Prologue
ISANG MALAKAS na sampal ang bumungad kay Natalie pag pasok nya sa loob ng kanilang bahay, no it's not her house, dahil nakikitira lamang sya dito.
She was adopted by the couple Mr and Mrs. Legazpi, she was adopted when she was only 10 years old, matagal nang yumao ang kanyang ama at ina kaya naman kinuha sya nang mag asawa sa isang ampunan sa maynila.
"B-bakit mo ako sinampal?" tanong nya sa totoong anak ng mag asawa.
"Ang kapal din naman nang mukha mong gamitin ang dress na binili sa'kin ni mommy? You don't even have permission from me!" sigaw ng babae malapit sa may tainga nya.
"N-nag paalam ako kay mommy na hiramin saglit ang dress mo, then mommy said yes." paliwanag nya sa babaeng naka pameywang at galit na galit sa kanya.
Beatrix slapped her again.
Ganito palagi ang eksena sa kanilang bahay, oo mayaman ang kumupkop sa kanya, pero hindi naman naging masaya ang buhay nya, ayaw sa kanya ng anak ng mag asawa.
She has lived here for 15 years, but she never experienced being happy, trinato sya bilang anak ng mag asawang kumupkop sa kanya, pero trinato naman syang parang alila nang anak nila.
If only her parents were alive, she should not have been able to experience enslavement.
Mr and Mrs Legazpi are kind when it comes to her, but when it comes to their daughter. She always scolded her, shouted at her and always said she was a stupid.
That's her life.
"Don't call her mommy. You bitch, hindi ka naman nila totoong anak, ampon kalang naman." pang-iinsulto ni Beatrix sa kanya, dinuro-duro pa sya nito na para bang isa lang syang mababang nilalang.
"Please stop Beatrix, mas matanda ako sayo, you must respect me." mahinhing wika nya dahil sanay na sanay na sya sa ugali nito.
"What the hell? Respect you!? Are you nuts? Lahat nalang inagaw mo sakin, palagi nalang walang time ang parents ko sakin— they always have time for you! Tapos gusto mong respetuhin kita? No way!" bastos na pag-kakasabi nito at inirapan sya.
A few minutes later, Beatrix suddenly slapped her again, pangatlong beses na ang sampal na iginawad sa kanya ni Beatrix ngayong araw, pero ni minsan ay hindi nya 'to pinatulan. Ayaw nya maging masamang tao sa mata ng mag asawang kumupkop sa kanya, dahil tiyak nyang mag susumbong 'tong anak nila.
"Stop Beatrix! Punong-puno na ako sayo pero hindi lang kita kayang patulan, dahil nirerespeto ko ang parents mo— pero mali na 'tong ginagawa mo." ani nya at lumayo sa babae.
"Lumayas ka dito!" sigaw ng babae at pinag tulakan sya palabas ni Beatrix sa kanilang bahay.
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo Beatrix?" tanong ni Natalie at pilit pumasok sa loob ng bahay, pero hindi sya nag wagi, dahil na out of balance sya, kaya naman natumba sya sa may semento. She saw Beatrix laugh at her.
"Go to hell bitch, don't you dare to come back here!" sigaw nito bago isinarado ang malaking pintuan.
Naiwan naman sya sa labas at pilit kinakatok ang nakasaradong pintuan, pero kahit kaunting awa ay wala si Beatrix, nag tataka sya kung saan ba nag mana ang anak ng mag asawang umampon sa kanya.
Wala syang nagawa kundi umalis, balak nyang mag tungo sa isang coffee shop na malapit lang sa kanila, she wants to drink a coffee for a moment, para kumalma sandali ang kanyang sarili.
Nang makapasok sya sa coffee shop, she ordered a latte, dahil 'to palagi ang ino-order nya sa tuwing napapadpad sya sa coffee shop.
Mag babayad na sana sya pero bigla syang may naalala, she left her wallet, as well as her credit card, natahimik naman si Natalie at nag iisip kung anong sasabihin.
"Here's your order ma'am." nakangiting wika ng babae at inabot sa kanya ang order nya, hindi naman sya makangiti pabalik dahil naalala nyang wala syang pambayad.
"It's 200 pesos ma'am, wala po kayong cash? Tumatanggap po kami ng credit." nakangiting wika ng babae.
"H-hindi naman masamang m-mangutang diba?" mabilis namang kumunot ang noo ng babae dahil sa kanyang sinabi.
"Baliw kaba ate?" naguguluhang ani nang babae sa kanya.
"N-no, I am not." nahihiyang ani nya.
"Wala ka naman palang pambayad, bakit ka nag order? Nasayang lang ang oras ko sayo." reklamo ng babae, hindi nya alam ang sasabihin, ang nararamdaman nya lang ngayon ay kahihiyan.
"Mag babayad ka o ipapahuli kita sa guard?" pag-babanta ng babae sa kanya, kaya naman mas lalo syang kinabahan.
"W-wala kasi akong dalang p-pera, mag b—." someone cut her words, isang matipunong boses ang nag salita sa kanyang likuran.
"How much?" ani nito.
"2-200 p-po." bakas sa boses ng babae ang takot, nang mag tanong sa kanya ang lalaking nasa likuran ni Natalie.
"Your so over reacting miss, it's only 200 pesos then you will call the guard?" sarkastikong ani ng lalaki, kaya naman bahagya syang lumingon para makita kung sino ang lalaking nasa kanyang likuran.
She looked at the man's face, his hair are faded and his nose is pointed, he was also tall, hanggang balikat lang sya nito. he was wearing a jacket and cargo pants, she also noticed that it had an earring in his ear, maybe it was a diamond and would be expensive earring. Naamoy nya rin ang nakakaakit na amoy nito.
"S-sorry s-sir." nanginginig na sabi ng babae at hindi 'to makatingin sa lalaking kausap.
The man handed the woman 1000 pesos and walked away.
"S-sorry ma'am." hingi ng tawad sa kanya ng babae, nginitian nya nalang 'to at sumenyas na lalabas lang sya sandali para habulin ang lalaking nag bayad ng order nya.
Natagpuan nya naman 'to na pasakay na ng kotse nito.
"Sandali!" sigaw nya, kaya naman huminto ang lalaki at tumingin sa kanyang gawi.
"If you want to pay me, don't pay me anymore, I don't care about money." malamig na tono na ani ng lalaki, nakaramdam naman sya ng kaba sa kanyang dibdib.
"T-thank you sir." ani nya ng tuluyan nang pumasok sa loob ng kotse ang lalaki.
A few seconds later, the man's car window opened, the man looked at her. He grinned.
"Don't call me sir." he calmly said.
"Call me.... Uno." dugtong ng lalaki at dahan-dahang sumarado ang bintana ng sasakyan nito.
Naiwan naman syang nakatulala sa paalis na sasakyan ng lalaki.
Suddenly she felt something in her stomach, o baka gutom lang siguro sya.
.