I got distracted when I felt my phone vibrated inside my pocket. I'm currently on my third year medical student kaya as much as possible ayaw kong nadi-distract ako lalo pa at malapit nang matapos itong school year.
I secretly answer the call ng makita ko kung sino ito.
"I'm busy, I'll call you later" I whispered a bit irritated.
[But it's an emergency] rinig kong sabi sa kabilang linya before I ended the call.
I mentally rolled my eyes.
Simula ng mapadpad ako dito sa Paris ay hindi na ako bumalik kina dad. It's been three years since the last time I called them. I don't know if it's because galit ako kay dad or dahil busy ako masyado. I do sometimes think about them, especially my twin sisters but I couldn't muster a guts to call them adding the fact that I don't know what to tell them.
Mga around 7 PM ng natapos ang klase ko. I wonder what this emergency Cerene was talking about na nagawa pa akong tawagan kahit alam niyang nagka-klase ako?
I immediately left our room, fishing my phone in my pocket and dial her number. "I'm done saan ka?" I asked the moment she answer the call.
[Oh my Gosh, bilisan mo malapit na akong mamatay] hysterical niyang sigaw.
"What! What happened?" hindi na niya sinagot ang tanong ko at na end ang call. Tinakbo ko ang kotse ko.
Napanganga ako pagkarating ko sa address na binigay niya. Isa itong malawak na kalsada na punong puno ng racing cars. Marami din ang tao na kasing edad lang namin.
I roamed my head with distaste wishing this isn't where she actually is.
This place screamed danger!
But to my dismay, nakita ko siya sa may gilid kasama ang mga kaibigan.
I grimaced as I walked toward them. "Wow! ito na ba ang malapit ng mamatay? Laughing like there's no tomorrow?" I said sarcastically.
"What did she says?" tanong nong kasama niya sabay irap sakin.
Hindi pinansin ni Cerene ang kaibigan. Itinuon niya ang buong attention sakin.
"We have a problem!" she said in a tone full of seriousness.
"What problem?" Pinanliitan ko siya ng mata.
Hindi pa nasasagot ni Cerene ang tanong ko ng may lumapit na lalaki sa amin.
The guy is handsome dahilan ng tilian ng mga kasamahan ni Cerene.
My eyebrow furrowed. God! Are they trying to flirt with this guy in front of me?
I don't want to judge them but I couldn't. It's the way they giggled that made me judge.
"So, accepting defeat without a fight?" nakangising tanong nong lalaki kay Cerene.
Humalukipkip ang kapatid ko. "That's exactly our problem Celene, pag di ako nakipag race mawawala cars natin?" nakasimangot niyang sabi.
I momentarily processed what she said, and when I did.. I gaped in shocked.
"What the hell? Ako? Makikipag race?" I trailed off as I tried calming myself. "And why would my car be involved?" nanlalaki na mata kong tanong, definitely mortified.
She sighed dramatically. "I'll explain later, right now ikaw muna makipag race" she said nonchalant as if this is normal.
"What! No way!"
There's no way in hell I'm going to participate in this kind of thing!
She flipped her hair. "Eh di wag! Just hand your key to him" sabi niya sabay nguso sa lalaking katabi ko.
I shoot her a deadly glared. "Are you serious? Kakabilli ko lang nito.. Bakit hindi yong sayo?"
I can't believe her!
She sighed as she bit her lips. "Yong car natin kasi ang naitaya ko"
"Bawiin mo! sabihin mo dito sa lalaking to na yong sayo lang ang itatayo mo" naiinis kong sinabi.
"No! That's against the rule. Pag naitaya na hindi na pwedeng bawiin... You see.. Napilayan kasi ako habang nagpa-practice kaya di ako makapag drive ng maayos. For sure naman mananalo ako kung wala lang to" she trailed off sabay taas na kilay niy. "Ikaw muna makipag race kasi kahit talo at least kasalanan mo din bakit nawala sayo ang kotse mo diba? Hindi kana magagalit" nakangisi niyang sabi while doing peace sign.
