Napabalikwas ako sa pagkakahiga nang makarinig ako ng tilaok ng kung ano mang nilalang ang nagbibigay ng iritasyon sa akin magmula nang mapunta ako sa dugyot na kamalig na ito.
Ni hindi ko nga alam kung bakit naririto ako at kung para saan nga ba ang pagpapadala sa akin dito!
Malayo sa kabihasnan at siyudad ang tinahak naming dalawa ng hudas na 'yon. Kung ako nga ang tatanungin ay masasabi kong sinadya niyang iligaw ang mga mata ko sa pagme-memorize ng daan na tinatahak mamin sa biyahe kahapon. Natatakot siya na baka maalala ko ang daan pabalik sa siyudad at nang sa gano'n ay makaalis ako sa punyetang lugar na pinagdalhan niya sa 'kin!
Oh wait, paano ko nga pa lang mame-memorize ang daan kung nilagyan niya ng manipis na tela ang kabuuan ng ulo ko?
Tingin niyo ba matutuwa ako sa bagay na iyon?
At tingin niyo ba mahuhulaan ko ang daan kung nakakulong ang ulo ko sa itim at mabahong tela na iyon?
Bakit sa dinami dami pa ng pwedeng ipantabing sa ulo ko.. bakit pinaglagyan pa ng isda? Sinong matutuwa doon? Sige nga!
Tell me! I want to know why! Why me?!
May ginawa ba akong masama sa lahat para danasin ko ang ganitong pagpapahirap? Ang pagpapahiga sa akin sa isang matigas at maalikabok na papag na gawa sa kawayan?
Buong buhay ko.. never akong ipinahiga sa ganitong klase ng pesteng higaan ng mga magulang ko! Ni minsan ay hindi ko dinanas ang ganitong klase ng pagpapahirap! Never kong naranasang ipahiga sa ganitong klase ng higaan!
Sunod-sunod ang naging pagtilaok ng manok mula sa labas na lihim ko na lang na ikinamura sa isipan. Kahit na anong klaseng pagtili ko ay walang lumalabas na boses mula sa bibig ko dahil… nakabusal lang naman ang bibig ko gamit ang isang puting tela. Luckily, medyo mabango ang tela at mukhang bagong laba pa. Hindi na rin masama para sa isang Saint Laurent na klase ng tela.
Kidnapper na may taste sa pamimili ng brands? Bago 'yon ah?
Yes, I was forcefully drag in to an unknown armoured vehicle, pagkatapos no'n.. wala na akong maalala ni isa.
Ang tanging natatandaan ko lang kahapon ay kagagaling ko lang sa school festival kasama ni Marites… after that, wala na.
Ni hindi ko nga alam kung paano nila ako nagawang damputin nang walang nakakaalam sa pagkawala ko.
Pribadong pamilya ang kinakalaban ng kung sino mang walang hiya ang nagpakulo ng kahayupang ito sa 'kin!
Isinusumpa ko na ipapapatay kita kay Daddy sa oras na matagpuan nila ako rito sa gitna ng pesteng bukid na ito!
Isang mabilis na paggulong ang ginawa ko sa matigas na papag na di kalayuan ay naging sanhi upang bumaliktad ako sa pagkakahiga at padapang lumapag sa sahig na ikinasakit ng dibdib at tiyan ko. Alam kong magmamarka ito sa katawan ko at iyon lang ang ebidensyang mapanghahawakan ko ngayon sa oras na makawala ako sa pesteng lugar na ito…
Yun ay kung buhay pa ako at hindi pa nila naisipang gutay-gutayin ang mga lamang-loob ko.
Naglikha ng malakas na lagabog ang pagbagsak ko sa lupa na nagresulta pa sa paghalo ng alikabok sa hangin na nagpalabo at nagpaluha sa mga mata ko.
Mabilis iyong nagluha at hindi ko man lang nagawang kutkutin dahil nga sa pagkakatali ng mga kamay at paa ko gamit ang napakahigpit na lubid sa isa't isa.
Nang dahil sa ingay na iyon ay mabilis kong narinig ang pagbukas ng kahoy na pintuan at ang mga pamilyar na yapak sa lupa na ikinapikit ko.
Mabilis kong itinago ang mukha ko sa gilid upang hindi niya makita ang pagluluha sa mga mata ko nang dahil sa lupang pumasok pa yata sa pinakaloob nito.
"Gising ka ba?" tanong ng pamilyar na boses.
Iritado na nga ang mga mata ko, iritado na nga ang posisyon ko, iritado na nga ako sa presensya niya tapos magtatanong pa siya ng mga tanong na nakakairita pa sa dating ng pandinig ko ngayon.
"Hindi pa ba obvious?" tanong ko sa isip.
Dahil nga sa nakabusal pa rin magpahanggang ngayon ang bibig ko ay sa isip ko na lang muna ibinabato lahat ng sama ng loob at pagkamuhi sa kanya.
