SHION's POV:
(KINABUKASAN)
N-no... Are you kidding me?
H-hindi... Hindi talaga maaari?
I'm just dreaming right?
"Huta!" Inis na singhal ko nang hindi ako makatayo nang ayos. Napahiga na naman ako sa kama dahil sa lanit.
Ang sakit pala. Punyeta. Linggo pa lang kami ni Kio but why did I gave my purity, innocence, and my virginity?
Haist! Napakatanga ko talaga. Masyado na naman akong nauto nitong si Kio Chaser Y Franco.
Uto-uto talaga ako. Haist! B'wisit!
(FLASHBACKS)
*Author's note: Walang mangyayaring SPG Scene. Skip na lang 'yon. I'm not into it po. Sana maintindihan ninyo.)*
"Haist! Tinatamad akong matulog. Magbabasa na nga lang ako ng tungkol kay Kio. " Napaupo ako nang maayos sa headboard ng kama.
Kinuha ko ang tablet ko sa may cabinet na katabi ng laptop. Nakapangtulog na ako ngayon. Design niya ay si Bunny.
'Ang cute nga 'e.'
Tapos 'yung tela niya madulas at makapal. Kaya tamang-tama sa pang-shield sa lamig.
Alas otso na ng gabi. Kumain na lang ako kahit kunti lang. 'Yung natira lang namin na pagkain ni Kio noong tanghali. S'yempre ininit ko muna bago kainin. Hindi dapat ako kumakain ng malamig. Sumasakit ang t'yan ko.
Pinukos ko na muna ang sarili ko sa profile ni Kio. Wala siyang mukha rito. Pinasadya ko talagang hindi lagyan. Ayokong makita nang maayos ang kaniyang mukha.
Sa lahat ng lalaki si Kio lang talaga ang hindi ko mam'westrahan ang hubo ng mukha. I mean ano o sino ang kamukha niya?
Basta ang natatandaan ko lang ay ang mata niya at ang maskulino saka mataba niyang dibdib.
Nag-gy-gym si Kuya. Parang si RM lang ng BTS ang hubog ng kaniyang katawan. Ang cool nilang dalawa.
Pero itinuon ko na talaga ang sarili ko sa tablet.
Nag-aral si Kio sa ibang bansa. Isa pala siyang half swedish. Pero sa America ipinanganak ng kaniyang ina. At doon din nag-aral hanggang college.
Sa America rin niya unang pinlano ang pagnenegosyo. And I'm amused because 14 years old siyang sumabak bilang isang negosyante.
"Wow! Napaka-boring pala ng buhay ni Kio." Naiiling na aniko sa aking sarili.
Hanggang sa makita ko na ang mga dark past niya. Many people comparing him from his uncle. Wala siyang kapatid. Matanda ng nagkaroon ng asawa ang daddy niya. At nagkaroon ng komplikasyon sa matres ang mommy niya matapos siyang ipanganak.
Bilang only son ng pamilya, siya na lang ang inaasahan ng magulang niya. Pressure sa kaniya ang bagay na 'yon. Hindi talaga business ang kaniyang gustong makuha pagkalaki niya.
He want to be a painter. An artist.
Iyon din ang naging dahilan kaya nagbago siya. Ayaw ng magulang niya ang plano niya. Gusto nila na magpokus siya sa business ng pamilya nila.
At dahil mahal niya ang magulang niya. He gave up his dream and do their will. Pinalago niya ang business ng pamilya niya tungkol sa brand ng pabango.
'I've knew it! Pabango talaga ang pinaka-business ng pamilya nila. '
14 years old niyang ginawa iyon. Nag-te-take na lang siya ng tutor para kahit papaano ay may alam din siya sa pag-aaral niya. Wala na siyang panahon pa sa paglalaro.
Puro na lang negosyo ang nasa isip niya. Puro lago lang ang tumatatak lagi sa utak niya.
Hanggang sa mag-25 years old siya. Mas nakilala ang brand ng cologne nila. At iyon din ang oras para gawin naman ni Kio ang pangarap niya.
Ang magpatayo ng sariling kompanya tungkol sa arts. At makatulong sa mga kabataan na maibenta ng malaking halaga ang mga pininta nila na para sa iba ay basura.
