CHAPTER 7: CHILDHOOD
      SOFIE
      Pagkatapos kong manggaling sa bahay at maka usap ang pamilya nalaman na alam pala ni fatima ito pero hindi ko alam na si don ricardo ang kumausap dito at nagbanta para mapapayag ako.
      “ Mr. ronald can you give me all the information ng mga bawat members ng montequinto?” tumango ito at umalis. Sabi ng magulang ko kami ni liam ang heir ng montequinto ibig sabihin saamin mapupunta ang kalahating aririan habang ang kalahati ay mapupunta sa mga ibang members ng montequinto na ngayon ay hawak ko para ayusin.
       “ Ito na po young lady” inabdy saakin ang kumpol kumpol na papel. Napahawak ako sa batok ko at inikot ikot ito.
     Iniwan na ako ni mr. ronald at nagpa busy na ako sa pag babasa ng bawat impormasyon ng mga miyembro ng montequinto.
      “ Why so serious my lady” tinignan ko ung banda kung saan nanggaling ang boses pero kinilig ako sa sinabi nitong ‘my lady’.
      “ Im busy so I deserved to be your lady, my hidden master” ngumiti ako at alam kong nakikita niya ito kahit hindi ko ito nakikita.
      “ Oh I liked the way you me call right now huh but, you don’t have to take it seriously dahil kahit ano pa ang mangyari ikaw parin ang magiging asawa ko” kinilig ako sa sinabi nito.
      “ You have a sweet tongue huh” sagot ko. Pero parang mali ata ung sinabi ko, dapat mabulaklak na bunganga pala iyon.
      “ Really? Did you taste it?” namula ung mukha ko.
      “ Paano ko matitikman kong lagi kang nakatago” tumayo ako at unti unting lumapit dito.
      “ Wag kang lalapit dahil baka pagsisihan mo sa huli” sabi niya pero lumalapit parin ako sakanya ng dahan dahan, halos nakikita ko na ang kabuoan niya ng namatay ang ilaw at may humila saakin pero bigla na lang kumalabog ung puso dahil may mainit na labi ang dumampi sa labi ko. Itinulak ko ito pero mahigpit ang hawak nito sa bewang ko hanggang tuluyan na akong bumigay sa halik nito at sinabayan ito sa pag halik niya.
      “ That’s sweet my lady” bulong nito nang matapos ang halikan namin saka kumalas ito ng yakap saakin at hindi ko man lang nakita ang mukha nito ng biglang umilaw ung ilaw pero wala na ito, hindi ko na nakikita ung katawan niya.
      “ Tsk! Jerk” dismayadon kong sabi, naglakad na ako at bumalik sa kinakaupuan ko saka itinuloi ang ginagawa ko.
      “ Whose jerk?” lumingon ako uli sa banda ng nagsalita, mukhang nagtago lang ito para hindi ko makita. Tsk!
      “ You, you stole kissed from me” sabi ko.
     “ I warned you but u pushed me to do that” sagot niya. Tsk! Base naman sa nakita kong katawan nito mukhang gwapo ito, napangiti na lang ako.
      “ It seems you enjoy naman dahil hindi ka ngingiti ng ganyan” tumingin ako sakanya kkaht hindi ko nakikita.
      “ Baliw, wag mo akong istorbohin pwede ba” iyon lang sabi ko.
      “ Hindi ka makaka focus niyan promise, mag kwentuhan na lang muna tayo” paanyaya niya.
      “ At ano naman pag kwe-kwentuhan natin? “ tanong ko.
      “ Tell your about your childhood” sabi niya. Pero bigla akong nakaramdam ng lungkot.
      “ Childhood? Walang masyadong nangyari simula nong bata ako hanggang may nakilala akong dalawang lalaki, kambal sila pero mahahalata mo ang pagkakaiba nila hindi lang sa itsura pati ugali, araw araw ko silang nakakalaro sa totoo lang ginagawa kong lalaki ang sarili ko para makibagay sakanila noon dahil gusto ko ng kalaro” kwento ko.
      “ Tapos?” tanong niya.
      “ Tapos naging maganda ang takbo hanggang naging magka-kaibigan kami, nag usap kami noon na magkikita kami sa tabi ng ilog pero matagal akong naghintay noon sakanila pero hindi sila dumating hanggang naabutan ako ng gabi doon kakahintay, umiiyak ako noon dahil hindi sila dumating pero hindi ko inaasahan na may mangyaring hindi inaasahan” lumunok muna ako bago nagpatuloy.
      “ That time napag desisyon ko ng umuwi ng may nakita akong medyo my edad na lalaki na binubogbog, lumapit ako at pinag babato ang mga tao sa bumubogbog. Bata ako noon kaya wala pa akong kaya dahil may edad na sila kumpara saakin pero hindi ako tumigil sa pagbabato sa mga lalaki hanggang dumukot ung lalaki ng baril at binaril ako”
      “ What?!” galit niyang sabi.
       “ Naubos ang ipon ng magulang ko dahil sa pabalik balik ako sa hospital, ng dahil sa pagkabaril saakin andaming ibinigay na hirap saakin at pati na rin sa magulang ko. Pero nalampasan naman namin iyon ayon nga lang walang wala na kaming pera”bumuga ako ng hangin.
      “ Sorry to here that but where is the man that you helped? “ tanong niya.
      “ I don’t know, wala na akong balita at hindi ko alam kung kasama siya na binaril pagkatapos ko “ nagtanong ako sa magulang ko kung may alam sila sa matanda kung asan na pero wala silang alam.
      “ About your friends wala kang balita sakanila?” tanong uli niya.
     “ Wala na at hindi na din ako umaasa na babalik sila” may tampo ako sakanila dahil hindi man lang sila nagpaalam at kung dumating sila sana hindi nangyari iyon saakin.
      “ Do you hate them?” bakit parang concern na concern siya sa mga kaibigan ko.
      “ Yes” sagot ko
      “ Pero baka may dahilan sila kung bakit bigla silang nawala”  sagot niya.
      “ Kung meron man hindi na maibabalik ang nangyare saakin” mlaungkot kong sagot.
       “ Im sorry, im really sorry” bakit ito nag so-sorry hindi naman siya ung nang iwan.
       “ Promise I will not leave you anymore” dugtong niya pa. why it seems na may iba pa siyang ibig sabihin doon sa sinabi niya.