"ค่ะ แป๊บนะคะ"
เข็มหอมรีบเปิดแชตไลน์ทางคอมพิวเตอร์ ส่งข้อความไปหาเพื่อน
- - พิม อยู่ไหน พ่อแกมารอที่คอนโด เอาของมาให้ ทำไงดี เสียงนิ่งเหมือนจะกินคนได้ - -
- - กรี๊ดดดด เข็มช่วยเราหน่อย ลงไปรับพ่อให้ที ชวนคุยแป๊บ เรายังอยู่ในมอ อีกสิบห้านาทีถึง ให้พ่อรอก่อน นะ พยายามหน่อย - -
- - แก ม่ายยยย ฉันไม่ไหว แกเคยบอกว่าพ่อแกดุไม่ใช่เหรอ กลัว - -
- - แก ฉันรักแก ช่วยฉันหน่อยเพื่อน - -
- - เออ ก็ได้วะ - -
โชคดีไปที่พิมยังไม่ไปคอนโดของคนรัก
"พิมทำงานอยู่ในมอค่ะพ่อ กำลังมา เดี๋ยวเข็มลงไปรับของให้ก่อนค่ะ"
เข็มหอมวางสาย รีบลงไปชั้นล่าง ไม่ถึงสองนาทีก็ถึงห้องที่ใช้รับรองแขกของคอนโด
คนที่นั่งไขว่ห้างอยู่ที่เก้าอี้รับแขกเป็นชายวัยกลางคนร่างสูงที่ดูหนุ่มกว่าที่คิดไว้ เขาสวมเสื้อโปโล กางเกงสแล็กและรองเท้ากอล์ฟ นั่งก้มหน้าดู
แท็บเล็ตของตัวเอง จนเข็มหอมเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้า เขายังไม่
เงยหน้าขึ้นมา
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อของพิมใช่ไหมคะ"
คนที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้น เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่สบตากัน เด็กสาวรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองกระตุกวูบ พ่อของพิมเป็นผู้ชายรูปร่างสูง หน้าตาดี หน้าตาเหมือนลูกครึ่งต่างชาติ เอาให้ชัด ก็ประมาณหนุ่มสเปนหรืออิตาลี ผิวขาวแต่ผมดำ ตาเข้มจัด ดูดุเอาจริงเอาจัง ใบหน้าของเขาคมคายและดูเป็นผู้ใหญ่สมวัยแต่กลับประทับใจอีกฝ่ายอย่างประหลาด
…ยัยพิมไม่เห็นเคยเล่าเลยว่าพ่อของตัวเองเป็นลูกครึ่ง และหล่อขนาดนี้…
เข็มหอมพูดไม่ออกเมื่อสบตานั้น
"เข็มรึ" คำถามสั้น ๆ
เด็กสาวพยักหน้า "ค่ะ" แล้วก็หันซ้ายหันขวา ไม่รู้จะนั่งที่ไหนดี เพราะที่นั่งที่ใกล้ที่สุดเป็นที่โต๊ะตัวเล็ก เก้าอี้ตรงข้ามกับเขา...มันใกล้กันเกินไป
"นั่งสิ" คนพูดชี้ที่เก้าอี้ตัวที่เข็มหอมแอบคิดในใจว่าไม่กล้านั่งนั่นแหละ
"ค่ะ" เธอเลื่อนเก้าอี้ ทรุดตัวลงนั่ง รู้สึกได้ว่านั่งห่างจากพ่อของปานพิมพ์เพียงไม่กี่นิ้ว
ได้นั่งใกล้ ยิ่งรู้สึกว่ามีรังสีบางอย่างส่งออกมาจากตัวพ่อของเพื่อนอย่างที่ทำให้เธอใจสั่น ทำตัวไม่ถูก
...ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน...
"นี่ของที่จะให้พิมใช่ไหมคะ" เด็กสาวมองซองหนา ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วคิดในใจว่ารีบรับของแล้วเดินขึ้นห้องดีกว่า นั่งอยู่แบบนี้อึดอัด
"ใช่" เขายื่นให้ "หนังสือที่พิมฝากซื้อด่วน เห็นบอกว่าต้องเอาไปอ่านสอบเร็ว ๆ นี้"
"ค่ะ" อีกฝ่ายรับของแล้วลุกขึ้น
"อ้าวจะไปไหน"
"ก็...เอาไปเก็บค่ะ อีกเดี๋ยวพิมก็มาแล้ว"
"อย่าเพิ่งไป" อีกฝ่ายดึงซองหนาไว้อีกด้าน ปลายนิ้วของทั้งคู่แตะกันโดยบังเอิญ เข็มหอมก้มหน้า แก้มร้อน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเขินไปไหน ก็พ่อของเพื่อนนะ ไม่ใช่ .... ผู้
ในขณะที่เข็มหอมกำลังเขิน แต่อีกฝ่ายดูเฉย ๆ "นั่งคุยกันก่อน"
เขาพูด
คนที่ถูกสั่งเสียงเรียบชะงักเท้าที่กำลังจะถอยออก จำใจนั่งลงอย่างไม่เต็มใจอย่างที่สุด
"พิมยังไม่มาก็ดีแล้ว ฉันอยากคุยเรื่องของพิมหน่อย"
คนฟังเบิกตากว้าง "เอ่อ เรื่องอะไรคะ" อดเสียงสั่นไม่ได้ กลัวว่าจะถูกถามอะไรที่ตอบไม่ได้...หรือถ้าตอบไปแล้วเพื่อนร่วมห้องจะเดือดร้อน
แย่แล้ว...แย่แล้ว...
เข็มแย่แล้ว เอาไงดีเนี่ย
เข็มหอมสูดลมหายใจเข้าลึก