**
Trapped in a Candy:
Chapter Fourteen [14]
~irshwndy
It took me some time before I gathered all my senses.
There's no single word to describe how hurt I was.
I am in so much pain, I didn't even bother.
My heart feels like crumpled paper.
Like an insect being squashed to death.
How can you hurt me so much!?
You didn't even look at me while I was being dragged away.
You just stayed there, so uncaring and cold…
Now that you're gone, is there still a reason for me to go on?
Hey,
You stupid.. annoying.. heartless.. bastard!!
.
.
you know what..?
.
.
Your Softy misses you... :(
"Freesia, get a hold of yourself."
Nasa loob ako ng kwarto at nakahiga sa kama.
Nakapaligid sa’kin ang maraming tao.
Jasper: Gising ka na, ayos ka lang ba?
Ako? Ayos lang ba ako?
Paano pa ‘ko magiging maayos??
I can't move a single part of my body.
I'm numb. I can no longer feel anything.
Charm: Fammie!! Ilang araw ka nang hindi pumapasok!!
Sigaw ni Charm habang umiiyak sa tabi ko.
Mama: Hindi ka na rin kumakain, paano na ang kalusugan mo??
My numbness is slowly starting to fade.
Naramdaman ko ang bigat ng mga mata ko.
I managed to move my hand and I touched my face.
Ang lamig ng mukha ko, dulot ng mga natuyo kong luha.
Jasper: Freesia, kailangan mong maging matatag.
Fammie: . . .
Hinawakan ni Charm ‘yung kamay ko nang mahigpit.
Charm: Ano ba kasing nangyari!? Bakit ikaw lang ang nakabalik, bakit naiwan si Jump?!?
Tinignan ko nang masama si Charm.
Fammie: AYAW NIYA NA NGA DITO EH!! Ayaw na niyang bumalik!!!
Nabitawan bigla ni Charm ang kamay ko.
I blinked my dry and heavy eyes twice.
Fammie: I-Iwan niyo na ‘kong mag-isa... please.
Nag-hesitate silang umalis pero napilitan din sila.
Nakaalis na silang lahat pwera lang sa tatay ko.
Fammie: . . .
Jasper: I was looking forward to getting closer to you, anak. Hindi ko ineexpect na may mangyayaring ganito. I'm sorry…
Pagkasabi niya nun, umalis na siya.
At naiwan na naman akong mag-isa.
"Jump.."
Hinawakan ko ‘yung dibdib ko, ang sikip-sikip pa rin…
Pinikit ko ang mga mata ko, at nilagay ko ang larawan niya sa utak ko.
"Jump.."
I'll just think of you... hoping that my imagination would somehow turn into reality...
"Jump..."
**
(Jump's Point of view)
I wanted to run to her and hug her, but my body won't move.
I wanted to shout her name so loud that the next planet would hear it, but my mouth won't open.
I almost wanted to do the craziest things at that time, but I just couldn't do a thing…
She's the only reason why I still want to live this damned life of mine.
She was the light that gave clarity to my once-blinded heart, opened my eyes and made me believe that even the worst can become better.
And now she's gone. I can no longer do anything for her.
Nakaupo ako ngayon sa sofa ng opisina nila.
Nasa labas sila at pinag-uusapan nila kung tatanggapin ba nila ulit ako.
Pero sa ngayon, wala akong pakialam sa mga bagay na ‘yun.
Isa lang ang nasa utak ko:
Si Fammie…
Alam kong sobrang nasaktan ko siya. Alam kong hindi ko na siya makikita.
Pero hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung hindi ko siya nailigtas..
It was for her sake. Mas magiging masaya siya kapag wala ako sa tabi niya.
Mas makakabuti sa kanya kapag wala ang isang masamang taong tulad ko sa buhay niya.
Hindi ko alam kung paano ko natiis na nilalayo siya sa’kin…
I must be a freak.
Narinig ko ang biglang pag-uwang ng pintuan at pumasok si Carmen sa loob.
