Chapter 8
Wake Up
  Nagising ako ng ala singko ng madaling araw, para ipagluto ng umagahan ang amo ko. At aakalain n'yo bang pangatlong araw ko na dito totoong ngang napaka bilis lumipas ng panahon, at sa awa ng diyos hindi ko pa naman nagagawang pukpukin siya ng tsinelas, pero malapit na.
At as usual tulog pa ang aking among batugan at kailangan pang pukpukin para bumangon. Pakiramdam ko tuloy para akong nag-aalaga ng batang tamad at ayaw pumasok sa school na kailangan pang pilitin gumising tuwing umaga. Pero katanda na nung Marco na yun! Jusko!
"Hoy! Marco! Gumising ka na! Male-late ka na sa office mo!" Sigaw ko na halos gasgasin ko yung lalamunan ko sa sobrang lakas pero mukhang wala parin epekto sakanya, e mukhang ngang wala man lang narinig.
"Nako kang bata ka! Ang sarap mong tsinelasin!" Inis na bulong ko sa sarili. Mga kabataan talaga ngayon, hayahay ang buhay samantalang kami noong aming kabataan alas kwatro palang ng umaga gising na at nag-aasikaso na para sa papasok sa trabaho hindi tulad ngayon, ang mga kabataan ngayon ay nakapa dali ng buhay inyong kibot lang tapos na ang mga gawain.
At dahil wala na akong magawa kundi ang puntahan siya upang gisingin ang tulog mantika kong amo.
"Marco! Wake up!!" Sigaw ko nang makarating sa kwarto niya.
At ang kumag ayon! Ang sarap parin ng tulog.
"Hpy Marco! Gising na!!!" Inis na inis na sigaw ko at hinila ko na ang comforter.
"Hmmm, noo!" Sabi ng damulag, habang pilit kong hinihila ang comforter na nakabalot sa kanya  habang hinihila niya at ipinulupot sa kanyang katawan.
Bulshit to! Gigising ka o bubuhusan kita ng tubig? Hay nako! Malala na tong topak nitong batang to!
Alas syete raw ng umaga ang pasok nito sa opisina at laging nale-late, oo nga't siya ang boss at anak rin siya ng may-ari pero wala siyang karapatang hindi pumasok on time. Hindi magandang ehemplo yun sa mga empleyadong nagtratrabaho sa kompanya nila.
"Marco, your breakfast is ready, so please, tumayo ka na diyan!"  Utos ko sakanya, habang pinipilit ba alisin ang comforter sakanyang katawan.
"Noo! I don't want to!" Sabi niya habang pikit pa rin ang mga mata. Eh kung sapakin kaya kita no? Lintek ka!
"Hahahahah" rinig kong may tumawa somewhere in the room. Akala ko ba kaming dalawa lang dito? Multo ba yun?
Dumako ang tingin ko sa may pinto at nakita kong may lalaking nakatayo doon at tawang-tawa. Maputi't makinis ang kanyang balat, singkit ito't halatang may lahing Chinese, matangkad din ito tulad ng amo kong isip bata, mukha ngang pati ang isang ito ay ganun din, mukhang parehas din sila eh.
Hindi ko na alam kung anong itsura ng mukha ko habang tinitingnan siya ng masama.
"Hi! You must be Cassy, Marco's newest slave, tsk." He said, habang umiling-iing pa ito. Aba isa rin to! E kung sapakin kaya kita diyan! Maka-alila naman tong batang 'to!
" I'm Adrian by the way, Marco's best friend." Pagpapakilala niya ng kanyang sarili. Ah kaya naman pala parehas silang may sapak.
" Tumulong ka kayang gisingin tong kaibigan mong batugan! Hindi yung patawa-tawa ka lang diyan!" Mataray na sabi ko sakanya.
Ngunit tumawa lang ito ng malakas at parang nang-aasar pa, bakit parang puro may tama ata sa utak tong dalawang to? Nagkahawaan kaya sila?  " Sungit mo naman, Ms. Cassy."
Sabi niya at nirolyohan ko nalang siya ng mata, sinong di mabubulset? Parang mga bata, lalo na tong Marcong to!
"Mate, Angela is outside, waiting for you." Sabi nung Adrian, at laking gulat kong bigla nalang bumalikwas ng gising si Marco mula sa pagkakahiga sa kanyang kama at mukhang gulat na gulat.
"What the fuck mate! " Sigaw nito at dali-dali itong pumasok sa banyo ng kanyang kwarto.
Nanlaki ang mga mata ko, anong nangyari dun? Susmaryosep! Ang mga kabataan talaga ngayon ang ang hirap intindihin! Ang daming kaartehang nalalaman sa buhay!
"Ganun lang yun kadali, don't stress yourself too much, Ms. Cassy." Sabi niya habang nakangisi at naglakad palayo ng kwarto, habang ako'y napailing-iling na lamang sa kanilang kalokohan.
***
Habang kumakain ng almusal ang dalawang isip bata ay naglilinis ako ng kusina. Hindi ko kayang tumagal sa isang bahay o lugar na sobrang kalat at dumi, ni hindi ko nga alam kung paano nakakatagal tumira dito ang batugan kong amo e, yung unang pagdating ko dito ni hindi ko alam kung anong uunahin ko sa sobrang dumi, napaka burara talaga! Ang sarap ingudngud sa mga kalat niya!
"Hmm, mate ang sarap magluto ng new PA mo ah!" Komento nung Adrian habang punong-puno ang bunganga.
"Naah, someone can do better." Sabi naman ng magaling kong amo. Aba! Ang kapal talaga!
"Ms. Cassy! " Rinig kong tawag sa'kin nung Adrian habang abala ako sa paglilinis ng mga kalat nila. Napatingin ako sakanya at ayun nakangisi at parang wala na siyang makita dahil sa kasingkitan.
"Where are you from?" Tanong niya.
" Cebu" tipid kong sagot.
"Ahh me tooo! My mom is a Cebuana." Sabi niya at napangiti nalang ako. Para kasi siyang bata magkwento.
"Ahheem" biglang sabi ng magaling kong amo. "Ade, let's go, we better not be late." Sabi ni Marco at tumayo na ito at inayos ang kanyang suit at naglakad palabas ng kusina.
"Wait lang pre! Kj ka talaga! Kumain pa ako eh!" Sigaw naman nung isa, nagmamadaling sinusubo ang lumpia na parang batang patay gutom.
At bumaling sa'kin at ngumiti. "Bukas ulit ah! Dito ulit ako kakain!" Sigaw niya habang sinusundan ang batang biglang inatake ng topak.
"Bye Cassy! " Sabi niya at kumakaway kaway pa hangang aa umalis na rin ng kusina.
At dahil nga ako'y isang alalay ng batugan na iyin ay kailangan ko din pumunta ng opisina dahil yun ang nakalagay sa kontrata ko at ang trabaho ko naman duon ay tulungan ang kanyang secretary.  Nang matapos ko na ang paglilinis ng kusina ay nagsimula na akong mag-ayos para pumasok sa opisina na matagal ko nang pinapangarap.
Hindi ko akalaing magagawa ko pa ang mga bagay na hindi ko nagawa noon dahil sa pagkakataong ibinigay sakin.