"MASAYA ka na ba?" nang-uuyam na tanong ni Janice sa kapatid at nagawa pa nitong tumawa habang nakikinig sa pagtatalo ng mga magulang nila.
"Superb!" Abot hanggang taenga ang ngiting sagot ni Nica sa kapatid.
"Magsaya ka ngayon, pero sa akin pa rin ang huling halakhak tulad sa nangyari sa buhay ng iyong ina!" Matapang na banta ni Janice kay Nica.
Biglang napalis ang ngiti sa mga labi ni Nica at naglapat ang mga ngipin habang masama ang mga tinging ipinukol sa kapatid.
"Naniniwala pa rin akong pumapanig ang langit sa mga taong hindi mapagkunwari," napangisi si Nica nang mapipilan ang kapatid. "Hindi magtatagal, sa basurahan ko ipapatapon ang iyong ina at kasama ka!"
"Huwag kang pakakasigurong makukuha mo ng buo si Chrismith dahil alam kong gagawin niya lamang ito upang sundin ang kaniyang ama na may sakit." Hindi papatalo sa pakipagbatohan ng maanghang na salita si Janice kay Nica.
"Really?" Ngumiti siya kay Janice. "Hindi naman ako kasing sama ng ugali ninyong mag-ina kaya bigyan kita ng chance na mapatunayang mahal ka ni Chrismith."
Hindi nagustohan ni Janice ang naglalarong ngiti sa mga labi ni Nica.
"Bigyan kita ng dalawang lingo na maagaw siya sa akin. Kapag nagawa mo siyang angkinin bago ang kasal namin ay ikaw ang ikakasal sa kaniya." Hamon ni Nica sa kapatid.
"Hindi ko kailangang agawin siya sa iyo dahil in the first place ay akin siya!" angil ni Janice kay Nica.
"So.." tinaasan niya ng kilay ang kapatid. "Bakit hindi ka niya pinanindigang piliin kung pagmamay-ari mo siya?" nang-aasar niyang tanong kay Janice.
"Dahil tulad ng iyong ina, ginagamit mo rin ang kapangyarihan mo sa kompanya!" Lapat ang mga ngipin ni Janice dahil sa pagpipigil na tumaas ang boses.
Sa halip na mapikon ay isang malutong na tawa ang kumawala sa bibig ni Nica. "At tulad ng iyong ina, isa ka ring ulopong na pilit tinatago ang tunay na pagkatao upang magustohan ng lahat. Pareho kayong manggagamit at magnanakaw ng pagmamay-ari ng iba!"
Kinalma ni Janice ang sarili upang hindi tumaas ang boses. Ayaw niyang marinig sila ng ama sa kung ano ang pinagtatalunan nila ni Nica. Mas matalino siya sa kapatid kaya kailangan niyang magpakamahinahon bago pa humantong sa bulgaran.
"Tinatanggap ko ang hamon mo!"
"Good!" Ngumiti si Nica sa kapatid. "Madali ka naman palang kausap. Ngayon mo patunayan sa akin kung hindi lang ba sa pag-angkin ng gawa ko ang kaya mong gawin."
Wala na sa harapan si Nica ay nagpupuyos pa rin sa galit ang kalooban ni Janice. Mabilis niyang dinampot ang malamig na tubig na nasa mini table at straight na tinungga ang laman niyon.
Parang may pakpak ang mga paa ni Nica habang naglalakad papasok sa kaniyang silid. Pilit sinusupil ang galak na nadarama dahil minsan ay may lungkot na kaakibat iyon kinabukasan. Kumpyansiya siyang mananalo sa deal nila ng kapatid na siya ring naglatag dahil isa iyon sa ginawa niyang rules kanina. Pero sigurista pa rin siya kaya naisip niyang kunin ang serbisyo ni Bheng na bago niya lamang kakilala.
Nilingon ni Nica ang kapatid at ningitan nang magsalubong ang kanilang mga paningin. "Hahayaan kong kayo mismo ang maglalabas ng mga baho ninyo nang hindi ninyo napapansin." Bulong ni Nica sa kaniyang sarili. Napangisi siya nang halos magbuga na ng apoy ang mga mata ni Janice na nakatitig sa kaniya. Itinaas niya ang middle finger niya bago tuluyang pumasok sa kaniyang silid.
Nagmamading lumapit si Janice sa silid ng mga magulang at kinatok ang pintuan. Nagtatalo pa rin ang mga ito na ikinainit lalo ng kaniyang ulo.
"Enough, Margaret! Tinalikuran na ni Alfonso ang asawa na hindi nagpapatalo. First time nilang mag-away ng ganito at kinukontra ang kaniyang pasya.
"Dad, tama naman po kasi si Mommy," malungkot na sabat ni Janice nang makapasok sa loob. "You know that I like him at kami ang nagde-date."
Nanlulumong napa upo si Alfonso sa malambot nilang kama at malungkot na tinitigan ang panganay na anak. "I'm sorry, hija pero kailangan kong gawin ito hindi lang para sa kompanya. Malaki na rin ang pagkukulang ko sa iyong kapatid kaya siya nagrerebelde."
Napaluha si Janice dahil sa sama ng loob sa ama. Noon pa man ay lagi nitong pinapapaburan si Nica kapag sila ang magkakausap na hindi alam ng kaniyang kapatid. "Paano naman po ang kaligayahan ko, Dad?"
Napabuntonghininga si Alfonso at matamang tinitigan ang anak. "Alam niyo ng iyong ina na kaibigan lamang ang turing sa iyo ni Chris at siya ang nagpasya na ang kapatid mo ang kaniyang pakasalan."
