FLIP - 2
These past few weeks and months of being alone and locked from your own room, Amara had nothing to complain or regret what she's been doing ever since that bullying started.
But even though she's peacefully in her room practicing some routines and focusing on getting thinner, the kids are still bothering her.
They throw some foods on her door, saying bad words outside of her room and even trying to break the door between her and the bullies.
Good thing her one and only friend Ean was always their to 'shoo' them in front of her room. He even bring her some of his notes and books for her to have some knowledge.
The orphans had an educator to teach them some lessons, good manners and behaviour like they're in a normal school. But in her case, she cannot go out to face them so Ean just get a copy of their lessons to teach Amara himself.
"Anong basa dito? Sa number seven." Ara asked him.
Nakaupo siya sa tapat ng pinto at nakasandal ang kanyang likod rito. Ganun din si Ean na tinuturuan sya ng English na subject kaso nasa labas nga lang ito.
"Handsome."
"H-Hansam. Tama ba?"
"No it's, HAND-SOME. With D." pagtatama nito sa kanya.
"Ah, handsam."
"Ayusin mo na lang pronunciation mo. That I'll do."
Napatango-tango sya tila napaka interisado ng itinuturo ni Ean sa kanya.
"Anong ibig sabihin non?"
"It's having a pleasing and usually impressive or dignified appearance. For example, me."
She got confused. "Huh? Ikaw? Bakit naman?"
"Kase pogi ako!" pagmamalaki nito.
She scoffed. "Hambog ka talaga."
"Matagal na." tumawa ito na ikinairap niya sa kawalan. "At saka, hindi mo pa naman nakikita mukha ko ah. Oh, by the way, tapos na tutor ko sayo." nararamdaman nyang tumayo ito sa pagkakaupo sa labas ng kanyang pinto. "Iwan ko na lang uli itong paborito mo dito."
"Talaga?! Salamat sa yakult! Sige, makakaalis ka na." pagtataboy nya rito at hinintay mawala ito sa labas pintuan bago kinuha ang yakult na lagi nyang hinihingi rito sa harap ng kanyang pintuan.
Ean on the other side, just shook his head and take his leave after he teach Amara some lessons they've got today.
SUMAPIT ang kinagabihan at hanggang ngayon ay wala siyang tigil magpapawis ng magpapawis at magpractice ng mga steps kung paano gawin ang mga ginagawa ng mga gymnastics na napapanuod niya.
Napaupo siya sa tabi ng kama at pagod na napabuntong hininga.
"Bakit ganun?" tanong nya sa sarili. "Ilang buwan na ako naggaganito pero bakit walang nagbabago sa katawan ko?" nakangusong tanong niya sabay kain ng burger na binigay sa kanya ni Ean kanina.
May pumuntang mga tao raw dito sa orphanage para mag bigay ng pagkain galing Jollibee sabi ni Ean kaya humingi ito ng extra para sa kanya.
When she felt tiredness and sleepiness, she laid down her back on the top of her bed and minutes later, she found herself unconscious. Peacefully sleeping like a baby.
"HOY! Baboy lumabas ka dyan!"
Nagising bigla si Amara nang dahil sa sigaw ng mga batang katulad niya sa labas ng kanyang kwarto.
"Umaga na? Ang bilis naman." komento nya nang makitang maliwanag na sa labas.
Amara stood up and went to the door even if she's not in the mood to argue again with those kids.
"Ano na naman ba? Bakit nyo ba ako binubulabog?! Natutulog pa yung tao dito oh!"
"Wala kaming pake!"
"Bakit ka ba kasi nagkukulong? Takot ka bang makita namin na baboy ka?!"
Rinig na rinig niya ang mga tawanan ng mga ito sa labas na nagpawala ng kanyang antok. Nitong mga nakaraang araw, halos hindi sya binubulabog ng mga ito kaya nagtaka sya kung bakit ngayon at anong meron ngayon dahil napagtripan na naman nila siya.
"Anong kailangan nyo?"
"Napag utusan kaming magwalis ni sister sa labas. Eh ayaw namin kasi ang init! Kaya ikaw na lang ang gumawa at kapag tumanggi ka, yari itong pinto mo sa amin! Wawasakin namin ito!" pananakot pa nito at sinipa ng ilang beses ang pinto niya.
May magagawa pa ba ako? Ayokong masira itong nagsisilbing pinto sa taguan ko sa napaka judge mental na mundo.
