"Sawang-sawa na ako sa pagiging matigas ng ulo mo! Dapat sa iyong turuan ng leksyon!" galit na sigaw ng Mommy ni Ava na si Anna.
"Bakit, Mommy? Naging ganito ako ng dahil sa iyo! Kung nandito lang sana si Daddy, hindi sana ako magiging ganito! Kung hindi mo sana siya inutusan para bumili ng luho mo, hindi sana siya madidisgrasya at mamamatay!"
"Ginusto ko bang mamatay ang Dad mo? Alam ko ba na maaaksidente siya ng araw na 'yon? Bakit ako ang sinisisi mo! Walang may gusto sa nangyari kaya tumigil ka na sa kakasisi sa akin! Ipadadala kita sa probinsya para magbago ka! Para matuto ka sa buhay! Nang matuto kang magkaroon ng mabuting asal!"
Gigil na umakyat ng kuwarto si Ava. Sa tingin niya, nasagad na niya sa galit ang kaniyang ina. At kapag nagsalita pa naman ito ay siyang tinutupad.
"Ano ba kasi 'yang bibig mo, Ava. Masyadong palasagot!" inis na wika ni Ava sa kaniyang sarili sabay sampal sa kaniyang bibig.
Samantala, agad namang tinawagan ng Mommy ni Ava ang caretaker ng bahay nila dati ng yumao ng asawa sa probinsya. Pinagawa nila ito dahil kapag nagbabakasyon sila sa probinsya noon, doon sila namamalagi.
"Pakilinis po ng bahay diyan, Aling Minda. Patitirahin ko muna ang anak ko diyan dahil hindi na tama ang ginagawa niya. Masyado na siyang nagiging pasaway," sabi niya sa telepono.
"Sige po, Ma'am Anna. Kami na po ang bahala dito."
"Bantayan niyo na lang ang anak ko. Ako na po ang bahala sa inyo," sabi ni Anna.
"Marami pong salamat."
Ibinaba na ni Anna ang tawag kasabay ng malalim niyang paghinga. Ito na lang ang naiisip niyang paraan para magtino ang anak niya. Hiling niya na sana ay matutulong magpahalaga sa pera at makontento si Ava kung ano ang mayroon siya. Lahat kasi ng pera ni Ava na bigay niya ay pinagbibili ng kung ano-anong luho kahit na hindi naman niya ginagamit. Mahilig magsayang ng pera si Ava dahil iyon ang ginagawa niyang paghihinti kay Anna. Hanggang ngayon kasi siya pa rin ang sinisisi nito sa pagkamatay ng Daddy niya.
"Grabe ka talaga sa akin, Mommy! Talagang magagawa mo ito sa akin?" Galit na sabi ni Ava.
"Oo. Nang matuto kang pahalagahan ang lahat ng bagay. Hindi porke mayaman ka, wagas ka na kung magsayang. Sige na, Mang Ben umalis na kayo," utos ni Anna kaya naman mabilis na umalis ang sasakyan.
Walang nagawa si Ava kun'di ang maluha. Marami kasing bodyguard ang Mommy niya kaya hindi niya nagawang makatakas kanina. Iniisip pa lang niya na matutulog siya sa ibang bahay kung saan walang aircon ang kuwarto at hindi maganda ang itsura ng bahay, pakiramdam niya ay masusuka na siya.
Marahas niyang pinahid ang luha niya. Sa isip niya, gagawa siya ng paraan para makaalis sa probinsyang pupuntahan niya.
"Nandito na po tayo, Ma'am Ava," wika ni Mang Ben.
Hapon na ng makarating sila sa probinsya kung saan siya titira ng tatlong buwan. Sa itsura pa lang ng bahay, halatang may kalumaan na ito. Pero maganda ang pagkakadisenyo ng bahay. Pagkapasok niya sa loob, naamoy niya ang mabangong amoy, maaliwalas ang bahay. Malalaki ang bintana kaya naman maliwanag sa loob at pasok ang sariwang hangin na nanggagaling sa labas.
"Dito po ang kuwarto niyo, Ma'am Ava," sabi ng matandang babae.
Hindi umimik si Ava. Sinundan niya lang ang matandang babae. Hindi ganoon kalaki ang magiging kuwarto niya pero malinis ito. Napangiti siya ng makita niya ang aircon.
"Mabuti naman at malinis ang bahay na ito. At mabuti na rin may aircon sa kuwarto ko. Hindi kasi ako nakatutulog ng mainit," maarteng wika ni Ava.
"Talagang pinalinis po ito ng Mommy niyo para kahit papaano ay maging komportable kayo. Itong bahay na ito ay binili ng Daddy mo noon dahil dito sila namamalagi kapag nagpupunta sila dito sa probinsya."
"May wifi ba dito?"
"Yes, Ma'am mayroon na po. Unti-unti na ring umuunlad ang lugar na ito. Wala nga lang pong mga malls pa dito. Kapag nabuburyo po kayo, puwede kayong lumabas para magpahangin. May mga duyan sa malalaking puno. Nakaka-relax pong tumambay sa ilalim ng puno. At kung nasawa na kayo, sa 'di kalayuan ay may dagat kung saan puwede kayong maligo."
Tipid na ngumiti si Ava at saka naupo sa gilid ng kama niya. Wala pa ngang ilang oras na namamalagi siya dito ay gusto na niyang bumalik sa Manila. Kapag nakakaramdam kasi siya ng pagka-bored, agad siyang pupunta sa malls at bibili ng kung ano-ano. O 'di kaya ay makikipagkita sa mga kaibigan niya at maggagala kung saan-saan.
"Letseng buhay lugar 'to! Hindi ko yata makakayanang tumagal dito ng tatlong buwan!" Maktol niya sabay higa sa kama.
KINABUKASAN, tanghali na nagising si Ava dahil napuyat siya kakapanuod ng mga palabas. Mabuti na lang at nandiyan si Aling Minda para pagsilbihan siya. Ang akala niya kasi ay siya lang ang titira at mag-aasikaso sa kaniyang sarili sa bahay na ito.
Matapos niyang kumain ay naisipan niyang lumabas. Sumakay siya sa duyan at nagsimulang iugoy ito. Sa 'di kalayuan, nakita niya ang ilang babaeng nagtatawanan. At sa gitna nila ay may isang lalaki.
"Ang haharot naman ng mga ito," mahinang bulong niya.
Nakita niya ang mukha ng lalaki. May itsura pa ito. Nakasuot ito ng damit kagaya ng mga magsasakang nagtatanim ng palay ngayon sa kaniyang harapan.
"Ang guwapo mo talaga, Gabriel! Puwedeng pa-kiss naman diyan!" maharot na wika ng babae.
Napairap na lang si Ava habang nakatingin sa kanila. "Itong lalaki, feel na feel niya rin ang sinasabi sa kaniya. Guwapong-guwapo rin sa sarili. Eh mas marami pang guwapo sa Manila…" mahinang usal niya. Patuloy pa rin sa paghahagikhikan at pagtili ang mga babae kaya mas lalong nairita si Ava.
Tila nagulat si Ava nang mapatingin sa kaniya ang lalaki. Nakangiti habang nakatingin sa kaniya. Inis na inirapan ni Ava ang lalaki sabay iwas ng tingin.
"Tsk. Feeling guwapo ang putek. Mukha namang unggoy," bulong niya sa kaniyang sarili sabay iwas ng tingin. Nahiga na siya sa duyan dahil nakaramdam siya ng antok.
Marahan niyang ipinikit ang kaniyang mga mata upang damhin ang malamig na simoy ng sariwang hangin.