"I can't believe you! humanda ka sakin mamaya" I retorted. I'm so stress for my studies and now this? God! I don't have time fooling around!
Hindi ko napansin na habang nag-uusap kami ay pinagtitinginan na pala kami ng mga tao dito.
Nakita ko rin na nakatitig sakin 'yong lalaki kanina kaya napatigil ako sa pakikipag talo. I arched my brow at him.
"Hi, I'm Vince" pagpapakilala niya sabay lahad ng kamay.
I don't want to accept his hand but I don't want to be rude. A handshake can't kill me.
"Celene" pagpapakilala ko with a forced smile.
He smirked after the handshake sabay alis. Sinundan ko ito ng tingin habang papaalis na ito.
"Celene, are you listening?" rinig kong sabi ng kapatid ko. Naputol ang pagtitig ko sa lalaki.
"So, payag ka na makipag race?" nakangising sabi nito.
I glared at her.. I cocked my head at the guy as I think for what do I do. But damn! Do I even have a choice? I can't lose my car!
Nangunguna sa akin si Vince na halatang bored na bored sa race na ito.
I think he's underestimating me. And he has the guts to insult me? Nakababa ang bintana ng kotse nito at pinapakita sa akin ang pag iling niya.
"Jerk!" I uttered while rolling my eyes!
Sige iling iling ka pa, just wait until I wipe those annoying smirk on your face.
Nang maka-adjust ako sa kotse at makuha ang moves and strategies niya. I stepped hard onto the acceleration saka siya inunahan. Napangisi nalang ako ng makita ko kung paano siya napanganga sa biglaang pagbilis ko.
He tried to overtake pero sadyang malapit na kami sa finish line so wala rin siyang nagawa. Sa huli panalo ako.
Tatawa tawa akong lumabas ng kotse. I give my sister a high five.
Napabaling ako kay Vince at nakita ang matatalim na titig na pinupukol sa akin na para bang gusto niya akong sakalin.
I raised a brow at him, intending to annoyed him. Lalo pang nadagdagan ang galit nito ng lumapit ang mga kasamahan niya at pinagtatawanan ito.
"So, ano ang taya ni Vince?" I asked my sister
She giggled. "Trip to Macau" tatalon talon sabi niya.
"Good for you" 
"Not just for me but for all of us, even mom" she shrieked grinning.
"I have duties kaya wala akong time sa mga ganyan" may paghihinayang na sabi ko.
"Yan kasi, masyado mong kinacareer ang pagiging doctor. Give yourself a break. For 3 days lang naman ehh" nakataas na kilay nitong sabi.
I shook my head. "Kayo nalang"
I immediately went back to my car and left the place. Naalala kong may mga paper works pa pala akong gagawin.
Mabilis akong umuwi at nadatnan si mom sa sala na nanonood.
"Mom, I'm home" masayang bati ko dito.
Ever since matuntun ko sila ng kambal ko ay hindi na ako humiwalay sa kanila. They want me to have my own condo na malapit sa pinag-aaralan ko pero hindi ako pumayag. Ayoko ng mahiwalay sa kanila.
"How's school?" nakangiting salubong nito sakin sabay halik sa pisngi ko.
"Ok, lang naman mom. Busy pero kinakaya naman"
"Mabuti naman sige at kumain kana anak, ipaghahanda kita. Alam kong busy ka pero hindi mo dapat kinakalimutan ang sarili mo" sabi ni mom habang pumupunta sa kitchen.
"Ok, magbibihis lang po ako ahh"
Dali dali akong pumunta sa kwarto and take a quick shower bago ako bumaba para kumain. Nadatnan ko si Cerene at mom sa kitchen na nagchi-chikahan.
As usual bida-bida na naman ang sister ko. Compared to the two of us, she has the lively life.. Ako.. puro duties and paperwork lang ang alam.
Umupo ako sa tabi ni Cerene. I then slightly tapped her elbow.
"What? Anong problema mo?" nakangiwing tanong nito sakin.
Umirap ako.
