit muling pinaliyab ni Kai ang init sa kanilang dalawa at pinatagilid ang dalaga saka muling inulos ang kanyang ari at kumadyot nang malalakas at madidiin. Halos mabaliw si Blythe sa kanyang dinaranas at mas napahiyaw pa sa sarap.
“Fuck me hard, baby!” hiyaw ni Blythe sa pagitan ng kanyang malalanding ungol.
Gaya ng sabi ng dalaga ay mas pinag-igihan pa ni Kai ang kanyang pagkadyot sinabayan niya pa ito ng paglamas at palapirot sa dibdib ni Blythe na mas nagpaulol sa nararamdaman nito. Ang halik at pagdila ni Kai sa tainga pababa ng leeg ng dalaga ay dumagdag din sa libog na kanilang nararamdaman.
“Do you like, baby?” bulong tanong ni Kai sa dalaga na tanging ungol lang ang isinagot nito sa kanya. “I told you, you're ass is perfectly fits into mine,” malibog na sambit ni Kai at mabilis niyang hinatak paibabaw si Blythe sa kanya.
Nanatiling magkahugpong ang kanilang mga ari habang si Blythe ay nakaupo sa ibabaw ni Kai habang gumigiling.
“Kai…” malandi at namamaos na tawag ni Blythe sa pangalan ng binata. “I want more…” pakiusap nito.
Napangisi si Kai at mabilis nitong pinagpalit ang kanilang posisyon na ngayon ay siya ng muli ang nasa ibabaw ng dalaga.
“Okay, baby. I'll give you what you want,” saad nito.
Mabilis nitong itinaas sa ere ang dalawang hita ng dalaga at saka umulos na ubod ng pagkadiin-diin na siyang mas bumabasag sa pagkababae ni Blythe. Malalakas na hiyaw at ungol ang kumawala sa bibig ni Blythe nang sunod-sunod siyang araruhin ng binata. Hindi tumigil si Kai hangga't hindi sila sabay na umabot sa kanilang sukdulan. Ang tahimik na gabi ay pinuno ng ungol at salpukan ng mga ari nina Kai at Blythe. Ang pagbangga ng kanilang mga kaselanan ang siyang sumaliw sa ihip ng hangin at pagaspas ng karagatan. Isang malakas na pag-ulos, hiyaw at pagsabog ng mga katas sa loob ni Blythe nagtapos ang mainit nilang kapusukan.
Habol ang hiningang bumagsak ang katawan ni Kai sa ibabaw ng dalaga. Nanatili lamang sila sa ganoong posisyon at pinapakiramdaman ang patuloy na pagkislot ng alaga ni Kai sa loob ng dalaga, mga mainit na hiningang lumalabas sa kanilang mga bibig at ang mainit at pawisang mga katawan dahil sa umaatikabong aksyon na kanilang ginawa. Matapos ang ilang sandali ay tinignan niya ang babaeng pagod na pagod at nanghihina matapos nilang pagsaluhan ang isang mainit na gabing iyon. Hinalikan niya ito sa noo at hinawi ang mga hibla ng buhok na nagkalat sa mukha nito.
“Sleep well, my dear,” malambing na saad ni Kai. Niyakap niya ang dalaga nang mahigpit saka ipinikit ang kanyang mga mata para matulog.
MAHIMBING na ang pagkakatulog nina Kai at Blythe nang biglang nanariwa ang isang lumang alaala ang pumasok sa panaginip ni Kai.
“Happy birthday, baby. Love, Mama.”
“Happy birthday, my son. Love, Papa.”
Ito ang mga nakasulat sa mga regalong bumungad sa pag-gising ng batang Kai, mga mamahaling laruan ang kanyang natanggap  sa kanyang mga magulang kapalit ng presens’ya nila sa kanyang kaarawan. Espesyal na araw niya ngayon ngunit wala ang pinakagusto niyang makasama sa araw na iyon. Muli, iniwan na naman siya ng kanyang mga magulang. Kaarawan niya ngayon ngunit ang kasama niya ay ang mga malalaking regalo na iniwan sa kanya ng mama at papa niya nang hindi man lang nagpaalam bago ito umalis.
