Mga alas-kuwatro y media na iyon ng hapon. Papalubog na ang araw kung kaya ay nakapinta sa kalangitan ang kulay kahel, pula, rosas, at dilaw. Nasasamyo ng dise-otso anyos na si Fiona Torres ang iba’t ibang uri ng amoy sa ball field habang mabagal na nag-jo-jog. Humalo ang amoy ng araw sa perfume at pawis ng mga estudyante, pati na sa damo kung saan nagpa-practice ang Concordia Academy’s men’s baseball varsity.
Medyo maingay ang kapaligiran dahil sa background music na nakatugtog sa nakapalibot na speakers sa buong field, may cheering squad na nag-eensayo, mga hinihingal na katulad niya, at pagpito ng baseball coach o kaya ang pagsigaw ng kanilang babaeng PE teacher.
“Double time, ladies!” himok ni Mrs. Balbuena na may athletic build.
‘Kakayanin ko ‘to!’ sa isip ng matabang dalaga, pawisan na. Nakasuot siya ng PE uniform na jogging pants na luntian ang kulay at T-shirt na puti. Naka-ponytail ang mahabang buhok ng mestisang may limang talampakan at apat na pulgada ang tangkad.
“Ano na, Asawa ni Shrek? Hindi mo na ba kaya?” sabay tawa ng nanunuyang si Shiloh Ruiz. Ito lang naman ang slim, maputi, at muse ng kanilang klase. Ito na yata ang pinakamaganda sa lahat sa kanilang campus. Kaso, ang sama ng ugali nito lalo na sa kanya. Lagi na lang siyang kinukutya.
Nagkatawanan ang kanilang kapwa kaklase na puro mga babae habang papalayo na ang mga ito sa kanya. Ang iba ay nakalampas na sa kanya. Tinutuya siya ng mga ito, lalo na sa bagal ng pagtakbo niya. Bakit, kasalanan ba niyang mabagal talaga siya dahil hinihingal na siya? Mabigat kasi ang katawan niya.
Binigyan na lang niya ng isang masamang tingin si Shiloh.
“Huwag mo nang pansinin ‘yon, best,” payo ni Jenna na tinapik siya sa braso. Nakisabay ito sa kanya. Nakangiti sa kanya ang slim, average-looking, at kasing-tangkad niyang best friend na morena. “Ano, mauna na ako, ha? O gusto mong sabayan na kita?” alok nitong nakangiti sa kanya.
Humigop muna ng hangin ang dalaga bago umiling. “Huwag na,” tanggi niya. “Mauna ka na. Graded din ‘to, eh. Ayokong hilahin ka pababa, best.” Nanunuyo na ang kanyang bibig dahil sa pagtakbo.
“Okay. Ikaw ang bahala. See you at the finish line, best!” anang matalik na kaibigan.
Tumango si Fiona rito.
One lap na lang ang kulang niya sa ten laps na pag-ikot sa buong ball field. Sa gilid ng ball field na may halos dalawang soccer fields ang laki ay may pang-track and field at sa gitna ang para sa naglalaro ng baseball at soccer. Kada weekend naman ay doon din nag-eensayo ang women’s softball varsity. May net na nakapalibot sa baseball field para ligtas ang ibang mga estudyante. Kaso ngayon, ang pintuan ng tila bakod nito ay nakabukas lang.
Bigla na lang naramdaman ni Fiona na parang nahila ang kaliwa niyang paa. Napatigil siya. Napatingin siya rito at nakitang halos humiwalay na ang talampakan ng kanyang suot na sapatos.
‘Eii! Ba’t ngayon ka pa nasira?’ reklamo niya sa isip. Napangiwi siya nang bahagya.
She bent down to check if she could do something about it. Kailangan niya pa namang tapusin ang huling lap. Baka mabigyan pa niya ng temporaryong solusyon pero sa tingin niya ay kailangan na niya talaga itong palitan.
“Oh, shit! Watch out!” ang sigaw ng isang pamilyar na boses ng lalaki.
Bago pa makakilos si Fiona ay naramdaman na niya ang isang matigas na bagay na kumonekta sa kaliwang gilid ng kanyang ulo.
“Aww!” Kasabay niyon ay natumba siya sa track. Napasapo siya sa injured part ng ulo. Parang literal na nakakita siya ng stars dahil doon. Saglit pang dumilim ang paningin niya bago bumalik sa normal at napapikit siya nang mariin bago nagdilat muli.
“Ayos ka lang?”
Rinig niya ang may bahid na pag-aalala sa boses ng lalaking iyon. Napatingin siya sa nakadungaw na pitcher.
Si Cyler de Guzman.
He was tall, lean, and good-looking. By that, it meant he had slightly deep set of dark eyes paired with slightly bushy but well-sculpted brows, high-bridged nose, thin reddish lips, oval face with short hair, and sun-kissed skin. Suot ng kanang kamay nito ang makapal na brown baseball glove at pansin niyang left-handed ito. Nasa tuhod ang mga kamay nito habang nakadalo sa kanya. He wore a pair of black rugged pants and light blue na round neck T-shirt. Basa ito ng pawis sa mukha, pati dibdib at kili-kili na nakikita niyang bumakas sa suot na T-shirt.
Napatitig siya saglit sa guwapong mukha nito. Nasamyo niya pa ang unique scent nitong may halong musk at spice. Puwera pawis. Pero oo, ang bango ng pitcher na ito.
“Best, ayos ka lang?” Dinaluhan na rin siya ng kanyang best friend nang mapansing natumba siya.
Akma siyang tatayo at tutulungan sana ni Cyler ngunit itinabig niya ang kamay ng lalaki. Kaya naman ay si Jenna na ang tumulong sa kanya sa pagtayo kahit na nahihirapan ito dahil sa bigat niya.
“Okay lang ako,” sabi niya sa kaibigan, matigas ang boses.
“Look, I didn’t mean it. I’m so…” Para itong nahihirapan magpatuloy. “Sorry! Hindi ko alam na hindi masasalo ng catcher ang bola,” dagdag-paliwanag ng lalaking may bahagyang malalim na boses.
Nilingon ito ni Fiona habang inapuhap ang ulo nang nakangiwi.
“Sinadya mo ‘yon, eh! Ba’t kasi bukas ang pinto ng bakod n’yo?” punto niya pero pinilit ang sarili na magtimpi lang.