หญิงสาวพยายามอธิบาย คิ้วเธอขมวดแน่น มุมปากอิ่มกดจนลึกบุ๋ม เมื่อดูท่าทางฝ่ายตรงข้าม เขาไม่พยายามทำความเข้าใจ เขาคาดคั้นให้เธอสารภาพในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำ...เธอจะมาขโมยอะไรในห้องเขา เมื่อแม้แต่จะคิดยังไม่มีเวลา
เต้าทรวงตรงหน้าดิ้นได้ เมื่อเจ้าของขยับตัวไปมา สายตาของเรียวมองตามหล่อนทุกอิริยาบถ เขามองความงดงามนั่นแกว่งไปแกว่งมา...จนใจสั่น เริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว เขาอยากจะจับหล่อนเหวี่ยงไว้บนโซฟากลางห้อง แล้วก็แทรกลึกเข้าไปภายในร่างกายหล่อน อยากลิ้มรสแม่สาวปากแข็งคนนี้ อยากรู้ว่าหลังเขาปอกเปลือกหล่อน หล่อนยังจะยืนกรานเหมือนเดิมหรือเปล่า?
ความรู้สึกแปลกๆ เกิดขึ้นในใจ แป้งหอมรู้สึกร้อนวูบ เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นกำลังโลมลูบร่างกายตัวเอง หญิงสาวชำเลืองมองผู้ชายคนเดียวในห้อง เขาเงียบผิดปกติ และเมื่อแป้งหอมไล่สายตาตามลักษณะการมองของเขา ลำตัวเธอชาวูบ!! สติเกือบหลุด เพราะเขามอง ‘นม’ ของเธอ ให้ตายสิ เธอลืมได้ยังไงว่าตัวเองคว้าเศษผ้ามาสวมไว้ ไอ้เศษผ้าที่สวยจนอยากครอบครองนั่น แต่ราคาแพงหูดับ และไม่สามารถปิดสัดส่วนลี้ลับของตัวเองได้สักอย่าง
‘เขาเลยมองฟรีไปเลย’
มือเรียวบางแต่ไม่ได้นุ่มละมุนเหมือนคนอื่นรีบยกขึ้นกำสาบเสื้อไว้แน่น เธอถลึงตาใส่เรียว แต่ชายหนุ่มกลับไหวไหล่แถมยังยกมือขึ้นแบตรงหน้าเธอ ประหนึ่งบอกแป้งหอมเป็นนัยๆ เขาแค่มอง ไม่ได้แตะต้องเธอสักนิด...
“อย่าพยายามทำให้ฉันไขว้เขว ด้วยการ ‘อ่อย’ ”
แป้งหอมกะพริบแพขนตาปริบๆ ที่เธอได้ยินนั้น เขากำลังต่อว่าเธองั้นสินะ เขาหาว่าเธออ่อยเพื่อให้เขาไขว้เขวจากเรื่องที่เขาต้องการรู้ หญิงสาวตวัดตาใส่ เธออยากตะโกนใส่หน้าเขา...จริงอยู่ว่าเรียวหล่อลากไส้ แต่เธอไม่เคยคิดจะทอดกายให้ใครฟรีๆ หญิงสาวรู้ดี ผู้ชายเป็นเพศที่เห็นแก่ตัวที่สุดในโลก เขาพร้อมที่จะสนองตอบทุกความต้องการที่ใครก็ตามหยิบยื่นให้ แต่กลับไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบผลพวงที่เกิดขึ้นตามมา มันเป็นปัญหาสังคม เป็นปัญหาใหญ่ของผู้หญิงหากผู้หญิงคนไหนพลาด!! นั่นคือหายนะของพวกหล่อน เพราะเพศชายพร้อมที่จะชิ่ง!! เด็กถูกทิ้งแบบเธอจึงเกิดขึ้นทั่วทุกมุมโลก เมื่อพ่อ แม่ไม่สามารถเลี้ยงดูพวกเขาได้ เขาเลือกที่จะเอาตัวเองรอด โดยการทอดทิ้งเศษเสี้ยวหนึ่งของชีวิตตัวเอง
หญิงสาวกลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคอ เธอไม่ได้กลัว แต่กำลังโกรธ!! เธอจน...ใช่...แต่เธอก็ไม่ได้ง่าย...จนยอมให้ผู้ชายชิมฟรี หากเขาคิดจะลิ้มลองเธอ หมายถึงอิสรภาพของเขาต้องสิ้นสุดลงด้วย เพราะเธอจะเกาะ จะเกาะให้แน่น แบบไม่ให้อีกฝ่ายกระดิกตัวได้เลยทีเดียว
“คุณผู้ชายคะ หากสิ่งที่คุณเห็นนั้นทำให้คุณคิดแบบนั้น...งั้นคุณควรคิดเสียใหม่ค่ะ หอมไม่ได้อ่อยคุณค่ะ” หญิงสาวชี้ปากตัวเอง พูดช้าๆ แจกแจงให้เขาเข้าใจ “เสื้อผ้าในตู้นั่น!! คงมีไว้สำหรับคนชอบโชว์ แต่ไม่ใช่หอมค่ะ ที่หอมยอมใส่มา เพราะคุณ!!” แป้งหอมหยุดพูด เธอหมุนตัวไปมองกองเสื้อผ้าเก่าๆ ของตัวเองบนโต๊ะใหญ่กลางห้อง เอียงคอกลับมามองเรียวแล้วก็แยกเขี้ยวให้เขา “นั่นเสื้อของหอม...คุณฉกมา แล้วจะให้หอมหน้าด้านเดินเปลือยออกมางั้นสิคะ...จบไหม? เคลียร์หรือเปล่าคะ”
หญิงสาวจบคำพูดตัวเอง เธอไหวไหล่ก่อนจะหันมาประจันหน้ากับเรียวตรงๆ
เรียวอึ้ง!! หล่อนเถียงฉอดๆ แถมปากแข็งไม่ยอมรับความผิด ชายหนุ่มลดสายตาลงมองพื้น เขาไม่อยากเห็นสายตาตำหนิจากฝ่ายตรงข้าม หลังจากหล่อนรู้ว่าเขามอง ‘ของหวง’ ของหล่อนแบบแสนสุข
“เธอกำลังจะบอกว่า...เธอไม่ใช่นางนกต่อ ไม่ได้เป็นสายโจรที่แฝงตัวมาอย่างนั้นเหรอ?”
