กชกรลุกขึ้นมาแต่งตัวตั้งแต่เช้า วันนี้เป็นวันรายงานตัวนักศึกษาใหม่และเป็นวันที่เธอมามหาวิทยาลัยในฐานะนักศึกษาคณะบริหาร ปี1 เป็นวันแรกเธอทั้งกลัว ตื่นเต้นและกังวล ความรู้สึกหลากหลายปะปนกันจะแทบจะทนไม่ไหว เธอยืนตรงสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆช้าๆ แล้วเดินเข้าประตูมหาวิทยาลัยไปอย่างมั่นใจ
"น้องอยู่คณะอะไรคะ" รุ่นพี่คนหนึ่งที่มารอต้อนรับรุ่นน้องอยู่หน้าประตูมหาวิทยาลัยถามขึ้นทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในมหาวิทยาลัย
"บริหารค่ะ"
"บริหารโต๊ะสามเลยค่ะ" รุ่นพี่บอกแล้วชี้ไปที่โต๊ะที่มีรุ่นพี่อีกสองคนนั่งรออยู่
"ขอบคุณค่ะ" เธอยกมือไหว้ขอบคุณรุ่นพี่ตามความเคยชิน รุ่นพี่ยกมือรับไหว้แทบไม่ทันแล้วยิ้มให้กับเธอ ชอบมารยาทรุ่นน้องคนนี้ยืนหน้าประตูนี้มาตั้งแต่เช้ามืดเพิ่งจะมีรุ่นน้องคนนี้เป็นเพยงคนเดียวที่ไหว้และเป็นการไหว้ที่มาจากใจไม่ได้เสแสร้งรับรู้ได้จากดวงตาที่เปล่งประกายที่ใครได้เห็นก็ต้องเผลอหยุดมองกันทุกคนไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันก็ยังมอง
"น้องชื่ออะไรคะ" รุ่นพี่ที่โต๊ะรับลงทะเบียนถามทันทีที่เห็นรุ่นน้องเดินเข้ามา
"กชกร สุนทรเทพค่ะ"
หลังจากทำการลงทะเบียนได้ป้ายชื่อเรียบร้อยแล้ว เธอก็มาถึงจุดรับน้องที่รุ่นพี่บอกทางมา
"กลอน!!!" เธอหันตามเสียงเรียก ที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเรียก แต่เมื่อเห็นคนเรียกแล้วด้วยความดีใจเธอวิ่งเข้าไปกระโดดกอดเขาทันทีด้วยความคิดถึงที่ไม่เจอกันมานาน
"เฮียเดย์ โอ้ยคิดถึงจังเลย" เธอกอดเขาแน่นด้วยความดีใจ ไม่ได้สนใจคนรอบข้างว่าจะมองเธอกับเขายังไง
"คิดถึงหรอนี่แน่ะใช้คำว่าคิดถึง จะมาเรียนที่นี่ยังไม่บอกกันเลยนะเห็นเราเฮียตกใจแทบแย่" เฮียเดย์ดีดหน้าผากขยี้ผมเธอเล่นอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
“ก็จะเซอร์ไพรส์ไงคะ” เธอตอบยิ้มอ้อนจนเขาต้องยิ้มตาม
"อะแฮ่ม!!! ขอโทษที่ขัดจังหวะนะแต่นี่มหาวิทยาลัยนะครับไอ้คุณเดย์จะทำอะไรเกรงใจพวกกูบ้างเว้ย มีแฟนสวยไม่เคยคิดจะบอก" เอ้เพื่อนเดย์เตือนสติและแซวเพื่อนเบาๆ ให้พอได้ยินกันในกลุ่ม เดย์กับกชกรจึงได้สติคลายอ้อมกอด กชกรหันไปมองเพื่อนๆ ของเขาถึงกับตกใจตาโต
"พี่นาย" เธอร้องทักเขาแต่เขาเป็นอะไรทำไมหน้าบึ้งอย่างนี้ล่ะ ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรกันต่อก็มีเสียงนกหวีดเรียกนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่งมารวมตัว กชกรจำต้องเดินไปรวมกลุ่ม กว่ากิจกรรมรับน้องช่วงเช้าจะผ่านไปได้ก็เกือบบ่ายแล้ว ทุกคนแยกย้ายไปทานอาหารและต้องกลับมารวมตัวกันในอีก 1 ชั่วโมง
