Mischell's POV
Atom: Mitch nakaisip na ako ng paraan pa'no ka rin magugustuhan ni Prof, kami na gagawa ng paraan para pagsamahin kayo madalas tapos ikaw na lang bahala sa pakikipag-usap magaling ka naman sa pagpapatawa.
Nath: Tama si papa Atom at saka hindi lang sa ganda napapa-ibig ang lalaki kung hindi sa paraan na kaya mo s'yang mapatawa o mapasaya.
Zoey: Sa paraan na p'wedeng mapasaya, e ikaw Nath mukhang hindi mo sila napasaya wala kasing pumapatol sa'yo hahaha.
Atom: Anong papa ka jan Nath 'di kita anak.
Nath: Hindi nga pero aanakan mo 'ko hehe.
Bumungad sa'kin ang usapan nilang iyon sa group chat namin na hindi manlang inisip na mababasa ni prof gayung naka add rin ito sa group chat.
Me: Mga lintik kayo anong mga pinag-uusapan ninyo baka nakakalimutan n'yong nandito rin sa gc natin si prof mababasa niya 'to.
Nath: Wala kang pake girl hindi mag ba-backread 'yon abala iyon sa buhay, ereremove na rin namin mga sinabi namin.
Mabilis na nag unsent lahat ng mga messages nila kaya pati ang sa akin ay in-unsent ko na rin.
Isang panibagong notification ang natanggap ko.
Nathaniel Salazar added you to the group LP.
Mabilis ko iyong seneen at halos lahat ng mga kaklase ko ay naka-add na rin.
Me: Mga sira ulo talaga kayong lahat at ano naman ibig sabihin ng LP na 'to?
Nath: LANDI PROJECT, proyekto para kay Mischell Flor na landiin si Proffesor Zedic Lim.
Atom: Ang hayop ng Landi project ah kaya ba Mitch?
Me: May sinabi ba akong hindi ko kaya mayaman lang ang jowa ni prof, maganda ako.
Nath: Malandi ka lang burikat, wala kang ganda tigilan mo 'yang pangarap mo.
Zoey: Hahaha
Me: Pag gumanda ako 'Who you' ka sa'kin lintik kang alagad ni satanas ka.
"Mitch naiihi ako!" Narinig ko ang tawag na iyon ni mama sa'kin habang abala ako sa pakikipag-chat.
"Umihi ka na ho hawak ko ba ang pantog mo!" Sigaw ko rito pabalik at hindi ito pinansin saka ko tinuloy ang pakikipag-chat.
Nath: Abangan ko 'yan kailan pa kaya mangyayari?
Zoey: Aba malay natin guys, pag nagustuhan na siya ni prof baka mag glow si Mitch.
Atom: Agree hahaha
Me: Ang tanong when kaya?
Nath: Hahahaha umaasa ang burikat hahahaha.
Me: Inamo Nath, kahit kailan talaga napaka walang kwenta mo.
Nath: Ang una mo munang gawin para magustuhan ka ni prof ay maging maaga sa klase, 'yon ang number one okay.
Zoey: At simulan mo na bukas hahaha.
Bigla kong nabitawan ang phone ko ng mabaling paningin ko kay Mama at basang-basa na ang sahig dahil mukhang napaihi na ito.
Ay lintik talaga, lumpo nga pala ito sinigawan ko lang na umihi na at hindi ko naman hawak ang pantog niya, hindi naman pala ito makakalakad patungo sa banyo lintik maglilinis pa tuloy ako ng sahig kamalas-malasang buhay Mischell imbis na matutulog ka na maglalampaso ka pa.
Wala na nga akong nagawa kung hindi patayin ang phone ko at linisan si mama pati na rin ang sahig.
DUMATING ANG UMAGA, maaga nga akong nag-ayos upang makaalis na ng bahay landi rin lang naman ang pag-uusapan lubos-lubosin na aagahan ko na madalas.
Hindi ko na ginawa ang dating nakasanayan ko na siguraduhing nakainom na si mama ng gamot at nakakain ng almusal bago ako umalis.
Lahat ng iyon ay hinabilin ko na lang kay Aling Gemma, kahit minsan naman siguro walang masama na unahin ko naman ang kaligayan na hinahangad ko sawang-sawa na ako sa pagpapanggap.