Jump: . . .
Carmen: Kumusta ka naman, Trap? Mukhang hindi ka ata masaya sa pagbalik mo ah.
Tumabi siya sa’kin.
Jump: . . .
Hindi ko talaga alam kung bakit, pero hindi ako makapagsalita kapag siya na ang kumakausap sa’kin.
Carmen: Nami-miss mo ba ‘yung babaeng kasama mo?
Jump: Tch. What the hell..
Carmen: Sa tingin mo ba hindi ko kayo napanuod sa camera nung nakakulong kayo? Your eyes have this magical "spark" every time you look at her.
Jump: She's nothing to me. Stop saying that rubbish.
Carmen: *small laugh* Alam ko namang laruan mo lang siya eh. Iba pa rin ang impact ko sa’yo.
Bigla niyang hinawakan ang pisngi ko.
Carmen: Sa tingin mo ba nakalimutan ko na..? Kung gaano ka kabaliw na baliw sa akin noon?
Pagkasabi niya nun tinulak niya ‘ko pahiga sa sofa at bigla siyang pumatong sa ibabaw ko.
Jump: Carmen what are you—
Sinimulan niyang tanggalin ang mga butones ng blouse niya.
Jump: CARMEN STOP IT!!
*BLAG!!!*
Tinulak ko siya hanggang mahulog siya sa sahig.
A/N: (Take that bitch! xP Err.. pasingit lang ^o^)
Carmen: What the.. Did you just push me!?
Jump: Hindi na ako ang kilala mong Trap noon. Iba na ako. At wala na akong nararamdaman para sa’yo.
Carmen: Talaga? At sino naman ang pinagpalit mo sa’kin??
Jump: Wala! Wala akong pakialam kahit kanino!
Carmen: Siguraduhin mo lang na hindi ang babaeng kasama mo ang tinutukoy mo! I swear I'm going to kill her kapag nalaman kong siya ‘yun!
Jump: Hindi mo ba ‘ko narinig? Wala akong nararamdaman kahit kaninong babae pa!
Carmen: That's bullshit, Trap. I know you still want me. The way you kissed me the other day proved it.
Then ngumiti siya.
Jump: . . .
Bakit ko nga ba siya pinatulan? Hindi ko rin alam. Siguro sobrang na-miss ko rin ang mga panahon na ‘yun. Ang mga panahon na nasa ilalim ako ni Carmen.. Ang mga panahon na sunud-sunuran ako sa kanya.. Parang aso na gagawin ang kahit ano’ng gusto niya..
Masisisi ko ba ang sarili ko nun? Masyado akong patay na patay sa kanya dati. Nabulag ako sa ibang bagay at siya lang ang tanging nakikita ko. Siya lang ang tumatakbo sa utak ko at lahat gagawin ko para sa kanya.. para sa mga halik niya.. para sa mga paglalambing niya.. at.. hindi ako sigurado kung tuluyan na ngang naglaho ang nararamdaman ko para sa kanya..
Nung sinagot ko ang mga halik niya, nagtaka rin ako sa sarili ko. Siguro nga, hindi ko pa siya tuluyang nalilimutan..
Carmen: Tama ako, ‘no? Mahal mo pa rin ako. Hindi ako ganun kadaling malimutan.
Jump: . . .
Lumapit ulit siya sa’kin at nilaro niya ang buhok ko.
Ganyan.. ganyang ganyan ang lagi niyang ginagawa sa akin noon. Nilalandi niya ako parati.. At ako naman itong si tanga na nagpapauto sa kanya. Masyado akong nabulag sa mga paglalambing niya. Nakagawa ako ng masasamang bagay dahil lang sa pag-ibig ko sa kanya. She's like an evil witch, and I'm under her spell..
Carmen: Trap.. tayong dalawa lang ang tao rito.. walang ibang nakakakita sa’tin.. at sobrang na-miss talaga kita.. Na-miss ko nang sobra ang manly Trap ko..
