"Anong ginagawa niyo dito?" inis na sabi niya.
"Anak, nandito sila upang mamanhikan," sabi ng Mama ni Gabriel.
"Ha? Ano? Mamamanhikan siya? Masyado na siyang nagiging desperada!"
"Gabriel!" sigaw ng Papa niya.
"Babasagin ko na 'yang bunganga mo!"
"Sige, Pa! Okay lang sa akin na basagin niyo ang bunganga ko pero hindi ako magpakasal sa babaeng 'yan! Bakit niyo ba ako pinipilit sa kan'ya? Hindi niyo ba maintindihan na ayaw ko sa babaeng 'yan?" Gigil na sabi ni Gabriel.
"Bakit ka ba gan'yan sa akin, Gabriel?" tanong ni Pitchi sa kaniya.
"Wala naman akong ibang hiling kun'di ang mahalin ka at mahalin mo ako. Pinapangako ko sa Iyo na magiging maligaya ka sa piling ko. Ibibigay ko ang lahat ng gusto mo basta pakasalan mo lang ako dahil ikaw ang lalaking nakikita ko nababagay sa akin. Ikaw ang lalaking itinadhana para sa akin,"mangiyak-ngiyak na sabi ni Pitchi.
Nagsalubong ang kilay ni Gabriel. "Paano mo naman nasabi 'yan? May ibang babae na nababagay para sa akin at babalikan niya ako!"
"At sino? Si Ava ba? Ano namang mapapala mo sa babaeng 'yon? Ubod ng suplada! At mukhang wala pang alam. Feeling mayaman lang!" sabi naman ang kan'yang Papa.
"Huwag mong pagsalitaan ng gan'yan si Ava dahil hindi mo siya kilala. Hindi mo alam ang pagkatao niya."
"At ikaw? Alam mo ba ang pagkatao niya?" asar na wika ng Papa niya.
"Oo! Kilalang-kilala ko si Ava!" Matapang na sabi ni Gabriel.
"Pagbigyan mo na sana ang hiling ng anak ko na magpakasal sa iyo, Gabriel. Handa naman kaming suportahan kayong dalawa. Subukan niyo muna kahit siguro limang taon o tatlong taon na magsama kayo. At kung hindi pa rin talaga nagbago ang nararamdaman mo para sa anak namin, na talagang hindi mo siya magagawang mahalin, payag naman kami na makipaghiwalay ka sa kan'ya eh. Basta subukan niyo muna," sabi ng papa ni Pitchi.
Gustong matawa ni Gabriel dahil masyadong suportado ang mga magulang ni Pitchi sa kalokohan niya. Masyado nilang ini-spoiled ang anak nila.
"Oo nga, Gabriel. Hayaan mo na patunayan sa iyo ng anak namin na mahal na mahal ka niya," dagdag pa ng Mama ni Pitchi.
"Hindi po. Hindi ko talaga gusto ang anak niyo kaya sana naman, huwag niyo ng ipagpumilit ang anak ninyo sa akin," matigas na wika ni Gabriel.
Magsasalita pa sana ang Papa ni Pitchi nang biglang may malakas na bumusina mula sa labas ng bahay nila Gabriel. Kaagad namang lumabas ng bahay si Gabriel. Isang magarang sasakyan ang tumambad sa kan'ya at mayroong mga lalaki na nakasuot ng tuxedo ang nasa paligid ng sasakyan. Binuksan ang isang lalaki ang pinto ng sasakyan at pagkatapos lumabas mula roon si Ava. Napakaganda nito at base na rin sa suot ng dalaga, masasabi niyang napakayaman nga talaga nito.
"Kumusta, mahal ko?" Nakangising sabi ni Ava.
"Nagbalika ka!" malakas na sigaw ni Gabriel sabay yakap ng mahigpit kay Ava.
"Oo naman. Pasensya ka na kung hindi ko sinabi sa iyo na aalis ako kasi ayokong maghabol ka pa at maging lomplikado ang lahat. Pero huwag kang mag-alala dahil dito na ako titira. Pumayag si Mommy na dito ako."
Nanlaki ang mata ni Gabriel sa tuwa. "Talaga? Magkakasama na tayong dalawa?"
Marahang tumango si Ava. "Oo. Pero syempre dapat ligawan mo muna ako."
Mabilis namang tumango si Gabriel. "Oo ba! Kahit sobrang tagal na panliligaw pa 'yan, ayos lang basta sagutin mo ako!" Natatawang sabi ni Gabriel.
"S-Siya ba si A-Ava?" nanlalaking matang tanong ng ina ni Gabriel.
"Yes. Ako nga po. Kagagaling ko lang sa Maynila at pinuntahan ko na dito si Gabriel. Dito na kasi ako titira dahil pumayag na ang Mommy ko. Siya nga po pala, ipapaalam ko lang po sa inyo na anak ako ni Mrs. Ana Dela Torre. Ang may-ari ng malalaking sakahan dito pati na rin mga naglalakihang negosyo dito sa probinsya at Maynila."
Halos lumuwa ang mga mata mga magulang ni Gabrielle. Kilala kasi nila kung sino ang ina ni Ava na si Anna. Napakabuti nito sa mga magsasaka. Sa tuwing pupunta si Anna sa probinsya, wala itong ibang ginawa kun'di ang magbigay ng kung ano-ano sa kanilang mga magsasaka. Napakamatulungin ng ina ni Ava.
"Patawad, Ma'am Ava," halos maiyak na wika ng ina ni Gabriel.
