MYRENE
Naalimpungatan ako sa kalagitnaan nang mahimbing na tulog ko dahil nakaramdam ako ng uhaw kaya bumangon ako para bumaba at kumuha ng tubig. Habang naglalakad ako pababa sa hagdanan ay nakarinig ako ng mahinang kaluskos sa kusina, I guess I'm not alone here right now.
Pagdating ko sa dining table ay natanaw ko kaagad ang tubig na nakalagay sa jug kaya lumapit ako roon para uminom, kumuha na rin ako ng baso. Ngunit habang nag sasalin ako ng tubig sa baso ay biglang may kung anong binuhos sa kaliwang side ng mukha ko kaya napapikit ako. Someone poured milk on my face, amoy na amoy ko 'yon. And I think I know who poured the milk on my face.
“Wah!! W-Who are you?! Are you perhaps… a ghost roaming in our house?! Wah!! Help!!!” sigaw ni Celine. Napairap na lang ako kahit hindi niya ako nakikita. What a weirdo.
“Kumalma ka. Ako lang 'to,” mahinahon na sagot ko dahil nagsisimula na siyang
umiyak habang nakaluhod at yakap-yakap ang mga tuhod niya sa tabi ko. Nang marinig nito ang boses ko at unti-unti siyang napaharap sa akin kahit hindi namin makita ang mukha ng isa't isa.
“A-Ate? I-Ikaw 'yan?”
“Oo, 'wag ka na matakot,” sagot ko at saka lumuhod din para magkapantay kami.
“Oh my god.”
“Why? What’s wrong?” tanong ko dito dahil mukhang nagpapanic ang boses niya. Hindi ko mapigilan mag-alala.
“Patay na ba tayo? B-Bakit nakikita kita? Oh gosh, I only remember getting milk in the kitchen, bakit patay na tayo ate? We’re both going to heaven naman, 'di ba?” she said and started to cry and sob again. Napasapo ako sa noo ko dahil sa sinabi niya.
“We’re not dead Celine. Get yourselves together,” sagot ko at saka hinawakan siya sa mga balikat niya pero tuloy-tuloy pa rin siya sa pag-iyak kaya tumayo ako para pumunta sa switch ng ilaw para buksan iyon.
Tumigil siya sa pag-iyak niya nang marealize niya na patay lang ang ilaw. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at nagtaka kung bakit ganoon ang itsura ko. Napa buntong hininga ako at saka sinandal sa pader ang braso ko at saka nag cross arms sa harapan niya habang nakaupo siya sa sahig. Mukhang nangalay na siya sa pagluhod niya kanina.
“Your face... What happened ate? It seems like something poured in your face,” tanong nito na parang nalimutan na niya ang ginawa niya sa akin kani-kanina lang.
“You poured me a glass of milk earlier, don’t you remember?” Nanlaki naman ang mata niya nang maalala niya. Napangisi na lang ako at napaiwas ng tingin sa kaniya.
“Oh... your are that ghost earlier?” Napabaling ang tingin ko sa kaniya at pinangunutan siya ng noo.
“W-What? Ghost? Mukha na ba akong patay sa 'yo?!” iritang tanong ko rito. Tumango naman siya bilang sagot. Napasinghal na lang ako sa sagot niya. Wow, huh.
“What part makes me look a ghost huh? Tell me.” Binaba ko ang paningin ko sa katawan ko at tumingin sa kaniya.
“Everything... your face, dress, hair, lahat. And another thing. Why did you put a night gown like that kasi?” tanong nito at saka tinuro ang white night gown ko na suot na halos umabot hanggang legs ko sa sobrang haba at sobrang laki rin para sa akin.
“I have nothing to wear. At saka isa pa, ako dapat ang natatakot sa itsura mo. Look at your facial mask,” sabi ko at saka tinuro ang facial mask na nasa mukha niya kanina pa. I wonder how she able to cry with that facial mask on.
“It’s not a sin to take care of yourself naman duh, wash your face na nga, I'm smelling the milk na eh! I will lick your face na lang kaya para mawala yung milk.”
“Dugyot. Matulog ka na nga!” irita na sabi ko rito at saka tinulak siya papunta sa hagdanan. Tumawa naman siya nang mahina at pumunta na sa first step ng staircase, babalik na sa kwarto niya.
“Okay. Goodnight!” pahabol na sabi nito bago umakyat sa itaas. Hinugasan ko rin muna saglit ang mukha ko bago umakyat pabalik sa kwarto. Pagdating ko sa loob ng kwarto ay hindi naman ako makatulog muli at nang tingnan ko ang orasan ay 2 AM na.
I just stared at the ceiling of my room and decided to get some air at my veranda to feel sleepy. Siguro mga 4 AM na ako nakatulog dahil pasikat na ang araw nang bumalik ako sa kama ko mula sa veranda.
“Ate! Wake up na please! You have visitors downstairs! Ugh! Your so annoying ha! Wake up or else I will barge in!” Sunod-sunod na malakas na katok ni Celine at nasigaw pa kaya nagising agad ako, kahit inaantok pa rin ako. Sa sobrang irita ko sa boses niya, tumayo ako at binuksan ang pinto ng irita, kunot ang mga kilay.
