Continuation…
Natapos namin yung kinakain namin na ang topic lang eh yung lasa ng pagkain. Di na binanggit ni Aidan si Belinda at ayoko na din banggitin si Andrea. Binayaran lahat ni Aidan lahat ng kinain namin kahit nag-offer ako na hati kami. Tapos nag-drive kami patungo sa Wright Park. Sabi ni Aidan open naman na daw yun kaya lilibot na niya ako doon.
Pagpasok pa lang namin ng park nilagay ko na yung mga kamay ko sa likod ko hawak yung cellphone ko. May mga nag-jojogging na at may mga naglalakad na din. Tinitingnan ko yung mga pulang bulaklak nang biglang nagtanong si Aidan.
“Ilang taon ka na Ali?” Tanong ni Aidan.
Nilingon ko si Aidan at tipid na ngumiti. “Twenty five years old.”
“Ako, twenty seven.” Komento ni Aidan.
Tumango lang ako sa sinabi niya at nilibot ko uli ang mga mata ko sa paligid. Sarap tingnan kasi berde and paligid. Akala ko malamig ng bongga pero okay lang naman kaya pa naman ng cardigan ko. At di na ganun kabasa yung buhok ko dahil natuyo na sa restaurant. Nilingon ko si Aidan kung ano ginagawa niya, Nakatayo lang siya mga isang metro mula sa akin.
“Bakit ka huminto sa paglakad?” Tanong ko kay Aidan.
“Gusto lang kitang tingnan.” Sabi ni Aidan.
Nakasalubong ang dalawa kong kilay ko sa sinabi niya, “Ganun? Halika na gusto ko makita yung dulo.”
Inabot niya sa akin yung left hand niya, tinitigan ko lang siya at inirapan. Sabay nag-lakad na ako palayo sa kanya. Narinig kong tumawa si Aidan sa likod ko at nagulat ako sa ginawa niya kasi nilagay niya ang left hand niya sa balikat ko. Ayoko naman siya mapahiya sa mga naglalakad din kaya di ko na inalis yung akbay niya. So much for avoiding holding hands!
Tapos maingay na ni-langhap ni Aidan ang buhok ko at sinabing, “Ang bango ng buhok mo.”
Tinignan ko lang siya ng masama at sinabing, “Tigilan mo ko Aidan. Style mo ha!” Sabay humalukipkip ako.
Tapos hinalikan niya ang temple ko sabay takbo papunta dun sa may bilog na structure dun sa dulo. Loko ‘to ha! Ayoko nga siyang habulin pagpawisan lang ako. Tiningnan ko na lang siya ng masama at patuloy na naglakad sa direksyon ni Aidan. Si Aidan naman ay humarap sa kain at naglakad ng patalikod.
“Taga-saan ka Ali?” Tanong nito habang bumagal ang paglakad niya.
“Wag mo nang alamin,” Sago ko sa makulit na Aidan na ito!
“Sige na, dadalawin kita.” Sabi pa nito ng nakangisi.
“Last na ito diba? Kaya tumigil ka diyan.” Sagot ko sa kanya.
Huminto sa paglakad si Aidan at nagsalita, “Anung last na? Joke lang yun. Naniwala ka naman. Paano ako manliligaw kung di ko alam bahay mo?”
“Ay naku! Tigilan mo nga ako. Saka umayos ka nga mamaya maaksidente ka diyan kakalakad mo patalikod.” Sagot ko na lang kay Aidan.
Biglang lumakad ng mabilis si Aidan papalapit sa akin at umaktong parang bubuhatin ako. Muntik na akong mapatili pero nagpigil ako kasi nakakahiya sa ibang tao dito sa park.
“Sabihin mo na kung taga saan ka kung hindi bubuhatin kita.” Pananakot ni unggoy.
“Di mo ko kaya mabigat ako.” At nagsimula na uli ako maglakad pero di ako nakalakad kasi tuluyan na ako binuhat ni Aidan. Napatili ako ng pigil sa sobrang gulat at sinabi sa kanya na kung taga saan ako.
“Ibaba mo na ako.” Sabi ko kay Aidan habang nakayakap ako sa leeg niya. Di ko sigurado height ni Aidan pero mataas siya kumpara sa akin.
“Taga-Cavite ka pala?” Pagkumpirma ni Aidan.
