Chapter: Five
NAPABALIKWAS ako sa aking kinahihigaan ng bigla na namang pumasok sa isip ko 'yong nangyari kanina, hindi ako makatulog dahil doon isabay mo pa 'yung paulit ulit na pagring ng telepono ko.
Kinuha ko naman ang cellphone sa ibabaw ng drawer at dali daling pinatay ito. Manigas ka diyan! Kahit 'wag na niya akong tulungan basta 'wag ko lang makita ulit 'yang pagmumukha niya.
Napahilamos naman ako sa sa aking mukha. Nakakainis kang lalaki ka!
Kumakain ako ngayon ng sandwich ng biglang lumapit si claire sa'kin habang hawak hawak ang cellphone ko.
"Kanina pa 'yan tunog ng tunog ang sakit sa tenga." Kaagad ko namang kinuha ito sa kanya. Ng makita ko 'yong number kaagad ko itong blinock.
Ngayong araw na kaming aalis dito pabalik sa manila, makahinga na din ako sa wakas at hindi ko na makikita 'yung lalaki na 'yon. Nilagay ko naman ang luggage ko sa likod ng van at naglakad para masilayan muli ang dagat.
Tahimik lang akong nakamasid ng makita ko 'di kalayuan sa kinatatayuan ko si husserl na patungo ngayon sa kinaroroonan ko, para naman akong nagpapanic kung anong gagawin ko.
"Clarity... Halika ka na." Tawag sakin claire. Nasa loob na pala silang lahat at ako na lang ang hinihintay.
Ng makita kong papalapit na si husserl sa'kin mabilis akong nagtungo sa van, umupo ako banda sa may bintana. Nakahinga ako ng maluwag ng hindi ko siya naabutan.
Binuhay naman na nila 'lang sasakyan at dahan dahan pinaandar, hindi pa kami nakakalayo ng makita ko ulit siya na ngayo'y nakatayo sa tapat ng sasakyan namin, bigla nalang nagtama ang mata namin , naputol ang tinginan namin ng papalayo na ang sasakyan namin.
Bigla na lang kumakabog 'ang dibdib ko. Ano ba 'tong nangyayari sakin?
Napa-upo ako sa gilid ng kama ko habang nakatulala sa kawalan. Kailangan ko na talaga ng tulong!
Kaya mabilis kong kinuha 'ang telepono ko at tinawagan si jessi.
"What do you need?–"
"I really need your help, jessi."
"Sige magkita tayo sa favorite coffee shop natin..."
"Okay."
Kaagad kong pinatay ang tawag at nagmartya papunta sa closet.
Nakasuot ako ngayon ng jogger pants at T-shirt. Andito na ako ngayon sa coffee shop nila habang hinihintay siya.
Humigop naman ako ng inorder kong hot choco, chocolate make me relax kaya ito palagi kong in order than coffee.
Dahan dahan kong ibinaba ang aking iniinom kasabay ng pag-upo ni jessi. "Sorry, natagalan ako..." aniya habang inaayos ang kan'yqng gamit.
"Okay lang."
Umayos naman siya at tumungin sa'kin. "So... What help do you want?" tanong niya.
"Help me to find a perfect man for me..." ani ko.
"Are you sure about this?" naninigurado tanong niya.
Tumango naman ako.
Huminga naman siya ng malalim at nagsalita, "So you mean ireto kita sa mga guy na kilala ko?" Tumango ako.
"I'm not sure kung gusto mo sila–"
"Isa lang ito naman..."
"Clar kilala kita kahit ilang lalake pa 'yong ipakilala ko wala kang pipiliin."
"Try natin, malay mo may mahanap na ako."
"Kailangan ko na talagang may ipinakilala kay dad."
"Fine... Meron akong kilalang tatlong lalake na papasok diyan sa taste mo," aniya sabay kindat kaya napangiwi ako.
"Number one, siya si karl vince, he's 26 years old, basketball player and he's good at singing..."
Nakatingin ako ngayon sa lalaking kaharap ko, matangkad at chinito. Mariin ko namang sinuri ang kabuuan niya.
Pwede na rin siguro?
"Hi clarity..." Bati niya sakin kaya bumati rin ako pabalik sa kanya.
"Pwede na ba tayong mag-order?" tanong nito sa akin tumango naman ako bilang sagot.
Ng makarating na 'yong inorder namin kaagad niya itong kinuha. "Kumain ka na din." Ngumiti naman ako ng pilit.
Maya maya pa'y nag-umpisa na siyang kumain, sa una mabagal lang ang bawat pagsubo niya ngunit ng patagal ng patagal grabe parang hindi nakakain ng ilang taon.
Nakanganga lang ako habang pinapanood siya. Grabe okay na sana kaso gan'yan kumain.
Tumingin naman siya sakin habang may ngiti sa labi kaya pilit akong ngumiti sa kan'ya.
"Number two, siya si prince johann, he's 27 years old, he's a volleyball player in their university before and he's good at taekwondo."
Nakasuot siya ng fitted T-shirt and jeans. Matangkad, moreno, singkit ang mga mata. Napatigil naman ako sa pag-obserba sa kan'ya ng magsalita siya, "It's nice to meet you, clarity." Nakangiti siya habang nakatingin sa'kin.
