Kairi's P.O.V
"KAIRI, can I court you?"
Kinurap ko ang aking mata ng isa, dalawa at tatlong beses bago ako bumalik sa katinuhan. Sinarado ng bahagya ni Drei ang bibig ko dahil nakanganga ako.
"Kung may dumaan na langaw, kanina pa napasukan 'yang bibig mo." Pagbibiro niya pero hindi tumawa bagkos titig na titig lang sa akin.
Napalunok ako ng wala sa oras. Lintik! Sino ba naman ang hindi matutulala kung biglain ka ng gano'n tanong? Kung sa iba kinikilig na, ako parang binuhusan ng malamig na tubig.
"Champ, huwag ka magbiro ng ganyan," ani ko. Tinuon ko ulit sa pagkain ng ice cream.
"Sino ba nagsabing nagbibiro ako?" tanong niya. Kita sa mata niya na hindi nagbibiro, not this time.
"So, hindi nga?" balik na tanong ko.
"Yes, Heartbeat."
Susubo sana ako ng pigilan niya kamay ko. Tignan mo 'to, alam niyang kumakain ako bastos din noh! Kinuha niya kanang kamay ko at tinapat sa bandang puso niya. Mga beshy, ang lakas ng kabog ng dibdib niya ramdam ko mga teh!
"Can you feel it?" tanong niya. Tanging pagtango ang sagot ko.
"It means, what I said is true and I am true of what I feel." Hindi mo makikitaan ng pagkurap ng mata. Eye to eye and heart to heart gano'n.
Iniwas ko ang tingin. Hindi ko kinaya, nagrarambulan din ang kabog sa dibdib ko. Kinuha ko ang kinakain ko kanina na ice cream.
"Gusto mo pa rin ako ligawan, kahit hindi ako gano'n katangkaran?" Ngumiti lang siya at tumango.
"Kahit, para akong amazona?" Gano'n pa rin ang reaksyon niya.
"Kahit, maliit ang boobs ko?" Nginuso ko ang aking dibdib. Tumawa siya ng mahina. Napakain ako ng ice cream, kasi naalala ko 'yong wala ako suot na bra. Diyahe!
"Kahit may ice cream ka pa sa labi." Sabay punas sa aking labi gamit ang kaniyang hinlalaki.
"Ang dungis mo kumain," sabi niya. Sabay kaming natawa.
"Pero seryoso Heartbeat, hindi ko naman sinabi na ngayon ka sumagot. Take your time pag-isipan mo mabuti. Gusto ko kasi kapag sumagot ka galing sa puso mo at hindi napipilitan lang. Kung anuman ang maging decision mo, rerespetuhin ko," mahabang salaysay niya, sobrang seryoso pa.
"Thank you, Champ," tanging sagot ko. Hindi ko alam kung ano pumasok sa isip ko at sinandal ko aking ulo sa kaniyang balikat. Ramdam ko niyakap niya ako at hinimas ang aking ulo.
"Hindi ko naman pinipilit na maging akin ka. Ang akin lang, maging sa'yo ako," rinig ko sabi niya. Bakit parang malungkot ang tono ng boses niya habang sinasabi niya 'yon?
"Halika na, ituloy na natin ang page-edit." Dahan-dahan siya humiwalay sa akin at nagpunta sa harap ng computer. Sinundan ng aking mata ang pag-alis niya.
Ilang minuto pa ako nakaupo kasi iniisip ko pa rin 'yong mga sinabi niya. Hanggang sa naisipan ko na rin na puntahan siya. Pagdating ko tinapik ko balikat niya at umupo sa kaniyang tabi. Sinimulan ulit namin ang pag-eedit. Nang mapunta kami sa part kung saan lalapatan ng music sabay kaming nagkatinginan.
"Heartbeat, anong song ang ilalapat natin sa video?" tanong niya habang nasa monitor ang tingin.
"Iyong ost pa rin ng winter sonata," diretso kong sagot.
"No, kapag ginawa natin 'yon wala tayong originality." Nakapalumbaba siya sa harap ng monitor.
"So, ano ilalagay natin na song?" tanong ko. Tinignan ko siya at gano'n din ginawa niya.
"My song for you."
"Which is?"
Nilapit niya ang kaniyang mukha na sobrang lapit sa akin.
"Can't help falling in love with you."