Hahalikan niya sana ulit ako pero tinakpan ko ang bibig niya.
Jump: Sino’ng niloloko mo? Alam kong may mga camera sa paligid.
Tumayo ako dun at umalis na ako. Nang makalayo na ako sa lugar na ‘yun, hinawakan ko ang dibdib ko..
Ang bilis ng tibok ng puso ko. At sobrang namumula ako. Bakit ganun!? Bakit ang lakas pa rin ng tama ko sa slut na Carmen na ‘yun!?!?
*BHAAMM!!*
Sinuntok ko ‘yung pader. I hate this feeling. Alam kong maruming babae si Carmen at wala siyang puso.. pero bakit hanggang ngayon may nararamdaman pa rin ako sa kanya?!?!?
Jump: Damn. Stupid. Fucking. Shit. Fuck! Damn!
Sinusuntok ko ang pader habang sinisigaw ang mga ‘yun.
Bigla namang pumasok sa isip ko ang larawan ni Fammie.
Jump: Fammie.. Patawarin mo ‘ko.. Hindi ko ginustong saktan ka..
Naramdaman kong may palapit sa aking dalawang lalake.
Paglingon ko, si Gordon at Vic.
Gordon: Hey, Trap. Pasalamat ka at pumayag pa ang boss na bumalik ka dito.
Vic: Magtino ka na. Marami nang nagbago sa Crossed Bones, mas malakas at makapangyarihan na kami ngayon.
Ang Crossed Bones ay samahan ng mga illegal na leader ng bansa. Lahat na ng klase ng krimen ay nagawa na ng Crossed Bones. Marami ring agent ang nagtatrabaho rito. Pero hindi tulad ng WSC, mga walang puso ang mga tao dito.
Sinamahan ko na sila papunta sa dati kong kwarto. Magkakasama ang mga 6-7 na lalake sa iisang kwarto dito sa Crossed Bones.
"Look who's here... it's Trap!!"
"Trap Xanders is back! He's back for real!"
"Hindi niya talaga kayang iwanan ang nakasanayan na niya!!"
Lumapit sila sa akin at sabay-sabay na nagtanong.
"So Trap... are you ready to do some business?"
Jump: Business? Trabaho kaagad?
"Hindi. Katuwaan lang ‘to. Para na rin sa pag-welcome sa ‘yong pagbabalik. Hahaha!"
"Oo nga! Saka para ma-testing namin kung matalas pa rin ang mga kilos mo!"
"Baka kasi napaglipasan ka na ng panahon dahil.. ano nga ba ‘yun? Ginawa kang bodyguard sa WSC??"
"Hahahahahahaha!!" sabay-sabay silang nagtawanan.
"Siguro bagot na bagot ka na sa trabaho mo dun. Bodyguard? How boring.."
"Kaya siguro hindi mo na rin natiis. Dito sa Crossed Bones, here is where real action is done."
"Ano Trap? Ready ka na ba?"
Jump: Sure. Ano ba’ng kailangan kong gawin?
"Simple. It would involve that girl you were spotted with. ‘Yung puro pink ang suot. I heard she was very pretty."
Nagulat naman ako sa sinabi ng gagong ‘to.
Jump: WHAT!? ‘Wag niyo siyang idamay!!
"‘Wag mo sabihing nag-aalala ka para sa kanya?"
Galit na galit na talaga ako. Pero kailangan kong huminahon para sa kapakanan ni Fammie.
Jump: O sige. Ano ba’ng ipapagawa niyo sa’kin?
"Play with her."
"Alam mo naman ang ibig sabihin namin ‘di ba?"
"Hahahahahaha!!"
Mga hayop na ‘to. Gusto ko silang bugbugin lahat. Kung hindi lang dahil kay Fammie, napatay ko na ang mga ‘to.
Jump: If that's what you want..
"Then I'll play with her"
XX
SEE YOU NEXT CHAPTER.