"Well for a start, you hava an explanation to do" binigyan ko ito ng makahulugang tingin
"Gosh! Wag dito! Baka marinig ka ni mom!" pabolong nito na nakataas ang kilay
Inirapan ko lang.
"Oh anak, hindi kaba talaga sasama samin ni Cerene? Nasabi niya sa akin na bumili daw siya ng ticket para satin" si mom habang ipinag hahain ako
I silently snorted. Yeah right! Binili.
"Mom gustong gusto ko, pero I have so many things to do kaya di ako pwedeng sumama. Mag enjoy nalang po kayo.. I promise that Cerene will never bore you"
Cerene grunted. "Mag stop ka nalang mag aral. Ako na bahala sayo"
I fake a smile at her. "As if.. To tell you.. hindi permanente yang pagiging celebrity mo.. Why don't you just work for a decent job or in a corporate world"
She rolled her eyes at me. "Whatever sister"
Dalawang araw pa bago sila umalis patungong Macau pero heto at nanghahabilin na si mom sakin.
"Three days kaming mawawala kaya wag kang magpapalipas ng gutom" ani mom
I sighed..
"Mom, alam ko na ang dapat kong gawin. Hindi na ako bata" I weakly said.
"Hindi daw eh sinusubuan ka pa nga minsan bago makakain" sabat ni Cerene
"I wasn't! Kailan pa?" sabat ko din dito at pinandilatan ng mata
At sabay na lang kaming natawa.. Minsan na kasi akong nasubuan ni mom nong mga panahong busy ako sa school at hindi na ako makakain sa paghahabol ng deadlines.
Nang matapos kaming kumain ay nag desisyon kaming matulog. Pero not before I talked to my sister
Nagpaiwan kami sa baba ng makitang pumunta si mom sa kwarto niya.
"Anong ginagawa mo sa lugar na yon?" seryosong tanong ko habang nakahalukipkip.
"What? hindi na naman bago sa akin ang pumunta don" sagot niya ng nakapamiwang.
I slit my eyes. "So, hindi ito ang first time mong pumunta don? Matagal mo nang ginagawa ito?" hindi makapaniwala na tanong ko.
"Yes, nong hindi pa kita nakilala and don't worry.. I never been lost" pagmamayabang niya.
"The hell? Wala akong pakialam kong hindi ka natatalo. Ang sakin lang ay dangerous ang ginagawa mo. Pwede kang ma- accident don" nag-iinit na sabi ko.
Pinaypay niya ang kamay sa mukha. "Gosh! Sister, You're overreacting. Ikaw rin naman ay nakipag race kanina ah" sumbat nito. She step up to me at saka tinapik ang balikat. She then grinned and walked passed me to her room.
I sighed in frustration.
Wala na akong nakagawa. Kahit naman ano gawin ko hindi niya ako sinusunod.
I wake up exactly 7 AM. I immediately detached myself to my bed and do my morning routine. As I was inspecting my closet, I realized how I have a weird sense of fashion. Puro pants and sweatshirt ang laman ng wardrobe ko.
Well, does it matter? Wala naman akong pakialam!
I wear my black pants and my black sweater. I tied my long hair and apply light makeup. I also wear my eyeglasses na wala namang grado just to somehow disguise. You know baka mapagkamalan na naman akong si Cerene.
Nang makababa ako ay nadatnan ko si mom na naghahanda para sa agahan namin.
"Oh anak, may lakad ka ba?" tanong ni mom ng makitang naka-ayos ako.
I smiled. "Yes mom. May ipapasa akong paperwork"
Hindi rin nagtagal ay bumaba rin si Cerene na kahit hilamos ay hindi ginawa. Gulong gulo pa ang buhok.
"Hey, dakilang Celebrity! Nanghilamos ka pa ba?" natatawang tanong ko dito
She flips her long hair habang nakataas ang isang kilay.
"Hindi na kailangan ng hilamos dahil kahit bagong gising ako, maganda at mabango ako" She said in her over confident tone.
"Luh, sige lang. Wagka nga lang tumabi sakin" I retorted.
She just glare at me at umupo sa tabi ni mom na medyo malayo sakin.
