CHAPTER 5: HUGS
      SOFIE
      Isang linggo na kami dito sa mansyon, andito ako sa library at pinag aaralan ang mga kompanya ng pamilyang montequinto, parang pamilyar ang last name pero isinawalang bahala ko na lang dahil kasing kapal ng mirriam dictionary ang dapat kong pag aralan.
      “ Mr. ronald pwede bang mag tanong” busy din ito sa pag babasa tulad ko.
      “ Yes young lady ano po iyon?” tanong niya.
      “ Base sa nababasa ko, hindi naman po sa nangingialam pero parang may mali ee” kumunot ang noo nito at ini lock ang pintuang ng library kaya nagtaka ako.
      “ Young lady may sasabihin po ako dapat tayo lang ang may alam pwede ho ba iyon?” mahina niyang sabi kaya tumango ako.
      “ Tulad po ng nababasa niyo about iyan sa heritage ng pamilyang montequinto at iyang mga hawak mo po ay mahalaga na sayo lang ipinabasa ni Don ricardo” ano daw? Don ricardo?.
      “ Wala pong may alam dito kundi tayong tatlo, ikaw ako at si don ricardo. Siya ang may ari ng lahat na iyan na hawak niyo young lady” medyo naguluhan ako sa sinasab nito? Bakit kasama ako na dapat makabasa nito?
      “ Bakit ako kasama ako?” tanong ko.
      “ Dahil kayo po ang napili ni don ricardo na mag ayos sa mag hati hati sa tamang pagbibigyan ng mga ito sa lalong madaling panahon” napalaki ung mata ko sa sinabi nito.
      “ Ipinasabay ni don ricardo ito sa training niyo young lady at tulad po ng sabi ko may isang taon kayo para maayos at mahati ito sa tamang taga pagmana ng mga ari arian ni don ricardo at naniniwala ito na magagawa niyo” hindi ko alam kung ano meron saakin pero isa lang malinaw saakin, kailangan kong iayos nag mga ito para sa matanda.
      “ Young lady alam ko pong naguguluhan kayo pero lahat ng ito ay plano ni don ricardo at para rin ito sa kapakanan ng montequinto, please young lady iligtas niyo po ang montequinto sa pagka wasak nila, mahalaga kay don ricardo ang  bawat miyembro ng montequinto” nag bow ito saakin. Tinignan ko ang hawak ko na papeles. Ay ano ba naman itong napasukan ko. Pambihira naman oh.
      “ Pwede ko bang makausap ang pamilya ko?” pag hindi ako makapag isip ang pamilya ko ang nilalapitan ko.
      “ Young lady kailangan po nating ipag paalam kay young master liam” nadismaya ako sa sagot nito.
      “ Ako na magsasabi, pwede mo bang sabihan ito na gusto ko itong makausap” tumango ito at umalis,mayat may may pintuan na bumukas sa likod ng mga libro, hindi ko ito makita dahil may takip ito mukhang pinasadya para hindi sila makita.
      “ Gusto mo akong maka usap?” huminga muna ako bago nagsalita.
      “ Gusto kong magpaalam na kung pwede gusto kong makausap ang pamilya ko” medyo matagal ito bago sumagot.
      “ Bigyan mo ako ng rason para payagan kita” sabi ko na nga ba ee.
      “ I miss them” sagot ko.
      “ Then ang sagot ko ay hindi, hindi pwedeng everytime na lang na gusto mo silang makita ay pwede kailangan mong matutunan na ikakasal ka na at mahihiwalay ka sakanila” nadismaya ako sa sagot niya.
       “ Yah I know that but ngayon kailangan ko sila” sagot ko.
      “ Im here you, if you need something tell me” sagot niya.
      “ You cant comfort me mr. hidden guy , I need hugs from my loves one” hinihintay ko ang sagot nito.
      “ Okay but this will be the first and last, after we get married you can visit them every time you want but until your on trained being a young lady your not going to meet them just incase theirs an emergency, I am clear?” tama nga naman ito.
       “ Okay” sagot ko. Hindi ko alam kong umalis na ito o hindi pero itinuloy ko na lang ang ginagawa ko. Sobrang dami ng ari ari an ng montequinto at hahatiin ko ito sa? Teka ilang pamilya ba ang montequinto.
      “ Hala!” gulat kong sabi.
      “ Bakit?!” biglang may nagsalita, hindi pa pala ito umaalis.
      “ Nandyan ka pa pala” sabi ko.
      “ Of course are you not going to say thank you?” ay kaya pala hindi ito umaalis, hinihitay niyang sabihin kong thank you.
      “ Oh sorry, thank you mr. hidden guy” sabi ko.
      “ Dont call me that one, call me by name or any not that hidden guy” sabi niya.
      “ Okay liam” hindi na ito sumagot kaya nag patuloy ako sa binabasa ko.
      “ Hindi ka pa aalis para puntahan ang pamilya mo?” tanong niya pero pwede na ba ngayon agad?.
      “ Aalis na syempre” tumayo ako.
      “ Ipapahatid na kita then uuwi ka before 8pm okay?” sabi niya, ngumiti ako kahit hindi niya nakikita.
      “ Ok, again thank you” umalis na ako at gaya nga na sabi niya may maghahatid saakin.
      ******
      “ Ma! Pa!” sigaw ko sa labas pa lang ng bahay, nagmamadali akong pumasok.
      “ Sofie!” sigaw ni mama, akala ko yayakapin niya ako pero bigla na lang lumabas at may kung anong tinignan.
      “ Sino hinahanap mo mama?” tanong ko dito.
      “ Bakit ka pumunta dito ha? Nahinahanm kana ba ng ulo!” bigla niyang isinara ang pintuan at bintana na ipinagtaka ko, anong nangyayari.
      “ Anong ginagawa niyo?” tanong ko.
      “ Nasisiraan kana ba ng ulo? Bakit ka pumunta dito ?alam ba ng mapapangasawa mo?” sumimangot ako, akala ko magiging masaya ito pag nakita ako. Tsk.
      “ Aalis din ako mama at alam ng mapapangasawa ko na pumunta ako dito” sabay upo sa upuan namin. Tinignan ko si sila mama at papa na humarap saakin.
      “ Mabuti kung ganun, so ano kamusta ka doon?” tanong naman ni papa, akala ko hindi na nila ako tatanungin.
      “ Maayos naman po pero mahirap ang training na pinapagawa nila saakin” sabi ko.
      “ Kailangan mong gawin ito at tiisin” sabi ni mama. Nagtaka ako agad.
      “ May alam ba kayo sa mga nangyayari mama? Una pumirma kayo para mag trained ako bilang young lady at isa sa mapapangasawa ng kabal ng montequinto, sabihin niyo nga saakin may alam ba kayo kung ano ang pinasok niyo?” kita ko ang mukha ni mama na sumeryoso at si papa na iniwas ang tingin.
      “ Kayo ng asawa mo ang napili bilang heir ng montequinto” napanganga ako sa sinabi ni mama at ipinaliwanag na nila pero bago ako umuwi sinabi nilang matanda na ako kaya kailangan ko na mag asawa at bigyan sila ng apo.