Unti-unting bumuhos ang luha sa kanyang munting pisngi, ilang oras na ganoon lang ang batang Kai. Ganito rin ang nangyari sa mga nagdaang kaarawan nito, lagi na lang ito mag-isa, may magulang ngunit hindi niya makuhang maramdaman na meron nga siya nito. Ang tanging gusto niya lamang ay tulad noong limang taong gulang pa lamang siya na kung saan kasama niya ang kanyang mama't papa. Ang mga sandaling nagtatawanan silang tatlo at ang mga gabing tinatakot siya ng kanyang mama. Ngunit lahat ng iyon ay naglaho na lamang parang isang bula. Isang alaala na hindi na muling mangyayari.
Lumipas pa ang ilang oras bago ito tumigil sa pag-iyak. Lumabas ito ng k’warto at nakita niya ang kanilang kasambahay na masayang naghahanda sa kanyang kaarawan samantala siya ay hindi magawang maging masaya. Lihim itong pumuslit palabas ng kanilang bahay habang abala ang kanilang mga kasambahay sa pag-aasikaso. Mabilis at maingat siyang nagtungo sa parke sa labas ng village.
“When will they prioritize me? Both of them cared only for their business. Is that more important than their own son?” paghihimutok ng bata.
Pumasok ito sa barrel at doon nagmukmok. Maraming tanong ang pumasok sa musmos na isipan nito, “Do they love me?”, “Do I have parents?”, “Am I invisible to them?” at kung ano-ano pa hanggang sa napaiyak na ito dahil wala siyang mahanap na sagot sa mga tanong sa kanyang sarili. Walang humpay na paghikbi ngunit napatigil ito nang may marinig na boses ng isang babae.
“Bakit ka umiiyak?”
Napakunot-noo ang batang Kai sa tanong ng batang babae sa kanya.
“Ha?”
“Sabi ko, “Bakit ka umiiyak?” bingi ka ba?” tanong ng batang babae.
“Sorry but I can’t understand you,” sagot nito na naguguluhan pa rin sa gustong sabihin ng batang babae.
“Patay! Alien!” napasapong bulalas ng batang babae.
“What?” naguguluhang tanong ng batang Kai.
“Paano ba ‘to? Hmm… Ah! Why you cry? Teka tama ba? Basta ‘yon na ‘yon!”
“Nothing,” maikling sagot niya.
“Anong nothing nothing ka d’yan? Iiyak ka ba ng walang dahilan?”
“Ha?”
“Ano ba ‘yan, ang hirap naman makipag-usap sa alien nakakabobo!” nayayamot na saad ng batang babae. Napakamot na lang ito ng kanyang ulo dahil sa hirap itong makipag-usap sa kanya.
Hindi na lang nagtanong ang batang babae imbes iniabot ng bata ang kanyang panyo sa batang Kai dahilan para mapatingin ito sa kanya.
“Don’t cry, you will look ugly. Your handsome face will waste.” Pilit na ingles ng batang babae na halatang nahihirapan.
Nawala ang lungkot na naramdaman ng batang Kai at napalitan ng tawa dahil sa mga sinabi ng batang babae sa kanya. Panay ang daldal ng batang babae na ikinawili ng batang Kai. Simple lang ang mga ikinuk’wento nito kahit na bali-baliko ang ingled niya nagagawa siya nitong patawanin. Labis na galak ang naramdaman ng batang Kai nang sandaling iyon, kahit na nahihirapan ang batang babae sa pakikipag-usap sa kanya ay hindi siya nito iniwan imbes matiyaga itong nakipag-usap sa kanya. Nagpatuloy ang kanilang usapan hanggang sa napansin na ng dalawang bata ang pagdilim ng paligid.
“We should go home, it’s getting dark also it’s dangerous for you if you stay late outside,” saad ni Kai sa batang babae.
