“ชะนีฉันถามจริงๆ เธอเป็นอะไรกับพี่นายเป็นแฟนกันหรือเปล่า" เพื่อนชายใจคุณแม่ที่นั่งอยู่ข้างหลังถามระหว่างรออาจารย์
"เฮ้ย! ทำไมถามแบบนั้นล่ะ" กชกรตกใจที่เจอคำถามแบบนี้                             
"แหมก็ข่าวของหล่อนดังจะตายพี่นายไม่เคยสนิทกับผู้หญิงคนไหนมีแต่หล่อนนี่แหละยัยชะนี"
“ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดหรอก”                 
“แน่นะพี่นายนี่หลัวแห่งมหาลัยเลยนะยะคนอะไรหล่อเข้มอยู่กับเพื่อนล่ะยิ้มเก่งเวลายิ้มนะโอ้ยใจฉันละลายแต่กับคนอื่นหน้านิ่งซะเหลือเกินผู้ชายอะไรน่าค้นหาไม่ต้องมีเงินฉันรวยอยู่แล้ว” เพื่อนชายใจหญิงคนนี้ใครๆ ก็รู้จักเธอชื่อว่าเจด้าพูดด้วยท่าทางเพ้อหลงเขาอย่างหนัก
“แกก็ได้แค่เพ้อเท่านั้นแหละพี่เขาไม่มองแกหรอกแค่หางตาเขายังไม่เคยแลแกเลยนังเจ” เพื่อนผู้หญิงอีกคนที่นั่งข้างๆ เจด้าพูดแซะเพื่อน
“ว้ายเจด้าค่ะเดี๋ยวตบนะคะ” เจด้าโวยเพื่อนที่เรียกชื่อเล่นสมัยเป็นผู้ชาย
หลังจากนั้นกชกรก็ได้เพื่อนใหม่มาอีกสองคนคือเจด้ากับปุยฝ้าย ทั้งคู่ภายนอกอาจดูแรงๆ แต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่น่ารักมากๆ เลย กลุ่มเธอจากอยู่กันแค่สองคนกลายเป็นกลุ่มใหญ่ที่มี 4 สาวสวยไปแล้ว
 
“เพียว กลอนไปห้างกันมั้ยยังไม่อยากกลับบ้าน” ปุยฝ้ายเป็นคนชวนหลังจากที่เลิกเรียนแล้วและวิชาต่อไปอาจารย์ยกคลาสพวกเธอเลยมีเวลาว่าง
"เรานัดกับพี่ชายไว้แล้วน่ะขอโทษนะเราไปไม่ได้จริง” เธอพึ่งจะนัดกับพี่ชายไปก่อนอาจารย์จะปล่อยไม่นานนี้เองถ้าเพื่อนบอกก่อนหน้านี้สัก 15 นาทีเธอก็จะไม่นัดพี่ชายหรอก
"งั้นหรอเสียดายจังอยากให้แกไปด้วยแต่ไม่เป็นไรไว้วันหลังก็ได้เนอะ"
 
เมื่อเพื่อนเดินจากไปเธอก็หยิบโทรศัพท์เข้าแอฟพิเคชั่นไลน์หาพี่ชายทันที
กชกร… "เฮียเดย์อยู่ไหนคะ"
เดย์… "เรียนอยู่อาจารย์ยังไม่ปล่อย"
กชกร… "อีกนานมั้ยน้องคิดถึงแล้ว"
เดย์… "15 นาทีเราอยู่ไหน"
กชกร… "ใต้ตึกค่ะ"
เดย์… "นั่งรอแถวนั้นแหละเรียนเสร็จลงไป"
กชกร… "OK"
 
