Lumaylay ang balikat ko sa tanong ni Danish. Paano ko nga ba naging kaibigan 'tong dalawang 'toh?
"Oo, at sa'yo ko balak gawin 'yon." inis na asik ko. Hindi ito matigil sa pagtatanong at hindi mapakali at paulit ulit siya, kanina ko pa siya gustong lagyan ng duck tape ang bibig dahil sa kaingayan niya.
Inis kong pinagpatuloy ang paglalakad papunta sa canteen at ganoon na lang ang inis ko kay Danish dahil sa mga pang-aasar niya.
"Siguro kaya ka tulala dahil iniisip mo yung lalaking umismid sa'yo noh?" Usisa na naman niya. Pumikit ako ng mariin at kinalma ang sarili.
"Manahimik ka."
"Sabagay, isang linggo mo na siyang hindi nakikita malang ay miss na miss mo na siya!"
"Hindi ka talaga mananahimik!?" inis ko ng tanong.
Kinurot ko ang hita nito dahilan para mapalayo siya sa akin.
"Masakit 'yon ah!" asik nito. Hindi ko siya pinansin saka hinintay ang pagkaing inorderder ni Harriet. 
Inilapag ni Harriet ang mga pagkaing para sa amin at pansin ko ang bahagyang pamumula ng mata niya saka ilong.
"What happent to you? Ba't namumula yang mga mata mo?" nag-aalala kong tanong. 
"Ah wala na puwing lang ako..." sagot nito. Tumaas ang kilay ko sa naging sagot niya. I don't believe with what she say.
"Talaga? May napuwing bang namumula ang ilong? Wag mong sabihing maski yan nabahiran ng dumi kaya namumula? Aish wag ako, wag ako. I'm not convinced. I'm not really convinced! Nagaway kayo ng boyfriend mo noh?" Usisa ni Danish. 
Nag-iwas ng tingin si Harriet na siyang dahilan para masabing nag-away nga sila ng nobyo nito. Hindi ito sumagot at yumuko lang sa amin.
"If you need us, We're willing to help you. And if you don't need us, We're still here. I'm your bestfriend, Danish and I, we're willing too wipes your tears if you're crying, if you needs hug, we're willing to give you a warm hug." Nakangiti kong saad habang tinatapik ang balikat niya. Nag-angat ito ng tingin sa akin at nginitian ako.
"Para saan pang binansagan tayong Badass Trio, kung may iiyak sa ating tatlo! Badass ka girl, kaya wag kang umiyak, he's just a boy anyway, marami ka naman diyan, sandamakmak pa! Tatamaan ka talaga sa akin kapag umiyak ka!" Pag-aalo ni Danish. Nanakot pa! 
"Thank you talaga..." naiiyak na sabi ni Harriet.
"Hey hey! Sabing Wag kang iiyak sa harap ko, dahil talagang pababalikin ko yang luha mo sa mga mata mo, sige ka! Alam mo namang pag-umiiyak ka, naiiyak rin kami, kapag nasasaktan ka, nasasaktan rin kami!Magkaibigan na tayo tatlo, simula pa lang ng ginawa tayo ng nanay at tatay natin, kaya wag kang umiyak!" mahabang ani ni Danish na siyang dahilan para mapatawa kami.
"Just smile Harriet, even in inside you're hurting! Pero remember hindi mo maitatago ang tunay mong nararamdaman sa aming tatlo, so kung ready ka ng magsabi kung anong nangyari, nandito lang kami, kung hindi ka willing, nandito pa rin kami!" paalala ko rito.
"Hala! Sige tama na ang drama! Gutom na ako baka mamaya eh, magbell na at ang pagkaboring-boring na history ang siyang susunod nating tatalakayin!" ani Danish. 
Nagsimula akong kumain ngunit napatigil din ng maramdaman ulit ang titig na iyon. Nilibot ko ang paningin ko at may nakitang babaeng papalapit sa akin. Ngumiti ito at inabot sa akin ang isang pirasong papel dahilan para magtaka ang dalawang kaibigan ko. Walang salitang umalis ang babae habang iniwan ang itim na balabal na natitiyak kong suot kanina ng lalaking nakatitig sa akin sa ipinagbabawal na building.
Binuklat ko ang kapirasong papel at ganoon na lang ang kaba ko ng mabasa ang nakasulat doon.
"Use my coat to cover your expose legs. They should not fantasies it or else, they are doomed."
Nilukot ko ang kapirasong papel at matalim na sinulyapan ang balabal na nasa lamesa. 
Tumayo ako na ipinagtaka ng dalawa.
"Saan ka pupunta?"
Si Danish ang nagtanong. Tinuro ko ang balabal at kinuha.
"I'll just give it back to the woman who gave it to me. " 
Nagmartsa ako palapit sa pwesto ng babae at muling isinoli ang coat.
Namumutla siyang nag-angat ng tingin.
"What is it, Miss Lennox?"
Paaano niya nalaman ang pangalan ko?
Kahit nagtataka ay inilapag ko ang coat sa mesa niya.
Mas nawalan ng kulay ang mukha niya ng makita ang coat na kaninang ibinigay niya.
"Who give this?" I asked coldly. 
"A-Ang gangster king..." she uttered.
"Gangster King?" 
"Ahh si Al--"
"Nevermind. Pakisauli ang coat na ito sa kaniya." Saad ko sa kalmadong boses. Tumingin ito sa akin ng may pagaalinlangan at tila ayaw nito tanggapin ang ipinasasauli ko.
"Pero miss Lennox, makakagalitan ako kapag hindi ko sinunod ang utos ng gangster king."
"Oh. Akong bahala." paniniguro ko.
Basta ikaw ang kawawa.
Umalis ako doon ng may nakangising labi. Hindi ko tatanggapin ang mga bigay sa akin ng taong ayaw magpakilala.