"N-nice choose of song, Champ maganda," sambit ko. Nagthumbs up pa ako sa kaniya. Bakit ba ako nauutal? Kanta lang 'yan, my goodness!
Naging awkward ang kaganapan na 'yon sa amin, pero sanay naman na kami sa mga gano'n na eksena. Nagpaalam si Drei na ihahatid na niya ako, bisitahin ko raw sila kapag may time. Siya na lang daw ang magtutuloy sa pag-eedit bibigyan na lang siya ng tips nina Kuya Dred at Ate Dreima. This coming week na kasi namin iprepresent 'yong activity.
Naging tahimik lang ang naging biyahe namin, hindi ako sanay na hindi siya bumabanat ng mga salita. Aaminin ko namimiss ko, pagdating namin pinagbuksan at inalalayan niya ako pagbaba sa kotse. Hay! Kahit kailan talaga hindi nawawala ang pagkagentleman niya.
"Heartbeat, sunduin kita bukas para sabay tayo pumasok?" mahina niyang tanong.
"Sige Champ," mahinhin kong saad.
Humalik muna siya sa aking pisngi at naglakad na. Papasok na sana siya sa kaniyang kotse, ng bumalik ulit.
"Bakit ka bumalik Champ?" nagtatakang tanong ko.
"Naiwan ko kasi puso ko rito, babalikan ko lang," nahihiya niyang sabi. Napakamot na lang sa kaniyang ulo, bigla na lang siya humalik sa aking pisngi sabay mabilis na umalis. Napahawak na lang ako sa aking pisngi, nakakadalawang halik na siya ah!
...........
Lutang ang isip ko nang pumasok ako sa bahay. Hindi dahil sa paghalik niya kung hindi sa iniwan niyang tanong sa akin. Ano ang isasagot ko sa kaniya? Para akong naglalakad na nakalutang sa hangin. Bumalik lang ako sa huwisyo ng batuhin ako ni mama ng sinulid ng gantsilyo.
"Kairi, kanina pa kita tinatawag. Wala ka naman sa sarili mo, si Drei na naman ba ang dahilan?" Tumango lang ako kay mama sabay ang pagnguso. Sinenyasan niya ako na tumabi sa pag-upo. Nagmano muna ako at saka naupo.
"Anak, may gumugulo ba sa isipan mo?" Hinawakan ni mama likod ko at hinagod.
"Ma, kasi po nagpaalam sa akin si Drei kung pwede raw niya ako ligawan?" Nakayuko kong sabi. Pinaglalaruan ko pa ang laylayan ng aking dress.
Napabuntong hininga si mama. "Ano sagot mo?" mahinahon niyang tanong.
"Hindi po ako sumagot, sabi niya hindi naman niya ako minamadali. Gusto niya kasi 'yong galing sa puso ko at hindi napipilitan lang." This time humarap na ako kay mama.
"Alam mo anak, bago pa nagpaalam sa'yo si Drei sa akin muna siya unang nagpaalam."
"P-po?" nauutal na tanong ko. May halong pagtataka.
"Nung sinundo ka niya rito sa pagpunta niyo ng party, kinausap niya ako. Pinagpaalam niya kung pwede ka raw ligawan. Masasabi kong sincere si Drei sa mga binitawan niyang salita." May konting ngiti ang sumilay sa labi ni mama.
"Ano po sagot niyo sa kaniya ma?" mahina kong tanong.
Inayos ni mama ang hibla ng aking buhok na dumikit sa aking mata. "Sabi ko sa kaniya, wala sa akin ang desisyon kung hindi nasa sa'yo." Pinatitigan lang niya ako. Hindi ako sumagot kasi ang lalim ng iniisip ko, kung gano'n ano ang isasagot ko?
"Naguguluhan ka ba?" tanong ni mama. Naging mabilis ang aking pagtango.
"Huwag kang malito Kairi, kung ano ang nasa puso mo 'yon ang gawin mo. May tiwala naman ako sa inyong dalawa, hindi niyo naman siguro susuwayin ang mga bilin ko sa inyo?" Panay tango lang ang ginawad ko. Parang pagod ako magsalita kahit na 'yong utak ko ang pagod.
"Sige na, umakyat ka muna at magpahinga. Nandito lang si mama palaging nakaalalay sa'yo." Napayakap na lang ako, isang yakap ko lang sa kaniya parang gumagaan ang lahat.
............