But, he always telling them that arts is not a trash. It's their world, a universe or whatsoever. Dito nila nailalapat ang mga gusto nilang sabihin. Dito nila ipaparating ang hinanaing nila sa mundo. Arts is everything, our life. Kapag wala ito, parang kulang.
May kaniya-kaniya kaming opinyon. Lahat ng artist may ibang reason why they love arts. Ako?
I love arts dahil dito ko ibinabahagi ang bawat pangyayari sa aking buhay. Sometimes happy, sad, mad and mixed emotions. Kaya 'yung color is mixed too.
May nababasa pa akong iba tungkol kay Kio hanggang sa mapatigil ako sa huling pahina ng ginawa ko.
'Is this his reason?' Tanong ng aking sarili habang pinagmamasdan ang salita na nasa tablet ko.
Hindi ako makapaniwala. Hindi ko alam kong ano ba ang gagawin ko o emosyon na ibibigay ko sa kaniya.
Not until I heard a knock in my door. Nandito na si Kio.
Kaya madali kong pinatay ang power ng tablet. Ibinalik ko ito sa kinalalagyan nito at saka naglakad na papunta sa pinto.
Binuksan ko ang pinto gamit ang aking kaliwang kamay. Bumungad sa aking harapan si Kio na mapupungay na ang mata. Papikit-pikit ito. Amoy na amoy ko ang alak na paniguradong mahal pa sa buhay mo.
Pero nagtataka ako kung bakit dito niya nagawang pumunta? Ano bang nasa isipan niya?
"Anong ginagawa mo rito? May sarili kang kwarto, 'di ba?" Tanong ko sa kaniya nang mapansin ko siyang pumasok sa kwarto ko.
Ni hindi man lang nagpasabi na papasok siya sa may-ari ng pinuntahan niya.
Napailing na lang ako. Sinarado ko na lang din ang pintuan.
"S-Shion..."Tawag niya sa pangalan ko.
Tinaasan ko naman siya nang kilay nang lumapit siya sa direksyon ko. Napa-cross arm na lang ako habang nakatingin sa kaniya.
Namumula rin ang kaniyang mata dahil sa kalasingan.
"Bakit?" Takang tanong ko nang hawakan niya ang pisngi ko.
Kitang-kita ko kung paano siya mapalabi. Pinagmamasdan ang nakangiwi kong bibig.
"I-I... w-want you..." Mahina pero rinig ko naman.
Nagsimulang magtambol ang aking dibdib. Nangangarera ito sa matinding kaba sa narinig.
"A-ano—he-hey! Ano ba Kio?!" Inis na sigaw ko nang itulak niya ako sa kama.
Dinag-anan pa habang nakatingin sa akin nang may ... What's with this emotion he given me?
Pagnanasa?
Jusko po hindi pa ako ready!
"I-I want... Want... To... Have a baby... In you... " Punyeta 'yung puso ko maaalis na sa dibdib ko sa paraan ng titig niya.
'Kio! Umayos ka! Umayos ka talaga! Hindi pa ako handa!'
" Wahh! No! Hindi pa ako ready! " palingon-lingon pa ako sa ibang direksyon.
Ayokong maramdaman ang labi niya. Ayokong halikan niya ako. Ayokong malasing ako. Ayokong ibigay ang PAGKABABAE KO!
"P-please... I'm begging... Give me a child."
Natigilan naman ako nang marinig ang mahinang iyak niya. Ang pagmamakaawa niya. Napadapa pa siya sa may katawan ko. Ang kaniyang ulo ay nasa balikat ko. Ramdam ko ang mainit na likido na bumagsak sa aking damit.
Nakaramdam ako ng awa. Bakit ganito?
Ano na bang nangyayari sa akin?
Haler? Mahirap kayang manganak. Paano kung hindi ko kaya?
Pero I'm already 28 too. He's turning 30 next year.
Kaso... H-Hindi! Hindi dapat ako maawa. Ayokong mauto na naman ako ni Kio sa ginagawa niya.
'P... Pero! '
"Pl-please... Nasa kasunduan natin na bibigyan mo ako ng anak..."
Pinaalala pa talaga ang marriage contract namin. Kung binasa ko lang sana at hindi muna pinirmahan. Sana nag-back-out na agad ako nang maaga. Punyemas naman!
"Tuknene naman Kio! Hindi ko nga sabi kukunin 'yang alok mo. Sa 'yo na 'yang dolyar mo! "Inis na bulyaw ko.
