CHAPTER FIVE
"MAGGIE..."
Napatigil ako sa pag-iisip sa nakaraan ko nang may humawak sa kamay ko. Malambing at may halong lungkot at pag-aalala sa boses niya nang banggitin niya ang pangalan ng babaeng hindi ko na halos kilala.
"Yaya Mileng..." Napayakap ako sa kanya. Di ko namalayan, kanina pa pala ako umiiyak, mas humagolhol lang ako nang yakapin niya rin ako nang mahigpit.
"Siguro naalala mo na naman yong mga nangyari. Panay kasi ang iyak mo at rinig namin hanggang sa labas ang hikbi mo. Kaya nga pumasok na ako dito." Napatigil ako sa pag-iyak at humiwalay sa kanya saglit. Ganon ba ako kalakas umiyak para marinig nila?
"Talaga po?"
"Oo anak. Hay naku!" Kasabay non ay ang pagbuga niya ng hangin. "Kung ako sa 'yo, kakalimutan ko na lang iyon. Kalimutan mo na ang nakaraan mo, Maggie. Mag move on ka na. Kasi anak alam mo, kapag palagi mong iisipin yon, wala ring mangyayari sa 'yo.
Wag mong sayangin ang oras mo sa mga bagay na hindi rin naman importante. Mas dadagdag lang iyon sa kalungkutan mo. Ang isipin mo ay yong mga bagay na magpapasaya sa iyo."
Ngumiti lang ako sa sinabi niya and the same time, nalungkot. Paano ba yon? Eh ang magpapasaya lang sa akin ay ang makapaghiganti sa mga umapi sa akin noon. Mukhang nabasa yata ni Yaya ang iniisip ko kaya nagsalita na ulit siya.
"Alam mo, kahit ako, galit na galit ako sa mga taong yon. Mga wala silang puso. Kaya lang, wala rin namang mangyayari kung maghihiganti ka pa eh. Ano bang mapapala mo jan sa revenge-revenge na yan, wala naman diba? Kasi kahit na anong gawin mo, hindi mo na mababago yung nakaraan mo. Hindi mo na mababago yung katotohanan na binaba ka nila sa lupa at di man lang pinatayong muli. Hayaan mo na lang ang karma para sa kanila."
Ngumiti lang sa akin si Yaya at niyakap ulit ako.
"Yon na nga yon Yaya eh. Binaba nila ako sa lupa at kahit nakaahon na ako, feeling ko ay naroon pa rin ako. Wala man lang nagtangkang umabot ng kamay ko at itinayo. Kaya para patas ang laban, bago sila makaalis ay hihilahin ko muna ang mga kamay nila at isasama ko sila pababa. Di ako papayag na ako lang ang matatalo. Di ko hahayaang maging unfair sa akin ang mundo. At kapag nasa baba na rin sila, gagawin ko ang lahat para tumayo kahit walang kamay na nag-aabang sa akin. Tatayo ako ng ako lang mag-isa."
Feeling ko ang sama-sama ko nang tao. Pero sa ngayon, wala akong pakialam. Masama na kung masama, gusto ko lang iparanas sa kanila ang naranasan ko. Maghihiganti ako. Di na sumagot pa si Yaya at niyakap lang ulit ako ng mahigpit. Biglang nanghina ang mga tuhod ko ng mga oras na yon.
"Sige na anak, matulog ka na."
-=-=-
THE next day...
"Margaux! Ano ba! Bilisan mo na jan!" Si Kuya. Kanina pa yan sigaw nang sigaw. Ewan, ang himala yata at papasok daw siya ngayon. Matapos kong mag-ayos ng sarili ay lumabas na ako sa kwarto.
"Konti na lang at mababasag na talaga yong salamin sa 'yo. Tsk. Bakit ba kasi kayo mga babae ang tatagal niyo gumamit ng salamin? Wala rin namang magbabago." Iritang sermon niya nang makaharap na ako.
"Konti na lang din talaga at masasapak na kita kung di ka titigil jan. Tsk. Nagsalita ang di gumagamit ng salamin!"
"Hay naku! Bakit ganoon ang mga anak ko? Brutal masyado!"
Sigaw ni Mama habang umiiling pa na nanonood ng T.V. Ngumiti na lang ako. Nag-bye na kami sa kanya at umalis na kaagad at dahil walang kotse ang magaling kong Kuya, sa akin siya sumabay. Second year college na siya ngayon.
Nang makarating na kami sa Yrane Academy, ang school ni Kuya, bumaba na siya at di man lang nag-thank you! Ang bait ng Kuya ko!
Pagkarating ko naman sa West High ay pansin ko agad yung mga estudyante na nagsitakbuhan. Bakit? Anong meron? Lumapit muna ako sa manong Guard at nagtanong.
"What's happening? Anong meron sa quadrangle? Bakit sila nagtatakbuhan papunta doon?" Hindi ako tsismosa, curious lang. Aba! Si Manong di man lang ako pinansin! Masyado yata siyang nagandahan sa akin.
"Hey! I'm asking you!" I snap in front of his face. Nakanganga na kasi. Mamaya baka kasalanan ko pa kung may makapasok na langaw.
"Ah...M-Ma'am. S-Sorry po, uhm ano...Sa pagkakaalam ko po---" di na natuloy yung sasabihin niya nang halos mabingi ako sa tilian ng mga tao.
"Kyaaaaaah!"
Sinong di mabibingi, eh ang lakas talaga and take note ha, lahat yata ng Teachers ay nakisigaw din. Ano ba kasing meron? Sa sobrang dami kasi nila, di ko makita kung sino man yung tinitilian nila. May artista ba?
"Ah, sige. No thanks na lang. I'll go find it with myself." I said then tumalikod na at naglakad papunta sa may kompolan.
Maya-maya ay tumahimik na sila sa kakasigaw. Buti naman. Ang sakit sa tenga!
"Okay. Great. Buti naman at tumahimik na rin kayo. Napatigil ako sa paglalakad. Sounds really familiar.
Hindi kaya
Hehe...Okay, first, we just want to say thank you for being here. Thanks for all the support at salamat sa mainit na pagtanggap sa amin dito."
His Voice. Mas lalo lang umingay ang mga tao nang magsalita siya. Kilala ko yung boses na iyon. Lumapad yong ngiti ko. Nandito pa rin ako sa pinakadulo at di ko magawang makasingit, pa'no ba naman kasi, siksikan din sila. Nandito siya, nandito sila!
"You know us, right?"
"Yeeeesss!!"
"SUMMER!!!"
Mas lalo lang lumapad ang ngiti ko. I knew it! Paano ko nga bang hindi makakalimutan ang boses niya? Pero anong ginagawa nila dito ngayon sa West High?
"We're here just to promote our First Album which is entitled SUMMER itself. And also, we would like to say, please keep on supporting us, keep on supporting SUMMER. Mas lalo pa po naming pinaghuhusayan ang ginagawa namin dahil alam naming may mga taong sumusuporta sa amin, at alam ko, isa na dito ang West High. Thank you so much West High for the support! This song is dedicated to all of you." Ok. Di na kailangan pang sagutin ang tanong ko. At nagsimula na nga silang tumugtog.
NOW PLAYING: Summer Paradise by Simple Plan
Ano ba yan! Gusto ko silang makita pero paano ba? Nasa dulo talaga ako at di ako makasiksik at ayokong makipagsiksikan, yong iba pa nagtutulakan na! Grabe talaga yung pagka-addict nila sa SUMMER! Aha! Alam ko na. Since maldita ang pagkakilala nila sa akin, I think, magagamit ko iyon ngayon.
Kinalabit ko yung babae na nasa harapan ko na katulad ko ay di pa rin nakikita ang SUMMER. Lumingon naman siya.
"Tabi."
"What?" aba! Ang taray ng lola niyo ah? May pawhat-what pa talagang nalalaman.
"Sabi ko tumabi ka kasi dadaan ako."
"Aba! At bakit? Sino ka ba, ha?!" Nag-crossed arm naman siya. Aba! Ang tapang ng lola niyo! May pataas-taas pa siya ng kilay na nalalaman. Di pa niya siguro ako kilala. Well, magpapakilala ako.
"Tatabi ka ba o gusto mong imudmod ko pa muna yung mukha mo sa sahig nang malaman mo kung anong lasa ng semento? ANO!!?" Tarayan ba gusto niya? Eh di gora ako! Mukhang natakot yata siya kaya naman, umalis siya sa harapan ko. Ngayon kilala na niya ako. Aalis naman pala ang dami pang sinasabi. Napatingin ulit ako sa harapan, ang dami pa nila. Kinalabit ko ulit yung taong nasa harapan ko, tatlo sila ang humarap sa akin with their bisugoface. OH MY GOD! Nakakatakot!
"Excuse me, halloween na ba? painosenteng tanong ko.
Excuse me? maarteng sagot ng isa.
Aww. Akala ko kasi Halloween na eh. Pangholloween kasi mga mukha niyo." Nanlaki naman ang mga mata nila sa narinig. Haha! One point for me.
"How dare you--" akmang sasampalin niya sana ako nang pigilan ko siya. "Hep, Hep! Before you are going to slap me, siguraduhin mo munang di gaganti yung taong sasampalin niyo." With that, agad na dumapo ang kamay niya sa pisngi ko. Ang sakit ah! Pero dahil ayokong magpatalo, mabilis din na gumalaw ang kamay ko at sinampal ko siya.
"Pa'no ba yan, mas malakas yung sampal ko sa 'yo. I told you, siguraduhin mo kasi munang di gaganti yung taong sasampalin mo. Pero pa'no ba yan, nagkamali ka ng taong sinampal. Gumanti ako eh."
"What's your effin' problem, bitch!?" Tanong nung babaeng di ko alam kung babae nga ba talaga.
"Nothing. Oh! Gusto ko lang pala makidaan, kung bakit? Gusto ko sa harapan. Ang ganda ko kasi hindi pwedeng pang-dulo lang. Dapat pa-VIP. Not like you, bagay talaga na nandito. Ngayon, kung di niyo ako padadaanin---"
"Bakit, anong gagawin mo?" Aba, bastos siya ah! Dipa nga ako tapos magsalita eh!
"Wag ka munang matakot, wala pa akong ginagawa. Anong gagawin ko? Simple lang naman. Nakatikim ka na ba ng lupa? Kasi iyon ang mangyayari kung hindi niyo ako padadaanin. And one more, naranasan niyo na bang maglakad gamit ang mukha? Tingin ko, mararanasan niyo na ngayon." Di sila umimik.
"ANO!? AYAW NIYO TALAGANG UMALIS!!?"
Galit na sigaw ko sabay pinandilatan sila. Tingnan lang natin kung pa rin kayo matinag sa sigaw ko. Kahit sobrang lakas ng boses ko, di pa rin iyon narinig ng iba dahil nga sa sobrang ingay at sa tugtog na rin. Para silang nakakita ng multo, nanlaki kasi ang mga mata. Mukhang natakot yata sila, umalis na kasi sa harapan ko. Ewan ko kung anong ginawa nila pero napadali ang pagpunta ko sa harap, nag give way kasi sila. Habang naglalakad ako papuntang harapan ay nakatingin lang sila sa akin pero yung iba walang paki sa presensiya ko, nakikisabay lang sa tugtog na ngayon ay Play My Music na ang kinakanta ng SUMMER.
Grabe, na-miss ko sila! Napatingin naman sa akin si JC--ang leader ng grupo, at ngumiti sabay kindat. Lumapad yung ngiti niya habang kumakanta, habang ako ay nakangiti na rin. Napansin na rin ako ng iba pang members, ngumiti lang ako sa kanila at ganon din sila sa akin.
"Oh my God! Nakita niyo yon? Nakita niyo yon!? Kinindatan ako ni Prince JC! Kumindat siya sa akin! Waaah! Pwede na akong mamatay sa kilig!"
"Assuming ka Teh! Sa 'kin kaya!"
"Feeling! Ngumiti pa nga siya sa akin eh, kaya ako ang kinindatan niya!"
Bigla naman akong nairita sa tatlong babae na naguusap kung kanino kumindat si JC. Assuming sila ah! And to my surprise, ang 3A pala. Pagkatingin ko, napatingin rin sila sa akin at nag rolled-eyes lang sila sa akin ng sabay.
"Thank you! Thank you!"
Nag-wave lang ang SUMMER sa amin.
Sikat ang bandang SUMMER dito sa pilipinas. Actually, sa buong mundo. Nakapag-perform na kasi sila sa iba't-ibang bansa, especially sa states. They're famous. Hindi maitatangging marami ang magkakagusto at mahuhumaling sa kanila, maliban kasi sa talented sila, ang gaganda pa ng mga mukha. Lahat sila ay may maipagmamayabang.
"Ok students, balik na sa room."
Biglang sigaw ng Principal namin. Marami sa kanila ang nalungkot pero walang nagawa kundi ang bumalik na lang sa rooms nila. Sa kasalukuyan ay kinakausap pa ng faculty staffs and SUMMER habang ako ay nanatili lang na nakatayo at pinagmamasdan lang sila.
"Oh my Gee! Ang sarap niyang yakapin! Ang HOT ni Prince JC!"
Puro si JC ang bukambibig nila. Tahiin ko kaya nang matahimik na sila? Kainis! Pero sa bagay, di ko siya masisisi, si JC kasi ang mas angat sa kapogian kaysa sa ibang members. Maputi, maganda ang hubog ng katawan, kissable lips, beautiful eyes, GWAPO!
"Ang landi."
I said it intentionally na may kasamang honesty. Natahimik naman silang tatlo at hinarap ako nang may galit sa kanilang mukha, especially, Arra.
What did you just say? Ako ba pinaparinggan mo? Ako, malandi? Look who's talking! Eh mukhang mas malandi ka pa nga kaysa sa akin eh!" Pwede na talaga siyang maging stand up comedian, pinapatawa niya ako.
"Bakit? Hindi ba malandi ang tawag sa 'yo niyan? May boyfriend na, lumalandi pa, kumekerengkeng pa sa iba. And take note ah, SOON TO BE husband mo na si Jett since engaged ka na, pero yan yong ginagawa mo." Nanlaki ang mga mata niya nang marinig ang sinabi ko. Yan ang lamang ko sa 'yo, Arra. Marami akong alam pero wala kang alam tungkol sa 'kintungkol kay Margaux.
"Girl, wag masyadong lakihan ang mata. Alam kong kasing-laki na yan ng owl pero wag mo namang ipakita pa. You know, I'm scared." Pang-aasar ko at nagact pa na parang natatakot nga. Huh! Pwede na talaga ako maging best actress!
"Sino ka ba talaga!?" She said with gritted teeth. Halata yung inis sa mukha niya. Ganyan nga, mainis ka lang forever. Nakakatawa talaga siya pag naaasar. Mukha siyang ewan.
"Well, I'm Margaux Manrique. And I just want to inform you that, that Prince JC of yours is MY BOYFRIEND. Baka kasi di mo pa alam." Nag-smirk lang ako sa kanila after saying those words. Pinandiinan ko pa talaga yung sinabi ko.
"Hindi ko alam, ilusyunada ka pala. Siya? Si James Clyde ng SUMMER, boyfriend mo? Hahaha! Nakakatawa ka! Pwede ka nang maging joker, dami kong tawa sa 'yo. Pero sige lang, libre namang mangarap. Girl, just so you know, he's taken and he's mine." It's Gina.
Tumawa lang sila pero natahimik din nang ako na ang tumawa ng malakas.
"Hahaha! Grabe ka, pinapatawa mo talaga ako! Hahaha! Ikaw yata ang Joker dito eh. Paano mo naman naging pagmamay-ari ang pagmamay-ari na ng iba?" Ang dami kong tawa sa sinabi ni Gina. Isa siyang malaking FEELER!
"Ambisyosa." Silang tatloyan. Naghahamon. Gusto yata nila ng patunay. Nilingon ko ang pwesto nila JC na ngayon ay kausap pa rin ang faculty staff. Sumigaw ako.
"Hey, Boyfie!" Pagkatawag ko agad naman siyang lumingon. "Don't you miss me? Wala ba akong hug?" Sabi ko sabay act na parang nag-aantay nga ng yakap. Lumapad naman yung ngiti niya at tumakbo palapit sa akin.
"Margaux! Girlfie ko!" Sigaw niya pabalik tapos niyakap ako ng mahigpit. Hinalikan niya muna ako sa pisngi, sanay na rin naman ako, tapos humiwalay na siya sa yakap ko pero nakakapit pa rin ang kamay ko sa waist niya at yung kanya naman ay sa balikat ko. Nilingon ko ang tatlo at---gusto ko talagang humalakhak ng malakas. Gusto ko kasing ipamukha sa kanila kung ga'no sila katanga!
"Oh yeah, you're right girls. Ilusyunada, feelingera, joker o kung ano pa man ang tawag niyo sa akin. Tama kayo, nag-iilusyon lang ako." I said sarcastically then tiningnan ko si Gina. "Yeah. He's taken and he's YOURS. Pero bakit ako ang sinalubong ng yakap at halik? Hahaha! Ngayon, sino ang nag-iilusyon lang sa atin?"
Umalis na ako sa harapan nila. Wala silang kwentang kausap.
"What was that?"
Tanong sa akin ni JC nang makalayo na kami.
"Shh. Loko ka! Na-miss kita! Thanks nga pala ah? Kasi naki-ride ka sa kalokohan ko."