“Hindi ko masyadong naintindihan lahat pero alam ko sabi mo uwi na ako kaya, okay, I go home you go too,” wika ng batang babae dahilan para mapatawa na naman ang batang Kai sa kakengkoyan nito.
“Thank you,” masayang sabi ng batang Kai.
“Welcome,” nakangiting tugon ng batang babae. “Pero teka, para saan ‘yong thank you?” nagtatakang tanong nito.
“Thank you for making my birthday not a complete mess. Somehow, it’s worth to remember after meeting you,” nakangiting sabi ng batang Kai.
“Ano ba ‘yan! Ang hirap mo kausapin alien, pero narinig ko sinabi mo birthday mo ngayon? Bakit ngayon mo lang sinabi?” bulalas na sigaw ng batang babae at napamaywangan ito na may kasamang paghaba ng nguso nito.
“I thought it wouldn’t go any better but I’m wrong. Sorry,” paghingi ng dispensa ng batang Kai sa batang babae.
“Ba’t ka—  ay ano ba! Don’t sorry me. You should be happy today! ‘Wag sad!” pagtatamang saad ng batang babae.
“I’m already happy, thanks to you.”
“No! You don’t feel happy if I don’t sing this!” At huminga nang malalim ang batang babae sabay kanta nang malakas.
“Happy birthday to you! Happy birthday to you! Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you!” buong siglang kanta nito sa kanya dahilan para makaramdam siya ng kakaibang galak.
“Yehey! Happy birthday!” Muling bati nito sa kanya. Sa hindi malamang dahilan ay niyakap niya ang batang babae.
“Thank you! Thank you for making me happy. I promise when we grow up I’ll marry you,” saad nito sa batang babae.
“Ha? Marry me? Papakasalan mo ko?” gulat na tanong ng batang babae. Inalis ng batang Kai ang pagkakayakap dito at hinarap ito.
“Yes,” maiksing tugon niya.
Nanlaki ang mga mata ng batang babae sa kanyang narinig dahilan para mapatili ito.
“Really? Seryoso ka?” hindi makapaniwalang tanong nito sa batang Kai.
“Yes. You don’t want?” tanong ng batang Kai na may bahid ng lungkot sa kanyang tono.
“No! I mean, yes! I want to marry you! Aarte pa ba ako sa isang g’wapong katulad mo?”
“Promise me, you will be my wife when we grow up,” disperadong sabi nito sa batang babae.
“Promise!” At nag-pinky swear ang dalawang bata. Matapos noon ay nagpaalam na sila sa isa’t isa.
Hindi mabura ang tuwa sa mukha ng batang Kai dahil sa ginawa nilang pangako ng batang babae na sila’y magpapakasal kapag dumating na sila sa hustong edad.
Lumipas ang mga araw at paulit-ulit na lihim na pumupuslit ang batang Kai para makipagkita sa batang babae. Walang araw na hindi sila nagkikita, doon lamang nakaramdam ng saya ang batang Kai na hindi niya maramdaman sa kanyang mga magulang na natagpuan niya sa isang batang babae na pinangakuan niya ng kasal. Nangako ito sa sarili na wala siyang ibang papakasalan kun’di ito lamang. Akala ng batang Kai ay wala ng katapusan ang sayang kanyang nadarama ngunit gaya ng kasabihan, “Walang kasiyahan ang hindi nagwawakas.” Nalaman ng kanyang mga magulang ang ginawa niyang pagtakas dahilan para ito ay magalit at pagpasyahang lumipat silang pamilya sa ibang bansa.
“No! I won’t go anywhere! I won’t leave her!” matinding pagtutol ng batang Kai.
“Who taught you to talk to us like that? Was that imprudent girl taught you that?” galit na tanong ng kanyang ina.
“Why do you care all of a sudden? You didn't even care for me since then. She’s the only one who cares for me!” pagrarason ng batang Kai.
“How could you say that? We didn’t do anything wrong. We keep on working to give all your needs,” paliwanag ng kanyang ina.