Lumipas ang ilang araw na gano'n pa rin ang pakikitungo sa akin ni Drei. Hindi na rin niya binubuksan ang usapan tungkol sa panliligaw sa akin kapag nag-uusap kami. Parang normal lang ang samahan na mayroon kami dati. Sumapit din ang araw ng pagprepresent ng activity na ginawa namin. Nilagay ni Prof. Lito ang video na ginawa ng unang grupo at lumabas sa projector ang tarzan na theme nila. Halos green ang background at nilagyan na lang ng special effect like tress, plants and animals. Masasabi kong magaling ang ginawa nilang pagedit kudos sa naging editor at art director nila. Kasi hindi mo mahahalata na fake lang ang lahat parang makatotohanan pagdating sa mata. At ang ginamit nila na soundtrack 'yong ost sa movie na tarzan.
Sinunod na nilagay 'yong sa amin. Wala ako idea kung paano tinapos ni Drei, basta siya na lang daw bahala magtapos. Unang labas pa lang ng video hindi agad lumabas 'yong scene ko. Pinakita pa ang buong settings kung saan ginawa ang eksena. Hindi mo mahahalatang sa soccer field lang namin 'yon ginawa. Parang dinala ka sa bansa kung saan totoong may snow. Paano kaya niya ginawa 'yon?
After no'n lumabas na 'yong first scene hanggang sa last scene. Tama nga, 'yong song niya for me ang nilagay niya. Ang ganda lang kasi totoong snow ang lumabas sa video kahit nung ginawa namin 'yon tanging kinayod na styrofoam. Ang galing ni Drei hindi ko akalain na may talent din siya sa pageedit. Makikita rin sa video na parang namumula ang aming pisngi dahil sa lamig. Oh, dahil sa eksena kaya rosy cheeks ang face. Ang lakas kasi magpakilig si Drei.
Nang natapos lahat panoorin, lahat kami nasa sa acting room nagpalakpakan. Sa wakas natapos din namin ang activity.
"Congratulations! My fellow students!" masayang bati sa amin ni prof.
"Hindi ko akalain na ganito kaganda ang iprepresent niyo. Namangha ako, both groups are amazing. Iyong unang grupo dinala ako sa isang forest adventure, and the second group dinala naman ako sa lugar kung saan gusto kong puntahan makagawa lang ng snowman," mahaba niyang salaysay. Natawa siya sa huli niyang sinabi at gano'n din kami.
"Hindi ako magtataka that someday you will all known as a good and famous director. Hindi pa gano'n kadami ang tinuturo ko sa inyo pero nagawa niyo ng maayos. Special mention to Drei and Kairi, you know what guys hindi kayo bagay na maging director, magartista na lang kayo." Nagtawanan ang iba namin kaklase pati si prof kaya natawa rin kami ni Drei.
"Bakit ko 'yon nasabi? Because may chemistry kayong dalawa. Kabilang na nga kayo sa nahahanay na loveteam ngayon sa madaling salita bagay kayo. Kapag nagkataon tatawagin ng fans club niyo ang tandem niyo ng KaiDrei." Lahat nagpalakpakan. Pilit na ngiti lang ang binigay ko, pero si Drei abot hanggang tenga ang kaniyang pagngiti.
"Tama nga kayo prof bagay talaga kami, hindi ba Heartbeat?" mahina niyang bulong mula sa likuran ko. Paglingon ko muntik ng maglapat ang labi namin nakalapit na pala mukha niya sa akin. Agad akong napatingin sa harap mabuti na lang at hindi kapansin-pansin.
"Ok, hanggang dito muna tayo. Marami pa akong ituturo sa inyo kaya bawal lumiban," pagpapaalala niya sa amin. Tumango lang kaming lahat at saka na siya umalis.
"Guys, salamat sa teamwork!" masayang sabi ni beks. May tili pang kasama ang sakit sa eardrum.
"Congratulations sa ating lahat, especially kay Drei sa page-edit niya lalong naging maganda ang kinalabasan." Tinapik ko ang kaniyang balikat. Sumunod din ang iba naming kasamahan.
"Wala 'yon dahil sa teamwork, kaya naging maganda ang kinalabasan," nahihiya pa niyang sabi.
"Teamwork o inspirasyon?" Nakakalokong tanong ni beks. Agad sila napatingin sa akin at kay Drei.
"Buti pa ang biyahe ni Drew, may narating na eh kami?" Parinig na tanong niya. Nagkunwari na lang ako na walang narinig.