“Ano?! Natutulog yung tao, ano ba kailangan ng mga 'yan?!” sigaw na tanong ko. Nakita ko naman siyang nanlaki ang mata sa gulat.
“Uh.. classmates mo raw sila eh, they said something about study groups eh, maybe they got the wrong address?” sagot nito na ikinagulat ko. Nakalimutan ko nga pala na pupunta sila rito para sunduin ako. I'm pertaining about our group study with Zenn.
“Nasaan sila?” tanong ko.
“In the living room.” Agad akong bumaba papunta sa living room at nakitang nag aantay sila roon habang nakaupo sa couch. Mukha namang nagulat sila sa biglang pag sulpot ko sa harapan nilang lahat. Nakita ko rin si Nay Manang na nakatayo sa tabi ng couch at mukhang nagulat din sa itsura ko.
“Myrene hija... kagigising mo lang?” bungad na tanong nito sa 'kin.
“Good morni—este afternoon pala Myrene, ang ganda ng hairstyle mo today ha,” sabi ni Emman sa 'kin and then smiles awkwardly.
Nang tingnan ko rin sila Zenn ay mukhang may mali talaga sa itsura ko. Nagtataka ako kung bakit ganoon sila makatingin sa 'kin. May dumi ba sa mukha ko?
“Ate! You should brush your hair before facing the—forget it. Follow me,” sigaw ni Celine sa ’kin at saka ako hinatak palayo sa kanila.
Hinayaan ko na lang siya hilahin ako papunta sa kwarto niya dahil baka ayusan niya ako. Iniisip ko tuloy na mukha akong adik kanina dahil baka sabog ang buhok ko.
“Look at your self, do you look like presentable to face them?” sabi nito pagdating namin sa kwarto niya and as expected hinarap niya ako sa vanity table at nang makita ko kung gaano ka sabog ang itsura ko ay parang gusto ko nalang lamunin ng lupa! May muta pa ako! In my whole life, I have never been embarrassed like this!
“I’m embarrassed! What the hell, Am I really Myrene Seledez?” tanong ko sa kaniya habang nakatingin sa salamin. Hindi pa rin makapaniwala.
“Don’t worry! You have me! I’m making you lovely today!” sabi nito at saka kinindatan ako sa salamin.
“Alright. But at least, let me take a shower first.”
“Okay. You can take a bath in my bathroom. And ako na rin mamimili ng clothes mo!” she excitedly said. Wala akong nagawa kundi tumango na lang at pumunta sa loob ng bathroom niya.
She is more girly than I expected. Halos purple at pink na yata ang theme ng buong kwarto niya hanggang bathroom. Simula pinto, robes, soaps, shampoo, except for the toilet and bathtub.
Habang nasa kalagitnaan ako ng pagligo ay inabot niya naman sa 'kin ang pinili niyang susuotin ko. It’s not bad so I'm gonna wear this today. When I finished taking a bath, umupo na ako sa vanity table niya kung saan siya nag-aayos ng mukha niya. She blow dried my hair first and applied some moisturizer on my face. She put up some lip gloss on my lips too and a light make up. Mukha namang match 'yon sa suot ko sa blue polo shirt, white skinny jeans at white rubber shoes na suot ko. Tinali ko rin ang buhok ko into a bun at pagtapos noon ay bumaba na ako at hindi inaasahang makita sila sa dining table at kumakain.
“Myrene hija, sabayan mo na sila kumain alam kong kagigising mo pa lang. Umupo ka na rin sa tabi nila, ipaghahanda kita ng pagkain,” sabi ni manang sa 'kin, tumango na lang ako bilang sagot at umupo sa tabi ni Neil.
“You look much better than earlier,” bungad na sabi agad nito sa 'kin.
“Are you teasing me? Stop it.”
“What if I don’t? What will you do?” hamon na sabi pa nito. Napairap na lang ako sa sinabi niya at hindi siya pinansin.
Nang tingnan ko sila Zenn ay mukhang na enjoy naman nila ang pagkain kaya napangiti ako ng kaunti. Manang is the best cook I've ever met.
“Ayan hija, kumain ka na para maka alis na kayo, busy yata kayo, pasensya na at pinag antay pa kayo ni Myrene. Anong oras ka ba kasi natulog at hapon ka na nagising?” pang-uusisa na tanong niya habang inaabot sa 'kin ang plato ko na may kanin na. Kumuha na rin ako ng ulam at nag simula na kumain.
“4 AM na po ako nakatulog.”
“Ay sus ginoo, bakit puyat na puyat ka? Ano ba ang ginawa mong bata ka?” tanong ulit nito.
“Something happened. Some people poured a glass of milk on my face so I didn’t sleep after washing my face,” I answered while glancing Celine coming down to the stairs. Nang makita nito na nakatitig ako sa kaniya ay umiwas siya ng tingin.
“Sino? Sino ang nagbuhos sa 'yo ng gatas?”
“I... did,” Celine awkwardly answered and raised her hands as if she's reciting in class.
“Kung hindi mo sana ako binuhusan ng gatas, maaga akong nagising,” I said while putting my spoon and fork down then faced her. Pinaglalaruan nito ang mga daliri niya, mukhang naiilang pa rin sa ginawa niya kagabi.
“I’m sorry okay? By the way manang where’s dad?” she ask and tried to change the topic. She successfully changed the topic as expected.
“Hinanap mo pa 'yon? E 'di malamang sa malamang nasa business niya,” I answered for her. Pagtapos ko sagutin 'yon ay tumayo ako para umalis na.
“Antayin niyo 'ko sa living room pagtapos niyo. May kukunin lang ako sa itaas,” sabi ko sa kanilang lahat at saka naglakad paakyat dahil kailangan ko kunin ang phone ko at iPad ko para gamitin sa pag take ng notes mamaya. Pagtapos noon ay bumaba ako pero wala sila sa living room? Nasaan na ang mga 'yon? Sabi ko antayin ako ah.
“Nasaan na sila?” tanong ko kay Celine dahil siya na ang kumakain sa dining table mag isa.
“They're outside na. Inaantay ka. Good luck!” Napatango na lang ako at nagpaalam na sa kaniya at sinabi na sabihin kay Nay Manang na umalis na ako.
Pagdating ko sa labas, nakita ko silang mukhang tense lalo na si Zenn, it seems like someone they shouldn’t see appears out of the blue. Nang tingnan ko ang tinitingnan nilang lahat ay mukhang ayoko rin makita ang tao na 'to. It’s dad.
“Don’t mind him. Let’s go,” sabi ko sa kanila at pumunta na sa passenger seat para umupo nang bigla siya magsalita.
“Are you not even going to greet your father, Myrene?” sabi nito sa'kin, nagsisimula na naman ng mas malaking tensyon.
“Father? Ay erpats siya ni Myrene? Di halata,” rinig ko na bulong ni Zenn sa likuran.
“Manahimik ka teh, lalo na 'yang letche na bibig mo ha, itikom mo muna,” sagot naman ni Emman sa kaniya, pinagsasabihan siya.
“You should get in the car. Susunod ako,” sabi ko sa kanilang lahat. Aktong sasakay na silang lahat sa kotse nang biglang sumagot si dad.
“Why? Bakit ayaw mo ako ipakilala sa kanila? Do you even know how happy our family is?” Napabaling ako ng tingin sa kaniya at ngumisi ng sarkastiko dahil sa sinabi nito.
“Happy? Family? As far as I know, you're not my family. You’re just a stranger to me.” Nakita ko naman na nagbago ang ekpresyon ng mukha niya kanina at mukhang gusto na naman ako saktan. Ganiyan naman siya lagi, tuwing maiinis sa akin, sinasaktan ako. Sanay na 'ko, paulit-ulit na lang na nangyayari.
“What?! Do you have no manners now Myrene?! That’s not how I raised you! You little brat!” sigaw nito sa 'kin at saka sinampal ako nang malakas. Napangisi nalang ako sa ginawa niya dahil kahit may kasama ako o wala, ganoon ang trato niya sa 'min na mga anak niya.
Napabaling ang direksyon ng mukha ko sa kaliwa dahil sa pagkakasampal niya pero agad naman akong tumingin pabalik ng diretso sa kaniya. “You did not raise me. Do you even remember how you treated mom?” mapait na tono ko na sagot at umiiling-iling pa. “Maybe we used to be a family.” Tumatango ako habang sinasabi 'yon, tila ba may inaalala ako. “Maybe we used to be, but not anymore dad,” I added, gasping and then entered at the backseat of the car. Bakit napaka malas ko sa araw na 'to?
Sumakay na rin naman agad silang lahat at mukhang nanahimik sila dahil sa nangyari kanina. I’m glad they can take a hint, because I want to cry right now. I’m just holding it in because I don’t want to cry in others shoulders.
Tahimik naman silang lahat hanggang sa makarating kami sa harap ng condo building nila Zenn. Pagdating namin, bumaba na sila Zenn at naiwan kami ni Neil sa backseat. May naghatid pala sa amin papunta rito. Hindi ko lang napansin dahil sa insidente kanina. That's why we're in the backseat. Si Zenn yata ang nasa passenger seat kanina.
Pababa na sana ako nang bigla niya hilain ang braso ko para pigilan. Napatigil ako sa ginawa niya at unti-unting tumingin sa kaniya.
“Here,” sabi nito at saka nag abot ng ointment sa 'kin. Napakunot ang noo ko dahil sa ginagawa at kinikilos niya. Bakit parang bigla naman siyang bumait?
“Anong gagawin ko riyan?” tanong ko pero hindi siya sumagot. Sa halip, binuksan niya ang ointment at nag squeeze ng small amount sa index finger niya na lalo kong ipinagtaka.
“Excuse me for a second,” sabi nito at saka lumapit papunta sa mukha ko at nilagyan ng ointment ang noo ko. Nang matapos ito ay tumingin siya sa 'kin sa mata at ngumiti nang tipid.
“Your forehead is bleeding, I just helped you,” he said and smiled at me widely before getting off in the car.
:)