“I don’t need that! What I need is you! I need my mom! I need my dad! But where were you? I found someone who will care for me and now, you want us to separate? I won't let you do that!” mariing tutol ng batang Kai.
“Stop this, Kaisler! You’re going too far! You will come with us whether you like it or not! This is for your own good,” mariing saad ng kanyang ama.
“No! I won’t come with you! I will not leave her!” sigaw ng batang Kai sabay takbo palabas ng kanilang bahay.
“I won’t leave her,” madiin niyang sabi sa kanyang sarili at dali-dali tumakbo papunta sa parke ngunit bago pa siya makalabas ng gate ng village ay hinarangan na siya ng mga guwardiya at agad siyang nadampot sa isa sa mga bodyguard ng kanilang pamilya.
“Blessie!” pagpupumiglas niyang sigaw ngunit hindi siya binitawan nito imbes ay kinarga siya nito at naglakad pabalik sa kanilang bahay.
“I won’t leave her!” sabay kagat sa braso ng bodyguard ngunit hindi nito ininda ang kanyang kagat.
Pinilit nitong pumiglas sa pagkakakulong niya sa braso ng bodyguard subalit nauubusan na siya ng lakas ang maliit niyang katawan para makakawala rito. Kung kaya inipon nito ang natitirang lakas sa kanyang paa at sinipa nang malakas ang bodyguard na saktong tumama sa maselang parte nito dahilan para siya ay mabitawan. Mabilis siyang tumakbo ngunit huli na ang lahat, nahawakan siya ng kanyang ama.
“I said, I won’t leave her!”
Isang malakas na sampal ang tumama sa murang pisngi ng batang Kai.
“Enough Kaisler! You won’t go to her! You will come with us! Even if I need to do drag you inside the plane I will!” mariin at galit na bulyaw sa kanya ng kanyang ama.
Natahimik ang bata at bumuhos ang luha sa kanyang pisngi.
“I hate you! All of you!”
Puno ng galit ang puso ni Kai nang araw na ‘yon. Wala siyang magawa para makasama ang babaeng gusto niyang makasama at mas nadurog ang kanyang puso nang makita si Blessie na masayang naghihintay sa parke, ang kanilang tagpuan.
“Blessie…” lumuluhang usal niya.
Habang papalayo ang kotseng sinasakyan nila ay unti-unting naglalaho sa kanyang paningin ang babaeng tanging umunawa at nariyan ng kailangan niya ng karamay.
“You’ll get it through, baby. You will forget her and you can find someone who is better than her. She’s too far from good, baby. You deserve better,” wika ng kanyang ina at sinubukang haplusin ang kanyang ulo ngunit mabilis nitong tinabig ang kamay nito.
“How can you say that if you don’t know anything about me?” napatawa nang mapait ang batang Kai. “Oh, that’s right! You will never know what’s good for me ‘coz both of you never been good to me. So how will you know what I deserve?”
Matapos niyang sabihin iyon ay muling nangilid ang luha sa kanyang mga mata. Sobrang nasasaktan ito sa katotohanan at nangyayari. Hindi niya magawang tanggapin ang mapait na nangyayari sa kanila ni Blessie.
“Kaisler!” singhal ng kanyang ama.
Napakagat ng labi si Kai ngunit hindi nito napigilan ang pagbuhos ng kanyang mga luha. Inalis niya ang mga tingin niya rito at muling tinanaw ang parke na tuluyan ng naglaho sa kanyang paningin.
“I swear, I will be back and get you, my love.”
Iyon ang ipinangako niya sa kanyang sarili habang pilit na tinatanaw ang naglahong parke. Kahit musmos pa lamang siyang maituturing ay hindi na mura ang kanyang kaisipan. Simulang magkamalay ito tanging libro ang naging sandalan niya sa panahong nagbago ang lahat— simula nang nawala ang kanyang mga magulang. Naging malawak man ang kanyang kaisipan ngunit ang kanyang emosyon ay nanatiling bata. Hindi man niya maipakita ngunit sa pagkakataong hindi niya kayang pigilan ito ay malaya niyang naipapakita ito. Alam niya na kung ano ang nangyayari sa paligid niya at alam niya ang bigat ng mga salitang binitawan niya kay Blessie pero determinado ito ng kanya itong sabihin sa batang babae. Papakasalan niya ito at walang makakapagbago noon.