"Let's clap our hands everyone for Mitch for the very first time she come early!" Umalingawngaw ang sigaw na iyon ni Nath ng salubungin ako sa corridor ng department namin.
Palakpakan ng lahat ang sunod na nagbigay ingay sa lugar na iyon habang ang ibang napapadaan sa parti namin ay mukhang ipinagtaka naman kung bakit nagpapalakpakan ang mga kaklase ko.
"Maraming salamat, masayang-masaya talaga ako, ngayon ko lang 'to ginawa I'm really of myself thank you, thank you very much."
Tawanan nila ang sunod na namayani dahil sa sinabi ko.
Halos napapalingon sa amin lahat ng mga istudyante na nasa katabi rin naming silid, sa tapat lang kasi ng silid namin ang mapapansin na maingay.
Bigla lang natigil ang ingay namin nang mapalingon kaming lahat sa isang taong naglalakad at alam naming patungo iyon sa mismong silid namin. Wala pang isang sigundo ay para kaming nakakita ng multo at mabilis na kumaripas ng takbo at nag-unahan pa sa pagpasok sa silid namin. Ayaw ko mang sumunod sa pagkaripas nila nang takbo ay nakisabay na rin akong nakipag-unahan.
Hagalpak na tawa ng lahat ang umalingawngaw sa apat na sulok ng silid na iyon nang makapasok na kaming lahat dahil sa ginawa nilang pagtakbuhan nang nakita namin si prof na patungo na dito sa silid.
"Dapat dito ka na sa unahan maupo para nakikita ka ni prof lagi," saad ni Nath at patulak akong pinaupo sa silya sa unahan.
"Hinayupak ka talaga kasama pa 'yon?" Tumayo pa ako para hindi pumayag sa gusto niya.
"Kasama 'yon aba." Itinulak ako nitong muli upang paupuin ng sapilitan sa silyang iyon.
Kahihiyan na 'tong pinaggagawa ko parang nagsisisi na ako kahit wala pa akong nasisimulan.
Biglang tumahimik ang paligid ng bumukas na ang pinto, hindi ko ito nagawang lingunin dahil sigurado naman akong si prof ang pumasok, irita akong napatingin kay Nath habang may nanunuksong ngiti sa labi naman ang hinayupak na bakla.
Hindi na nagsalita si Nath at naglakad na saka ako iniwan sa unahan, sinundan ko pa ito ng tingin hanggang sa makaupo siya sa silya niya nakita ko na ring si Zoey na ang pumalit sa dating p'westo ko.
"Good morning class, anong nangyari at parang nakakita kayo ng multo ng makita ako?"
"Trip trip lang prof balak kasi naming maging runner kaya paunahan kami sa pagtakbo." Natatawang sagot ni Atom kay prof na pinagtawanan naman ng lahat dahil hindi naman iyon ang totoong dahilan.
Napansin kong nasa bandang likuran ang paningin ni prof kaya hindi agad ako nito napansin.
"Pagbutihan n'yo 'yan nawa'y gumaling kayo," saad ni prof sa tinig ng pagbibiro.
"Wala ka bang napapansin ngayon sa klase prof?" tanong ni Nath.
"Kaya nga prof wala ka bang nakikitang nakakapanibago?" sumabay na rin si Zoey.
Kapag nagkakasabay talaga silang lahat parang kapahamakan ko na, lintik.
"Wala naman akong napapansin, may nakakapanibago ba?" tanong nito sa lahat kaya naisipan ko nang magsalita dahil mukhang hindi nga ako nito namalayan kanina pa.
"Good morning dadi." Nakangiting bati ko rito na halatang ikinagulat niya ng magtama ang paningin namin.
"Wow ang aga mo miss Flor himala yata," Nakangising saad nito. " Bakit tinawag mo akong Dadi?" sunod na tanong na lumabas sa bibig niya sa hindi makapaniwala sa sinabi ko.
"I call you dadi cause I see you as the future father of my child," puno ng tamis ang mga ngiti ko rito habang ramdam ko ang pigil na pigil na tawa ng lahat.
"Ang lakas ng trip mo miss Flor umagang-umaga puro ka banat anong mapapala mo jan?"
"Mapapasa akin ka prof."
