Don't forget to vote and comment down your thoughts. I love reading it and learning from them.
Thank you!
Chapter 1
Changes
Dali-dali siyang tumakbo paakyat sa ikalawang palapag ng kanyang munting tahanan at pumasok sa kanyang kwarto, ni-lock ang pinto at hinihingal isinandal ang likod dito.
Napatingin uli sa kanyang mga kamay na ngayo'y malalambot at makinis, wala na ang kulubot at mga ugat na nagsisilabasan na dahil na rin sa katandaan at mga bakas ng lumipas na tatlong dekadang paninilbihan sa ibang bansa bilang isang caregiver.
Hindi parin makapaniwala si Cassandra sa kanyang nasasaksihan at kasalukuyang nangyayari sa kanyang katawan at pisikal na anyo.
"Diyosmiyo! Ano bang nangyari sa'kin?" Nangongonsuming tanong nito sa sarili sabay hilot sa kanyang sentido dahil sa bahagyang pagsakit ng kanyang ulo.
Kinapa ng kanyang mga kamay at naramdaman niya ang kanyang maputi at halos paubos nang mga buhok ay kumapal ito at tila ba'y bumalik ito sa tuwid, malago, kulay itim at mahabang buhok tulad noong kanyang kabataan.
Hinawakan niya ito at hinaplos ito na para bang hindi ito makatotohanan.
"Ano bang nangyari? Ba't ako nagkaka-ganito?" Litong tanong niya sa sarili, lumingon siya't napatingin sa kanyang sariling repleksyon sa salaming na nakadikit sa pinto ng kanyang aparador.
"Hala! Totoo nga! Susmaryosep!" Gulat na hiyaw nito na tila ba'y naguguluhan pa rin sa mga pangyayari, nang makita ang sariling panglabas na anyo na bumalik ito sa pagka dalaga.
Ang maputi't makinis na balat, mahabang buhok at balingkinitang katawan. Iyon ang nasaksihan niya sa salaming na ngayo'y nasa kanyang harapan.
Habang tinitingnan ang sariling repleksyon ay hindi niya maiwasang mapa-isip na isa lamang itong panaginip at imposibleng magkatotoo. Isang mala pantasyang panaginip.
At para makasigurado kung panaginip nga ito ay kinurot niya ang kanyang makinis at mamula-mulang magkabilang mga pisngi.
"Aray! " Angal niya at nanlaki ang kanyang mga mata nang makaramdam ng sakit, nang kanyang mapagtanto na totoo at hindi ito panaginip lamang at totoo na bumalik ang kanyang pisikal na anyo sa pagkadalaga.
Ngunit hindi pa din ito makombinsi maraming mga katanungan ang naglalaro kanyang isipan at naguguluhan rin, kaya naisip niyang sampalin ang sarili upang magising ito sa isang mala pantasyang panaginip.
"Aray!" Ulit nitong daing nang maramdaman nito ang hapdi sa pagkakasampal ng sariling palad.
"Diyosmiyo! Paano nangyari 'to?" Tanong niya sa harap ng salaming habang nakatitig sa sariling repleksyon.
The day before December, 14, 2018
December, 13, 2018
May isang matandang dalaga ang mag-isang naglalakad sa madilim at makipot na eskinita may dala itong dalawang supot ng groceries na kanyang pinamili sa pamamagitan ng pension na kanyang naipon, dahil sa pagtratrabaho ng halos tatlong'put anim na taong paninilbihan sa ibang bansa. Upang matustusan ang mga pangangailangan ng buong pamilya, at naging dahilan din ito upang hindi na rin siya makagawa ng sariling pamilya.
Si Maria Cassandra Monteclaro ay ipinanganak noong Disyembre, labing apat noong 1937, (Disyembre 14, 1937) ang panganay sa tatlong magkakapatid na Tres Marias ng Monteclaro na sina Maria Celidad at Maria Cristina Monte Claro.
Lumaki ang magkakapatid sa marangyang pamumuhay dahil ang kanilang ama na isang tanyag na doktor sa kanilang bayan at nagmamay-ari ng isang malaking sakahang lupain at hacienda ang kanilang angkan sa bayan ng Sta. Luisita sa probinsya ng Cebu.
Ngunit, may kasabihan ngang "sa buhay ay hindi laging nasa itaas" nang siya'y makapagtapos ng pag-aaral sa kursong nursing sa Colegio De Santa Isabel sa Maynila ay tila ba'y nagbago ang lahat sa kanyang pamilya at sa kanilang paraan ng pamumuhay.
Sa isang iglap naubos ang lahat ng mga ari-arian ng pamilya Monteclaro at magkasunod ring ang pagkawala ng kanilang mga magulang. At ni sentimo ay walang natira dahil sa mga naiwang mga utang ng kanilang mga magulang.
At bilang panganay na anak at nakakatanda sa mga magkakapatid ay inako niya ang lahat ng responsibilidad na naiwan ng kanilang mga magulang.
Nagtrabaho at nagsumikap si Cassandra, upang matustusan at mapagtapos ng pag-aaral ang mga nakababatang kapatid, at para na rin mabigyan ito ng maginhawang pamumuhay ay nagpasya si Cassandra na mangibang bansa para sa mas malaking kita.
Ngunit hindi niya namalayan ang paglipas ng panahon, at tila ba'y nawala sa kanyang isipan ang kaniyang pang-sariling kaligayahan.
Sa paglipas ng panahon tumanda't nagkaroon na ng mga sari-sariling pamilya ang kanyang dalawang nakababatang kapatid na sina Celidad at Cristine. Habang si Cassandra naman ay patuloy sa pagkayod para sa ikabubuhay ng pamilya.
"Lola, pahingi naman po ng pagkain? Gutom na gutom na po kasi ako." Isang batang paslit, ang nakapukaw ng atensyon ng matandang si Cassandra, nagmamakaawang at nanghihingi ito ng pagkain.
At agad namang nakaramdam ng awa ang matanda para sa batang paslit na hindi naman dapat ito na tabi ng kalsada at namamalimos ng pagkain sa diyes oras ng gabi. Delikado ang langsangan para isang batang musmos na may inosenteng pag-iisip na hindi dapat na marumihan ng masaklap na realidad ng mundo.
Hindi niya lubos na maiisip na may mga magulang na kayang magpabaya sa kanilang mga anak, ngunit hindi rin naman niya mahusgahan ang mga magulang nito dahil hindi naman niya alam kuwento't dahilan. Dahil lahat tayo'y tao lamang, walang sinoman ang perpekto, kaya walang sinoman sa atin ang may karapatang manghusga ng kapwa nating tao.
Maraming mga tao ang mapanghusga ngunit hindi ito magandang pag-uugali para tularan ng mga kabataan ngayon.