Kumunot naman ang noo ni Ava. "Bakit naman po kayo humingi ng tawad?"
Nagkatinginan ang mga magulang ni Gabriel. "Patawad kung hinahadlangan kong mahalin ka ni Gabriel," wika ng ama ni Gabriel.
"Ayos lang po. Huwag niyo na 'yong isipin pa," sabi ni Ava sabay baling kay Pitchi na matalim na nakatingin sa kan'ya.
"Mawalang galang na sa iyo, Pitchi. Hindi maaaring ikasal sa iyo si Gabriel dahil sa akin lang siya ikakasal. Ako ang mahal niya kaya kung puwede ba ay juwag mo ng ipagsiksikan ang sarili mo sa kan'ya. Akin lang si Gabriel," matapang na sabi ni Ava.
Napaluha na lamang si Pitchit saka nagmamadaling nagtungo sa sasakyan nila. Natawa na lamang si Ava sabay baling kay Gabriel. Muli siyang niyakap ni Gabriel at pagkatapos humingi naman ng tawad ang mga magulang ni Gabriel kay Ava dahil sa mga nasabi nito.
Lumipas ang ilang buwan, si Ava na ang humawak ng mga negosyo ng kan'yang ina dito sa probinsya. Tinuruan siya ng kan'yang ina kung paano ito patatakbuhin..paminsan-minsan ay dinadalaw siya ni Anna dito sa probinsya upang ma-check kung ano na ang kalagayan niya. Tuwang-tuwa naman ang mga magsasaka kay Ava dahil napakabuti niya sa mga ito. Natuto na ring magtanim ng palay si Aba dahil sumasama siya kay Gabriel sa tuwing nagtatanim ito.
"Alam mo, Gabriel…hindi mo na kailangang magtrabaho si kasi may pera naman ako eh. Ako nang bahala sa lahat," wika ni Ava.
Umiling si Gabriel. "Hindi naman kita minahal dahil sa yaman mo eh. Minahal kita bilang ikaw kaya sana hayaan mo akong patunayan ang sarili ko sa iyo. Na papatunayan konh minahal kita nang walang inaasam na kayamanan mula sa iyo. Hayaan mo akong kumilos pa rin para sa sarili dahil gusto ko na umangat ako sa buhay na ako mismo ang gumagawa para sa sarili ko."
Napangiti naman si Ava. Hindi niya inasahan na ganito ang sasabihin sa kaniya ni Gabriel. Alam naman niya na hindi siya minahal ng lalaki dahil sa yamang mayroon siya. Dahil kung una pa lang iyon na ang habol sa kan'ya ni Gabriel, matagal na sana itong nanghingi ng kung ano-ano sa kan'ya. Pero hindi ganoon si Gabriel at mas pinatunayan lang nito sa kanya na mahal na mahal siya nito.
Lumipas pa ang isang taon, naging magkasintahan na talagang tunay sina Ava at Gabriel. Masayang-masaya Si Gabriel dahil minahal siya ng babaeng akala niya ay hindi siya magagawang mahalin.
"Dati talaga, akala ko hindi mo ako magugustuhan. Kasi ang yaman-yaman mo. Tpos ako, isang hamak na magsasaka lang. Napakalayo ng agwat ng estado natin sa buhay."
Hinawakan ni Ava ang pisngi ni Gabriel. "Kahit ako rin naman. Hindi ko inaasahang mamahalin kita eh. Pero nakuha mo ang loob ko dahil sa pagiging mabuti mo at ipinakita mo sa akin na karapat-dapat kang mahalin. Kaya naman wala akong pakialam kung ano man ang estado mo sa buhay, okay? Kaya sana, huwag ka mag-isip ng kung ano-ano diyan. Hindi nasusukat ang pagmamahal ng tao sa kayamanan na mayroon siya. Kahit na mayaman ako at mahirap ka man, hindi hadlang 'yon para mag-ibigan ang dalawang tao. Kaya ikaw, huwag mong maliitin ang sarili mo dahil kahit gan'yan ka, marami kang nagagawa. Marami kang puwedeng gawin at mapatunaya sa akin."
Malawak na ngumiti si Gabriel at pagkatapos ay dahan-dahan niyang inilapit ang kan'yang mukha kay Ava. Marahan niya itong hinalikan. Halik na puno ng pagmamahal na tila ba dinadala sa alapaap silang dalawa. Nang maghiwalay ang kanilang mga labi, napangiti na lamang si Ava.
"I love you, mahal ko," malambing na wika ni Ava.
"I love you, too mahal ko. Ipangako mo sana sa akin na hinding-hindi mo ko iiwan, ha?"
Mabilis naman na tumango si Ava. "Oo naman. Bakit naman kita iiwan?"
"Wala lang. Kasi syempre ang dami-daming mas guwapo pa diyan kaysa sa akin na nagkakandarapa sa iyo."
Mahina namang tumawa si Ava. "At ano namang pakialam ko sa kanila? Ikaw ang mahal ko kaya huwag ka nang mag-isip ng kung ano-ano diyan."
Ngumuso si Gabriel. "Okay sige na nga!"
Mahigpit na niyakap ni Ava si Gabriel at ipinadama sa lalaki kung gaano niya ito kamahal. Dalawang taon pa ang lumipas, nalaman na lang ni Ava na siya ay nagdadalang-tao na. Tuwang-tuwa naman si Gabriel malaman niya 'yon. Pagkatapos ay agad silang nagpakasal. Namuhay sila ng matiwasay at puno ng pagmamahal.
Wakas...