“Good morning!”
Kumunot ang noo ni Muel pagkakita niya kay Erin na matiyagang naghihintay sa labas ng gate. He had nothing to do but to approach her and flaunt a timid smile.
“Nakuha mo na ang gusto mo ‘di ba? Bakit nandito ka na naman?” Nagkunwari siyang masungit sa harap ni Erin.
“May dala akong almusal mo, napansin ko kasi kagabi na wala nang laman ang fridge mo tapos mag-isa ka lang kaya naisip ko na hindi ka pa nag-aalmusal,” paliwanag naman ni Erin at inabot kay Muel ang paper bag na naglalaman ng pagkain. Hindi siya nakatulog dahil lang sa iniisip niya ang kalagayan ni Muel at parang lalamunin na naman siya ng konsensya niya kung hindi na niya ito kukumustahin man lang.
After she heard everything about Muel's problem, parang naging kargo na niya ang binata.
“Erin, kung ginagawa mo ‘to dahil naaawa ka sa'kin kahapon, sana huwag mo nang gawin,” tahasang saad naman ni Muel. Ibabalik pa sana niya ang paper bag ngunit ipinilit pa rin ni Erin na huwag nang ibalik pa sa kanya.
“May bayad ‘yan. Nagtitinda kasi si mama ng kakanin sa umaga. Ikaw ang buena mano ngayong umaga. Bente pesos ‘yan.” Napilitan tuloy siyang magsinungaling. Ang totoo, nadaanan niya lang sa palengke ang kakanin na dala niya bago niya puntahan si Muel.
“Okay. Heto ang bayad ko. Kasama na d'yan ang bayad ko sa cd mo.” Muel handed her a 500 peso bill then he immediately ran fast just to ignore Erin.
Hindi na siya sinundan pa ni Erin, siguro ay masyado itong natuwa sa binayad niya kaya na-divert na doon ang energy nito para humabol. But he felt quite upset about that, dahil nakakatulong para sa kanya ang presensya ni Erin. Masyado itong naive at energetic at ang katangian nito ang nagpapawala ng lungkot na kanyang nararamdaman. Na kahit saglit pa lang niya itong nakikilala, magaan na agad ang loob niya at alam niyang mapagkakatiwalaan niya kaagad.
Pagpasok niya sa classroom, magiliw na kaagad ang pagtanggap ng kanyang mga bagong kaklase at bagong adviser. Taliwas iyon sa mga dati niyang kaklase noong nasa higher section pa siya. Naninibago siya, parang hindi gano'n ang environment na deserve niya dahil nakasanayan na rin niyang mamuhay bilang outcast sa isang grupo at iniilagan dahil sa pagiging intimidating ng kanyang personality. Hindi naman pala totoo ang mga haka-haka na puro delinquent ang estudyanteng napupunta sa lower sections. Medyo strict ang environment ng higher sections, palibhasa competitors ang tingin ng mga mag-aaral sa isa't isa kaya hindi madaling magkaroon ng kaibigan doon.
“Sana po ituring n'yong kapamilya si Muel. Tayo ang tahanang karapat-dapat sa kanya,” sabad naman ni Erin matapos na i-welcome ng adviser si Muel sa klase nila. Lihim na nagdiwang ang puso ni Muel. Kung bumabawi man si Erin dahil sa pagbabayad niya ng pera kanina, hindi na matutumbasan ang halaga no'n kumpara sa mabuting pakikitungo nito sa kanya.
****
Sasabayan sana ni Erin sa pag-uwi si Muel ngunit nawala ito kaagad sa paningin niya. Umiling na lamang siya at hinanap na lang si Neriza at nilapitan niya agad ito nang makita niya.
“Hmp. Parang may something sa inyo nung bago nating classmate,” puna naman ni Neriza kasabay ng nakakaloko nitong ngiti.
“Magkalapit-bahay lang kami at siya ‘yong may-ari nung bahay na kinopyahan mo ng address kaya kami nagkakilala,” katwiran agad ni Erin, just to burst the bubbles on Neriza's head.
“Ah kaya pala. Sabagay, hindi ka magugustuhan no'n, tingnan mo ‘yong kasama niya sa canteen di ba? Kung bakit siya napaaway. Walang-wala sa'yo,” pang-aasar ulit ni Neriza.
“Alam ko, saka hindi ko type si Muel. Hindi siya ka-level ni KP.” Tinutukoy ni Erin ang vocalist ng favorite band niya.
“Punta pala muna ako sa library. Magre-research na ako para wala na akong gawin mamaya,” Erin excused herself.
