Tyron's pov
"Shit, stop it! Fuck, ano ba?!" Iritang daing ko, habang iniilagan ang mga hampas ni Jennifer sa akin.
Tss, bumalik na pala ang isang 'to, para ano? Manggulo din?
"Walang hiya ka, Tyron! Anong ginawa mo kay Ara?! Kakarating ko lang tapos ito ang maabutan ko?! Kaya pala parang ayaw niya akong papuntahin dito dahil ganyan ang ginagawa mo sa kanya! Bakit, Tyron? Anong nangyari sa'yo at nagkaganyan ka?! Asan na 'yung utak mo! Tinuringan kang gwapo, pero 'yung utak mo na sa talampakan!" Sigaw nito sa akin. Napasinghal na lamang ako.
"Pwede ba, put your fucking bag away from me?! You haven't even change. Ang ingay ingay mo pa rin hanggang ngayon." Naiiritang saad ko dito at tinalikuran.
"Aba, bastos ka rin pala! Ano, Tyron? Wala ka na bang konsensya? Wala ka man lang gagawin, ha?! Papabayaan mo na lang si Ara na ganyan? Paano kung mamatay 'yan sa mga kagagawan mo?! Tangina mo, Tyron! Ang laki laki nang pinagbago mo, hindi na ikaw ang Tyron na kilala ko noon. Pero isa lang ang sinisigurado ko sa'yo! Kapag 'yan si Ara, nagising sa katotohanan, huwag kang lalapit sa kanya o kahit sakin pa para magmakaawang balikan ka niya!" Mahabang lintana nito, tss, ang ingay.
"If she's going to die, then go on? Mamatay na kung mamatay. I will be definitely glad, kung 'yun nga ang mangyayari sa kanya. She deserve it, dahil malandi 'yang kaibigan mo." Malamig na pakikitungo ko sa kanya.
"Sinong demonyo ang sumanib sa'yo at nagkaka-ganyan ka, Tyron? Paano mo nagagawang sabihin ang mga salitang 'yan?! Napakasama ng tabil ng dila mo! Wala kang kasing sama! Tandaan mo 'to, sinusumpa kita! Wala kang kwentang asawa, ilalayo ko na sa'yo si Ara. Magpaka-saya ka sa buhay mo, pulutin ka sana sa impyerno! Someday, you will regret all of this, Tyron. Pagsisihan mo na ginawa mo ang lahat nang 'to, gago!" Galit na saad nito at pinukulan ako nang napaka-samang tingin.
As if I care.
"Why don't you just leave and take her with you? I don't even need your opinion but you keep on blabbering shit, if you're going to leave, then do it right now." Iritang saad ko, bago sila tuluyang talikuran.
KINABUKASAN
Ciara's pov
Nang tuluyan kong maimulat ko ang aking mga mata ay agad akong nagtaka dahil hindi pamilyar sa akin ang lugar kung saan ako naroroon ngayon.
"Asan ako?" Tanong ko sa sarili at bumangon mula sa pagkakahiga. Ramdam ko pa ang pananakit ng katawan ko, kaya tinignan ko ang sarili ko pero kataka-takang nag-iba na rin ang suot ko.
'Teka, asan ba talaga ako?!'
Napahawak ako sa aking ulo at napansing may benda na rin ako doon.
'Sino naman ang naglagay nito?'
"Ara, buti naman at gising ka na." Napalingon ako sa taong pumasok sa pintuan.
Namukhaan ko naman ito agad, "Jennifer?" Tanong ko, inilapag niya naman sa lamesa ang hawak hawak niyang tray na may lamang pagkain at gamot.
"Ako nga, kumusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sa'yo?" Nagaalalang tanong nito, napangiti naman ako dahil namiss ko ang presensya niya.
"Masakit lang ang katawan ko at medyo nahihilo," sagot ko. Nagtaka naman ako mang nakasimangot ito at mukhang gusto ng mag dabog.
"Ganoon ba? Uminom ka ng gamot pagkatapos mong kumain. Naiinis ako sa asawa mo, buti na lang at dumating ako kagabi. Hindi ko inaasahang ganon ang maabutan ko." Seryosong saad nito, kaya napaiwas ako ng tingin.
