"ALING MINDA, sino po 'yong babaeng nakita kong nakasakay sa duyan sa tapat ng bahay ninyo?" tanong ni Gabriel sa matandang babae.
"Ah…si Ma'am Ava 'yon. Ang mga magulang niya ang may ari ng bahay na 'yan," sagot ni Aling Minda.
"Bakit po pala siya nandito?"
"Hindi ko alam. Siguro pinabakasyon ng Mommy niya para bisitahin kung okay pa 'tong bahay nila dito sa probinsya," palusot ni Aling Minda.
Ayaw niya kasing sabihin sa kahit na sino kung ano ang tunay na rason kung bakit nandito sa probinsya si Ava. Ayaw niya rin kasing mapahiya ang dalaga at ayaw niyang makialam sa buhay nito.
"Ah okay po. Mukha siyang suplada pero ang ganda niya. Siya na yata ang pinakamagandang babaeng nakita ko dito," wika ni Gabriel sabay ngiti.
"Naku, huwag mong subukang harutin si Ma'am Ava dahil baka mapahiya ka lang doon. At isa pa, ayaw niya ng mga harutan na 'yan. Hindi siya madikit sa mga lalaki," wika ni Aling Minda.
Napangisi si Gabriel. Sa kaguwapuhang taglay niya, wala pang babae ang tumanggi sa kaniya. Wala pang babae ang hindi napaibig sa kaniya. Kaya naman bigla siyang naging interesado kay Ava. Ito lang kasi ang bukod tanging tumingin sa kaniya ng masama at umirap pa. Lahat kasi ng babae dito sa lugar nila ay madalas nagpapa-cute kay Gabriel para lang mapansin niya.
Matapos maligo ni Ava, sumilip siya sa malaking bintana ng bahay nila at saka nilanghap ang sariwang hangin. Napapikit pa nga siya nang dumampi sa kan'yang balat ang malamig na simoy ng hangin.
"Psst!" rinig niyang sitsit sa baba.
Pagkatingin niya, naroon si Gabriel. Nakangiting nakatingin sa kaniya. Hindi niya ito pinansin. Sa isip niya, mukhang unggoy ang lalaki na kulang sa pansin.
"Psst! Ganda! Hi! Ako pala si Gabriel. Anong pangalan mo?" wika ng lalaki.
Mariing umirap si Ava sabay tingin sa lalaki. "Oh tapos? Anong pakialam ko sa iyo? Tinanong ko ba ang pangalan mo?"
Kumamot ng ulo si Gabriel. "Ang sungit mo naman! Gusto ko lang makipagkaibigan."
Asar na ngumisi si Ava. "Oh? Talaga? Ayoko ng kaibigan."
Napalunok si Gabriel. Sa isip niya, sumobra yata ang pagiging suplada ng babaeng nasa harapan niya. Ngayon lang kasi siya nabihan ng ganito. Pakiramdam niya nga, para siyang napahiya.
"Walang taong nabubuhay ng walang kaibigan," hirit pa ni Gabriel.
Inis na bumuntong hininga si Ava. Naiirita na siya sa lalaki dahil masyadong feeling close ito sa kaniya. Siguro, akala ni Gabriel na gaguwapuhan si Ava sa kaniya pero naiirita lang siya sa pagmumukha nito.
"Ha? Hotdog," walang ganang sabi ni Ava sabay alis mula sa bintana.
Nagtungo na lang siya sa kaniyang kuwarto at nahiga. Pakiramdam niya, nasira ang magandang umaga niya dahil kay Gabriel.
Sa kabilang banda, habang nagtatanim si Gabriel ng palay, hindi maalis sa isip niya ang mukha ni Ava. Napakaganda kasi ng dalaga. Kaya lang ubod naman ng sungit. Pero hindi niya ito titigilan hangga't hindi napapalagay ang loob sa kaniya ng dalaga. Kaya naman pagkatapos niyang magtanim ng palay at tumulong sa kaniyang mga magulang sa pagpitas ng mga prutas, nagbihis siya ng pinakamaayos niyang damit at nagtungo sa kaibigan niyang si Miko, na kapitbahay lang nila Aling Minda.
"Oh? Bakit nandito ka? Anong mayroon? Magyayaya ka ba ng inuman?" tanong sa kaniya Miko.
"Hindi. Gusto ko lang makita 'yong masungit na babae diyan. 'Yong si Ava," sagot naman ni Gabriel.
"Loko! Huwag 'yon ang punteryahin mo!" Natatawang wika ni Miko.
Nagtaka naman si Gabriel. "Ha? Bakit naman?"
"Basta. Huwag siya. Hindi siya basta-bastang babae. Iba siya. Basta ako, binalaan na kita, ha."
Tumango naman si Gabriel. "Oo. Akong bahala. Basta huwag ka lang maingay diyan. Kunwari ikaw lang ang dinadalaw ko dito, ha?"
Mabilis namang tumango si Miko. "Oo na, basta labas ako diyan."
Nang makita ni Gabriel si Ava, malakas siyang tumawa para mapansin siya ng dalaga. Saglit lang siyang tinitigan nito at saka naupo na sa duyan. Hindi mapigilang maakit ni Gabriel sa makinis at maputing balat ni Ava.
"Hoy! 'Yong laway mo, tutulo na!" Pang-aasar sa kaniya ni Miko.
Tinawanan lang ni Gabriel ang kaibigan niya. "Nag-iisip pa ako kung paano ako mapapansin ng babaeng 'to. Napakasuplada kasi!"
"Alam mo kung ako sa iyo, tumigil ka na. Huwag mo ng ituloy pa kung ano ang plano mo," sabi ni Miko sabay pasok sa loob ng bahay.
"Hi Miss Ganda, puwede ba akong makipagkuwentuhan?" wika ni Gabriel nang makalapit siya kay Ava.
Matalim siyang tiningnan ni Ava. "Wala akong panahon sa kagaya mo. Kulang ka ba sa pansin? Sa dami ng babaeng pumapansin sa iyo, kinulang ka pa? Eww…" maarteng wika ni Ava.
Nakaramdam ng pagkainis si Gabriel. Hindi kasi siya sanay na ginaganito ng isang babae. "Ano bang problema mo? Bakit ganiyan ka kung magsalita sa akin?"
Mahinang natawa si Ava. "Oh? Napipikon ka na? Bakit? Ngayon ka lang ba nakaranas pagsungitan? Huwag ka kasing papansin diyan. Nang hindi ka masungitan."
Inis na kumamot sa ulo si Gabriel. "Alam mo, sa pagsusungit mong 'yan, tatanda ka ng maaga. Sayang, maganda ka pa naman."
"Oh? Talaga? Ano namang pakialam mo? Inaano ka ba ng ganda ko?"
Pasimpleng nakuyom ni Gabriel ang kaniyang kamao. Mukhang wala siyang laban sa sagutan kay Ava. Masyadong matabil ang dila kung magsalita. Kung marami lang tao dito ngayon, malamang pahiya na siya.
"Bahala ka nga diyan. Ang sungit mo," inis na sabi ni Gabriel.
"Whatever…monkey."
Nanlaki ang mata ni Gabriel. "Anong sinabi mo?"
Nginisihan siya ni Ava. "Hmmm…monkey? Unggoy in tagalog? Mukha ka kasing unggoy. Feeling guwapo ka pa. Palibhasa kasi, maraming babae ang humaharot sa iyo kaya siguro, akala mo lahat ng babae magaguwapuhan sa iyo."
Pinanlakihan niya ng mata si Ava. "Bawiin mo 'yang sinabi mo! Hindi ako mukhang unggoy! Napakaguwapo ko naman para ikumpara mo sa unggoy."
Mahinang pumalakpak si Ava sabay ngisi. "Oh? Really? I'm not sure. Kasi sa nakikita ko ngayon, may unggoy na nagsasalita sa harapan ko ngayon."
Inirapan pa siya ni Ava bago tuluyang pumasok sa loob ng bahay. Gigil namang napasabunot si Gabriel sa sarili. Ito kasi ang unang beses na may nagsabi sa kaniyang mukha siyang unggoy at hindi niya matanggap 'yon.