กว่าการรับน้องของวันนี้จะหมดไปก็เกือบ 5 โมงเย็นแล้วแต่ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างเพราะเธอได้เจอกับเพียวเพื่อนที่มาจากจังหวัดเดียวกันแต่คนละโรงเรียน ถึงจะไม่เคยคุยกันแต่ก็เคยเห็นหน้ากันมาบ้างเพราะโรงเรียนเราอยู่ติดกันเลยทำให้ทั้งคู่สนิทกันเร็วและก็ได้รู้ว่านิสัยของเพื่อนใหม่น่ารักมาก
"กลอนไปกินข้าวกัน" เธอยิ้มหันไปตามเสียงเรียก
"โอเคแต่เฮียเลี้ยงนะ" ทำเสียงอ้อนตาใสใส่เดย์ท่ามกลางสายตากลุ่มเพื่อนๆ ของเขา
"เคยไม่เลี้ยง..?" เขาตอบตกลงแล้วทั้งหมดก็เดินทางไปร้านอาหารบรรยากาศดีร้านหนึ่งที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนัก คนที่มาร่วมทานมื้อเย็นมื้อนี้มี พี่นาย พี่เอ้ พี่โก้ ที่เป็นรุ่นพี่ปี3 และเป็นเพื่อนของเฮียเดย์และมีกชกรที่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวตอนแรกเธอชวนเพียวมาด้วยแต่เพียวนัดแฟนไว้ก่อนแล้ว
"เฮ้ย ไอเดย์จะหวานกันไม่สนใจพวกกูแบบนี้ไม่ได้นะโว้ย" นภัทรทำเป็นแซวเพื่อนแต่เสียงเรียบเป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนว่าเขาอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
"เออๆ กูขอโทษว่ะดีใจไปหน่อยไม่เจอกันเกือบปี ก็มันคิดถึงนี่หว่า" เดย์ยิ้มกว้างตอบเพื่อน
"เออ กูยังไม่แนะนำเลยนี่ว่ากลอนน้องสาวลูกของน้ากูเอง" เดย์แนะนำอย่างอารมณ์ดีเดย์ดีใจมากที่ได้เจอน้องสาวเขากับน้องสาวคนนี้สนิทและรักกันมาก คำแนะนำของเพื่อนทำให้นภัทรจากหน้าตึงๆ อย่างอารมณ์ไม่ค่อยดีกลับลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างโล่งอกที่ไม่เป็นอย่างที่เขาคิด
"ไอเดย์มีน้องสาวสวยขนาดนี้ไม่คิดจะบอกพวกกูเลยนะ" โก้เมื่อรู้ว่าเป็นน้องสาวของเพื่อนก็เริ่มแสดงความเจ้าชู้ออกมาให้เห็น
"ก็เพราะกูรู้สันดานพวกมึงไงกูบอกไว้ก่อนนะนี่น้องสาวกูพวกมึงห้ามเกินมากกว่าคำว่าพี่น้องแม้แต่เพื่อนถ้ามายุ่งกับน้องกูกูก็ไม่เอาไว้นะครับ" เดย์ชี้หน้าเพื่อนเรียงตัวสีหน้าจิงจังออกอาการหวงน้องสาวคนสวยจนออกนอกหน้า ส่วนคนเป็นน้องก็นั่งเขินอายแอบดีใจที่พี่ชายหวงตั้งแต่โตมาก็พึ่งรู้วันนี้นี่แหละว่าพี่ชายหวงที่ผ่านก็คิดว่าเขาแค่เป็นห่วงเธอธรรมดา
"กะก็น้องไงใช่มั้ยพวกมึง" เอ้ใช้ศอกสะกิดโก้ที่นั่งข้างๆ ใครบ้างที่ไม่รู้เวลาเดย์โมโหพายุลูกใหญ่ๆ เลยนะเขาก็แค่แหย่เล่นไม่คิดว่าเพื่อนเขาจะหวงน้องสาวจิงจังขนาดนี้
"เออใช่ๆ น้องๆ น้องมึงก็เหมือนน้องกูนั่นแหละเนอะ" โก้เออออตามเอ้ไปมีแค่นภัทรเพียงคนเดียวที่ไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา