"Hold-up 'to."
Napatigil ako sa paglalakad sa masikip at maliit na eskinita nang may tumutok sa akin ng kung ano sa likod ko. Nanginig ang buong katawan ko at nanuyo ang lalamunan.
"Wala akong pera. Ako pa talaga ang hinoldap mo. Grabe ka naman ang daming mayayaman na tao riyan ako pa talaga ang nakita mo. Mukha ba akong mayaman, huh?" Dire-diretso kong sabi sa kabila ng takot ko.
"Ibigay mo na.." lalo niyang idiniin ang kung ano sa likod ko. Maluha-luha ako dahil pinaghirapan kong kitain ang laman nito. Iaabot ko na sana nang magsalita siya.
"Give me your name."
Natigalgal ako at di makagalaw.
Petchay? Ano ito biruan?
"Ako ba pinaglololoko mo? Sino ka ba, huh?" Akmang lilingon ako pero diniin niya nanaman ang kung ano sa likod ko.
"Your name.."
"Bebang."
"Don't fool me."
Hindi ko alam pero bakit parang ang pogi naman ng boses nito? Ang angas iyong tipong kahit hindi mo nakikita ay parang may angking kaguwapuhan.
Kumunot ang noo ko bago magsalita. "Vinea."
"Full name."
"Vinea Clee Torrefiel."
Sa isang iglap ay nawala na siya.
Hala? Baliw yata 'yon?
Pero buti na lang hindi niya kinuha ang kinita ko pambayad pa naman ito ng renta.
Tumuloy ako sa paglalakad pero parang may sumusunod sa akin kaya nagmamadali akong tumakbo. Takbo ako nang takbo, hinihingal, tumutulo ang pawis at halos maiyak na.
Petchay, nakakatakot naman dito.
Sa kakatingin ko sa likuran nauntog ako sa pader na hindi ko namalayang nasa harap ko na. Nasapo ko ang noo dahil ang sakit.
Mukhang nagka-bukol pa ako. Ang malas ko naman!
Sapo ko ang noo habang walang humpay na tumatakbo.
Lubayan sana ako ng masamang elemento!
Alam kong may sumusunod talaga pero hindi naman nagpapakita. Napahinto ako nang may batang lumapit at hinila ang laylayan ng damit ko.
"Bakit?" Umupo ako para magpantay kami. "Bakit nandito ka pa? Gabi na naglalayas ka pa. Nasaan ba ang magulang mo?"
Hindi siya nagsalita umilimg lang siya at hinawakan amg pisngi ko.
"Mag-iingat ka raw."
Pagkasabi niya noon ay kumaripas na ng takbo ang bata. Nagpalinga-linga ako at nanlaki ang mata ko nang makita ko ang bulto ng isang lalaki sa 'di kalayuan. Madilim sa lugar at nakatago siya kaya hindi ko makita ang mukha niya.
Agad na nangatog ang tuhod ko at nanghina sa sobrang takot. Malalaki ang hakbang ko nang tahakin ang madilim na daan. Kung anu-ano na ang pumapasok sa isip ko na baka may masamang elemento na sumusunod sa akin na baka may kapre o kung anong maligno o 'di kaya naman masamang tao.
Help! Gusto ko pang kumain ng petchay! Gusto ko pang humaba ang buhay ko, magkapamilya at magka-anak hindi pa ako handa na kainin ng uod sa lupa.
Tumakbo ako nang tumakbo. Nilingon ko ang likuran nangatog ang tuhod ko nang makitang nandoon pa rin siya na para bang nakatingin lang sa akin. Wala naman siyang ginagawang masama o hindi naman siya lumalapit basta nakatitig lang siya.
Tumakbo ulit ako. "Petchay na may sardinas, petchay na may karne, petchay na may isda yohoo," kumakanta ako habang humahakbang para mawala ang takot ko. "Petchay na may," nag-isip ako. "Petchay! Wala na akong maisip. Bakit ba kasi ang dilim dito? Pati ba naman ilaw pinagkakait sa kalsada kaya 'di umuunlad ang bansa--aahh!" Napatalon ako nang may biglang tumalon na pusa. Aatakihin na ako sa puso dahil dito. Nilingon ko ang likuran ko. Nagtataas-baba ang balikat ng taong nakasunod sa akin.
Tumatawa ba siya?
LOVE STARTS WITH AGHAST