"Pogi, anong sa'yo?"
"Pogi anong hanap natin?"
Napurga na yata si Chance sa mga tindero at tindera na tumatawag sa kanyang 'pogi' sabay alok ng kanilang mga paninda sa palengke. Sinusuyod niya ang buong lugar kahit hindi maibalanse ang sarili. Paano ba naman kasi, ang bilis mawala sa paningin niya ang matandang lalaki na pakay niya sa lugar na ito. Kinakailangan niyang magmadali rin dahil baka nahabol siya ng kanyang ina.
“Manong naman eh,” bulalas niya at hinahanap pa rin ang matanda.
“Hi Pogi, anong hanap mo? Gusto mo ba ng isda? Walang amoy gilik 'tong sa amin.” May humarang na tindero sa dinaraanan niya. Tipid na ngumiti si Chance at umiling. “Pasensiya na po. Nagmamadali ako eh.”
Patuloy siya sa paglalakad hangga't sa napadpad siya sa tindahan ng mga kakanin. Nakakaengganyong pagmasdan ang iba't ibang kulay ng puto na umagaw sa kanyang atensyon, parang masarap kainin ang mga 'yon. Dahil nagugutom na rin siya, dumukot siya ng barya sa bulsa. Sadly, sampung piso lang pala ang madudukot.
“Hijo, anong sa'yo?” bati sa kanya ng tindera. Chance cleared his throat. “Ah.. Ang totoo kasi sampung piso na lang ang pera ko. Baka po may tig-sampung piso kayo dyan,” pagtatapat niya kahit nakakahiya. Natawa ang ginang.
“Ay oo, ito may kalamay kami. Sampung piso lang.”
“Sige po.” Lalong kumurba ang ngiti sa labi niya, dahil hindi niya akalaing magiliw ang pakikitungo ng tindera. Taliwas sa naririnig niya sa kanyang mga magulang na karamihan sa mga ito ay walang modo.
“Pero bigyan na lang kita ng iba pa. Isa lang huh? Mukhang kawawa ka naman, may pilay ka pa.”
Lalo pang dumoble ang pagkabilib ni Chance. Honestly, hindi niya ini-expect na may mga tinderang katulad ng kaharap niya na maaawa sa kanya kahit hindi naman siya mukhang naghihirap sa buhay. Kung sino pa pala ang salat, sila pa ang hindi magdadalawang-isip na maging mapagbigay sa kapwa.
Tumango-tango si Chance at inabot ang barya. “Kunin ko po ang kalamay, tapos kung talagang seryoso kayo sa sinabi ninyo, gusto ko po sana ng isang balot ng puto na iba't ibang kulay. Mukhang masarap po kasi.”
“Oo naman, ako pa gumagawa niyan. Madaling araw pa ako nagigising tapos ako rin ako ang nagbabalot,” proud na sagot ng ginang. Mas lalong napabilib si Chance.
'They have the best effort, ang galing.'
“Lahat po ng naka-display? Iba't iba 'to ah. Tapos kayo ang nagtitinda. Wow.” Pinasadahan niya ng tingin ang kakaining naka-display sa estante.
“Oo. Sanayan lang pagising sa umaga. Siya nga pala, anong nangyari sa'yo?” tanong ng tindera habang nakatingin sa paa niyang may benda at sa sugatang braso.
“Nahulog po sa kanal habang nagbibisekleta,” pagtatapat ni Chance na ikinatawa ng tindera.
“Diyos ko, pasensiya na. Naalala ko 'yong anak ko rin na binatilyo, nahulog din sa kanal 'yon. Natatawa lang ako kasi nakita ko kung paano siya bumagsak doon. Hinabol kasi ng aso, matatakutin kasi 'yon. Pero awa ng Diyos, hindi naman siya naospital.”
Chance also laughed. Buti pa ang tinderang kausap niya, hindi man lang nanenermon sa anak nito kahit nasa gano'ng kalagayan na. Siya naman, halos mag-agaw buhay na, nakuha pang sermunan.
“Siya nga pala hijo, parang hindi ka naman tagarito ah. Anong sadya mo? Saka hindi ka mukhang mahirap sa totoo lang.” Bakas ang matinding pagtataka sa mukha ng ginang.
“May hinahanap po ako eh. Lalaking matanda, may kilala po ba kayo?”
Muling natawa ang tindera. “Ay Diyos ko, ang daming matatandang lalaki rito. Sino ba?”
“Hindi ko po alam eh, pero gusto ko siyang pasalamatan dahil dinala niya ako sa ospital. Umalis siya nang di man lang ako nakapagpasalamat sa kanya,” malungkot na tugon ni Chance.
***
“Kung ako 'yon, sinapak ko na siya sa mukha. Ang kapal niya huh!”
Nanggagalaiti ang batang si Raisa dahil sa kuwento ng kanyang lolo na si Mang Elmo, actually hindi naman sila totoong mag-lolo. May kumupkop lang sa kanilang dalawa.
“Ikaw na nga ang nagmalasakit, ikaw pa ang sasabihang oportunista? Eh kung hindi nga dahil sa'yo, hindi na mabubuhay ang anak nilang tatanga-tanga!” pagsang-ayon naman ni Bitoy, isa ring ampon sa tinutuluyan nilang bahay.
“Hayaan n'yo na mga apo, baka nadala lang ng bugso ng damdamin ang mga magulang kaya gano'n sila magsalita,” malumanay na sagot naman ni Mang Elmo.
“Palibhasa, mayaman sila kaya gano'n magsalita!”
Dinig ng tatlo ang malakas na boses ng kanilang ate na kapapasok lamang sa bahay. Siya nga pala si Sunny, ang may-ari ng bahay na kumupkop kina Mang Elmo, Raisa at Bitoy.
“Anak, kanina ka pa andyan? Ipagtitimpla kita ng kape gusto mo?” bungad na tanong naman sa kanya ni Mang Elmo. Nagmano sa kanya si Sunny. “Ako na po ang magtitimpla. Opo, kani-kanina pa ako dumating. Napakinggan ko ang usapan n'yo, sabi ko naman po sa inyo eh, iwasan n'yo nang maging involve sa buhay ng ibang tao.”
“Kahit nasa bingit ng kamatayan? Mali naman 'yon anak.” Pinarisan ng pag-iling ni Mang Elmo ang kanyang katwiran.
Napaismid si Sunny. “Kaysa naman makakatikim kayo ng salita sa mga tulad nila. Eh di sana hinayaan n'yo na lang mamatay.”
“Hindi naman po yata lahat ng mayaman masasamang tao, bakit si kuya Zed naman, mabait 'yon ah,” sabat naman ni Bitoy.
Napairap si Sunny at padabog na inilapag sa mesa ang isang supot ng pasalubong. “Kailan ka pa natutong sumabat sa usapan ng matatanda?”
“Ay, kami po kayang tatlo nag-uusap, ikaw lang po unang sumabat sa amin,” di patatalong buwelta ni Bitoy at natawa na lang si Raisa sa isang tabi.
“Bahala nga kayo!”
Nagdadabog na pumasok si Sunny sa kanyang kuwarto. Doon niya nailabas ang luhang kinikimkim. Ito kasi ang araw na nakipag-break ang nobyo niyang si Zed, ang masama ay sa phone lang ito nakipag-break. Ang dahilan ay ang mariing pagtutol ng mga magulang nito sa kanilang relasyon.
'Napaka-unfair ng mayayaman. Ang baba ng tingin nila sa aming mga mahihirap.'