Kean Patrick Valencia's POV
Can't sleep!
It's already 11pm. Haish!
Gusto kong magpapawis. Kinuha ko ang lubid. Dating gawi bintana gaming.
Sobrang strikto ng daddy ko kaya tuwing gusto kong lumabas sa gabi dumadaan ako sa bintana gamit ang lubid na hawak ko ngayon. Dahan-dahan akong bumaba at 'ayon naabot ko rin ang baba. Easy! Napangisi ako sa naisip.
Naglakad-lakad na ako puro tulog na ang mga tao sa mga bahay na nadadaanan ko. Madilim na ang kalsada nang makalabas ako ng village namin pumasok ako sa eskinitang maliit. Di nga ako nagkamali may riot dito.
Nice!
Agad akong nakisali sa gulo. Ganito ako magpapawis, exercise kumbaga.
Sinipa ko ang isa at ayon tumba agad,
Ang hina naman!
Sinuntok ko ang isa, umikot ako at nakita kong pasugot na ang isa pa sa akin kaya naman bago pa siya makalapit ay sinipa ko na siya.
"Sino ka ba?" Tanong ng lalaking may peklat sa kilay. "Are you a friend or an enemy?"
"Both" ngumisi ako at sinipa siya.
Lumapit sa akin ng sabay sabay ang tatlong lalaking may hawak na kahoy.
Nice, this is what I want siguradong pagpapawisan ako!
Sumugod ang isa nasapak ko na sya bago makalapit, sinipa ang isa pa at dinibdiban ang kasama pa nila.
Pinagpapawisan na ako. Siguro titigil na ako maya-maya ng kaunti. Akmang may lalapit nanaman sa akin pero nakita ko ang kahoy sa malapit sa akin kaya naman hinampas ko iyon sa kaniya at 'ayun tumba.
"Cool!" Nakangisi kong sabi sa sarili.
"Magaling ka bata, ah!"
Napatingin ako sa nagsalita sa likod ko. Nakita ko ang lalaking may peklat sa kilay.
"Gusto mo bang maging bata ko?" Tanong niya sa akin sa ekspresyong manghang-mangha.
"No, thanks"
Susuntukin ko na sana siya nang may mahagip ang mata ko isang babaeng naglalakad papunta sa gawi dito.
No way!
'Di siya pwede dito siguradong mapapasali sya sa gulo o baka mabastos pa siya ng mga 'to.
"See you around" sabi ko sa lalaking may peklat sa kilay.
Agad na akong tumalikod at iniwan ang riot. Ang riot na iyon ay isang gulo na kung saan parang practice mo, iyon nga sabi ko kanina pangpapawis. Kahit sino pwede mong kalabanin, sapakin, sipain at suntukin. Gano'n mag-practice ang mga tao do'n.
Nakita ko na iyong babae. Hinila ko sya at dali-daling itinago sa likod ng pader. Sisigaw na sana siya pero inilagay ko ang hintuturo sa bibig niya.
"Shhh!" Bulong ko sa kaniya.
'Di ko namalayan na sobrang lapit pala namin sa isa't isa. Amoy na amoy ko ang bango niya. 'Di ko rin napansin na malapit rin pala ang mukha namin sa isa't isa kaya naman nagkatitigan kaming dal'wa. Napatingin ako sa mga mata niya.
Napakaganda at nanghahalina!
Ilang segundo ang titigan namin na iyon para ba akong naestatwa at 'di alam kung paano magre-react.
Dug.dug.dug.dug.dug.
My heart..
Elleina Zeal's POV
Nag-jogging lang ako hanggang sa marating ko ang isang eskinita.
Nayari na! Ang layo na ng narating ko!
Naglakad pa ako hanggang sa nakita ko ang mga lalaking nagsusuntukan.
Ano kaya nangyayari do'n?
Dahan-dahan akong naglakad hanggang sa may humila sa akin. Manlalaban na sana ako pero natigilan din agad.
"Shhh!" Bulong niya sa akin habang nakalapat pa ang hintuturo sa labi niya.