Habang naglalakad sa hallway, napansin niyang magkasama sina Muel at Cheska parang may pinag-uusapang seryoso ang dalawa habang nakatambay sa bandang fire exit. She just ignored them.
“Bagay na bagay silang dalawa,” aniya saka nagpakawala ng tipid na ngiti.
****
Mag-iisang oras na sa library si Erin. Marami-rami na rin siyang nakalap na information mula sa librong nahanap niya. Isang libro na lang ang pakay niya at kamalas-malasang nasa tuktok na bookshelf pa.
Sana man lang kagaya ako ni Cheska na medyo matangkad. Hindi sana ako magdurusa nang ganito.
Pinilit niyang abutin ang libro hangga't sa nawalan siya ng balanse at natumba sa sahig. Ngunit hindi siya nagpatinag, sinubukan niya ulit na kunin ang libro pero may nakakuha na para sa kanya.
Nagsalubong kaagad ang kilay ni Erin nang mapagtanto niyang si Muel pala ang lalaking tumulong para maabot ang librong gusto niyang makuha. “Gosh, salamat sa tulong. Buti na lang matangkad ka,” pasasalamat ni Erin at mabilis na binuklat ang libro. Hindi na niya tiningnan pa si Muel dahil naghahabol din siya ng oras.
“Lagi kang seryoso sa bawat bagay. Kahit sa pagiging fan mo sa isang banda, parang nilalaanan mo rin ng dedikasyon at puso. Kahit din sa pagtulong mo sa iba.” Nakangiti lang si Muel habang sinasabi iyon. Mananatili siyang nakangiti hangga't hindi siya nakikita pa ni Erin.
Kanina niya lang din napagtanto na gusto niya ang ugaling gano'n. He never met someone who's looking so excited even at small things. Hindi niya nakitaan ng ganoong attitude si Cheska.
Napaalis din ang ngiti sa labi ni Muel nang iangat ni Erin ang mukha nito para sulyapan siya. “Kapag hindi ka likas na matalino, kailangan mong magsumikap at maging passionate sa ginagawa mo. Iyon na lang ang sandatang natitira para sa'min na hindi biniyayaan ng mataas na IQ.”
“Iyong mga kilalang atleta nga eh nag-eensayo rin para gumaling. Kahit ang mga talentado sa music, nag-eensayo rin. Kahit kaming mga matataas ang IQ, kailangan ding mag-review pero ibang klase ang pagsisikap mo. Parang may gusto kang ma-achieve,” puna naman ni Muel.
“Bakit, ikaw ba wala kang gustong ma-achieve huh?” tanong naman ni Erin.
“Gusto ko lang mapalayo sa mga magulang ko. Gusto kong maging independent.”
“I see. Pero, bukod doon wala ka talagang pangarap?” usisa pa ni Erin dahil hindi siya satisfied sa sagot ni Muel.
“Maging masaya.” Umismid lang si Muel at ipinatong ang ulo sa ibabaw ng mesa na parang matutulog na.
“Ah. Alam ko na, gusto mo na maging clown.”
“Hindi!” Napabalikwas si Muel at sumeryoso ang tingin niya kay Erin. “Naive ka talaga pero hindi ka naman bobo.”
“Ano ba kasing pinagsasabi mo?” usisa ni Erin.
“There's nothing funny about being a clown. Imagine, magsusuot ka ng makapal na makeup at damit tapos patatawanin mo ang audience sa pamamagitan ng pag-arte na lampa at bobo ka? Hindi ko kaya.”
“Hoy, hindi lang sila nagtatanga-tangahan. Nagpe-perform din sila ng magic!” giit naman ni Erin.
“Magic na hindi naman totoo. May tricks, so after all, nanloloko lang din sila,” bwelta naman ni Muel.
“Hula ko talaga, may bad experience ka sa mga clown noong nag-birthday ka,” patawa-tawang pakli na lang ni Erin. Muli niyang itinuon ang sarili sa pagbabasa. Isang distraction ang pakikipag-usap niya may Muel. Ayaw din niyang masita sila ng librarian dahil baka kanina pa sila nakalikha ng ingay.
Natawa na lang din si Muel at nanatili siya sa pwesto ni Erin habang tinitingnan niya ito.
‘Kakaiba, nakakabaliw kang kausap.’
Inilapat niya ang kamay niya sa desk at nagkunwaring nagre-research din gaya ni Erin.
“Malapit na nga pala ang foundation day, masaya rito tuwing foundation day, e. Maraming contests tapos mga event-event,” pabulong na pahayag ni Erin saka tinapik ang kamay ni Muel. “Sama ka? Tapos i-date mo si Cheska.”
Umismid lang si Muel.