Nginitian ko naman siya.
Nilapag namn ng waiter 'yong inorder namin. "So... You like taekwondo?" tanong ko sa kanya.
Kaagad naman niyang nilunok ang kanyang kinakain at nagsalita, "Yes since I was 8 years old," ani nito, tumango tango naman ako.
Tahimik lang kaming kumakain, maya maya pa'y natapos na rin kaming kumain. "Gusto mo bang makita kung gaano ako kalakas?" tanong nito sa'kin kaya napatingin ako sa kan'ya.
"Yes, why not?" ani ko.
Kaagad naman niyang kinuha 'yong platong pinagkainan niya at pinakita niya ito sakin. "Anong gagawin mo?" tanong ko sa kanya.
"Just watch me..." ani nito nakakunot noo naman ako.
Ilang sandali pa'y nagulat ako ng bigla niyang nabasag 'yon gamit ang kamay niya. Napaawang ang labi ko habang nakatingin sa kanya.
"Do I look stronger now?" Na pahawak naman ako sa aking sintido.
May topak ata 'to eh!
"Number Three, siya si ryan lee, he's 27 years old, he's a definition of role model in their university, he's the best president in there university before at higit sa lahat maka Diyos.
Nakatitig naman ako sa kanya. He's good looking, moreno at matangkad. "Hi..." Bati ko sa kanya.
"Hello."
"I'm ryan lee..."ani nito sabay abot ng kanyang kamay.
Tinanggap ko naman ito at nagsalita, "I'm clarity."
Kaagad naman naming pinaghiwalay ang aming mga kamay. "So your jessi's friend right?" Tumango naman ako.
"Kain na tayo?" Ngiting tanong niya sa'kin. Kaagad ko namang kinuha ang kutsara at kumuha ng konting pagkain, isusubo ko na sana ito ng pinigilan niya ako.
Nakanganga pa rin ang bunganga ko kaya dali dali ko itong isinara. "Nakalimutan ko, bago muna tayo kumain dapat muna nating ipagpasalamat ito sa panginoon na siyang nagbibigay sa atin ng biyaya na nasa harap natin ngayon," aniya. "Ipikit mo na ang iyong mga mata para makapag dasal na tayo." kaagad ko namang ipinikit ang aking mata.
Maka Diyos nga.
Kakatapos lang namin magdasal, akmang isusubo ko na 'yong inorder ko ng bigla niya akong pinigilan ulit. "Alam mo bang bawal kumain ng dinuguan?" Napa-isip naman ako sandali. "Dahil ang dugo ng baboy ay nadaanan ng masamang espiritu." Napalunok naman ako.
"Kaya kung ako sa'yo kumain ka na lang nito... " Sabay abot niya ng vegetables sakin.
Grabe, masisiraan na talaga ako!
"Ano? Ni isa sa kanila wala kang napili?" hindi makapaniwalang tanong ni jessi sa'kin andito kami ngayon sa coffee shop kung saan kami nag-usap noon.
Napabuga naman ako ng hangin at nagsalita, "Ayaw ko na."
"Anong ayaw mo na?"
"Ang hirap naman kasi eh–"
"Ginusto mo 'yan," aniya sa'kin.
"Oo na! Malay ko bang ang hirap pala!"
"So... Anong gagawin mo ngayon?" tanong nito sa akin.
"Maghahanap pa rin... Pero ako na ang maghahanap."
"Anong namang gagawin ko sa tatlong lalaki na 'yon?" tanong nito sa akin.
"Ikaw na ang bahala sa kanila–"
"Ba't ako?"
"Malay ko bang ganong mga lalaki pala 'yung ipinakilala mo sakin," ani ko sa kanya.
"Oo na... Ako na."
Mabilis kong ipinarada 'yong sasakyan ko at dali daling bumaba. Tinignan ko 'yong wrist watch ko at 5 in the afternoon na pala.
Akmang hahakbang na sana ako pataas sa aking kwarto ng makita ko si dad na naka-upo sa sofa habang nakatingin sakin kaya imbis na tumuloy ako pataas pumunta ako kay dad.
"Dad..." Tawag ko sa kanya kaya ibinaba niya 'yung hawak niyang magazine sa coffee table.
"Saan ka pa galing?" tanong nito sa akin, umupo naman ako sa tabi niya.
"Nagkita lang po kami ni jessi dad."
"Hindi ka man lang nagpaalam sa akin," nagtatampong ani nito.
"Sorry dad..." hingi ko ng tawad sa kanya.
"Kumain ka na ba?" tanong nito sa akin.
Kaagad naman akong sumagot, "Opo dad."
Matinding katahimikan ang namamayani sa amin ng magsalita si dad muli, "Kailan ko na makikilala ang boyfriend mo?" tanong nito na siyang ikinatigil ko.
Napalunok naman ako. "S-Sa next na lang dad busy po siya eh..." palusot ko.
"Ganon ba?"
"O-Opo."
Nakahinga naman ako ng maluwag.