"Lagi ka ba niyang sinasaktan? Kailan pa nag-umpisa ang pananakit niya sa'yo? Sabihin mo lang sa akin, Ara, dahil hindi ako magda-dalawang isip na ireport 'yang asawa mo. Hindi makatarungan ang ginagawa niyang pananakit at pang-aabuso sa'yo, kahit pa kaibigan ko siya ay hindi ko siya palalampasin. Alam mo bang labag sa batas 'yon?! Kailangan niyang maparusahan at makulong!" Galit na sambit nito.
"Hindi ako makapapayag na inaabuso niya ang kahinaan mo bilang babae, Ara! Kung ako sa'yo ay magpapa-file na ako ng divorce paper at ipapademanda ang lalaking 'yun!"
"Ayoko," kunot noo niya akong nilingon dahil sa sinabi ko.
"Ano? Anong ayaw mo?!" Naguguluhang tanong nito.
"Ayokong parusahan siya ng ibang tao. Ayokong nakikita siyang nahihirapan-"
"At anong gusto mo, ha?! Ikaw ang sumalo sa pagpapahirap niya?! Ara, mali 'yang desisyon mo! Masyado kang nagpapaka-martyr sa sutil na asawa mo!"
"Mahal ko siya, Jennifer. At lahat ng kaya kong gawin ay gagawin ko para sa asawa ko. Kung kailangan kong magtiis, gagawin ko. Hindi mo naman kasi ako naintindihan dahil wala ka sa posisyon ko. Hindi mo nakikita ang mga nakikita ko. I know he still care for me, kaya hindi nagbabago ang pagmamahal ko para sa kanya." Naiiyak kong pagpapaliwang sa kanya.
"Mahal pa ba ang tawag d'yan?! Hindi na pagmamahal ang ginagawa mong pagpapaka-boba, Ara! Magising ka nga sa katotohanang ikaw na lang ang nagmamahal sa inyong dalawa, habang siya ay puro pananakit lang ang ipinapadama?! For pete sake, Ciara! Look at yourself! Iyang katawan mo, kulang na lang ay maging punching bag ka na sa sobrang dami mong galos. Grabe namang pagmamahal 'yan, ginagawa kang tanga."
"Anong magagawa ko kung ayoko siyang iwan."
"Tigil tigilan mo ako sa kahibangan mong 'yan, Ara ha. Hindi ako natutuwa, ikamamatay mo ang pagmamahal na 'yan!" Inis na saad nito.
"Hayaan mo siyang matuto sa kamalian niya," pareho kaming napalingon ni Jennifer sa taong nakatayo na ngayon sa may pintuan.
'Sino naman siya?'
"I'm Raiza. Raiza Respecia, kaibigan ni Jennifer. Isa akong agent mula sa hongkong." Pagpapakilala nito, napatango naman ako.
Naglakad naman ito papalapit kay Jen at saka siya inakbayan.
"Hindi tayo perpekto. Lahat ay nag-uumpisa sa pagkakamali bago matuto, kaya hayaan mong gawin niya kung anong desisyon niya." Nakangiting saad nito habang nakatingin sa akin.
'Tama siya.'
Narinig ko naman ang mabigat na buntung-hininga ni Jen.
"Teka, hindi nga pala tayo pwedeng mag tagal dito. May trabaho pa akong kailangang gawin. Nirentahan ko lang 'to dahil biglang tumawag 'to sa'kin si Jennifer kagabi na kailangan niyo raw nang matutuluyan," saad nito.
"Ayos lang, babalik na lang ako sa bahay namin ni Tyron. Salamat sa pag-aalaga sa akin." Nakangiti kong sambit.
"Hindi ka na babalik sa bahay niyo, Ara. Ano ka ba naman?! Ang tigas talaga ng ulo mo, nakakainis ka na," sigaw nito sa akin, kaya naman bahagya akong natawa.
"Babalik na lang ako do'n. Kaya ko na ang sarili ko. Kakayanin ko,", panigurado ko.
"Hayaan mo na siya, Jen. Magigising rin 'yan sa katotohanan, hintayin mo lang. Mas maganda 'yun unexpected, kaysa sa pilit. Dahil mas masakit ang ganti nang taong nagising sa katotohanan, kaysa pinilit na gisingin sa katotohanan," malalim na saad ni Raiza. Naintindihan ko ang sinabi niya at mayroon sa parte ko na parang gusto kong maramdaman 'yun ngayon.
"Sigurado ka na ba Ara na uuwi ka talaga?" Nag-aalalang tanong nito, ngumiti naman ako at tumango.