Ayoko talagang isuko. Punyeta! Ayoko!
" B-but... you signed it. K-kahit anong ayaw mo, ka-kahit umiling... ka nang umiling. I-I have rights. I already payed your life. " Na'yan na naman ang ugali na ayaw ko sa kaniya.
" You blackmailing me... "
" Just please... just this once... I badly needed a child."
Muli na namang umiyak ang gago. Mas niyakap pa ako nang sobra. Ramdam ko ang malakas na tambol ng aking tibok ng puso.
A-ayoko…
P-pero…
"Argh! Sige na! Gawin mo na kung anong gusto mo. Pero be gentle naman. First time ko 'to. "
" T-talaga? " Humarap naman siya sa akin nang may luha pa sa pisngi. At butil ng likido sa may mata niya.
Napatango naman ako.
Pero gayon na lang ang gulat ko nang maging marahas siya. Nakita na lang namin ang aming sarili na wala ng sapl*t at pinapaligaya na lang ang bawat isa.
(END FLASHBACKS)
Hindi ko alam kung nakailan ba kami kagabi.  May lasing ba na ganon?
Dahil lang do'n nabuhay ang diwa niya. He want 2, then 3 and then arghh… what the hell.
Napadapa na naman ako sa kama sa matinding frustration na nangyari. Kahit na masakit 'yon nagawa ko pang dalhin si Kio sa kwarto niya. Binihisan ko siya gaya ng damit na suot niya para hindi siya magulat na iba na ang suot niya.
Saka ayokong malaman niya na may nangyari sa amin. Kapag nalaman niya baka sunod-sunurin niya na saka i-ba-blockmail na naman ako sa kasunduan namin.
'Nasa'n ba ang kopya ng kasunduan at masunog ko na!'
Hindi na ako magpapauto sa iyak niya.
*Tok* *Tok*
"Shion are you there?" Tanong ng nasa labas.
Boses pa lang kilala ko na. Hindi na rin siya nagdalawang-isip na pumasok sa kwarto ko. Purket pamamahay niya.
Kaya napahiga ako nang ayos. Nagpanggap ako na kakagising ko pa lang. Nakita ko si Kio na nakakunot ang noo.
'May naalala kaya siya?'
Sana naman wala.
"Anong ginagawa mo rito? Nami-miss mo na agad ang magandang ako? Wala bang babaeng aangat ang ganda kaysa sa akin sa impyerno kaya nandito ka?"
" Tsk. Ka-aga-aga nambubutog ka na naman. Pero I want to ask you something. May nangyari ba sa atin kagabi? Parang totoo 'e. Naangkin daw kita at ako ang first mo." Napalunok naman ako nang mahina nang sariling laway.
Ginagawa ang lahat para hindi niya makita ang pagpapanggap ko na wala akong alam.
Umupo siya sa tabi ko. Nakatingin ang kaniyang mata nang diretso sa akin.
"Anong sinasabi mong may nangyari sa ating dalawa? H-hoy! Grabe ka na ah! Pati sa panaginip mo pinapantasyahan mo ako nang mas bongga! Baka gusto mong masapak nang pinung-pino. "Inis na singhal ko sa kaniya at pinakita pa sa kaniya ang kanang kamay ko na medyo ayos na rin naman.
Napaismid naman siya at tiningnan ako nang maigi. "Bakit nakahiga ka pa rin? Ganiyan ba ang walang nangyari sa ating dalawa?"
'Damn this guy! Hindi talaga ako titigilan hanggat hindi niya nakukuha ang gusto niyang sagot. '
"Tanga! Hindi purket nakahiga ako may nangyari na. Ikaw kaya ang maging babae nang maranasan mo kung gaano kasakit na may period ka! Nababanas ako sa mukha mo, Kio. Baka mapatay na talaga kita, ganito ako kapag meron ako. Hindi ako mag—" napatigil ako nang maramdaman na naman ang labi niya sa labi ko.
Mabilis lang 'yun. Pero 'yung nangyari matagal tumatak sa utak ko.
Mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko. What the hck happened to my heart?!
"Halik ko lang pala ang magpapatigil sa 'yo." Nakangisi siya habang pinagmamasdan ang mukha ko na hindi maipinta.
Nang makabalik ako sa aking diwa ay matalim kong tiningnan si Kio. At nakagawa ako nang hindi maganda sa kaniya.