“คุ๊ณ!! ตรวจประวัติหอมหรือยัง หอมทำงานที่ผับคุณมาเกือบปี...หากหอมต้องการเข้ามาเป็นสาย หรือมาเป็นนกต่ออย่างที่คุณว่า นับว่าหอมทำงานห่วยมาก ใช้เวลานานเกินไปสำหรับการล้วงความลับ จริงป่ะคะ”
หญิงสาวตอบฉุนๆ เธอยกมือขึ้นเท้าเอว ก่อนจะรีบลดมือลง เมื่อก้มมองตัวเอง ‘ของรัก’ เธอโผล่ออกมายั่วเขาอีกแล้ว เธอนึกอยากจะถอดชุดบ้าๆ นี้เขวี้ยงทิ้ง แล้วหาชุดที่มันรัดกุมกว่านี้มาใส่ แต่จะหาได้จากไหนล่ะ เมื่อภายในห้องนี้ไม่มีตู้เสื้อผ้าสักหลัง
เธอลืม...แป้งหอมยิ้มหวาน เธอเห็นสูทเก๋ๆ สีหวานแหว๋วแขวนอยู่บนที่แขวนหมวก แม้สีมันจะเด่นเกินไปสักหน่อย แต่มันน่าจะดีกว่าชุดบ้าๆ ที่เธอสวมอยู่ หญิงสาวถอยหลังช้าๆ เธอขยับเข้าใกล้ที่แขวนหมวกมากขึ้น และเรียวก็ขยับตาม แต่คนละต่างกันตรงความคิด เรียวคิดว่าหญิงสาวกำลังจะหนี
และเมื่อแป้งหอมสามารถเอื้อมมือไปหยิบสูทสีเหลืองอ๋อยตัวนั้นได้ เป็นจังหวะเดียวกับที่เรียวกระโจนเข้าใส่พอดี...
คุณพระ!! ผลที่เกิดขึ้นนะเหรอ แป้งหอมก็ล้มคว่ำไม่เป็นท่า มีผู้ชายหล่อสุดๆ ทับอยู่ด้านบนแบบแนบสนิทไปทุกส่วนเสียด้วย ที่สำคัญ...หน้าหล่อๆ ของเขาฝังลงบนตำแหน่งที่ดีที่สุด มีกันกระแทกที่เด้งได้ นิ่มและหอม
“อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”
แป้งหอมร้องวี้ด!! เธอทั้งผลักทั้งดัน แต่กำแพงมนุษย์อย่างเรียวไม่ขยับสักนิด เขานอนนิ่งปลายจมูกสูดกลิ่นหอมๆ ของเนินอกอิ่มเพลินๆ แถมยังกดเรียวปาก แอบชิมผิวเนียนละมุนนั่นเสียอีก ไหนๆ ก็มีโอกาสได้พิสูจน์ความนุ่มเนียนนั่นแบบไม่ตั้งใจแล้วนี่
“ลุกไปเส้...อย่ามาเอาเปรียบกันสิคะ ที่คุณทำอยู่คือการละเมิดพื้นที่ส่วนตัวของหอมค่ะ และหอมไม่อนุญาต”
แป้งหอมตะโกนลั่น เมื่อแรงสู้ไม่ได้ เธอก็ใช้ปากสู้ แม้หลังๆ หางเสียงจะสั่นพร่าไปบ้าง เธอไม่ใช่พระอิฐ พระปูนนี่ มีผู้ชายกำลังซุกไซ้เนินอกไม่ยั้ง ไม่ให้แป้งหอมสะท้านยังไงไหว...ไอ้ที่เคยคิดเล่นๆ ยามที่เผลอตัว วันนี้ได้รู้จนแน่แก่ใจ...ผู้ชายมีอำนาจเหนือฝ่ายหญิงจริงๆ เพียงแค่เขาแตะ เธอก็อยากละลาย อยากยอมศิโรราบ แต่เพราะความกลัว...แป้งหอมเลยพยายามฝืนทำใจแข็ง