I'm on my way to sir Jerick's office - one of my professors - ng may maramdaman kong sumasabay sakin. I arched a brow as I turned to that person.
He's familiar! I think, he's one of my batch or classmate? But why the hell he's walking beside me?
"What are you doing" Hindi ko mapigilang tanong.
He stare at me at saka ngumiti.
Dumaan ang mga sandali ng hindi parin siya nagsasalita kaya huminto ako sa paglalakad. Napahinto din ito at tumingin sakin.
~Gosh why are they together? ~
Narinig kong bulong bulongan ng mga nakakita samin.
"Why? is it crime to walk with you?" patanong niya. Pilosopo!
Napairap na lang ako.
"No, of course not. I'm just not used to walking with anyone" sabi ko trying to mask my irritation.
Damn! Is he one of the famous faces?
~My god, my baby Ace is with Celene..~
~This is not real.. ~
Narinig ko na naman ang mga bulong bulungan ng iba.
So Ace huh?
"Why are you so early?" narinig kong tanong niya. Tinignan ko lang ito at saka itinaas ang paperworks na dala ko.
Narating ko rin ang office ni Sir with with this guy.. Who couldn't even felt my awkwardness.
"Oh Ms. Cruz and Mr. Zanturi, you're so early" sabi ni sir na halatang nagagalak na makita kami.
Zanturi? Lumingon ako sa likod at nakita si Ace.
"Yeah, Smart student tend to be early" nakangising sabi ni Ace.
Nilapag ko ang work ko sa table ni sir sabay paalam na lalabas na.
I decided to go to cafeteria para mag kape. Maaga pa naman kaya may time pa akong mag chill.
After getting my cappuccino, I walked to the far corner where I could see the flowers outside.
Sa gitna ng pagmamasid ko ay biglang umingay sa cafeteria. Nilingon ko ang dahilan ng ingay at nakita ang isang tao.
Well, hindi ko sila masisisi, subrang gwapo nga naman nito.
Marami siguro ang nagkakagusto dito. I shook my head as I realized I was thinking of the guy. Hell!
But then, muntik na akong masamid ng umopo ito sa harap ko. "What are you doing here?" nanlalaking mata na tanong ko.
But he just chuckled. "Chill baby, I just want to sit here" nakangisi niyang sabi
I swear kung may laman lang ang bibig ko, I'll probably chocked by then.
The hell? Baby?
"Excuse me? I have a name and obviously it's not baby" naiinis kong sabi dito.
What is wrong with this man!
"Sweet heart then" pang-aasar pa nito.
"Ulol, sweet heart mo mukha mo" I rolled my eyes.
To my surprised, bigla siyang natahimik. He freaking changed from smirking to his deadly demure.
"Baby, don't you ever cuss again" he said coldly that send shiver to my system.
Natahimik ako. Napatuwid ako ng upo. This guy is danger! He's cold tone is enough to scared the hell in me.
I should stay away pero anong nagawa ko para magalit ito? Did he understand what I've just said?
"What are you saying? When did I cuss?" pagmamaangan ko but deep inside I wanted to fly away from here.
"You know what I do to those lips that cuss?" agad nagtayuan ang balahibo ko. He stare at my lips as he lick his.
"What?" I probably asked mortified.
"I kiss it" seryoso niyang sabi.
Napamaang ako sa narinig. Bago pa ako makapag salita ay tumayo ito at umalis.
"The hell?" I uttered.
Ace Zanturi, you're a freak!
Pabagsak akong nahiga sa malakihang sofa.
God! I feel so tired.
"Oh anong problema mo? Bakit pasan mo ang mundo" nakataas na kilay na tanong ng sister ko.
I groaned "Nothing, I just encountered some crazy guy. Pinasakit niya ulo ko"
She laughed at me. "I told you sis, choosing doctor is a big mistake, you'll just stress yourself to death"
"Sige mag aartista na lang din ako tapos kapag ako sumikat, ikaw ang lalaos"
"Uh huh, that is not ganna happen" mataray niyang sagot.
Lumayo siya ng may tumawag dito.