"Oo na!" pero mamayang gabi ko na lang gagawin.
"Hahaha! Madali ka naman palang kausap eh!"
"Sige, saidin mo ha!"
She waited for them to disappeared in front of her room so that she could go back again to sleep.
Mamayang hapon pa naman ang tutor sa kanya uli ni Ean kaya mahaba-haba pa ang kanyang lalakbayin sa pananaginip.
Kung ang normal na tulog ng mga tao ay gabi at gising sa umaga, siya'y kabaliktaran. Mas gusto niyang sa umaga natutulog at gabi palaging mulat dahil pakiramdam nya ay nagiging malaya sya sa kadiliman at walang tao ang nakapaligid para tuksuhin siya.
AS the clock strikes again at 12 midnight and everybody are sleeping, she grab her black hoodie ang pants to go to the Orphanage's backyard.
It's so dark outside. No light around the building and only the full moon can serves light on her way.
Kinuha niya ang walis tingting at dustpan para simulan walisin ang mga kalat at dahon sa likod bahay ampunan.
"Tabi-tabi po." usal niya nang makakita ng palaka na nakatingin sa kanya.
Napatigil sya sa pagwawalis ng makitang tumalon ang palaka sa paanan niya. Imbis na sumigaw at tumakbo papalayo, umupo pa sya at pinakatitigan ang palaka.
"Bakit ba karamihan sa mga tao takot sa palaka katulad mo? Eh tutuusin nga mas nakakatakot na nga ang mga tao ngayon kesa sa hayop." pagkausap niya rito at tumugon naman ang palaka na ikinatawa niya.
"Bakit mo yan kinakausap?"
Napatayo sya bigla nang may magsalita sa likuran niya. Si Ean pala. Teka, anong ginagawa nito dito?
"Anong--"
"--ginagawa ko dito? Wala lang. I have a guts that you will be here in this hour. And I was right. Nandito ka nga." kapagkuwan ay natawa ito at bumaba ang tingin sa may paanan nya. "Kausap ang isang palaka."
Amara gasped when she realized that they aren't talk to each other with borders. So does Ean who stops from speaking and slowly look at her.
"Ito pa pala ang una nating pagkikita."
Without thinking twice, she hurriedly covered her face with her hands. Refusing to look at him even if it's already late. And just like she did before, she ran with all her speed towards the back door of the orphanage.
AMARA
"Here."
"Ano yan?" takang tanong ko nang abutan uli nya ako ng susi.
"Your spare key in this apartment." Ean handed it to me.
"Ooh, okay. Thanks!"
After he deposited my things in his car, he didn't took a minute to stay here for the reason that his adopted father was calling him for their training.
I grab my luggage to bring it upstairs when I found out that their are two bedrooms. I took a minute to decide on which of the two that I'll pick. In the end, I chose is the one on the left.
Inilagay ko lahat ng damit at iba pang gamit ko sa kwarto at banyo. Katamtaman lang ang laki ng kwarto. Sakto lang sa pang isahang tao. And maybe the next bedroom to my room is what they called the guestroom.
Humarap sa salamin sa loob ng kwarto ko. "Tomorrow is my first day in AU. Kaya kailangan high held head." natigilan ako. "Huh? High held head nga ba yun? O Held high head?" napasabunot ako sa buhok. "Ano ba yan?! Ang bobo ko talaga!"
At syempre, dahil excited ako pumasok at lumabas, natulog akong maaga at nagising rin ng maaga. Hindi na ako nag umagahan katulad ng kinasanayan ko nuon pa man. Sayang lang sa oras baka malate pa ako.
With that thought, I didn't waste time on something that it's not worth it. Katulad ng mga toxic na relasyon. Charot. I hurriedly took a bath, change clothes although I still don't have a school uniform. Mamaya na lang daw ibibigay nung school counselor namin.
But before I step outside, I wear my bull cap that Ean gave me. Baka may makita sa akin na ibang tao na kilala ako na taga Hope Orphanage. Wanted pa naman ako dahil tumakas ako. Well, news flash lang ha, hindi ako tumakas. Itinakas ako. And that's all Ean's fault. But I was thankful though it somehow related to my plan to escape from that hell.
He said that if I were outside the University campus, I should wear my cap always for me not to recognise my whole identity. It will ruined my career if anyone sees me that 'the wanted orphan has escape from the Hope Orphanage just to be studied and achieve her dreams here in Athlete University'.
I'm dead meat if that happens.