Dug.dug.dug.dug.
Nakasandal ako sa may pader at nakakulong ang dal'wa niyang braso sa akin habang nakalapat ang mga kamay sa pader.
Corner niya ako! Oh no!
Pero kung masamang tao itong nasa harapan ko bakit mukhang artista? Makapal na kilay at pilik mata, ilong na matangos, at mapupulang mga labi.
Ang guwapo!
Dug.dug.dug.dug.dug.
Tao ka ba talaga?
Parang 'di makapaniwalang tanong ko sa sarili ko. Ilang segundo lang kaming nakatitig sa isa't isa. Hanggang sa inalis niya ang mga kamay niya sa pader. Hinila niya ako sa lower arm.
"Why are you here? 'Di mo ba alam delikado dito?" Seryoso ngunit may pag-aalala sa tono niya.
"Who are you? Baka masamang tao ka?" Pagkukunyari ko kahit nararamdaman ko naman ang mabuting intensyon nito.
"Mukha ba kong masamang tao? Sa pogi kong ito?" Tumingin siya sa mga mata ko. "I'm Kean" pagkatapos ay tumingin na lang siya daan. "Next time wag ka ng bumalik dito" sabi niya sa malambing na tono habang 'di pa rin tumitingin sa akin.
"Who do you think you are? Ni hindi nga kita kila--"
"Nagpakilala na ko 'diba? I'm Kean" sumulyap siya sa akin ng nakakunot ang noo. "Saan ba ang bahay mo?" Tanong niya pa.
"Kaya kong umuwi!" Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa lower arm ko at tinalikuran siya.
Maya maya pa ay hinabol niya 'ko ulit.
"Please! Trust me 'di ako masamang tao, delikado lang talaga sa lugar na 'to kaya--"
"Okay" matipid kong sagot.
Hinayaan ko siyang ihatid ako sa bahay. Nang makarating kami sa tapat ng bahay. Tinitigan niya lang ang bahay namin.
"Dito na ko, salamat"
"Watta coincidence!" Sabi niya habang nakangiti pa. "You know where I live in?"
"Duh, pa'no ko malalaman? Ngayon lang kita nakita!" Mataray kong sabi.
"Hmm. d'yan!" Turo niya sa katapat naming bahay. "That's our house"
Napanganga naman ako sa sinabi niya.
As in?
"Sige na. By the way, ano nga palang pangalan mo?" Tanong niya sa akin habang ngiting-ngiti.
Dug.dug.dug.
"Elle"
"Nice to meet you, Elle!" Pahabol niyang sigaw sa akin habang naglalakad na 'ko papasok ng bahay.
Binuksan ko ang pinto at dahan-dahan akong pumasok sa bahay. Nakapatay pa rin ang ilaw at oo, tumakas lang ako dahil siguradong 'di nila ako hahayaang lumabas ng ganitong oras.
"Princess"
Nagulat ako sa mahinang pagtawag na iyon.
Nayari na!
Dahan-dahan kong nilingon ang taong 'yon.
"Kuya Zeke?"
"Next time you go outside this late night. You can call me, right?" Nakadekwartong sabi niya habang nakaupo sa sofa.
"Sorry, kuya" napatungo ako.
"Pumasok ka na baka makita ka pa nila mom and dad lalo na ni kuya Zen" seryoso niyang sabi.
Lagi siyang maloko pero kapag seryosong usapan kailangan mo din magseryoso sa kaniya kasi minsan kahit ga'no nila ako bini-baby umiiral ang pagiging kuya nila sa ganitong bagay.
Nahiga ako sa kama ko. Iniisip ko pa rin si Kean.
Bakit gano'n nalang tumibok ang puso ko sa kaniya?
Pakiramdam ko humahanga ako sa kaniya.
Kean, kung alam mo lang pa'no mo nabago ang tibok ng puso ko.
Bumangon ako at sumilip sa bintana. Tiningnan ko ang bahay na tinuro niya akalain mo iyon magkatapat pala ang bahay namin. Napangiti ako sa isiping iyon.
See you again, Kean...