“Ibaba mo na ako Aidan ha, naiinis na ako sayo.” Sabi ko na lang ng nakatingin ng masama sa kanya.
“Kahit iniirapan mo ako maganda ka pa din bakit ganun?” Tanong ni mokong habang binababa ako.
“Ilang babae na pinagsabihan mo niyan, unggoy ka.” Komento ko at patuloy ng naglakad. Sobrang bilis ng tibok ng puso grabe! Ang bango ni Aidan, di ko alam anong pabango yun pero ang fresh ng scent.
“Ano ang paborito mong bulaklak?” Tanong na naman niya at tinabihan niya ako.
“Di ako mahilig sa bulaklak.” Pagsisinungaling ko. Pero sa totoo lang gusto ko ang roses.
“Okay lang pwede ko naman tanungin na lang si Isang.” Komento ni Aidan.
Napahinto kami sa paglalakad kasi biglang umambon. Wa kami masisilungan kaya tumakbo na lang kame pabalik ng kotse di pa naman kami gaano nakakalayo. Buti na lang talaga at mahina yung ambon at sobrang liit ng patak. Drizzle ata ang tawag nila sa ganito. Pagpasok namin sa kotse biglang lumamig yung pakiramdam ko.
“May extra ka pa bang damit? Kailangan mo magpalit iba ginaw dito kapag umulan.” Komento ni Aidan.
“Meron pa naman.” Sagot ko.
Kinuha ni Aidan ang bag ko sa likod at kinuha ko yung black sweater ko na Guess.
“Talikod ka muna,” sabi ko kay Aidan. Tumalikod naman siya at binilisan ko ang paghubad at pagbihis. “Okay na.” Sinabi ko habang tinutupi na mga damit kong naambunan. Buti heavily tinted yung kotse ni Aidan at di kami kita sa labas.
At tuluyan na ngang umulan ng medyo malakas. Niyakap ko na lang ang sarili ko at tumingin sa labas. Inistart na ni Aidan ang kotse pero di niya binuksan yung aircon. Napuno ng musika ng The Killers ang sasakyan yung kanta nilang Mr. Brightside.
Tapos nung narinig ko yung lyrics ng kanta tiningnan ko ng masama si Aidan. Nakangiti ang mokong.
“Bakit?” Pa-inosenteng tanong nito.
“Talaga. Yan pa talaga pinili mo ha.” Sagot ko kay Aidan.
Tapos tumawa lalong lumuwag ang ngiti niya at kinanta ang part ng lyrics na tinutukoy ko.
“Ang kulit mo Aidan!” Komento ko na lang.
“Yosi gusto mo?” Tanong niya sa akin.
“Di ako nagyoyosi. Ano ka ba.” Sagot ko sa tanong niya.
“Wow good girl.” Pangaasar ni Aidan. At tinitigan ko na naman siya ng masama.
Tinaas ni Aidan pareho niyang kamay as a sign ng pagsuko at di pa din nag-maneho. Ano kaya plano nito? Di naman kami makakalabas kasi umuulan. Sumandal ako ng maayos at pumikit.
“Ali?” Tawag sa akin ni Aidan.
Dumilat ako at nagka-untugan kami. Napapikit uli ako sa sakit. At hinimas ko yung noo ko sa bahagi na nasaktan. Pagdilat ko malapit pa din mukha ni Aidan sa mukha ko. Inilayo ko ang mukha ko.
“Pag may zombie apocalypse sino unang una mo ililigtas?” Tanong bigla ni Aidan.
Napa-kunot noo na lang ako at sumagot, “Ewan ko, bakit ba ganyan mga tan…” Hindi ako natapos kasi hinalikan ni Aidan mga labi ko.
Natigilan kami pareho, lumunok ako at umiling ako. Umatras si Aidan at umayos na siya ng upo. Inalis na niya ang hand break at nagsimula na siya magmaneho. Nag-seatbelt na ako at tumingin sa labas. Humina na ang ulan kumpara sa bagsak kanina.
Napaigtad ako ng biglang hinampas ni Aidan ng kamao niya ang manibela, “Bakit si Belinda okay lang, bakit ako hindi? Bakit di ako pwede magmahal ng iba?”
Nilingon ko siya, “Kasal ka pa rin sa kanya.”
“Yun na nga eh. Yung kasal pa namin ngayon ang rason bakit di ako makawala sa kanya.” Sagot ni Aidan.
