Kairi's P.O.V
"BABE"
Tawag ko sa aking boyfriend. Hindi naman malayo ang pagitan naming dalawa. Kinuha ko ang attention ng dalawang taong seryoso na nag-uusap. Sa mga oras na iyon nakaramdam ako ng selos. Hindi ko lang mapigilan ang aking sarili na mapaisip ng iba.
Makita mo ba naman na nag-uusap ang boyfriend at bestfriend mo, hindi ka ba manghihinala? May nag-uusap bang nakahawak sa magkabilang balikat? Ba't ba ako nag-iisip ng puro negative?
Nilabanan ko ang pag-uudyok sa akin ni satanas, hindi dapat ako madadala sa tukso niya. Naalala ko bigla ang sinabi sa akin ni Drei, basta pangako mo, kahit anong mangyari magtiwala ka sa akin. Nangako ako na magtiwala sa kaniya kaya hindi ko iyon sisirain. Mas matagal kong kilala si Drei kaysa kay Tricia. I should trust my boyfriend.
"Hey!" Agaw attention na pagtawag niya sa akin. Pinitik niya ng mahina ang aking noo dahilan para bumalik ako sa pagkatulala.
"Hi," mahinang boses na wika ko. Hindi ko namalayan na nakalapit na pala siya sa akin. Dahil sa panghihinala ko sa dalawa malayo na pala ang napunta ng pag-iisip ko.
"Bakit ka bumalik?" Kinulong niya ang dalawa niyang palad sa magkabila kong pisngi. Ramdam ko ang init na nagmumula galing doon.
"Naiwan ko kasi ang notebook ko. And, I think naiwan ko sa kotse mo." Sinasabi ko ang katagang iyon na hindi nakatingin sa kaniya. Tinignan ko kasi kung nandoon pa si Tricia.
"Come with me kunin natin." Pinulupot niya ang kaniyang braso sa aking baywang at iginayak papunta kung saan naka-park ang kotse niya.
Habang naglalakad kami gusto ko sana siyang tanungin kung ba't sila magkausap ni Tricia. Pero siguro later na lang o sa ibang araw. Pagdating namin sa harap ng kotse nito kinuha niya ang pakay ko.
"Here babe," nakangiting inabot niya sa akin.
"Thanks babe," nginitian ko rin siya pabalik with matching kiss pa.
"Hatid na kita." Hindi iyon patanong so I assume na ihahatid nga ako.
"No, I can manage. Punta ka na sa practice mo." Pagtataboy ko at kinawayan ko pa siya.
"See you later." Dinig ko kahit medyo malayo na siya sa akin. Nakita ko pang nag-flying kiss na ikinapula ng aking pisngi.
Abot hanggang tainga ang aking ngiti nang makarating ako sa drama club theatre. Halos karamihan ay nandoon na pero wala pa yata balak simulan. Paano may mga sariling agenda na pinagkakaabahalan ang iba.
"Mawawala iyang ngiti mo kapag binalita ko sa'yo iyong trending na news Girlie Rodis." Nagulat ako sa pagtabi sa akin ni beki. Pinaypayan pa niya ang sarili gamit ang kamay.
"Kairi Caringal ang pangalan ko at hindi Girlie Rodis baks!" Inirapan ko siya pero nginusuan lang ako.
"Bruha alam ko, hindi naman akesh pinanganak na maganda kung booblang di ba? Gay lingo iyon ng babae, minsan nga isama kita para matuto hindi puro na lang si fafa Drei ang palagi mong kasama," mataray na turan nito. Inilagay pa ang tumikwas na buhok sa gilid ng tainga niya. Parang ang haba naman ng hair.
"Anong sadya mo?" Tinaasan ko siya ng kilay pero humalukipkip ito sa harapan ko.
"Aba! Nahiya naman akesh diyan sa tattoo mong kilay. Nauna pa nga akesh kay Boy Abunda at Cristy Fermin sa page-exposed ng news." Tinampal ko ito sa kaniyang balikat dahil sa daming arte sa katawan.
"Daming paligoy-ligoy baks sabihin mo na now na!" Tumingin muna siya sa paligid at binalik ang tingin sa akin.