"Arghhh!" Hiyaw niya nang sipain ko lang naman ang tagiliran niya.
Napatumba siya sa sahig habang namimilipit sa sakit. Tiningnan ko naman siya saka binelatan.
"Bleh! 'Buti nga  sa 'yong lampa ka!Umalis ka na nga sa pagmumukha ko. Saka pakisabi kila Naver, Jrake at Hansel na hindi na muna ako maghahanap ng kasuotan ni Jrake. Saka na lang, online na lang. Magpipinta pa ako. Mas magandang magpinta kapag mayroon. Para iwas katay sa pagmumukha mo. Chupi! " Pangtataboy ko sa katawan nitong si Kio.
Blangko naman ang kaniyang mukha ng siya ay tumayo sa kaniyang pagkakadapa sa sahig. Pero ngumisi lang ako saka nagpaalam sa kaniya.
Winagayway ko pa ang aking kanang kamay sa harapan niya.
"Kung wala ka lang period. Totohanin ko na ang panaginip kong 'yon."  Napasimangot naman ako sa narinig ko.
Gusto kong singhalan ang lalaking ito ng kung anu-ano.
Like;
'Hoy! Hindi pa umiigi ang lanit. '
'Sipain kita r'yan 'e! Gentle sabi ko hindi marahas! '
"Umalis ka na lang kasi. Hindi magandang makipagbuno sa madugong bulwagan. Kaya sisipain pa kita palabas o itatapon ko sa pagmumukha mo ang lamp shade na ito? " Pagbabanta kong sabi at kinuha na nga ang lamp shade saka pinaharap sa kaniyang pagmumukha.
Napaismid naman siya bago maglakad palayo. Pero narinig ko pa ang binubulong niya.
"Parang may nangyari 'e. Pero imposible rin. Kung totoo man 'yun, paano niya ako maidadala sa kwarto?, Kalokohan. "
Sinaraduhan na niya ang pinto ng kwarto ko matapos ibulong 'yun.
Bulong nga ba o pinaparinig talaga sa akin?
Naghintay pa ako nang ilang minuto bago mapahawak na naman sa aking likuran.
Ang sakit talaga. Lalo na nang galawin ko. Ano na lang ang gagawin ko? Mukhang buong maghapon akong nakahilata sa kwarto.
Bahala na si Kio sa kakainin niya. Basta ako itutulog na lang ang sakit.
"Curse you to death. Kio Chaser Y Franco. Huhuhu! " Pinatakip ko sa aking mukha ang unan na nakuha ko at saka nagsusumigaw.
Dito ko na lang ibubuhos ang katarantaduhang ginawa ko sa buong buhay ko. Bakit ba kasi ako pumayag?
At bakit sobrang uto-uto kong tao?
*****
Kinagahapunan. Bandang alas sais na ng hapon ako nakalabas ng bahay. Wala akong nadatnang Kio sa aking harapan. Pero may sticky note naman akong natanggap sa may ref sa kusina.
Umalis pala siya ng bahay para pumunta sa kompanya niya. May urgent meeting sila para makapagplano na sila sa gaganaping anibersaryo ng kompanya nila.
At 'yun din ang araw na maraming arts ang mabebenta. Maraming mga business person ang dadalo na mahilig din sa mga painting. Sila ang magiging bisita at buyer ng nasabing mga arts na ilalabas.
Sana lang mayroon silang opening para sa mga kabataan na nangangarap na maibenta ang gawa nila sa malaking halaga. At pantulong na rin sa mga pamilya nila.
Hindi lang basta bibigyan sila ng kompanya ng pera kapag nagustuhan nila ang gawa mo. May chance rin na makakuha sila ng libreng ticket na makasali sa 'free training for arts foundation'.
Kaso nga lang limit na magmula ng dumagsa na ang nagpapalista na makasali sa libreng training nila.
Pero wait!
I've knew it!
Paano kaya kung ang one billion dollar na bigay sa akin ni Kio ay gawin kong simula sa panibagong free training para rin sa mga kabataan?
Pero ang kukunin ko ay ang mga kabataan na nasa lansangan. 'Yung may pangarap. 'Yung gustong-gusto talaga na makapagsimula sila ng sarili nilang negosyo gamit ang kakayahan nila.
"Tama!" Natutuwang sigaw ko sa aking sarili.