"Hanep bro! Huwag kang mag-alala kaming tatlo ang unang fans club ng KaiDrei!" malakas na pagkasabi ni chinito, 'yong halos hindi na makita ang mata sa kasingkitan.
"Agree ako diyan, kahit na wala pa kayong narating malakas naman ang kutob ko, na nakarating ka na sa puso ni Kairi." Hindi ko alam kung pagbibiro 'yon ni mister weirdo.
"Oh paano, mauna na kami sa inyo. At ikaw bubels huwag ka na magpakipot pa, sige ka baka agawin ko siya sa'yo. Eklat lang!" Natawa lang siya na sinabi nito.
Pinagmasdan lang namin ang paglayo nila. Nagkatinginan kami ni Drei at napagdesisyonan na umuwi na rin. Malapit na kasi ang exam kaya maaga palagi ang dismissal. Tulad ng dati hinatid niya ako sa bahay. Kahit mag-iisang linggo na ang nakalipas magmula nung tanungin ako, hindi siya umiwas sa akin. Sa katunayan mas lalo ko siyang nakilala at pinapakita niya sa akin kung gaano kalinis ang kaniyang hangarin.
Pagkahatid sa akin umalis na rin siya dahil may pinapagawa raw sa kaniya si Kuya Dred. Pagkapasok ko sa aking kwarto humarap ako sa salamin. Napagisipan ko na 'to ng ilang beses, sigurado na ako alam ko na ang isasagot ko.
Pagsapit ng gabi tinawagan ko siya na magkita kami bukas sa may ice cream parlor malapit lang din sa amin. Nakipagtalo pa sa akin na sunduin na lang daw niya ako. Pero tumutol ako, kasi alam ko marami siya ginagawa sa bahay.
...........
Kinabukasan, nasa ice cream parlor na ako medyo maaga pa naman. Pagkalipas ng limang minuto dumating na rin siya. Kahit pawis hindi nabawasan ang kaniyang kagwapuhan.
"Bakit pawis na pawis ka?" bungad na tanong ko sa kaniya.
"Tinakbo ko na lang papunta rito kasi medyo traffic." Humihingal na sabi niya. Kinuha ko ang aking panyo at binigay sa kaniya.
"Bakit mo kasi tinakbo? At nasaan ang kotse mo?" sunod-sunod na tanong ko. Hindi niya mapunasan ng tama ang pawis niya kaya ako na lang ang gumawa.
"Salamat sa pagpunas." Ngumiti lang ako sa kaniya.
"Ayoko kasing pinaghihintay ka, mas gusto ko na ako ang naghihintay kahit mainipin ako." Tumawa siya ng bahagya. Pinagmamasdan ko lang siya at nakikinig.
"Iniwan ko 'yong kotse malapit lang dito balikan ko na lang mamaya." Medyo hindi siya hinihingal.
"Ikaw talaga Champ, kararating ko lang din kanina lang, hindi mo ako pinaghintay ng matagal kaya huwag mo na isipin 'yon. Ano ok ka na ba?" Kinurot lang niya ang aking pisngi 'yong hindi masakit.
"Yes, Heartbeat ok na ako. Bakit pala nandito tayo ngayon?" Tanong niya habang palinga-palinga sa paligid. First time namin magpunta rito.
"Order na tayo Champ," sabi ko sa kaniya. Hindi ko sinagot tanong niya mabuti at nakalimutan niya.
Inorder namin as usual 'yong favorite naming dalawa, mango ice cream with oreo on top. Pagkaupo namin inumpisahan na rin niya ang pagkain.
Tinitignan ko lang siya habang kumakain parang bata lang. Kinuha ko ang tissue at pinunasahan ang dumi sa gilid ng labi niya. Napahinto siya dahil sa ginawa ko.
"Champ, ito oh," ani ko. Binigay ko sa kaniya 'yong dalawang oreo ko.
"Bakit mo sa akin 'yan binibigay?" nagtatakang tanong niya.
Tinaas ko 'yong dalawang oreo. Nakakunot noo niya akong pinagmamasdan.
"Champ, hindi mo ba nagets?" Dalawang hugis O ibig sabihin niyan-" pinutol ko ang aking sasabihin. Ang itsura niya ngayon ay nakanganga at hindi kumukurap, hinihintay ang susunod na sasabihin ko.
"Champ, oo ang sagot ko."