Marviel Kismet Chen's Pov
"What the hell are you thinking young lady?!" galit na sermon ni Mommy. Napangiwi ako "Bakit ka lumabas ng hospital? And what are you even doing outside?!" halos umusok na talaga ang ilong nito sa galit
Napatingin nalang ako sa sinabi nilang babaeng tumulong saakin ng mawalan ako ng malay at nginitian ito
They said, may nagnakaw pa daw saakin pero hinabol ng Father nya na police? Cool! Gustong-gusto ko pa naman sanang maging policewoman. Kung wala lang akong sakit eh
"Are you even listening to me?!" tanong ni Mommy na nakapagpagising saakin at agad ding tumango
Nakalimutan kong sinisermunan pa pala ako. Hays
Buti nalang wala dito sila Thomas at Ten. Kundi madadagdagan ang bungangang mag-iingay sa tenga ko
"That's enough, Hon. I think our daughter learned her lesson" sa wakas awat din saakin ni Daddy
"Anong enough?!" Sabi ko nga hindi pa tapos to. Binalingan nya ako "Simula ngayon may magbabantay na sa labas ng kwarto mo. 2 weeks na hindi ka lalabas dito" Punishment again?
Aray naman!
"But Mom--"
"No buts. Kung ayaw mong madagdagan ang araw" she cuts off na ikinapout ko
"Then, can I atleast thank the people who saved me?" I cut her off too
Gusto ko sanang matawa ng makitang namula lalo ang mukha ni Mommy sa pagpipigil ng galit nya. Pero wag nalang. Baka madagdagan yung week na hindi ako makalabas, exercise ko na nga lang ang pag-ikot sa hospital eh
Mukhang doon lang din napansin nila Mommy at Daddy yung babae at ang Daddy nitong nakaupo sa sofa.
Sa sobrang busy nilang sermunan ako.
"Thank you, I'm Doctor Mackenzie Robert Chen and this is my wife Doctor Giavanni Fate Chen. So if there's anything you need,  please don't hesitate to ask us" masiglang bow ni Daddy
Well he may not always be around like Mom. Pero mas maluwag sya saamin. Specially in terms of scolding. Mas malalang magalit si Mommy
"W-walang anuman po yun, ginawa lang po ng Papa ko ang trabaho nya at masaya din po akong tumulong sa kapwa" bahagyang lingon pa saakin ng babae, habang nakangiti
"What's your name?" napangiting sabat ko
Ramdam kong mabait sya, kaya gusto ko syang maging kaibigan.
"Kara, Kara Saki Konami" nakangiting sagot nya
Nakangiting napatango ako at bumaling ng tingin kila Mommy at Daddy
"Dad, Mom. Tulungan nyo sila in terms of health ah" napangiti din naman si Daddy na tumango. Habang si Mommy tinignan lang ako na parang sinasabing wag akong makulit, dahil galit pa sya.  "Kung magpapacheck-up kayo. Dito nalang, kahit sino sa pamilya nyo. Pumunta lang kayo dito sa room ko" dagdag ko pa, ignoring Mom's look on me
Napatingin ako sa Father ni Kara ng magtaas ito ng kamay.
"H-hindi sa may hinihingi akong kapalit sa pagtulong. Pero, may alam ba kayong magaling na doctor sa puso?" tanong nito.
Tinuro ko naman agad si Mommy. Na mabilis akong sinuway
Ayaw nya kasi ng tinuturo sya
"My Mom, she's a cardiologist" sagot ko
Napatingin din tuloy sila kay Mommy na parang nahihiyang ngumiti.
"Bakit po Mr. Konami? May sakit ba sa puso ang isa sa pamilya nyo?" makikita naman ang pag-aalala sa mata ni Mom
Well she maybe strict, but she has a big heart. Specially to her patients. Sya nga ang pinakahinahangaan na doctor eh. At proud ako sakanya dahil doon
"S-si Kara" nalungkot na sagot ni Tito
Kaya kunot-noo akong napatingin sakanya
She has a heart problem? Katulad nya si Mira kung ganun
"Mom, can we--"
"Ipaadmit nyo na dito si Kara. Ako na ang bahala sakanya" seryosong tango ni Mom na ikinangiti ko ng malapad
I was just about to request that pero naunahan nya na agad ako
Yes! Finally! May kaibigan nanaman ako!
------------------------------------------------------------------
"Bakit parang ansaya mo?" tila alanganing tanong ni Thomas kahit nakangiti
Ewan ko ba, parang may nagbago sa lalaking ito. Hindi ko lang malaman kung ano yun. Pero lalo syang gumwapo sa gupit nya. Clean cut kasi tapos yung kulot ng buhok nya lumalabas
"Wala, masaya lang akong kasama ulit kita. Tagal mo ding bumisita ulit" iwas ko ng tingin sakanya
Baka mapansin nya pang naga-gwapuhan ako sakanya. Iwasan nya pa ako. Tsaka iniisip ko din si Kara na pinakilala ko kay Mira. Magkasama na sila ngayon sa cardio ward at sabi nila bibisita sila mamaya
May isa pa kasi akong linggong hindi makakalabas. Saklap!