"What?"
"You'll be mine."
"Tsk." Ngumisi lang ito sa sinabi ko at tumungo na sa mesa sa unahan upang ilapag ang mga gamit niya.
Mahirap landiin ang lalaking makunat parang wala manlang pakiramdam mapagtatagumpayan ko kaya ito.
Nagsimula ang klase namin at hindi ko na magawang alisin ang paningin ko rito na mukhang napapansin naman ni prof dahil agad itong umiiwas ng tingin kapag nagtatama ang paningin naming dalawa. Kapansin-pansin na wala manlang itong kainti-interest sa'kin.
Ngunit hindi ako susuko.
Wala pa akong sinu-sukuan buong buhay ko sila ang sumusuko sa akin, kaya walang sukuan Mischell.
Lumipas ang mga araw na nagpatuloy ang ganoong sinaryo, maaga akong papasok at hindi na nga hinihintay gumising si mama upang painumin ng gamot nito, patuloy ang pagpapa-cute ko kay prof kahit wala naman itong pakialam sa akin ang asaran ng lahat ang nagdadala sa akin na imbis si prof ang magkagusto sa akin ay tila ba ako ang mas nakakaramdan nang lumalamin na pag-ibig dito, mas lalo akong nahuhulog kay prof at hindi ko magawang ipaliwanag na sarili ko, trip-trip lang naman ang nasa isip ko nu'ng una e pero para bang habang tumatagal ay mas lalo ko itong nagugustuhan at nakakatawa mang isipin pero hindi nakukumpleto ang araw ko kapag hindi ko ito nakikita, naaasar o kaya ay nabibigyan ng malupit kong banat na dahilan upang sumilay ang ngiti sa labi niya, ang naniningkit nitong mga mata ang isa sa pinapakapaborito kong pagmasdan sa kaniya kapag napapatawa ko siya.
Ilang beses na akong nagbigay mutibo sa kaniya tungkol sa nararamdaman ko, halos lahat ng mga kaklase ko ay kaming dalawa ni prof ang tampulan ng tukso ngunit wala manlang iyon sa kaniya. Nahahalata niya siguro marahil ngunit pinigilan niya lang sarili dahil alam nito na isa lamang ako sa mga istudyante niya at maling magkagusto siya sa akin, sinubukan kong umamin ngunit laging nauudlot ang plano ko sa mga nakakatuwang pangyayari kapag sumusulpot ang jowa ni prof na si Estella.
Ipinakilala nga sa amin ni prof ang girlfriend nito ng minsang sinundo siya sa klase, nagbago ang schedule ni prof sa school dahil sa dalawa nga trabaho nito kaya sa umaga lang siya nasa school at kapag hapon ay papasok na rin siya sa kumpanya niya.
Dalawang buwan na halos ang lumipas sa pasukan, hindi ko akalaing ganito magiging masaya ang buhay ko sa college na inaakla ko noong una ay magiging pahirap sa akin ngunit hindi dahil ngayong college nagawa ko ang mga bagay na hindi ko akalaing magagawa ko lalong lalo na ang lumandi sa isang poging proffesor, masaya ako roon dahil supurtado ako ng lahat ng mga kaklase ko ngunit napapaisip rin ako minsan hanggang kailan ako magiging ganito, kakayanin ko kayang umabot sa apat na taon para lang landiin si prof kapag hindi ko nito nagustuhan.
Makakaya ko kayang ituloy ito kung mahal niya talaga ang jowa niya alam kong malabo ang maging kami.
Ay basta magiging kami ni prof, itatatak ko na 'yan sa isip ko nakikita ko na siyang nakatayo sa harap ng altar at hinihintay ako habang nakasuot ito ng puting tuxedo na bagay na bagay sa kaniya habang ako naman ay suot ang puting wedding dress na pinapangarap kong isuot sa mismong araw na iyon, nakikita ko nang masaya ang lahat ng magiging saksi sa pag-iisang dibdib namin ni prof subrang napakasaya ko sa araw na iyon.
Ngunit sinampal na naman ako ng katutuhanan na advance nga pala ako mag-isip, hindi pa nga ako nagugustuhan ng tao kasal agad iniisip ko lintik na utak kasi 'to napaka advance kaya ka nasasaktan e.