“Ano ang nangyari sayo Yuhan bakit nakatitig ka sa langit? May iniisip ka ba o nahihirapan ka ba sa school?” Umuupo si Yuhan doon sa kanilang study table sa kubo at hawak-hawak nito ang kanyang ballpen nilapitan ito ni Amari dahil ilang minuto na daw ito nakatanga lang.
“Ay, hi ate! May iniisip lang ate. Kasi may bagong instructor kami ang pogi kasi iniisip ko kung may jowa na ba yun.”
“Aba Yuhan mag-aral ka ng mabuti dapat nakatoon ka sa goal mo lalo na doctor kinuha mo.”
“I know ate, crush lang naman at ang galing kasi nya magturo, nakaka-inspire matoto kasi makakaintindi ka talaga. Feel ko wala syang jowa.
“Kamusta pag-aaral hindi ba mahirap?" Seryosong tanong ni Amari.
“Mahirap talaga pero keri lang, “ matamlay nitong sagot,
“Oh siya mauna na ako sa restaurant nasa sayo kung dito ka lang o pupunta ka doon. Mag-ingat ka dito.”
Pumunta si Amari sa restaurant at yun na nga nakita niyang patok ang kanilang restaurant, tumulong din sya sa gawain sa dito tuwing off duty nya. Nang tiningnan nya ang sales ay napakalaking pera ang nalikom na at pinag-usapan nila na sa bahay ukol sa desisyon ni Amari.
“Mataas ang sales natin mommy at kung papayag kayo ay magtatayo tayo ng another branch kukuha tayo ng mga tao.”
“ Sino naman ang magmaneho niyan? Tanong ni Daddy Yan.
“Maybe it is time to change path na Dad, I will manage the restaurant and itong i-mamanage ko ay sarili nyo ng restaurant at yung lumang restaurant natin ay sa akin na po iyon,” seryosong pahayag ni Amari.
“ Paano na ang pagiging nurse mo nyan?” Tanong ng Daddy Yan.
“Napapagod na ako Dad and being a nurse is not easy laging rush yung work at naawa rin ako sa tao na di mabibigyan ng another life, masakit sa feeling po dad yung best mo pero wala tayong magagawa kapag buhay na po ng tao at oras na nya. Gusto ko magkaroon ng break muna sa work as a nurse, dito nalang po ako sa restaurant natin,” seryosong sagot ni Amari at halatang pagod na ito.
“Sige kung yan ang gusto mo,” pumayag naman si mommy and daddy niya.
*Dingdong Dingdong dingdong
“Tuloy ka Bryan!”Binuksan ni Mommy Kara ang gate.
Dumating si Bryan sa bahay nila Amari dahil, kapag hindi talaga ito busy ay pumupunta talaga ito.
“Andito ako now, para sabihin sa inyo ako ay lisensyadong Veterinary doctor na and of course lumago ang aking poultry farm,” masaya nitong pinapahayag.
“Gusto ko sanang makipag travel kay Amari kung papayag kayo, sa Thailand ko sya dadalhin kung papayag kayo mommy and dad?”
“Bryan, may problema pa ako eh diko alam kung maging tama ang desisiyon ko,”matamlay na pagkasabi ni Amari.
Sinabi ni Amari ang desisyon nya na hindi na magtatrabaho as nurse pero binigyan sya ng option ni Bryan kung sya ba ay desidido sa desisyon nya o ang desisyon ni Bryan na magtrabaho nalang sya as assistant sa Vet Clinic nito. Medyo magandang desisyon naman daw iyan kaya lang daw kapag restaurant ang binuksan nya ay mas malaki ang kikitain.
Dalawang araw pinag-isipan ni Amari ang magiging final decision. Ang choice na pinili nya ay magkaroon ng next branch na “Amari’s Restaurant”. Sumang-ayon naman ang lahat kung ano ang kagustuhan niya. Nagbigay siya ng notice of resignation sa HR at hanggang nextweek nalang sya. Though nasayangan sya sa pagkakaroon ng lisensya at ang pagiging nurse na tutulong sa may sakit pero iniisip din nya ang kagustuhan para sa sarili niya. Para daw makatulong daw sya sa tao ang naisip nya ang restaurant ay magkakaroon ng mga healthy menu, gagawa daw sya ng mga strategies kung paano pa mapalago ang negosyo.
Today is the last day of duty as nurse ni Amari. Nagbook ng ticket si Bryan para Thailand para nextweek para may pahinga pa si Amari at maasikaso pa ang itatayo na negosyo. Si Bryan naman ay ngayon i-bubukas ang kanyang Veterinary Clinic, tinulungan din siya ni Yuhan na ipaalam sa publiko, mga kaibigan, kakilala at mga kaibigan ng pamilya nila para magka customer ito, kumuha din sya ng assistant vet para sa clinic at dahil tatlong araw syang mawawala nextweek ang assistant lang muna ang tao sa kanilang clinic.
“Welcome po sa Amari’s Restaurant ma’am and sir,” ini-entertain ni Amari ang mga customer at tinulungan nya ang mga persons with disability na makapasok sa loob ng restaurant. Naghire sya ng taga luto tatlo, isang server at sya ang cashier, minsan nag si-serve din sya. Ang namamahala sa old Amari’s Restaurant ay si Mommy Kara parin at dahil mawawala ng tatlong araw si Amari ay ag kanyang ina muna ang mamahala nito, saglit lang naman sya mawawala. Dahil asenso naman ang first restaurant nila may assistant manager naman si Mommy Kara at ito ang pamangkin niya si Farah.
“Mom and Daddy Yan, andyan na po ba si Amari? Naka ready na po ba sya?” Tanong ni Bryan at ito ay naka ready at pormang-porma na.
Tinatawag nila si Amari at nandoon pa ito sa kwarto niya nagbibihis.
“Ang pogi mo naman Kuya Bryan! Naks maiinlove lalo si ate Amari nyan,” nang-aasar na si Yuhan.
“Kuya Bryan, dalhan mo kami ng mga magagandang soveinir ha?” Dagdag na sabi ni Yuhan.
“Psssst Yuhan! Huwag ganyan sa Kuya Bryan mo baka ma short sya at ‘di na makauwi sa pinas,” nakangiting sabi ni Daddy Yuhan.
“Anak may mga pagkain ba kayong baon papuntang Thailand baka kayo ay magutom ha!” nag-alalang tono ni Mommy Kara.
“Meron Mommy Kara at si Amari alam ko ay nagdadala yun kasi nabanggit nya sa akin kagabi na magdadala daw sya, so pareho kaming hindi magugutom,” nakangiting pagkassabi ni Bryan.
“Oppss ano yun may narinig akong Amari ang pangalan anong kwentuhan yon?” sabi ni Amari at nagandahan sila lalo ni Amari pagkalabas ng kwarto.
“Ate grabi ang ganda mo lalo,” papuri ni Yuhan sa ate.
“Aalis na kami at ihatid nyo na po kami sa airport at 9 pm makakalipad na kami,” sabi ni Amari.
Sumama lahat ang kanyang pamilya sa paghatid sia airport. Nagpaalam na ang dalawa at nag group hug silang lahat at nagmano narin ang dalawa sa mommy and daddy.