Good thing AU is just a walking distance to my apartment so it's a help to save my budget rather than taking a cab going to school.
Nakangiti kong sinalubong ang mga kaklase ko pagkapasok ko ng gate ng AU. Tila pinagmasdan nila ako ulo hanggang paa at parang may kung ano sa tingin nila. Yung tipong nakakita sila ng baliw sa school nila. Ganun! Pero hindi ako baliw syempre! Friendly nga ako eh! Hindi nga lang dati na nuknukan pa ako ng katabaan at nabansagan pa ng baboy.
"Hi!"
Napangiwi ako nang lagpasan lang ako nung babaeng nakasalubong ko. Magtatanong sana dapat ako kung nasaan ang room ng mga Capricorn. Ang weird lang ng kanilang section ha. Zodiac signs. Hmm, pero gusto ko naman. Ang unique eh.
"Ang isnabera naman ata ng mga tao rito." pagkausap ko sa sarili ko. Halos lahat sila, iba makatingin sakin.
Ilalabas ko sana ang phone na ibinigay sa akin ni Ean para tawagan sya nang maalala ko ang sinabi nya. "Don't get near to me like you know me especially if many eyes are on you. Just pretend you don't know me. You might get into serious trouble if you do that since you're just a transferee."
I somehow get what he said. He's famous in this school that's why.
Sa tingin ko ayaw lang nya ako mapag chismisan katulad nga ng nabanggit nya sakin na may Fb page daw ang mga estudyante rito at ang pangalan ng group page na yun ay 'News Gossip' kung saan lumalaganap ang mga issue dito sa AU.
So what did was I just texted him secretly to ask.
To: Ean
Psst! Saan ko mahahanap room ko?
He replied fast and say... First day mo dito tapos tamad kang maghanap? Psh 😒. Your room is in the second floor on the left next to Aquarius section. Thank me later.
I shrugged then followed what he texted. Sabi nya mamaya ko na lang sya pasalamatan kaya yun ang gagawin ko.
"MISS Jacinto, could you introduce yourself here in front, please?"
Excited akong tumayo sa pagkakaupo ko nang tawagin ng Prof ang apilyedo ko. Lahat naman ng mga mata ay nasa akin. Mala celebrity tuloy ang tingin ko sa sarili ko.
"Sige po!" taas nuo kong sabi. "Hi! Magandang umaga! Ako pala si Amara Jacinto at ikinagagalak ko kayong maki--"
"What does she say?! I can't understand!"
I literally stop from talking when someone interrupts my way of introducing.
Nakakabastos lang ha! Hindi muna ako pinatapos!
Lumapit sa akin ang Prof at may ibinulong. "Can you say it in English, Amara? Mr. Miller is a very sensitive student and cannot understand tagalog. Can you, please?"
Ang arte naman nung Miller na yun ha. May taga translate ka boi?! Nagtitimpi na tumango ako.
"Hi, good morning. I'm Amara Jacinto. Nice to meet you all." walang gana kong sabi hindi katulad nung kanina.
I glared to Miller before I go back to seat. He's getting to my nerves. First day ko dito pero sinira agad nya ang maganda kong araw.
Pasalamat sya at taekwondo player sya kaya hindi ako makaka isa sa kanya.
As expected, kaunti lang nag naintindihan ko sa mga lesson namin lalo na't history ang pinag uusapan. Seriously lang ha, bakit pa kaya nila sinama ang history sa pinag aaralan kung may kasabihan na, past is past?
I stood up in my seat after the final class in the morning is finally over. I was thinking if I will take my lunch knowing I don't have enough money to spend. Nakakahiya naman sigurong mangutang kay Ean kung alam ko namang wala akong maibabayad.
So I just decided to roam around the school and enjoy the view to forget my hunger. Suddenly, I thought came into my mind. What if I took a part time job?
Napangiti ako sa naisip. "Gumagana rin naman pala ang utak ko."
Mamaya na lang sigurong hapon ako maghahanap pagkatapos ng training ko.
"Hi! Excuse me!"
Napatigil ako sa pagalalakad at nilingon ang tumawag sa akin. "Ano yon?"
"You're the new student here, right?" I nodded. "Uhm, I will just ask you if you wanted to join the AU Dance Troupe? If you're interested of course."
Dance Troupe?
I caress my chin while thinking. Sabi ni Ean magaling naman daw akong sumayaw kaya why not di ba?
"I'm in!"
~amph1trite~