Pinikit ko ang mata ko para medyo mawala ang inis ko kay Ace ng dali-dali akong inalog ni Cerene.
"Ano ba? Maka alog ka ahh may sunog?" I snapped irritated.
"May problema ka!" pagsigaw niya sakin.
"WHAT?" sigaw ko na.
"Tumawag si Vince, galit na galit"
Goodness. I hate this day!
"So ano ngayon? Anong magagawa ko?" sarcastic kong tanong.
"Gosh, you don't know Vince. He's not the person you want to mess up. Dapat kang matakot kapag galit yon!" pananakot nito.
I gulped. Medyo natakot ako dahil hindi ko nga kilala itong Vince.
"So bakit daw ba galit?" medyo may takot na tanong ko.
"He wants a rematch. Hindi daw maganda ang laban niyo kahapon" napakagat labi na sabi ni Cerene
Nanlaki ang mata ko. "No way!"
Humalukipkip ang kapatid ko sabay taas ng kilay. "You can't be so sure about that. He does take no for an answer trust me. Hindi mo magugustuhan ang gagawin non pag nagkataon"
"Ano ba magagawa niya?"
God. The way Cerene reacted to this Vince, he seems devil! I should really not mess with him.
Nag-isip muna si Cerene "Well, sabi sa rumors muntik na niyang mapatay ang binugbug niya ng dahil sa galit"
Well, shit! Pano nalang kong bugbugin ako non. Ano laban ko sa kanya.
Screw you Vince! Screw you Ace! Mga salut kayo sa araw ko.
Pagdating namin sa lugar kong saan gaganapin ang race ay napakarami ng taong nakaabang sa amin na tila ba inaasahan na nila kami.
Agad na bumaba si Cerene para kausapin si Vince. Hindi na ako bumaba sa takot na baka ano gawin sakin ng lalaki.
Hell! Hindi daw maganda ang laro? Baka hindi lang matanggap ang pagkatalo?
Tinitigan ko si Vince galing sa sasakyan ko. Wala naman sa itsura nito na mamamatay tao. In fact he look more dashing today.
Di nagtagal ay kumatok si Cerene sa bintana ng kotse.
"Ano daw sabi?" agad kong tanong
"Magsisimula na daw, galingan mo ahh" nakangiti nitong sabi
Humilera ang mga sasakyan na sasabak sa karera. Hindi lang kami ang magra-race dahil marami kami. At mukhang pati yong mga barkada ni Vince. I have a feeling that this will not be a good match. Panigurado na may gagawin ang mga ito.
Pagkarinig namin ng putok ay agad naming pinatakbo ang mga kotse namin. Nahuhuli na naman ako. I don't know but I'm comfortable being in the last in the beginning then advanced when I'm sure I know their strategy.
Unti unti ko ng nauunahan ang iba. Bumibilis na rin ang pag takbo ng kotse ko na para bang normal na normal lang sakin yon. Nang marami na akong naunahan ay agad kong nakita ang mga kotse ng barkada ni Vince. They're blocking my ways. Sabay sabay silang nagpapatakbo at wala kang madadaanan dahil ukupado na ito.
I knew it!
But the opportunity presented itself.
Nakita ko ang pacurve na daan. Dali dali akong humilera sa gilid ng kalsada at hinintay na dumating sila don. As what I expected nagkahiwa hiwalay sila. Mabilis akong nagmaniho at inunahan sila kahit na pa curve pa ang kalsada.
Mabilis kong nahabol si Vince, nangunguna pala ito at laking gulat ko ng mataw namin ang finish line. Halos pantay ang pagkahilera ng sasakyan namin hanggang sa makarating kami sa finish line.
So naging tie ang result ng race namin.
Agad akong nagpark ng sasakyan at lumabas para salubungin ang tuwang tuwang Cerene na para bang siya ang nakipag karera. Tumatalon talon pa ito palapit sa akin
"Oh my god, oh my GOD, mana ka talaga sa akin" masayang sabi nito
I grinned at her. "At bakit naman?"
"Dahil kahit baguhan ka lang ay ang galing galing mo na"