Hindi ko talaga alam ang isasagot ko kay Aidan kasi hindi pa naman ako ikinakasal. Pero ang alam ko bago ang kasal marami munang seminar na kailangan mong daluhan para malaman mo kung ano ang pinapasok mo.
Itinabi ni Aidan ang sasakyan sa tapat ng kilalang kilalang Laperal house.
“Sabihin mo sa akin, kung pareho ba tayo ng nararamdaman?” Tanong bigla ni Aidan.
“Anong klase ng tanong yan? Pwede bang gawin mong specific.” Tanong ko din sa kanya.
“O sige. Sabihin na natin na attracted tayo sa isa’t isa. Pero anu yung naramdaman ko sayo nung nakita kita sa poetry reading? Ano ang tawag dun?” Tanong muli ni Aidan.
“To be honest hindi ko alam, kasi si Isan talaga ang may gusto sayo.” Napatakip ako ng bibig sa sinabi ko, “Wag mo sasabihin kay Isang na sinabi ko sayo!”
“Wala naman akong paki sa ibang babae. Nung nakita ko na sumakay ka sa sasakyan niya alam ko na kung ano gagawin ko.” Sabi ni Aidan.
“Ah ganun! Planado mo pala ang lahat?” Sarkastiko kong tanong.
“Malamang? Gusto kita eh! Diba lahat naman tayo gagawin ang lahat makuha lang ang gusto natin?” Paliwanag ni Aidan.
“My Goodness Aidan! Iba na ang sitwasyon. Syempre hindi namin alam na may asawa ka na pala at anak!” Sagot ko kay Aidan, “Hindi yun ganun kadali!”
“Ah talaga ba? Bakit si Belinda ang dali ginawa?” Tanong ni Aidan sa akin.
“Hindi ko alam Aidan. Hindi ako si Belinda para sagutin yan. Hindi pare-pareho lahat ng tao mag-isip.”
Sagot ko na lang kay Aidan as defense.
“Pero bakit ayaw mo ako payagan mahalin ka Ali?” Tanong ni Aidan.
Napatingin na lang ako sa kanya at nangingilid na ang luha ko, “Aidan kasal kayo. Sana maintindihan mo na kailangan mong gawin ang tama.”
“Limang taon daw ang annulment sabi ng iba, ganun katagal mo ako pag-hihintayin?” Tanong ni Aidan.
“Di naman kita pinipilit mag-intay Aidan. Pwede ka naman magmahal ng iba.” Parang harsh yung sinabi ko pero kailangan niya marinig yun para tumigil na itong ginagawa namin.
Natahimik si Aidan at nagmaneobra na muli papunta sa kalsada at tuluyan na siyang nag-focus sa kalsada. Tahimik kami pareho ni Aidan sa byahe. Nagpark siya malapit sa isang convenience store at di na niya pinatay ang makina. Pagbalik niya may dala na siyang paperbag na malaki at inabot niya yun sa akin. Tiningnan ko ang laman: mga inumin, tinapay, biscuit, pringles at PikNik.
Nilingon ko si Aidan, bigla siyang nagsalita, “Baon mo yan malapit na tayo sa terminal.”
“Thank you,” Sabi ko na lang. Tumingin ako sa labas at nakaramdam ako ng lungkot. Yung pakiramdam mo na parang may nawala na parang di mo na maibabalik. Ang bigat bigat lang.
Hinatid ako ni Aidan sa first class bus. Sa totoo lang first time ko makasakay ng bus na may toilet. Wala ng sinabi si Aidan, tahimik lang siya at di na niya ako ninakawan ng halik. Mas mabuti na yung ganun at maayos kami nagpaalam na kesa yung may paasa pa. Mabuti na yung buhay na tahimik at walang gulo, pilit ko na lang sinabi sa sarili ko. Nakita ni Aidan kung saan ako nakaupo sa loob ng bus at kinawayan ko siya, he did not wave back bagkus ay naglakad na siya palayo patungo kung saan kami nag-park.
Pumikit na lang ako at tiningnan ang paper bag na kandong ko. Nilingon ko muli kung saan ko nakatayo kanina si Aidan at di ko na napigilan umagos ang luha ko. Yumuko na lang ako at buti single seat nakuha ko walang makakakita na umiiyak ako.