Dahan dahan niyang hinawakan ang braso ko upang mapahiga sa lupa. Binalak kong magpanggap na natutulog incase na may gawin siyang masama sa akin. Baka kasi kapag nakita niyang gising na ako… baka maisipan niya akong sikmuraan upang muling bumalik sa pagkakatulog.
I still remember those drugs o kung ano mang tawag doon sa mga kapsula na pwersahan niyang ipinainom sa akin kagabi kaya mabilis akong dinapuan ng antok at hindi man lang nagawang manlaban sa kanya.
Ramdam ko ang dahan-dahan nitong pag-angat at pagbuhat sa akin upang ibalik na naman ako sa napakatigas na papag upang muling ihiga.
Sa halip na magpumiglas ay nanatili na lang ako sa desisyon kong magtulog-tulugan kahit na labag sa loob ko ang mga desisyon niya sa buhay.
Pwede bang magrequest ng kahit king size na mattress lang? I really hate these kind of stuff kasi eh. Never kong naramdaman ang ganitong klase ng pang-aagrabyado in my enture life tapos sa kanya ko lang mararamdaman ang ganitong klase ng pagpaparamdam?
No.. fucking no!
Like what I've said a while ago, hindi ako ang nag-aalaga dahil…
Ako ang batang inaalagaan gaya ng deskripsyon ko sa mga naunang pahayag. Ako ang isip batang tinutukoy ko at ako ang biktima sa pesteng sitwasyon na ito! Ni hindi ko na nga maalala kung bakit nasa ganito akong klase ng sitwasyon.
Naging mabuting anak naman ako pero bakit ganito ang kapalit ng lahat ng sakripisyo ko? Sa katunayan nga ay ako ang binabalewala ng Daddy ko..
Yeah, hindi na bago sa 'kin ang mapagbantaan ang sariling buhay but.. why ganito? I want to know why!
Napilitan akong maglayas sa bahay nang sandaling mag-away kaming dalawa ni Daddy, but three days pagkatapos nang sagutan naming iyon.. bodyguards niya na mismo ang bumuhat sa 'kin pabalik sa bahay kung nasaan sila. Pagkatapos ng insidenteng iyon, hindi na kami muling nag-away… maliban na lang kung nag i-insist siya ng arguments na mapagtatalunan naming dalawa kung sakaling magsalita na naman siya ng labag sa kagustuhan ko.
Kahit na palagi or I must say na madalas kaming mag-away at magkapikunan ni Daddy nang dahil lang sa maliit na bagay at kawalan niya ng oras sa akin, never pumasok sa isip ko na gagawa siya ng ganitong klase ng set up upang turuan niya ako ng leksyon.
Kaya balewala rin sa akin kung siya ang magsisilbing main suspect sa insidenteng kidnapan na ito. Dahil alam ko sa sariling walang kinalaman dito si Daddy dahil..
Kailan ba siya nagkaroon ng pakialam sa akin?
Never siyang nagkaroon ng oras sa 'kin kaya naman yung mga ganitong klase ng set up.. para bang ang hirap paniwalaan ng mga ito.
Kailan ba siya nagkaroon ng ideya na maglakip ng oras para sa akin? Kaisa-isang anak na nga lang ako tapos ganito pa ang mararamdaman ko. Nagkulang na nga siya bilang asawa kay Mommy tapos pati ba naman sa pagiging ama sa 'kin ay magkukulang siya?
Sounds unfair, right?
Sa business ay mayroon siyang sapat na oras pero sa aking kaisa-isang anak niya na natatanging bunga nilang dalawa ni Mommy… wala siyang oras.
Kung tutuusin ay nararapat siyang bumawi ng oras sa akin, pero anong klase naman ng pagbawi ito?
Nakidnap na nga ako tapos never pa akong nakarinig ng balita mula sa kanya. Like… hinahanap niya kaya ako?
I'm curious, okay?
I just want to know, why? When? Kailan sila gagawa ng paraan upang makaalis ako sa pesteng lugar na ito..
Ramdam ko ang pagdampi ng kung anong tela sa pisngi ko at agad na pinasadahan ang mga luhang dumaloy mula sa pagkakabagsak ko kanina.
Naroon ang rahan niya sa pagpasada ng haplos, tila ba natatakot na mapadiin ang telang iyon sa mukha ko at magawa nitong saktan ako.
Oo, naranasan ko nang hawakan ng mga tao na tila ba isang babasaging lalagyan na sa oras na magkamali ka ng pagkakahawak… maaari kang mabasag. Sanay na ako sa mga ganitong klase ng tao dahil halos lahat ng taong nakakasalamuha ko ay natatakot man lang na diretsyahan akong titigan ng mata sa mata dahil sa impluwensya niya.
Hindi na rin ako magtataka kung ang business ni Daddy at pagtakbo sa pulitika ni Mommy ang itinuturing na dahilan kung bakit namatay ang mommy ko. Marami kasi ang naghahangad ng posisyon at buhay na meron kami, at iyon ang ikinakasama ng loob ko.