บัลลังก์เสน่หา 36

เช้าตรู่ของวันถัดมา อากาศนอกผ้าห่มหนาวเยือกเข้าไปถึงกระดูก หิมะคงจะตกในอีกไม่ช้านี้ หยางเสียลุกขึ้นน

บัลลังก์เสน่หา 37

“ไม่ขอรับ” หญิงสาวรีบหลบพระเนตรก่อนว่ายออกห่าง นางขึ้นฝั่งด้วยสภาพตัวสั่นงันงก ชุดเครื่องแบบทหารที่ป

บัลลังก์เสน่หา 38

“อี้หวิน...ศึกครั้งนั้นได้ฝากรอยดาบไว้ที่หลังเขาและทำให้ข้ารู้สึกว่าตัวเองทำผิดมาจนถึงทุกวันนี้ ตั้ง

บัลลังก์เสน่หา 39

หยางเสียกะพริบตาปริบ นึกฉงนที่ท่านแม่ทัพทรงอยากจะฟังเพลงจากฝีมือบ่าวผู้ต่ำต้อยอย่างนาง “ขะ...ขอรับ”

บัลลังก์เสน่หา 40

องค์ชายฝานจิ้งนั้นแม้ยังประทับนิ่งอยู่ หากแต่พระทัยนั้นได้ล่วงแล่นตามเจ้าร่างน้อยออกไปแล้ว พระวรกายส

บัลลังก์เสน่หา 41

“เป็นอะไรไป” เหอเซียวไห่ที่นอนอยู่บนพื้นพรมถามขึ้น เพราะคนอื่นๆ ได้กลับไปหมดแล้ว แม้เขาดื่มไปมากแต่ก

บัลลังก์เสน่หา 158

บัลลังก์เสน่หา 157

บัลลังก์เสน่หา 156

บัลลังก์เสน่หา 155

บัลลังก์เสน่หา 154

บัลลังก์เสน่หา 153

บัลลังก์เสน่หา 152

บัลลังก์เสน่หา 151