Dumating na sila sa Thailand hotel at namamahinga muna sila at habang naka rest silang dalawa ay napag-usapan nila ang future nila dahil apat na taon na silang in a relationship. Ipinahayag ni Bryan na by next year for sure papa-kasalan na niya si Amari at mag-iipon muna daw sila ng maraming pera at makapagtayo ng bahay. Dahil this year ang focus talaga nila ay magkaroon ng mga sariling negosyo. Pinaghahandaan daw nila talaga ang pag-aasawa o pagbubuo ng sariling pamilya. Pagkatapos nilang mag-usap ay nalala ni Amari ang kanyang magulang.
“Hi Mom and Dad Yan! Andito na po kami sa Thailand, asan po si Yuhan?” Tumawag through video call si Amari at para ma I-update din nya ang kanyang pamilya.
“Si Yuhan andun pumasok sa school anak. Asan si Bryan?” Tanong ni Mommy Kara.
“Ito nag prepare ng foods mommy at gusto nyo po ba syang makita?
“Hello Mommy and Daddy Yan! Kamusta po? Huwag po kayong mag-alala sa amin ha! Heto na po papakainin ko na po si Amari at ‘di ko po sya pababayaan,’ pahayag ni Bryan.
“Salamat naman Bryan at we trust you naman that Amari is safe in your hands,” sabi ni Daddy Yan.
Nag-enjoy ang dalawang lovers sa Thailand at pinuntahan nila ang mga sikat a tourist spot. Tinikman ang mga masasarap na mga putahi at mga delicacies. Bumili narin sila ng mga pasalubong at mga souvenirs. Picture dito at picture doon at pinasa ito sa kanilang family and everyone is so happy for their relationship and goal at umuwi na sila after 3 days.
Pakiramdam ni Amari ay napakaswerte nya sa lovelife at perfect yung relationship nila. Hindi masakit sa ulo si Bryan at napaka understanding nito, Wala na ibang hinihiling si Amari kundi ang kalusugan o ang health ng lahat.
Nakaupo si Amari sa counter at nagmuni-muni muna ito habang wala pang customer ang dumating. She can’t wait daw na next year pa ang kasal nila at kung maari daw ay this year nalang sana dahil gusto na nya makasama si Bryan palagi. Nakakalungkot lang na busy sila pareho at minsan lang magkikita. Kasi kung asawa na pagkatapos nang duty ay makakasama parin daw ito.
“Anak Amari, ano na ang balita kay Bryan parang matagal nang hindi na sya nakakapunta dito,” tanong ni Mommy Kara.
“Ahh, sobrang busy lang po nya Mommy dahil medyo madami din animal patients,” sabi ni Amari na hindi naman nya masyadong alam talaga ang dahilan.
Mag tatatlong weeks na at hindi pumunta si Bryan sa bahay nila Amari. Minsan kung tinatawagan ay hindi makokontak at kung makontak man ni Amari ay magrereply naman na dahil na busy lang ito o kaya walang signal. Medyo nag-alala na si Amari kung ano na ang nagyari kay Bryan at naisipan nyang puntahan ito sa clinic para makita. Pagpunta nya doon ay assistant lang ang nandoon at ang sabi nito ay may inaasikaso lamang si Dok at sobrang busy naman daw talaga si Dok.
Ngayon ay medyo naliwanagan si Amari kung bakit walang time ito pero minsan pakiramdam nya baka lang ay nagsawa na o kaya may iba na, pero hindi naman daw nya ito bibigyan ng masamang interpretasyon. Medyo cold lang this month si Bryan.
“Hi ate, kamusta kana dito? Gusto ko sana ipaalam sayo na may grades na kami at ito yun,” pumunta si Yuhan sa Restaurant.
“Wow Yuhan ang galing mo at tiyak na matutuwa si mommy and daddy nito ang lalaki ng grades mo,” masayang pagkasabi ni Amari.
“At ate ako ay scholar parin that is the good news this semester. One of our doctor instructor complimented me to always go for the goal and always help other people in need. Kapag may nakita daw na tao nadapa ay tutulungan din natin ibabangon and always believe in our will nakaya natin at huwag matakot gawin ang bagay just do our best.”
Naalala ni Amari ang sinabi ng bata dati noong sya ay nadapa sa labas ng simbahan dahil sinabihan sya noon na "huwag matakot".
“Ate, nakikinig ka ba?”
“Ah oo, nakikinig naman ako sa iyo. Happy ako for you bunso at sabay na tayo umuwi at tulungan mo narin ako sa pag close ng restaurant natin.”
Umuwi ito at medyo napagod dahil traffic, sinabihan ni Amari ang Mommy and Daddy na malakas ang sales sa restaurant. Balak ni Amari na ibigay na ito kay Mommy Kara dahil sa kanya naman naka registered ang business at si Amari ay doon na sa first restaurant nila mamahala.
“Okay lang anak at si Daddy mo ay retired na at masasamahan na nya ako sa business natin. Walang problema yan! Teka lang anak hanggang ngayon hindi ko talaga nakikita na si Bryan,” tanong ni Mommy Kara.
“Ahmmm nag-uusap naman kami through phone Mommy,” sinabi lang nya ito para hindi na mag-alala ang parents niya.
“Oh sige, kung ganun. Namiss namin sya pakisabi ha sa kanya na kinakamusta namin sya at gusto naming makita sya,” pahayag ni Daddy Yan.
“Yes Dad at mom, papahinga muna ako sa kwarto ha!” matamlay na pagkasabi ni Amari.
Pumunta na ito sa kwarto at humiga at napayakap sa kanyang unan, napahagolgol nito sa iyak dahil namimiss na nya talaga ang presensya ni Bryan. Iniisip din nya baka ayaw na sa kanya si Bryan dahil wala siyang nareceived na text o tawag nito. Ito si Yuhan ay napapansin nya ang kanyang ate na kanina pa itong walang lakas o energy at parang may problema at agad naman niya itong sinundan sa kwarto.
“Ate, huwag kana umiyak okay! Tahan na tahan na ate. Andito lang kami para sa iyo ate! Alam ko ate, nararamdaman ko yung problema mo na bihira na saiyo magparamdam si Kuya Bryan,” niyakap ni Yuhan ang ate habang ito ay nakahiga.
“Yuhan, wala na akong lakas parang ‘di ko kayang ipagpatuloy ang mga goals dahil wala na ang kanyang presensya. Huwag mo ipaalam kay mommy and daddy,” umiiyak itong nagsasalita.
“Paano yan ate mamumugto ang iyong mata bukas? Hindi ba nila mapapansin yon at mapansin nila yon sayo baka mapahiya ka,” nag-alalang Yuhan.
“Hindi ako papasok bukas sa restaurant at yung assisstant ko nalang ang andoon. Di ako lalabas ng kwarto bukas kapag andyan pa si mom and dad at basta huwag mong sabihin sa kanila ha,” malungkot nitong pagkasabi.
“Ate, samahan na kita matulog ha at dito na ako pupwesto.”