"Ano nga palang pangalan ng boyfriend mo?" Napatigil naman ako. P-pangalan?
Napapikit naman ako. God please help me.
"Clarity, okay ka lang?"
Napaigtad naman ako sa aking kinauupuan dahil sa gulat, nine nerbyos na ako!
Kaagad kong iginala ang aking mata at nahinto sa magazine ni dad na nakalagay sa table.
Palihim kong binasa ito. Pangalan lang please!
Bigla naman pumasok 'yung eksenang hinalikan ako ni husserl. Mariin naman akong napapikit para alisin ito.
"Clarity."
"Husserl po." Nagulat naman ako ng biglang lumabas 'yon sa bibig ko kaya napatakip ako sa aking bibig.
Omg! Ba't sa dinami dami pang pangalan 'yon pa!
Bigla naman ngumiti si dad. "Husserl..." banggit nito magsasalita pa sana ako ng inunahan niya ako.
"Gusto ko na siyang makilala." Nanlaki naman ang mata ko.
"D-Dad–"
"Bakit? Busy pa rin ba siya?"
"H-Hindi po p-pero–"
"Nag-away ba kayo?" tanong ni dad.
"H-Hindi po–"
"Hayst dapat ayusin nyo na 'yang problema niyo."
Tumayo nama si dad at tumingin sakin. "Sana makilala ko na siya..." ani ni dad at naglakad paalis.
Naiwan naman akong tulala habang prinoproseso ang mga sinabi ni dad. Hindi, hindi 'to pwede!
Natauhan na naman ako ng marinig ko 'yong yapak ni kuya clark na ngayo'y kabababa lang mula sa kanyang silid.
"Oh ba't ngayon ka lang?" tanong nito sa akin.
"May ginawa lang kami ni jessi."
"Halika, sumabay ka ng kumain sa'min..." pag-aaya niya.
Umiling naman ako. "Masama pakiramdam ko ngayon," ani ko, nanghihina naman akong humakbang pataas sa silid ko.
"Okay?"
Ng tuluyan na akong nakapasok sa aking silid kaagad ko itong nilock. Nagtungo ako sa balkonahe habang nakatingin sa langit.
Kinapa ko 'yong leeg ko upang mahawakan 'yong kwintas, nanlaki ang mata ko sa gulat ng hindi ko makapa ito.
Mabilis kong tinungo ang mga gamit ko sa loob at hinanap ito. Hindi pwedeng nawala 'yon!
Tinignan ko lahat ng damit at pantalon kong may bulsa pati ang ginamit kong luggage, ngunit hindi ko parin mahanap ito.
Kaagad naman akong sumuko ng hindi ko ito mahanap sa mga gamit ko. Saan ko ba naiwan 'yon?
Malalagot ako kay lolo nito!
Napasinghal na lang ako sa kawalan.
"Kuya may nakita ka bang kwintas?" tanong ko kay kuya clark.
Nagkibit Balikat naman ito at nagsalita, "Wala akong nakitang gano'n, saan mo ba kasi nilagay?" tanong niya sakin habang ngumunguya ng popcorn.
"Kaya ko nga hinahanap kasi hindi ko alam kung saan ko nilagay."
"Hanapin mo lang diyan..." aniya na abalang kumakain ng popcorn habang nanonood ng movie.
Kaagad naman akong nagtungo sa mga pinuntahan ko pero wala parin, pumunta ako sa kinaroroonan ni kuya at inangat lahat ng unan upang makita kung nahulog ko lang 'yon
"Ano? Nahanap mo na?" tanong ulit ni kuya sa'kin.
"Hindi pa..." nanghihinang ani ko.
"Bumili ka na lang ng bago–"
"Hindi pwede dahil binigay sakin ni lolo 'yon," ani ko sa kanya.
"Baka naiwan mo sa resort–"
Napaisip naman ako. Oo nga baka naiwan ko doon, pero hindi ko matandaan kung saan naiwan ko ba talaga ito doon.
"Ewan, hindi ko matandaan na inilapag ko 'yon eh... Ang alam ko lang inilagay ko 'yon sa jacket..."
"Jacket? Isa lang naman na jacket 'yong nakita kong suot mo no'n."
Gulat na napatingin ako kay kuya. "Naiwan ko siguro sa jacket 'yon?"
"Malay ko sa'yo... Hanapin mo na lang 'yong ginamit mong jacket baka nga andon."
Hayst paano ko hahanapin 'yon kung na sa may-ari na 'yong jacket.
Napabalikwas ako sa aking higaan ng tumunog na naman 'yung cellphone ko kaya agad ko itong kinuha upang makita kung sino ito.
Unregistered number.
Pinatayan ko ito ng tawag at bumalik muli sa aking higaan. Napasinghal ako dahil tumunog na naman ito. Kinuha ko ulit ito at naiinis na tinignan.
May nag message na unregistered number. Kaagad kong inopen ito at binasa.
'You blocked my number'
Napairap naman ako.
'I just want you to know na may iniwan ka sa jacket ko.'
Nasa kanya ang kwintas ko!
Inis kong itinapon ang unan sa gilid ko. Ayaw kong makipagkita sa manyak na 'yon!