NAGTAGUMPAY ang mga magulang ni Kai na mailayo ito sa batang babae at doon nanirahan sa Amerika. Walang araw na hindi ginusto ni Kai ang umuwi sa Pilipinas ngunit wala siyang magawa kung kaya iginugugol niya ang kanyang oras sa pag-aral ng wikang Filipino nang sa gayon, sa muli nilang pagkikita ni Blessie ay hindi na ito mahirapan sa tuwing magkakausap sila.
Lumipas ang dalawang taon, sa tuwing sasapit ang kanyang kaarawan ay pumupunta ito sa parke para doon magpalipas ng buong araw. Gaya ng nakagawian ay umuupo siya sa loob ng barrel at doon inaalala ang pangako nila ni Blessie sa isa’t isa.
“Just wait for me, Blessie. Just keep holding.”
Napakuyom ng kamay at napayakap nang mahigpit si Kai sa kanyang sarili at sinubsob niya ang kanyang mukha sa kanyang binti.
“I miss her badly,” nalulungkot niyang sabi sa kanyang sarili.
Isang buntong-hininga ang kanyang narinig at isang pamilyar na boses ang biglang gumising sa kanyang huwisyo.
“Why do I need to see you always at mess?”
Tila bumagal ang oras nang sandaling iyon sa paglingon ni Kai kung saan nanggaling ang pamilyar na tinig. Nabato ito sa kanyang pagkakaupo nang makita kung sino ang babaeng nagsalita.
“Blessie…” nauutal nitong usal.
Isang matamis na ngiti ang sumalubong sa kanya. Hindi niya maintindihan ang kanyang nararamdaman—pinaghalong gulat at tuwa.
“What? Are you just going to stare at me? Wouldn’t you say, “Hi”?” tanong ni Blessie.
Pilit kinumpas ni Kai ang kanyang sarili ngunit ang kanyang utak ay nahihirapang analisahin ang mga nangyayari.
“How did you get here? I thought you were in the Philippines,” naguguluhang tanong ni Kai.
“I followed you. Don’t you like that?” tanong ni Blessie na buo ang kumpyansa at tuwang-tuwa sa kanyang ginawa.
“No. It’s just that I’m surprised! And you can speak English very well!” manghang saad ni Kai.
“Oy! Nag-aral ako para sa ‘yo nang hindi tayo nahihirapan magkaintindihan! Pasalamat ka nag-effort ako dapat lang na pakasalan mo ko!” pagpapaalang sabi ni Blessie na ipinagmalaki ang sarili na ikinatuwa ni Kai.
“Oo, hindi ako nakalimot. Papakasalan kita,” tugon ni Kai na may pagka-slang ang tono dahilan para manlaki ang mata ni Blessie sa gulat.
“Hey! When did you learn to understand and speak Filipino?” bulalas na tanong ni Blessie.
Nagtawanan ang dalawa at nag-usap na tila ba walang katapusan.
“You never failed to make my birthday not a complete shit. Thank you, Blessie,” nakangiting saad ni Kai at niyakap niya ito nang mahigpit.
“You’re always welcome, Kai,” masaya at buong giliw na tugon ni Blessie.
 
NAGISING si Kai na may ngiti sa labi at nakita niya ang babae na nakasalo niya sa naglalagabgab na gabi kani-kanina lamang. Yakap-yakap niya pa rin ito, hinapit niya ang baywang nito papalapit sa kanya at hinalikan ito sa noo. Naagaw ang kanyang atensyon nang makita ang pulang balat sa balikat ng dalaga. At may kung anong sumagi sa isip niya na imahe na katulad sa balat na nakikita niya.
“Where did I saw this butterfly birthmark? It seems really familiar.”