"Nga pala nabalitaan ko yung ginawa mong pagtakas ah" mabilis akong napalingon sa sinabi nyang yun
Napalunok ako at agad ding nag-iwas ng tingin ng makitang papagalitan nya nanaman ako
Si Thomas ata kasi ang nawawalang anak ni Mommy, habang ako anak dapat ni Tita Tera. Makulit kasi si Tita Tera na Mommy ni Thomas, kabaliktaran ng ugali nya
"Kismet, tumingin ka sakin" seryosong utos nito
Umiling ako at napapout
"Kapag tumingin ako sayo sisimulan mo na akong pagalitan" pagmamatagas ko
Ayoko ngang nakikita syang galit! Nakakatakot eh
I heard him sigh. Bago nya patayin ang kalan na pinaglulutuan nya ng sauce ng carbonara.
Mabilis akong pumikit ng lumuhod sya sa tapat ko.
"Look, hindi kita pagagalitan" mahinahon parin namang simula nya "But I won't agree to it either. Kismet, alam mo ba kung gaano ako nag-alala ng malaman ko ang nangyari? Imagine na ganun din ang naramdaman ng parents mo"
Alam ko naman yun eh, pero kasi...
"Ganito nalang. Usapang matino, tawagan mo ako kung gusto mong lumabas. Atleast sa ganung paraan masasamahan kita. You'll be safe" dagdag nyang ikinamulat ko ng mata
Sumalubong saakin ang mga mata nyang goldish brown na tinitigan ko ng matagal
Tatawagan ko sya? Paano kung busy sya?
Napaigtad ako at lalong nagwala ang makulit kong puso ng hawakan nya ang pisngi ko
"Wag mo din isipin kung makakaistorbo ka. Kasi hindi yun mangyayari. Ok?" tumango nalang ako
Nag-iinit ang pisngi ko na siguradong namumula na ngayon
Siguro nga gusto ko na talaga sya at hindi nalang crush, pero ayoko munang pag-isipan ang tungkol dito. Ang babata pa namin eh
"Kumain na tayo, luto na din yung sauce" maya-maya tayo nya din
Napangiti nalang akong tumango at hinayaan syang maghain.
Hindi din naman pala kami pwede ni Thomas, may sakit ako at habang-buhay na ako dito sa hospital. Habang sya...
He should be happy
------------------------------------------------------------------
"Ok, let's end our discussion for today" parang nagising ang dugo ko sa sinabi ni Sir Carl na ikinatingin ko sakanya
Nakita ko ang nakakaunawa nyang ngiti saakin ng tignan ko sya. Tapos kay Ten na kumindat kay Sir ng nakakaloko
Pagkatapos nun nagligpit na sya ng gamit at umalis, kaya nagpasalamat nalang ulit kami
"Inaantok ka na?"
"Kagagawan mo yun no?"
Halos sabay na tanong namin na ikinakunot ng noo ko, habang sya natawa
Dapat ata ipaadmit din sya dito eh. Tawa kasi ng tawa. Wala namang nakakatawa
"Bakit parang palagi kang inaantok? Naiistress ka ba?" this time medyo seryoso ng tanong nya
Medyo kasi nakangiti parin sya.
Hindi naman ako nakasagot at tinuon nalang sa mga gamit na ililigpit ang atensyon.
Ewan ko, simula ng marealize kong mas malalim na sa pagkacrush ang nararamdaman ko kay Thomas. Parang nahihirapan na din akong kontrolin ang pagtulog ko. Kaya siguro nga naiistress ako
"Hoy..." kalabit nya saakin "Pansinin mo naman ako. Dahil ba hindi ka makalabas? Kung gusto mo itatakas kita?" pangungulit nya pang ikinalingon ko na talaga sakanya
Medyo natawa ako dahil doon
"Sira, hindi yun" iling ko "Ewan siguro lumalala lang yung sakit ko. Wag mo nalang pansinin" pagsisinungaling ko
Hindi din naman ako manhid para hindi mahalatang may gusto saakin si Ten, sinabi nya na yun saakin mula nung maggrade 5 kami. At inulit nya pa nung nalaman naming may sakit na ako. Ayoko syang masaktan kapag sinabi kong kay Thomas ako nagkagusto. Besides kung sya din naman ang mamahalin ko, wala din syang future saakin
"Impossible naman yun" habol nya parin ng dalhin ko na ang mga libro at notebook na ginamit namin sa pag-aaral
"Ang alin?" tanong ko nalang, habang naglalakad papunta sa bookshelf kung saan ko nilalagay ang mga yun
"Yung wag kang pansinin" napatigil ako "Bukod sa kaibigan kita, alam mo na ding may gusto ako sayo, Queen" seryoso at walang halong biro na dagdag nya
Nakaramdam ako ng pagkailang, kasama na dun ang pagwawala ng puso ko sa bigla nyang pagtatapat
Kung wala lang sana akong sakit, pwedeng sakanya nalang talaga. Pero..
