MYRENE
Nasa kalagitnaan kami nila Celine sa pagkain ng breakfast when my phone suddenly vibrated in my pocket. Inilapag ko ang kutsara at tinidor ko sa mesa to check my phone. Someone texted me but the number is from a unknown number. Spam message kaya 'to?
From: 09******560
Hi. Don't forget to eat your breakfast. Have a good day.
There's nothing weird about the message but it gives me goosebumps. Hindi ko naman basta-basta ibinibigay ang number ko sa isang stranger. Isa siguro sa mga kakilala ko ang nag bigay ng number ko sa kanila or it could be a spam message, I'm not really sure. I glanced at Celine on the table, she's eating in front of me quietly. Siya kaya ang nagbigay ng number ko? Well, there's only one way to find out.
I cleared my throat before asking her. "Celine. Did you gave my number to anyone else?" Unti-unti siyang humarap sa 'kin habang hawak ang kutsara't tinidor niya. She finished chewing first before speaking. And base on her reaction, nagulat siya sa tinanong ko.
"What? No! Of course not, why would I do that?" mariin na tanggi nito habang nakataas pa ang isang kilay. Tiningnan ko pa ito saglit sa mga mata para masabi kung nagsasabi siya ng totoo o hindi. Mukha naman na nagsasabi siya ng totoo kaya nagsimula na lang ulit ako sa pagkain at nilagay ang phone ko sa mesa pabalik.
"Why? May nag text ba sa 'yo na guy na saying that have a good day and don't forget your breakfast?" she started to blabber again while holding her utensils. She pouted a bit and rolled her eyes. "Nevermind... sa mga dramas at kwento lang naman nangyayari 'yon, so it's imposible to happen kaya." Natulala lang ako saglit sa mga sinabi niya. Kakanood niya siguro ng romantic dramas 'yon kaya nahulaan niya. She likes that cheesy stuff after all.
Noong tumingin ito sa akin habang puno ng kanin ang bibig nito, mukhang napansin niya na natameme ako sa sinabi niya at mukhang nabasa agad ako. Dali-dali siyang uminom ng gatas na kasama sa almusal at nanlakaki ang mga mata na tumingin sa akin.
"Oh my goodness! It's true ba? Let me see, let me see!" Excited niyang nilagay ang palad niya sa tapat ko, tila ba gustong makita ang text. "How a sweet guy! Sana may mag text rin sa'kin na ganiyan," dagdag niya na ngayon ay nakapalumbaba na sa table, tila ba nag da-daydream. Napailing na lang ako at tumabi sa kinauupuan nito.
Nilagay ko ang braso ko sa sandalan ng upuan at pinitik ng mahina ang noo nito. Agad naman siyang napaharap sa akin na hawak ang noo niya. "You're still dumb aren't you?" Kumunot ang noo nito at ngumuso sa akin at bigla akong hinampas nito sa braso nang mahina.
"What? I'm not dumb kaya! You're so mean to me ha!"
"You are dumb. A random stranger will text you but you still want to talk to him? Ngayon mo sabihin na hindi ka tanga."
Tumingin ito sa itaas, animo'y nag-iisip. Napatango-tango ito pagtapos ng ilang segundo at saka binaling ang paningin niya sa akin pabalik. "Yes it's weird... but I think he's sweet," she insisted at nakangiti pa na kinagat ang tinidor nito. Kinikilig.
I can't help but to scoff but what just she said. Unbelievable woman. Sweet? Is this some kind of novel or what?
"Tama na ang pag d-day dream mo riyan at kumain kana." Kinuha ko ang pagkain ko sa tapat ng table kung saan ako nakapwesto kanina para magsimula na ulit kumain nang bigla itong sumigaw kaya nabitawan ko bigla ang tinidor ko. Anak ng tipaklong.
"Right! We should bond together ate! Let's go to the mall!" I smirked at her, but not a sarcastic one. Tumingin ako sa kaniya at sinabing, "Sige, let's go to the mall."
As expected, she stood up and jump while smiling, halatang masaya kaya napailing ako, she's such a soft girl who gets excite in small things. Matagal-tagal na rin noong huling lumabas kaming dalawa sa mall ng magkasama kaya pumayag ako.
Iinom na sana ako ng gatas ngunit nagulat ako nang bigla ako nitong yakapin mula sa likuran. Mukhang tuwang-tuwa ito dahil makakasama niya nanaman ako. Psh. Buti na lang hindi natapon 'yong gatas.
"Thank you ate! Let's go to the mall this afternoon huh? Huh?" saad niya at nag puppy eyes habang yakap pa rin ako. Hinawakan ko ang mga kamay niya sa leeg ko dahil nasasakal na ako. "I can't breathe Celine, baka patayin mo naman ako sa excitement."
Agad naman niya akong binitawan at nakangiti na nag peace sign sa 'kin. "Sorry," Bumalik ito sa upuan niya para kumain na muli. Natanaw ko naman si Nay Manang na papalapit sa amin na hawak ang laundry basket.
"Mukhang masaya ang kapatid mo, may lakad kayo mamaya, hija?" nakangiti na tanong nito sa amin sabay lapag sa laundry basket na dala niya sa sahig.
"Yes mommy manang! We're going to the mall!"
"Maganda 'yan. Dapat nagmamahalan kayong dalawa, kayo lang din ang takbuhan ng isa't isa kapag oras ng kahirapan."
Tama si Nay Manang. Kaming dalawa lang ang magkakampi sa mundo na 'to. Maging sarili naming ama ay tinalikuran na kami.
I don't want this topic get dramatic anymore. I don't want to cry. I hate it. I hate seeing my self crying. I easily cry when it comes to family matters. So I tried to change the topic immediately.
"What course are you gonna take in college, Celine?"
Napabaling ang tingin nito sa akin sabay kamot sa batok niya. "Uh.. I don't know.." Nagkibit balikat pa ito at mukhang hindi niya talaga alam ang course na kukunin niya kaya hindi ko na siya pinilit sumagot pa. Matagal pa naman bago siya mag college kaya may oras pa siya mag-isip. Finding your dream course is not easy. Pwedeng para sa iba, may instant course na kaagad silang kukunin, kadalasan sa iba, hindi talaga alam. 'Yung iba naman, naiipit sa dalawang courses. It's a hard decision and important matter in your life. It's like you are the spread or filling in a sandwich and the one bread is time and the other one is the time of your college year.
Napabuntong hininga na lang ako at nakangiting tiningnan siya sa mga mata. "I'm sure that you'll find your own dreams soon, and when you already found it, just follow your heart and pursue your own dreams."
Nang marinig nito ang sinabi ko ay agad ako nitong niyakap nang mahigpit. Gumanti naman ako sa mga yakap niya dahil mahirap din malaman ang totoong pangarap mo sa buhay. Sometimes, your heart and brain doesn't match. So don't be afraid to chase your dreams when you found it already, follow it and fight for it. If the track of your dream is hard and it will require a lot of time, don't be afraid to chase it because the time will pass anyway.
Nang matapos kami mag breakfast ay bumalik na ako sa kwarto ko para magpalipas ng oras. Kadalasan naman na ginagawa ko para magpalipas ng oras ay mag aral. I like studying, especially reading books. It's still our vacation so I'm advance reading a few lessons.
Bago ako magsimulang mag aral, nag shower muna ako saglit para maaliwalas mag aral mamaya. Pumunta ako sa walk in closet ko para mamili ng isusuot ng bigla akong hinabol ni Sunshine, my dog.
Lumuhod ako saglit para maabot ko siya, nang makita ako nito ay agad itong nag pa cute sa 'kin, pag ginagawa niya 'yan ay gusto niya magpabuhat kaya ngumiti ako rito at binuhat siya gamit ang mga kamay ko.
"Do you miss me again huh? Where's your friend?" pagtukoy ko kay Semi. My cat. I like dogs and cats. Mag iisang taon na rin mula ng bilhin ko sila sa isang veterinary shop na madalas ko madaanan noong bata ako. They look so cute together kaya binili ko sila at inalagaan, sabi sa 'kin ng mga staff do'n ay magkaibigan na raw sila bago pa madala sa vet shop nila, maging sila ay cute na cute sa kanilang dalawa kaya binili ko sila.
Natanaw ko naman si Semi na nandoon sa higaan nilang dalawa at natutulog ng mapayapa. Nginitian ko si Sunshine bago ibinaba at pinapunta kay Semi, sinabi ko na kailangan ko maligo kaya mamaya na siya mangulit.