"Dapat hindi ka narito, doon ka sa basketball court nagpunta." Pabulong nito sa akin.
"At bakit naman aber?" Mataray na tanong ko sa kaniya. Bigla akong nakaramdam ng takot.
"Well, bago ako nagpunta rito ro'n muna ako tumambay sa court, dami kasing fafa. Then, nakita ng aking mapupugay na mata si Ate Vi." Dahil sa sinabi niya binatukan ko ito.
"Masakit ganders ah!" Minasahe niya ang medyo napalakas na pagkabatok ko.
"Pinagsasabi mo kasi, alam mo naman hindi ako nakakaintindi ng lenguahe niyo." Hinilot ko na lang ang aking sentido dahil malapit na akong magka-migraine.
"Sorry naman bilat, anyway highway papuntang Norway. Nakita ko itong si Tricia atrebida nakatambay sa gym at pinapanood ang iyong chopopong bufra, I mean gwapo mong boyfriend," saad nitong nakataas ang kilay. Pinaikot-ikot pa niya ang kaniyang buhok gamit ang daliri nito.
Hindi agad ako nakasagot. Pinakalma ko muna ang aking sarili. Hindi ko alam ang magiging reaction ko. Nakita ko silang magkausap kanina tapos nandoon si Tricia ngayon. Bakit?
"Wala ka bang sasabihin diyan ganders?" Matagal na pa lang nakatingin sa akin si baks. Siguro hinihintay nito ang aking sasabihin.
"So? Ano naman ngayon kung nandoon siya. Anong gusto mo gawin ko? Pumunta roon at magwala? Huwag na lang baks may tiwala ako kay Drei." Hindi ko pinahalatang may kirot akong naramdaman. Just trust Drei, iyon ang dapat kong gawin.
"Wala naman bilatch sinabi ko lang. Basta remind lang kita mag-ingat ka diyan kay atrebidang Tricia daot iyan sa paningin ko. I mean ahas o traydor." Kumaway na lang sa akin si baks na parang beauty queen.
Magsisimula na rin kasi ang aming meeting. Buong duration walang pumapasok sa utak ko. Na kay Drei at Tricia kasi ang isip ko. Ano ba dapat kung isipin kay Tricia? Pinalaki ako ni mama na huwag mag-isip ng masama sa kapwa. Hanggat wala akong napapatunayan at hindi ko nakikita sa aking mata dapat lang na huwag siyang pag-isipan ng masama. Pero kung dumating man ang araw na tratraydurin ako, hindi naman ako si Kairi na palaban kung basta na lang ako magpapa-agrabyado.
Natapos ang meeting na para akong tanga. Lumabas ako ng theater na lutang ang isip ko. Naabutan kong nakatayo roon si Tricia at kumaway sa akin. Nagkatinginan kami ni baks na parang sinasabi niyang mag-ingat ka. Tumango lang ako kay baks at nilapitan si Tricia.
"Hi besh," nakangiti nitong pagbati. Pero parang napipilitan lang na nangumiti.
"Hi," tipid kong sagot. Sa totoo lang wala akong gana magmula nung sinabi sa akin ni baks.
"Mag-usap tayo besh." Natigilan ako sa sinabi niya. Naninibago rin ako sa babaeng ito dahil nawala ang pagiging palengkera niya. Ba't bilang naging dalagang filipina ito?
Magproprotesta pa sana ako pero hinila na niya ako palayo. Huminto siya sa isang bench kung saan walang katao-tao. Umupo ito at umupo rin ako. Ilang minuto na ang lumipas pero wala pa rin nagsasalita sa aming dalawa. Pinakiramdaman ko siya, nakatingin lang ito sa malayo kaya tumingin na rin ako kagaya niya.
"Thank you," panimula nito. Akala ko wala ng balak na magsalita.
"Para saan?" Pinilit kong maging kalma ang aking boses. Kahit nakakaramdam ako ng tensiyon at siguro gano'n din siya.