"Anong tama?" Napalingon agad ako sa likuran ko.
Sa mismong pasukan ng kusina. Nakita ko si Kio na nakataas na naman ang kaniyang kilay habang nasa balikat niya ang kaniyang tuxedo.
Naka-fitted pa rin siya at trouser. May relo na siya ngayon na wala naman noong mga panahon na kasama ko siya. Ngayon lang talaga.
"Tama kako na kunin ko na ang offer mo na one billion dollar." Mas lalong nagtaka naman siya sa sinabi ko.
Lumapit pa siya sa direksyon ko at umupo sa upuan. Nagugulumihan ko naman siyang tiningnan nang hinawakan niya ang dalawa kong kamay.
'Anong nangyayari sa lalaking ito?'
"Para saan mo naman gagawin? Alam kong may dahilan ka kaya kukunin mo. What is it? I can help if one billion dollar is not enough. "
" Hoy! Tanga ka ba? Kapag pinagpalit mo
'yung one billion dollar sa Pilipinas mas malaki ang katumbas. 48 or 49 billion pesos o higit pa ro'n ang kapalit. Hindi ko sana kukunin dahil sinabi ko na sa sarili ko na ayokong gumasta para sa pera ng iba. Kaso nga lang, dahil sa anniversary ng kompanya mo nagkaideya ako. What if we try to add one more building para sa free training arts foundation na ginawa mo? Saka may twist na rin. Kung sino ang may magandang gawa. Ibebenta natin sa mga ka-negosyo mo para naman may silbi ang training nila." Suhestiyon ko sa kaniya na ikinatahimik niya.
Nakatingin lang siya sa akin nang taimtim. Parang binubuklat niya nang maigi ang pagkatao ko kung nagsasabi ba ako ng tama o hindi. O kung ilalakwatsa ko lang ang pera niya.
'Nah! Kung ilalakwatsa ko rin 'yun. Mas mabuti na lang na sariling pera ang gamit ko.'
" May pinapagawa na akong bagong building para sa mga gustong makahabol."
" I know! I know. Pero ito namang akin is… sa mga kabataan naman sa lansangan. 'Yung mga taong kahit na may edad na gustong matuto. P'wede kong matulungan sa gusto nila. Hindi lang tungkol sa arts. Also from writing. Maraming kabataan ngayon ang gustong-gusto na magkaroon sila ng sariling hawak na libro. And I want to achieve their goals by helping them with no cost." Nakangiti kong sambit na ikinangiti rin niya.
Ang cute.
Sana all may dimple.
"Okay! You can do whatever you want to do with the money. But, the condition… you will act as my real wife. Act as if we're not into a contracts." Seryosong wika ni Kio na ikinatango ko naman.
" Hindi man naging maganda ang simula natin. I want to apologise about my attitude. I hope you don't mind,"
" Kaya kong maging pasyensiyado kahit mahaba."
" At saka sa pagiging amazona ko rin."
"Okay lang, mas maganda raw sa kama ang mga amazona. Mapaglaban. "
" Tadyak o sipa. Mamili ka lang." Sinamaan ko talaga siya nang tingin dahil sa sinabi niya.
Alam kong namumula ako ngayon. Si Kio kasi!
Pinapaalala na naman sa akin ang lahat.
Saka amazona raw mapaglaban? 'E hindi nga ako makapaglaban sa ginawa niya sa akin kagabi? He rape—nah! Ginusto ko rin naman. Matanda na ako 'uy!
"Ahaha! You're blushing. I'm just teasing you."
"Ewan ko sa 'yong lampa ka. Maganda na sana ang next entrada ko kaso wala na. Umalis ka sa harapan ko at maligo. Ang baho mo na kaya! Amoy pawis ka! "
" Whatever. Bruha. "
" Asungot! "
" Atleast gwapo. "
" Saang banda?"
"Sa mukha. Gusto mo ilapit ko pa sa mukha mo? "
" Hindi ko makikita. Maduduling lang ako at saka mata lang ang makikita ko kapag inilapit mo sa akin ang mukha mo. Tanga ka ba? "
" Tsk. Daldal talaga. " Naiiling na aniya at nagsimula na ngang maglakad palayo sa akin.
Napabuntong-hininga naman ako nang mahina at saka napailing. Pero ngumiti rin nang tipid.
'Sira*lo talaga. '