"ไงเราคิดถึงเฮียหรอครับ" เดย์ถามน้องสาวแล้วนั่งลงที่โต๊ะข้างๆ วันนี้ไม่ได้มีแค่โก้ เอ้ และนายเท่านั้น แต่ยังมีนักศึกษาผู้หญิงเดินตามพวกเขามาอีก 3 คนและผู้ชายอีก 2 คน
"ก็หนูคิดถึงนี่คะเรียนตึกเดียวกันทุกวันแต่ไม่เคยเจอกันเลยหนูแทบจะจำหน้าเฮียไม่ได้แล้วนะเนี่ย" กชกรทำเสียงอ้อนเอาหน้าซบไหล่หนาของพี่ชาย
“ใครกันแน่ที่หายพอจะไปหาก็ไม่ว่างตลอดแอบมีแฟนหรือเปล่าเนี่ยบอกไว้ก่อนเลยนะห้ามเด็ดขาดเฮียหวง" เดย์แกล้งว่าน้องเอามือโอบเอวด้วยความเคยชินที่ทำแบบนี้กันเป็นประจำ
"จริงๆ ก็อยากหาเพื่อนกินข้าวเย็นด้วยแหละเบื่อหน้าพี่นายแล้ว" กชกรแกล้งบ่นเล่นๆ
"อ้าวแล้วต่อไปนี้ไม่ต้องมาชวนกันเลยนะ" นภัทรทำเสียงงอนๆ ที่อยู่ดีๆ มาพาดพิงถึงเขาทั้งๆ ที่เขายังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
"ไอนายมึงพิจารณาตัวเองด้วยนะปกติน้องกูไม่เคยเบื่อใครง่ายๆ นะเว้ย" เดย์บอกเพื่อนขำๆ เขารู้จักนิสัยน้องสาวเขาดีว่าเป็นยังไงถ้าเขามองไม่ผิดใจของเพื่อนเขาและน้องสาวตรงกันแน่นอน แต่ยังไม่มีใครยอมเอ่ยปากพูดออกมาก่อน สำหรับเดย์แล้วนภัทรถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่ง นิสัยดี เรียนเก่ง ไม่เคยมีประวัติเสียถึงใครๆ จะมองว่านภัทรจน แต่สำหรับเขาไม่ได้ถูกสอนมาให้ดูถูกคน เขาจึงคิดว่าไม่เลวที่จะได้นภัทรมาเป็นน้องเขย และเขาก็หาจังหวะที่จะคุยกับนภัทรอยู่คุยอย่างเปิดอก อย่างลูกผู้ชายสักครั้ง กับคนอื่นเขาอาจไม่โอเคแต่กับคนนี้เขาให้ผ่าน
"อะไรกันถ้าจะอ้อนกันขนาดนี้ไปต่อที่ห้องเลยจะดีกว่ามั้ยคะ หน้าตาก็ดีไม่น่ามานั่งให้ผู้ชายกอดในมหาลัยเลยนะคะต้องมั่นขนาดไหนถึงทำแบบนี้ได้" นีน่าเพื่อนผู้หญิงที่เดินตามกลุ่มเดย์มา คำพูดของเธอทำให้ใครที่ไม่รู้เรื่องมาได้ยินก็ถึงกับหยุดชะงักไปได้เหมือนกัน เพื่อนๆ รู้ดีว่าเธอชอบเดย์มาตั้งแต่ปี 1 แล้ว แต่เดย์ไม่ได้ชอบเธอแม้เขาจะไม่ได้ชอบเธอ เธอก็ถือคติว่าฉันไม่ได้ใครหน้าไหนก็ไม่ต้องได้เหมือนกัน และเธอจะคอยจัดการกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเขาเดย์ก็รู้มาตลอดแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาอยู่แล้วดีเสียอีกเขาไม่ต้องลงมือจัดการเองมีคนคอยจัดการให้เห็นมั้ยสบายจะตาย
“มันก็เรื่องของพวกผม พวกผมทำแล้วสบายใจไม่ได้ไปทำบนหัวใครนี่ครับ" เดย์ตอบไม่มองหน้านีน่า แต่หันมาสนใจกชกรแทนถ้าเป็นคนอื่นเขาจะไม่ยุ่งแต่กับน้องสาวเขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเด็ดขาด
"เฮียงานจะเข้าหนูมั้ย" กชกรกระซิบถามพี่ชายที่ยังทำหน้านิ่งมองผู้หญิงคนนั้น
"ไม่เหลือ..." กชกรถึงกับหน้าถอดสีที่ได้ยินในสิ่งที่พี่ชายพูด เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีนภัทรจึงชวนเพื่อนๆ ไปทานอาหารอย่างน้อยก็ยังดีกว่านั่งอยู่ท่ามกลางพายุตรงนี้
"หิวว่ะพวกมึงหิวกันยังไปกินข้าวกันดีกว่า" ทั้งหมดจึงเออออชวนกันไปร้านหมูกระทะไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากเพราะกชกรอยากทานร้านนี้ทุกคนจึงตามใจน้องสาวเพื่อนโดยมีเพื่อนของพี่ชายที่เธอไม่รู้จักตามมาด้วยอีก 2 คน ชื่อแทนกะเก่ง
"พี่เอ้ตักมาเยอะแบบนี้ถ้ากินไม่หมดจะเสียค่าปรับนะคะ" กชกรเห็นพี่เอ้ตักกุ้ง ปลาหมึก หมู มาเยอะมากจนไม่น่าจะกินกันหมด
"ไม่ต้องกลัวแค่นี้เองพวกพี่กินได้สบายมาก"
เมื่อทานกันไปได้สักพักกชกรพูดขึ้นเสียงดังเหมือนพึ่งนึกอะไรบางอย่างออก