"Basta, kapag sinaktan ka ulit. Isumbong mo sa akin, ha? Hahampasin ko siya ng dospordos!" Sabi pa nito, kaya natawa kami ni Raiza.
"O' siya, kumain ka na. Inumin mo rin 'yang gamot mo. Pagkatapos ay magpahinga ka na ulit." Sabi ni Raiza. Napatango naman ako.
Ilang oras pa ang lumipas ay nakapag-pahinga na ako ng maayos at bumalik na sa normal ang pakiramdam ko.
"Ara?" Nilingon ko si Jennifer nang muli itong pumasok sa kwarto.
"Ayos ka na ba? Kailangan ko na kasing umuwi. Nalaman nila mommy na nakauwi na ako ng pilipinas, kaya hinihintay nila ako sa bahay. Malamang ay kung anu-ano na namang business nila ang ipapaasikaso sa akin. Kakauwi ko lang pero pressure agad ang ibibigay sa akin, hays." Nakasimangot na saad niya.
"Wala ka namang choice kung hindi gawin ang gusto nila," saad ko.
"Ano pa nga ba? Kapag naman hindi ko hinandle ang business na ipapahawak nila, malamang ay pipilitin na naman nila akong magpakasal sa anak ng mga ka-business partner nila for the sake of their company. Hays, bakit ba tayo lumaki sa ganitong buhay, Ara." Napabuntong-hininga niyang saad, kaya pati ako ay naramdaman ang lungkot.
Bakit nga ba? Kung pwede namang tulad ng iba ay ganoon lang din kasimpleng buhay ang maranasan namin. Pero hindi, dahil bata pa lang kami, minulat na kami sa salitang trabaho, pera at posisyon.
"O' siya, uuwi na ako. Good luck to me na lang."
"Uuwi ka na? Sasabay na ako. Baka hinihintay na rin ako ni Tyron." Nakangiting saad ko, nginiwian niya naman ako.
"Bakit ba?" Inosenteng tanong ko sa kanya.
"Hinahanap ka diyan, mangarap ka! As far as I know, tuwang tuwa siya na kinuha kita kagabi." Pagtataray niya.
"Hindi ako matitiis no'n, alam ko 'yon. Kaya sasabay na akong umuwi sa'yo." Pagpupumilit ko.
"Sige na nga, ano pa bang magagawa ko? Ah, basta! Mag-iingat ka, ha? Kapag sinaktan ka ay sipain mo siya sa private part niya, lakasan mo! Para hindi na siya makalaban pa!" Natawa naman ako dahil sa suhestiyon niya.
"Sira ka talaga. Magpaalam na nga tayo kay Raiza," sambit ko, sakto namang pumasok ng kwarto si Raiza.
"Uuwi na kayo? Magiingat kayo, ah?" Bilin nito.
"Salamat, Raiza." Nakangiting saad ko, tinanguan naman ako nito.
"Una na kami!" Paalam ni espren.
Raiza's pov
Pagkaalis ng dalawa ay agad kong kinuha ang phone ko nang may tumawag sa'kin.
Si Mrs. De Mastrano pala.
"Hello, Raiza? Where are you?" Bungad na tanong nito sa akin.
"Paalis pa lang po ako, Ma'am." Tugon ko.
"Alright, basta you need to find her. As soon as possible, okay? Inaasahan kita, dahil alam kong kilala mo siya," sabi pa nito.
"Yes, Ma'am. Masusunod po," sagot ko at pinatay na ang tawag.
Saan ko ba matatagpuan ang taong 'yon.
Ciara's pov
"Ihahatid na kita, Ara." Pag-prisinta ni Jennifer.
"Huwag na, mag c-commute na lang ako. Sa kabila ka dadaan, 'di ba? Dito ako." Turo ko sa kabilang daan.
"Sigurado ka?" Tanong pa nito, tumango naman ako.
"Sige na nga, mauuna na ako. Mag-iingat ka!" Paalam niya at bumeso bago sumakay sa kotse niya.
Habang tumatawid sa kalsada ay biglang tumunog 'yung cellphone ko, kinapa ko naman ang bulsa ko at nang mahawakan ko 'yun ay agad kong hinablot. Sinubukan kong buksan iyun pero kumunot ang noo ko nang bigla itong mamatay.
Deadbat.
Isasauli ko na sana ito sa bulsa ko ngunit agad na nanlaki ang mga mata ko nang makarinig ako nang malakas na beep ng kotse na papalapit sa akin.
Shit.