"Sinabi ng aking yaya na kayong dalawa ni Drei ang naghatid sa akin kagabi. Thank you ulit." Tipid siyang ngumiti pero parang naluluha ang kaniyang mata. "Sorry for the trouble besh. Buong buhay ko puro na lang gulo ang pinapasok ko. Kaya siguro palaging wala ang magulang ko dahil nagsasawa na sila. Palaging sakit ng ulo ang binibigay ko sa kanila." Pinapanood ko lang siyang magsalita. Ramdam ko rin iyong sakit na pinagdadaanan niya. Pareho lang din naman kami ng takbo ng buhay. Iyon nga lang maswerte ako kasi kasama ko si mama. Si Tricia both her parents wala sa tabi niya.
"Huwag mong isipin iyan, walang magulang na matitiis ang kanilang anak. Magtiwala ka lang sa parents mo uuwi rin sila para sa'yo." Pagpapakalma ko sa kaniya. Hinawakan ko ang kaniyang kamay para iparamdam na hindi siya nag-iisa. Tumango lang naman ito.
"Nakita kong magkausap kayo ni Drei kanina." Bigla siyang natahimik kanina kaya nag-isip na lang ako na pwede naming mapag-usapan.
"Ah iyon ba, nagpasalamat din ako sa kaniya ng personal. Nahihiya nga ako kasi pati siya nadamay sa katarantadahan ko." Tumawa siya ng pagak. Kaya tinignan ko siya ng nakakapagtaka. Kanina nagdra-drama ngayon naman comedy. Bipolar ang babaeng ito.
"Huwag mo ng isipin iyon naintindihan naming dalawa." Tinapik-tapik ko ang kaniyang kamay na nakapatong sa hita niya.
"Nasaan ka kanina bago mo ako pinuntahan?" Naramdaman kong binawi nito ang kaniyang kamay na hawak ko lang kanina lang.
"S-sa may court napadaan lang. Kaya tumambay na lang din muna ako roon." Hindi siya makatingin sa akin. Pero from my peripheral vision tinitignan niya magiging reaction ko.
"Ok" Tanging nasabi ko. Wala naman akong balak na habaan pa ang pag-uusisa. Wala kami sa trial court para halungkatin ang lahat.
Minuto ulit ang lumipas na katahimikan ang namayani. Tanging paghinga lang naming dalawa ang naririnig at ang ihip ng hangin.
"Besh," pagbasag niya ng katamikan.
"Hmm," tanging sagot ko at sinandal ang aking likuran.
"Paano kung naagawan ka ng candy? Anong gagawin mo?" Hindi siya tumingin sa akin nasa harapan lang ito.
"Iiyak siyempre," simpleng sagot ko. Ano na naman tumatakbo sa isip ng babaeng ito?
"Iyon lang gagawin mo? Wala kang ibang gagawin?! Medyo tumaas bigla ang timbre ng boses nito. Sumeryoso rin ang awra nito.
"Ano pa ba ang dapat kong gawin? Alangan namang ipagpilitan ko pa kung wala na talaga!" Tumaas na rin ng bahagya ang boses ko. Ano ba kasi tinutumpok nito?
Medyo natahimik siya sa aking sinabi. Hindi pa ako galit sa lagay na iyan kalmado pa nga ako.
"Kung ikaw ang tatanungin ko, anong gagawin mo?" Nagtaas ito ng tingin at seryosong tumingin sa akin.
"Ako? Anong gagawin ko? Kahit magpatintero pa ako kay kamatayan basta makuha ko lang ulit." Hindi nakalagpas sa akin ang pagtaas nito ng kilay. Sa ginawa niya hindi ako pinanghinaan. Ngumiti pa nga ako sa kaniya na parang hindi ako naapektuhan. Akmang tatayo na siya ng magsalita ako.
"May pahabol pa pala ako roon sa sagot ko besh." Napahinto siya at lumingon sa akin. Hindi siya nagsalita kaya pinagpatuloy ko.
"Kung inagawan ako ng candy iiyak ako at hindi ko na ipagpipilitan na kunin pa. Pero kapag ako ang nakaagaw sa candy na iyon, kakainin ko na ng buo at uubusin para hindi na makuha pa ng iba."