"Doctor Marco!” napalingon ako ng marinig ko ang malakas na tawag sa’kin ni Wallace, tumatakbo itong papunta sa kinaroroonan ko. Pinsan ko siya sa side ng daddy ko. Surgeon din siya katulad ko matanda lang siya sa'kin ng dalawang taon. At isa siyang Playboy, hindi napipirmi sa isang babae one week lang ang tinatagal noon sa kan’ya at after that iba na naman, ‘yon lang ang pinagkaiba naming dalawa. Guwapo kasi kaya malakas ang loob mambabae.
"Saan ka galling?” hinihingal n’yang tanong nang makalapit na sa'kin. Nagpatuloy kami sa paglalakad papunta sa aking opisina.
"Sa E.R. may emergency kasi saka isa lang ang doctor na duty doon kaya pinatawag muna ‘ko saglit.” Pipihitin ko na sana ang seradura ng pinto ng aking opisina ng muling magsalita si Wallace.
"Nagpunta nga pala kanina rito si Kristine.” Napatigil ako at nilingon ko siya na nasa aking likuran.
"Bakit daw?” Nagkibit balikat lamang siya. Pumasok na kami sa aking opisina, naupo ako sa aking mesa itinukod ko ang dalawang siko ko at ang dalawang kamay ko sa aking baba at pinagsiklop ko. Si Wallace naman sa harapan ko nakaupo at prenteng nakasandal.
"Mahal ka pa rin hanggang ngayon ni Kristine." simula ni Wallace. “Ano ba kasing pumasok sa isip mo bakit hiniwalayan mo na lng ng ganoon si Kristine?” bumuntong hininga muna ako bago ko siya sinagot.
"We have no time for each other, and she's always busy”
"Bro, ayon lang?! gulat niyang tanong na ikinailing niya. Kahit na gan’on siya kababaero at medyo maloko concern pa rin naman siya sa mga taong nakapaligid sa kan’ya. "Bro three years din kayong magkasintahan tapos gan’on lang ang dahilan? Alam mo naman kung ano ang trabaho niya hindi ba?”
"Yes I know! kahit ako nagiging busy din naman, wala na talaga kaming time sa isat-isa para ngang hindi na kami magkasintahan eh kasi bihira na lang din kami magkita.” Sumandal ako sa aking swivel chair at hinilot ang aking sintido.
Kristine is my ex girlfriend, nagkakilala kami sa isang bar kung saan kaibigan ko rin ang may-ari. She's the one who approach me first. At first I'm not interested in her, siguro dahil wala pa sa plano ko ang magka-girlfriend, dahil meron akong ibang gusto simula pa lang noong bata ako, pero till now hindi ko pa siya nahahanap sa tinagal ng panahon. I really don’t know her full name or saan siya nakatira. Hanggang sa unti-unti kong nagustuhan si Kristine, nawala sa isip ko iyong babaeng gusto ko at nabaling sa kan’ya ang atensyon ko. She's pretty I admit that, Halos lahat siguro ng lalaki nagkakagusto sa kan’ya. She's also an international fashion designer, niligawan ko siya ng ilang bwan at kalauna'y sinagot din ako. Tumagal ng tatlong taon ang naging relasyon namin, pero matagal ko ng iniisip kung talaga bang mahal ko siya o baka dahil naaattract lng ako kay Kristine. Nakipaghiwalay ako sa kan’ya dahil isang beses lang sa isang buwan kung magkita kami at lilipad na ulit siya papuntang ibang bansa, bihira rin kami magkausap sa telepono at magkita man lang, busy siya at busy din ako hindi magkatugma ang schedule namin pareho kaya nagpasya na lang ako makipaghiwalay. Noong una ayaw niya mahal na mahal daw niya ako at hindi niya kayang mawala ako. Mabuti na lamang at naintindihan din naman niya ako at pumayag na rin siya sa gusto ko. We ramained friends at paminsan-minsan ay nagkakausap naman kami.
"I understand you bro kaya nga ayoko ng commitment eh, tama na sa'kin ang 1 week, ayoko sumakit ang ulo ko at mamroblema," natatawang sabi nito.
"Okay na rin na ganito kami, maging magkaibigan na lang"
"Or baka naman bro hindi ka pa nakakamove on sa first love mo kaya ayaw mo na rin makipagbalikan kay Kristine?” Natahimik ako bigla sa sinabing iyon ni Wallace. Hindi pa nga ba talaga ko nakakamove on? its been fifteen years already. Bata pa ako noon pero bakit ganito na kagaad ang nararamdaman ko sa kan’ya? hindi siya mapalitan nino man sa puso ko.