"Nangako ka sakin dati, ikaw ang magiging Sleeping Beauty ko. Ang Prinsesa at magiging Reyna ko" paalala nya pa
Nanginginig kong nilagay ang mga dala kong libro sa bookshelf, habang kagat ko ang ibabang labi para wag maiyak
"Nakalimutan mo na ba?" tanong nya pa na parang nasasaktan
Umiling ako
Paano ko ba yun makakalimutan kung halos sabay silang nakiusap ni Thomas nun. Although paniguradong nakalimutan na yun nung isa. Mukhang naalala pa ni Ten yung saamin
"Then alam mo na din sigurong nanliligaw ako sayo ngayon?" tanong nya ulit
This time napalingon ako sa sinabi nyang yun. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat
Ligaw? Kailan pa?
Mukha ata akong clown at mahina syang natawa. Kitang-kita ko ang pamumula ng pisngi nya habang nakangiti
Kung pwede lang talaga, matagal ko ng pinili si Ten. Bukod sa mas nakakasundo ko sya, hindi din sya mahirap magustuhan...
"Kung hindi mo pa nahahalata, then ngayon ko sisimulan. Para hindi din sabihin ng iba na manhid ka" pabiro nyang dagdag
Hindi ako natawa
"Ten..." may panunuway na tawag ko
"Kung hindi ka pa naman handa, ok lang. Viel maghihintay ako" titig na titig sa mga mata ko ang asul nyang mata na lalong ikinasikip ng nararamdaman ko
Alam ko naman yun eh. Pero...
"Timothy, sa tingin ko dapat iba nalang.." napaiwas ng tinging sagot ko
H-hindi ko kaya...
"What?" puno ng hinanakit na tanong nyang ikinapikit ko
Pilit kong wag umiyak. Nakasakit nanaman ako ng malapit saakin. When will this stop?
"I said love someone else. Look for someone healthy. Yung hindi titira sa hospital habang-buhay" sa pangalawang pagkakataon kinagat ko ulit ang ibabang labi ko sa pagpipigil ng hikbi
Tumalikod din ako sakanya at nagkunwaring may hinahanap na libro sa shelf
"Are you trying to push me away?"
Ramdam ko yung sakit sa boses nya, at ganun din ako. Pero hindi ko din kayang maging selfish
"Kung yun ang kailangan" maikli pero pilit kong pinatatag ang boses ko
I'm sorry, Ten. Kung hindi ko matutupad ang pangako ko sayo. Sorry kung hindi ko kayang maging Queen mo.
Namalayan ko nalang na tuluyan ng tumulo ang luha ko ng marinig ang yapak nyang umalis at sinara ang pinto
Tama yun, Marviel. Mas mabuting saktan ko na sya ngayon, kaysa paasahin ko pa sya. I did the right thing
I tried to convince myself with that idea. Hanggang sa sumakit ulit ang ulo ko
* * * * * * * * * * * * *
Timothy Range Pantanor
Wala akong pakialam kung pinagtitinginan na nila ako sa hallway ng hospital habang naglalakad akong umiiyak.
Ang sakit eh!
Yung tipong hindi nalang ang pinsan ko ang kaagaw ko sa babaeng mahal ko, kundi pati na ang nasa taas, isama pa ang tadhana at kung anong tawag nila sa mga nangyayari. Bakit ba kailangan nya pa akong itulak? Dahil may sakit sya? Tanggap ko naman eh!
Ang importante lang saakin makasama ko sya, mahalin nya din ako. Kahit bigyan nya lang ako ng konting pag-asa. Pangako hindi ko yun sasayangin. Pero wala eh
"Nurse na lalaki! Hinimatay yung anak ni Doctor Chen sa room 309!" nagpapanic na anunsyo nung babaeng nurse na ikinagulat ko
Si Viel!
Mabilis akong tumakbo pabalik, halos itulak ko na ang mga taong humarang sa daan ko makarating lang ng mas mabilis
Shit! Umatake ang sakit nya. Yun siguro ang iniisip nya kaya parati syang inaantok. Nakakainis bakit hindi ko napansin na nadedepress na sya?!
"Quee--" natigilan ako sa akmang pagtawag ng makita ko ang pinsan kong si Kurt na nag-aalalang buhat si Viel palabas ng kwarto nya
Sa sobrang pag-aalala nito, hindi nya na napansing nasa tapat ako ng pinto at tumabi lang ng dumaan sila.
Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko. Naunahan nanaman nya ako..
Sana naman kung sakaling magbago ang isip nya, ako na ang piliin nya. Sana makita nyang mahal na mahal ko sya
Kahit sabihin pa nilang it's Forbidden