"Pero nasa iyo pa rin ang pagpapasya kung sino sa anak mo ang ipakasal mo sa kaniya!" giit ni Margaret sa asawa. Nilapitan niya ang anak at niyakap ito upang aluin dahil alam niyang sumama na naman ang loob nito sa ama.
"Enough for this isue," tinalikuran niya ang asawa at hinarap ang anak. "Matalino ka at mas malawak ang unawa kaya madali kang makahanap ng lalaking mas nababagay sa iyo."
Tumakbo palabas ng silid si Janice dahil sa sama ng loob sa ama. Alam niyang susundan siya ng ina at gusto niyang ito lang ang makausap.
"Ma, do something!" Pagsusumamo niya sa ina at alam nitong mahal niya si Chrismith.
"Calm down, anak! Nasa panig natin ang ina ni Chris kaya huwag kang sumuko. Sa Amerika sila magpapakasal at madali mo na lang mabawi siya dahil mayroong divorce." Pang-aalo ni Margaret dito upang pagaanin ang nadaramang sama ng loob sa ama nito.
"Pero ayaw ko pa ring maging pangalawa tulad mo!" Nagdadabog na sagot niya sa ina.
"Ano ang gusto mo, ipilit ang bagay na maging komplikado para sa ating dalawa? Pasalamat ka dahil hindi ibinulgar ng babaeng iyon ang ginawa mong pagnakaw ng sarili niyang design!" galit na rin na sita niya sa anak. Huli na nang ipaalam nito sa kaniya ang ginawa nito.
"Inirapan lang ni Janice ang ina. Ganoon siya dito kapag silang dalawa lang. Nailalabas niya ang bad side niya na hindi magawa sa harap ng ibang tao.
"Nabo-bobo ka na dahil sa pag-ibig mo sa lalaking iyan. Sinasabi ko sa iyo noon pa na utak dapat ang pairalin at huwag puso!" sermon ni Margaret sa anak dahil nainsulto sa pagpaalala nito sa nakaraan niya.
"Kung hindi mo magawan ng paraan upang hindi matuloy ang kasal nila, ako ang kikilos!" Galit na tumayo si Janice at iniwan ang ina. Pumasok sa bathroom na naroon lang din sa loob ng silid niya at pabagsak na isinara ang pintuan.
"Janice, kung ano man ang binabalak mo ay huwag mo nang ituloy!" Galit na kinatok ni Margaret ang pintuan. Alam niyang magkukulong lamang ito doon upang makaiwas sa kaniya.
Hindi pinansin ni Janice ang nag-iingay ng ina. Parang batang umupo sa bathtub na walang lama. Tinakpan ang magkabilang taenga gamit ang mga kamay upang hindi marinig ang nakakarinding tinig ng ina. Ilang minuto pa siyang nanatili roon at lumabas lang siya nang wala na ang ina. Mabilis siyang nagpalit ng damit at walang paalam na umalis ng bahay.
Mabilis na nagkubli si Nica sa pinto ng kusina nang makita ang kapatid na parang magnanakaw na naglalakad sa sala. Palinga-linga pa ito sa paligid upang masigurong walang makakita dito. Nang makalabas ito ng pinto ay patakbo siyang bumalik sa silid upang kunin ang susi ng kaniyang kotse. Pinatungan niya lang ng jacket ang suot na pajama dahil sa pagmamadali. Paglabas niya ng pinto ay bukas na ang gate at wala na ang sasakyan ng kapatid.
"Saan ka pupunta?"
Umikot ng 60 digre ang eyeballs ni Nica nang marinig ang tinig ng ama. Siya ang naabutan nito na paalis at hindi ang kapatid niya.
"Kailan ka pa naging concern kung saan ako pumupunta?" Sarkastiko niyang balik-tanong sa ama. Dito niya naibunton ang inis dahil hindi na niya naabutan ang kapatid.
"Malamang makipag inuman na naman iyan sa mga pakawala niyang mga kaibigan." Nang-uuyam na wika ni Margaret na sumunod sa asawa nang maulinigan nilang may ingay sa labas.
"Ang anak mo ang bantayan mo at huwag ang buhay ko!" nang-iinsulto niyang sagot sa madrasta.
"Hindi ko kailangan bantayan ang kapatid mo dahil hindi niya ugaling umalis na walang paalam lalo na sa gabi."
"Are you sure na nagpapaalam siya sa iyo?" hamon niya sa kayabangan ni Margaret.
Biglang naglikot ang mga mata ni Margaret at napipilan nang mapansin na wala ang sasakyan ng anak. "Honey, hayaan mo na siya sa gusto niyang gawin dahil malaki na siya. Tayo na sa loob at magpahinga." Inakay niya ang asawa habang hindi pa nito napansin ang napuna niya sa garahe.
Napabuntonghininga si Alfonso habang nakatitig sa anak. "Mag-ingat ka at drink moderately lang."
Napailing na lamang si Nica habang sinusundan ng tingin ang likod ng dalawa. Dissapointed siya para sa ama at ayaw man niyang aminin pero namana niya dito ang pagiging manhid. Kung ang ama ay manhid sa katotohanan, siya ay manhid na sa sakit na dulot ng mga taong nakapaligid sa kaniya.
Nagmaneho lang siya habang nag-iisip kung saan maaring nagpunta si Janice. Malakas ang kutob niyang kumikilos na ito ngayon upang matalo siya sa kaniyang deal. May kalahating oras pa siyang nagmaneho nang walang saktong direksyon bago nagpasyang tawagan ang taong alam niyang lalapitan ni Janice.