"I knew it! bro, paano mo siya hahanapin? ni hindi mo nga alam ang totoo niyang pangalan at kung saan siya nakatira. Mahirap maghanap na iisang pangalan lang ang alam mo.” Tama rin si Wallace paano ko siya hahanapin kung apelyido niya ay hindi ko alam? Napabuntong hininga na lang ako sa sinabi niyang iyon.
"Baka nga may boyfriend na ‘yon o kaya asawa," dagdag pa niya. Hindi ko na namalayan na nagpaalam na pala si Wallace at lumabas na ng aking opisina masyado na palang malalim ang iniisip ko dahil sa sinabi sa'kin ni Wallace. Kinuha ko sa aking drawer ang isang bracelet, pinakatitigan ko ito. Ano na kaya ang buhay mo ngayon? may boyfriend ka na kaya? napapikit ako ng mariin at muling sumandal sa aking swivel chair. Saan kita p’wedeng mahanap Lyn? Wika ko sa aking isipan.
"Grabe ka Mace ang lakas mo namang kumain mauubos mo bang lahat yan?! reklamo ni Jk sa'kin. Nandito kasi kami ngayon sa isang restaurant umorder lang naman ako ng sangkatutak na pagkain at si Jk ang pinagbayad ko. Ganito talaga ako kapag may PMS. Kaya minsan ayaw niya ako kasama kasi masyado raw akong malakas kumain pero hindi naman daw tumataba. Pero kahit gan’on naman, hinahayaan lang niya ako basta raw masaya ako. "Sa gutom ako eh!” pagkatapos ay nilantakan ko kaagad ang paborito kong pizza at carbonara.
"Masarap namang magluto si Nana Lumen ah hindi ka naman pinapabayaan sa pagkain pero bakit parang gutom ka pa rin?” Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya at deretso lang ako sa pagsubo.
"Ah alam ko na may___ “ hindi ko na pinatapos ang sunod niya pang sasabihin nang pigilan ko siya.
"Oo na!” pinandilatan ko siya ng mata at natawa naman siya sa ginawa ko.
"Sige na kumain ka lang nang kumain." Sinandukan pa niya ‘ko ng carbonara at pinaglagay ng juice sa aking baso. Sobrang sweet niya talaga, ang suwerte ko kasi siya ang bestfriend ko. Ang suwerte ng babaeng magugustuhan niya, kasi bukod sa g’wapo na sobra pang maalalahanin at mabait. Kung p’wede nga lang mahalin ko siya ng higit pa sa kaibigan, ang kaso nga lang kaibigan lang talaga ang turing ko sa kan’ya, at ganoon din naman siya sa akin.
Natapos na kaming kumain ni Jk at palabas na rin kami ng restaurant, ng may nakabangga akong matangkad na lalaki na ikinahulog ng cellphone ko.
"My god ang cellphone ko!” kaagad ko itong kinuha at binalingan ang lalaki. Laking gulat ko na lamang ng makilala ko siya. Ito na naman ang puso ko kung makatibok wagas, para akong hihimatayin sa sobrang kaba at saya dahil nakita ko siyang muli.
"I'm sorry miss,” wika niya sa'kin na hindi pa rin naaalis ang pagkakatitig ko sa kan’ya. Ang guwapo niya sa malapitan, mala adonis ang itsura. Kulay abo ang mga mata, makapal na kilay, ang mga labi na manipis at mapupula. At higit sa lahat napaka kisig niya.
"Are you done checking on me?” masungit niyang sabi sa akin na ikinapahiya ko.
"I-i'm sorry," nasabi ko na lang at yumuko sa pagkapahiya. Bakit naman kasi gan’on ang pagkakatitig ko sa kan’ya nakakahiya tuloy, masyado naman akong obvious, sabi ko sa aking isipan.
"Hey Marco what are you doing there?” tawag sa kan’ya ng kasama niya na nauna nang umupo sa loob ng restaurant. Tumingin muna siya sa'kin saglit at saka tumalikod na.
"Sino ‘yong kausap mo kanina?” nakasakay na kami ni Jk sa kotse niya ng magtanong siya.
"Ah wala nabangga ko lang kanina.” Tumango lamang si Jk at tinuon muli ang tingin niya sa kalsada. Marco pala ang pangalan niya, pati pangalan ang guwapo, nakangiti habang naiisip ko ‘yon.