Kinuha ko na lang ang brown shirt ko at white shorts ko para iyon ang suotin. Pagtapos noon ay pumasok na ako sa C.R. para maligo.
Nang matapos ako maligo ay pinatuyo ko ang buhok ko gamit ang hair blower at nag apply na rin ng moisturizer sa mukha ko at lip balm para hindi matuyo ang labi ko. Pagkatapos ko mag ayos ay pumunta na ako sa study table ko at nag simulang mag aral.
Wala naman akong masiyadong inaral. Hindi naman ako mahina sa math at science kaya mabilis ko na naintindihan ang advance reading lessons na ibinigay ni Celine sa akin na galing daw sa freshman college friend niya. Pagtapos ko mag-aral ay nakipaglaro na lang ako kina Sunshine at Semi.
When it already reached 2PM in the afternoon, nagsimula na akong maghanda para pumunta sa mall kasama si Celine. Buti naman at naligo na ako kanina, so there's no need to shower again.
I just weared a peach pants and peach blazer with a plain white shirt beneath in it. I also wear a pair of a one inch white heels as my shoes. I added very light make up on my face para naman presentable ako tingnan kahit papaano. I tied my hair into a high ponytail with a peach scrunchie. And I also carried a baguette white bag to store my phone, wallet and other stuff.
Bago ako lumabas sa kwarto ko ay nagpaalam muna ako kila Sunshine at Semi na para bang mga anak ko na ito. "Aalis muna ako, be good girls okay?" sabi ko sa kanilang dalawa at saka niyakap.
Paglabas ko ng kwarto, nakita ko rin si Celine sa labas ng kwarto niya na mukhang kalalabas lang rin. She's wearing a white silk tank top and a black and white stripes skirt revealing her small waist and a pair of white high heels. Her hair is tied into a bun and she leaves little strands of hair on the front and curled it. May make-up din ito pero mukhang moderate level naman ang nilagay niya sa mukha niya.
When she looked at me, mukha namang nagustuhan niya ang suot ko dahil binigyan ako nito ng thumbs up. Buti naman at nagustuhan niya, lalo kaming matatagalan kung inayawan niya ang suot ko ngayon.
"Let's go?" tanong ko rito. Ngumiti ito at tumango bilang sagot. Nagsimula na kaming maglakad papunta sa garage ng bahay para magpahatid kay Kuya George. He's our driver since birth. Kasabayan niya yata na mag-apply ng trabaho si Nay Manang dito sa pagkakaalam ko like I've said earlier.
"Saan punta nitong mga dalaga namin?" bungad na bati ni Kuya George sa amin. Suot na nito ang uniform n'ya na blue polo shirt at may detail linings sa gitna. Sinabihan na siguro siya ni Nay Manang. They are pretty close dahil siguro magka-edad lang sila.
"Oh, we're going to the mall po Kuya," sagot ni Celine sa kaniya.
Ngumiti na lang ito sa amin at pinagbuksan ang pinto ng sasakyan sa backseat, agad naman kaming pumasok doon at pumasok din siya afterwards. Nandoon naman si manang sa gate para pagbuksan kami. Noong tuluyan kaming makalabas ng bahay ay nagsimula na akong maglagay ng earphones dahil alam ko na magsisimula na dumaldal si Celine.
Kapag nasa biyahe kami lagi dalawa ay kung ano ano ang ikinu-kwento niya sa 'kin at wala akong ibang ginagawa kundi ang makinig sa kaniya. Napaka daldal niya pa talaga, iniisip ko tuloy kung magbabago siya isang araw. Iniisip ko pa lang, parang imposible na mabago ang ugali niya na 'yan.
Pinagsabihan ko siya na manahimik muna dahil nasa biyahe kami. I also increase the volume of the music coming from my earphones pero naririnig ko pa rin siya. Saan ba nanggaling ang boses nito? Sa megaphone?
"Why are you so talkative Celine?" tanong ko pagtapos ko tanggalin ang earphones ko sa tainga. Nararamdaman ko naman na pabalik balik ang tingin sa amin ni Kuya George sa rear mirror at sa kalsada.
"Well, gusto ko lang magkwento kahit walang nagtatanong. It's just my trip, you know? Pero ang tahimik mo talaga ate! Tapos lagi ka tulog or nag-aaral! Para kang nerdy cat minsan you know that ba?" reklamo nito at mukhang hiningal sa sinabi niya dahil sunod-sunod ang paghinga nito. Natawa kami tuloy ni Kuya George sa loob ng kotse.
"Hay nako Celine. Ikaw talagang bata ka, hindi nagbago simula bata..." sambit ni Kuya George habang nailing iling pa.
"Bakit, Kuya? Madaldal na ba talaga siya simula bata?" tanong ko at tumingin mula sa rear mirror. I can't remember Celine being born that time kasi sabi ni Nay Manang ay tulog daw ako noong ipanganak siya. I think I was two years old when she was borned. Magkahiwalay pa kami ng kwarto.
Tumawa si Kuya George na tila ba ay binabalik nito ang alaala niya na parang kahapon lang nangyari. "Ay sus, alam mo ba simula ng ipanganak si Celine ay hindi kami makatulog ng maayos dahil sa sobrang lakas ng boses niya kaiiyak tuwing gabi?" natatawa na sabi nito habang focus pa rin sa pagmamameho, natawa ako sa sinabi niya dahil sobrang lakas talaga ng boses ni Celine kung maririnig mo lang.
"Hey stop na nga! Ako na lang lagi topic ninyo! I know na mukha akong superstar but let's turn our topic now to Kuya George!" Umayos ito ng upo sa sasakyan at lumapit sa likuran ng upuan ni Kuya George at dinikit ang kaliwa niyang pisngi roon. "Do you have lovelife ba, Kuya George?" tanong nito na ikinagulat ko. She shouldn't ask personal questions!
"Ay nako Celine, biyudo na ako. Sampung taon na rin ang nakalilipas."
"Eh? What's biyudo po?"
"A person that has a wife or husband but they already died. Try learning some tagalog words, will you?" pagsagot ko sa tanong nito. Naiilang pa rin ako sa tanong niya pero sinagot ko ang meaning noon. Feeling ko kasi, sensitive topic 'yon para kay Kuya George.
"Hey! I know how to speak tagalog, okay? Just wait... baka one day, mas magaling na ako mag tagalog than you!" pagmamayabang nito at dinuro pa ako. As if, she never identified the difference of dishwashing liquid and dishwasher. Napailing na lang ako sa pagmamayabang nito at hinintay na makarating kami sa mall.
Nang makarating na kami sa mall mayamaya ay sinabi ni Kuya George na iiwan niya na lang kaming dalawa at mag-text na lang kapag pauwi na dahil kasama naman ako ni Celine.
Pagpasok namin sa mall ay agad kaming pumunta sa department store dahil gusto bumili ng bagong damit ni Celine. Sinamahan ko na rin siya dahil gusto ko rin bumili ng ilang jogging pants para sa sarili ko.
Pumunta ako sa women's section kasama si Celine dahil nandoon ang styles na type ko. I picked one black, and two gray pants. Nang tingnan ko si Celine ay halos kasing rami ng labahan niya na damit ang dala niya na damit. Hindi ko alam kung kasya pa yan sa closet niya o hindi na. Mukhang nabibigatan na ito kaya nilapitan ko na siya para tulungan.
"Are you sure you're gonna buy all this?" tanong ko at saka kumuha ng damit na dala niya para dalhin sa counter. Hinila niya ang braso ko at sinenyasan na dalhin muna sa fitting room.
"Susukatin mo... lahat nang 'to?" sabi ko at tinuro ang lahat ng damit na dala namin. Kung susukatin niya lahat 'yan ay aabutin siya ng isang oras mahigit. Aba't.
"Yes... I need to see if they're good to me or not."
"Ano kamo?! E 'di sinasabi mo ba na aantayin kita matapos?"
Ngumiti ito sa 'kin at saka kinagat ang labi niya. "Yes... sorry ate!" sabi nito at sinubukan pa mag peace sign kahit halatang nahihirapan siya.
Wala akong ibang nagawa kundi magpakawala ng isang buntong hininga dahil kailangan ko siya antayin dahil kaming dalawa lang naman ang magkasama. "Okay... aantayin kita sa store na 'yan," sabi ko at saka itinuro ang stationary store sa tapat namin. "I-text o tawagan mo ako kapag tapos ka na," pahabol ko pa na sabi. Tumango naman ito sa 'kin bilang sagot.
Inalalayan ko muna siya papunta sa fitting room bago umalis doon dahil masiyadong mabigat para sa kan'ya mag-isa ang mga 'yon. Binayaran ko na rin ang pinili ko na mga pants kanina bago dumiretso sa stationary store.
Pagpasok ko, agad akong nagtungo sa book section dahil gusto ko maghanap ng bagong libro na mababasa for fun. I'm suddenly sliding my index finger in the books when a book suddenly appeared on my right side. Pagtingin ko, nagulat ako nang makita kung sino ang tao sa harapan ko at umiinit ang ulo ko at the same time.
"If you're looking for a book, I want to recommend this one," sabi nung lalaking tumulong sa'kin habang nag jo-jogging ako noon. Agad na nangunot ang noo ko sa kaniya. Humarap ako rito ng maayos and I crossed my arms in front of my stomach.
"What are you doing here?" kunot noo na tanong ko rito. He gave me a sweet smile before answering makes me more angry.
"Buying a... book?" pabalang pa na sagot nito. Argh! I can't stand him. Naiinis ako sa kaniya kaya napapikit ako at tumalikod, aktong aalis na nang magsalita siyang muli.
"What about this book?" tanong niya. Inis ko siyang hinarap ay binigyan ng pekeng ngiti. "No, thanks. Not interested."
Paalis na sana ako nang bigla na naman siyang magsalita. Bakit ba napakadaldal niya rin? Bagay sila ni Celine.
Sa sobrang inis ko ay hindi ko na siya hinarap pa at inantay na lang na magsalita siya habang ako'y nakatalikod.
"I didn't introduce my self properly last time. Hi! I'm Neil Ace Santiago. Nice to meet you... Ms?" he introduced. I looked him over my shoulders to answer him.
"I'm not interested to you. I hope we'll never meet again. Goodbye Mr. Santiago," sarkastiko na sagot ko at saka lumabas na sa stationary store. Hindi ko na tuloy alam kung saan ako pupunta ngayon! Kung hindi ba naman umepal ang kumag na 'yon, edi sana nandoon pa ako!
I have no choice but to go in a fast food restaurant and eat there instead. Nilabas ko na rin ang phone ko para sabihin kay Celine na wala na ako sa stationary store.
To: Celine
I'm at the fast food chain restaurant. Don't go to the stationary store. I'm not there, I'll wait you here.
Umorder na rin ako ng pagkain para naman hindi mag mukha na tumambay lang ako dito para magpalipas lang ng oras. Nang dumating ang order ko na fries at sundae ay agad ko itong kinain.
Fries and sundae is the food that I want and always wanted whenever I'm angry on something or upset. It's like my comfort food.
When I'm about to dip my fries in the ice cream, someone suddenly bumped on my table. Akala ko nabangga niya lang ako, nadumihan din pala ng ice cream ang shirt ko. When the girl see me, she smiled at me, giving an apologetic smile.
"Hala.. sorry ate! Hindi ko sinasadya!" sabi niya at saka kinagat ang labi niya.
"No.. it's okay, do you have a handkerchief or something? I want to wipe the dirt at least.."
"Hoy Zenn! Mukhang yayamanin pala 'yung binangga mo. Hala... baka kasuhan ka, lagot... Gusto mo na magpanggap ako na lawyer mo?" rinig kong bulong ng isang lalaki na kasama niya. He's tall and handsome, I think he's a basketball player in his school.
"No, I will not sue you. Ayos lang talaga," pag kontra ko sa sinabi no'ng kasama niya. Mukha namang nagulat yung lalaki dahil sa sinabi ko.
"Narinig niyo po ako?" tanong nung lalaki sa'kin habang nakaturo sa sarili niya.
"Yes... do you have handkerchief?" pagbalik ko sa tanong kanina. Agad naman na kinapa nung babae ang bulsa niya at inabot sa'kin ang white floral handkerchief niya. Inabot ko naman 'yon mula sa kaniya.
"Thanks.." I answered and started to wipe off the dirt. Ibabalik ko na sana yung panyo pagkatapos pero pagtingin ko sa pwesto nila kanina ay wala na sila. I have no other choice but to keep the handkerchief she gave me.
:)