ผ่านมากว่าห้าเดือนแล้วที่เมฆาหย่าขาดกับไพลินทร์ เหมือนเวลาเดินผ่านไปช้าเรื่อย ๆ เขากลับมาเป็นคนเดิมที่ไร้หัวใจ ไร้ความรู้สึก รอยยิ้มที่เคยปรากฏบนใบหน้าก็จางหายไป ข่าวการหย่าของทั้งสองถูกสื่อโจมตีกันอย่างสนุกปาก เขาไม่มีอารมณ์สนใจที่จะแก้ข่าวอะไรทั้งนั้น
ทุกวันนี้เอาแต่โหมทำงานอย่างหนัก ไม่ยอมกลับบ้าน พักแต่คอนโดอย่างเดียว ความเจ็บที่ยากจะเยียวยาให้หาย เหมือนคำพูดที่ว่า “เวลาจะช่วยเยียวยาทุกอย่าง” เปล่าเลย กลับทำให้ทุกอย่างแย่ลงกว่าเดิม
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้เมฆาสะดุ้งหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตของตนเอง
“ฮัลโหลครับแม่” เป็นมารดานั่นเองที่โทรเข้ามา เขาจะปล่อยผ่านไปก็ได้ ทว่าอีกความคิดคือท่านเป็นห่วงเลยโทรมาถามไถ่
(เมฆ...ลูกไม่คิดจะกลับบ้านบ้างหรือไง แม่เป็นห่วงลูกนะ)
“ไม่ครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมสบายดี”
(ลูกยังทำใจไม่ได้ใช่มั้ย) เสียงที่ใช้พูดดูแข็งกระด้างจนคนฟังรู้สึกได้
“ผมทำใจได้นานแล้วครับ สมองของผมไม่มีที่ว่างให้คิดถึงผู้หญิงแพศยาแบบนั้นหรอก”
(ดีแล้วลูก ดูแลตัวเองด้วยนะ)
“ครับ ผมรักแม่นะ”
ปากบอกว่าทำใจได้ แต่สมองกลับนึกถึงผู้หญิงแพศยาคนนั้นอีกทำไม ไม่มีคืนไหนที่เขาจะนอนหลับสนิทเลยสักคืน ภาพวันเวลาเก่า ๆ วนเวียนเข้ามาให้หัวทุกคืน ราวกับตั้งนาฬิกาปลุกไว้ คอยตอกย้ำให้ว่าเขานั้นเป็นคนโง่ที่โดนคนรักสวมเขาให้
“โถ่เว้ย!!! เมื่อไรเธอจะออกไปจากหัวของฉันห๊ะ!!! จะมาหลอกหลอนกันอีกทำไม!”
เป็นแบบนี้ทุกวันที่เขาต้องเห็นภาพของไพลินทร์เข้ามาในความคิด สลัดออกไปก็ยังอยู่เหมือนเดิม
*********
ไตรรัตน์ ปราบภพและภาคภูมิ ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังรวบรวมหลักฐานที่จะทำให้ไพลินทร์พ้นผิดได้ประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว และข่าวที่พวกเขารู้มาก่อนหน้านี้มีคลาดเคลื่อนไปนิดหน่อยแต่ไม่เป็นผลอะไร
ผู้หญิงที่คุณหญิงรัตนาต้องการเป็นลูกสะใภ้นั้นไม่ใช่เด็กสาวที่พวกเขาติดตาม แต่เป็นพี่สาวของเธอต่างหาก และเป็นคนที่ร่วมมือวางแผนเพื่อใส่ร้ายไพลินทร์ว่าคบชู้ ตอนนี้เหลือเพียงแค่ตามล่าหาตัวผู้ชายคนนั้นมาพูดความจริง เพราะหลักฐานที่มีตอนนี้เป็นเพียงภาพถ่ายและกล้องวงจรปิดที่บ้านเมฆาเท่านั้น โดยที่พวกเขาได้ขอความร่วมมือสาวใช้ในบ้านของเมฆาเข้าไปแอบเอาภาพจากกล้องวงจรปิดมาให้เพื่อล้างมนทินให้กับไพลินทร์
“เห้อ...แม่งตามหายากฉิบ! เจอตัวเมื่อไหร่นะ กูจะต่อยให้น่วมเลยคอยดู” ปราบภพบ่น เมื่อเขาต้องทิ้งงานให้เลขาดูแลแทนเพื่อมาจัดการล้างความผิดให้กับไพลินทร์
“เออน่ะ ใจเย็น ๆ สิวะ จะจับคนร้ายหลักฐานต้องแน่นนะเว้ย” ไตรรัตน์เองก็ร้อนรุ่มในใจไม่แพ้ใจกับไอ้สองคนนี้หรอก
“พวกมึง! ไปหาไอ้เมฆดีกว่า กูสงสารมันว่ะ!” ภาคภูมิบอก หลายวันมานี้เขาไม่ได้ข่าวของเมฆาเลยไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง
“อือ ไปก็ได้ว่ะ เดี๋ยวมันได้ตายคาห้องพอดี”
จากนั้นสามหนุ่มก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังคอนโดส่วนตัวของเมฆา แต่แล้วสายตาของภาคภูมิเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่คุ้นตา ชายหนุ่มรูปร่างล่ำสันหน้าตาคลับคล้ายกับชายที่พวกเขากำลังตามตัวอยู่ แต่... ตอนนี้กลับเดินเล่นอยู่บริเวณหน้าห้างแห่งหนึ่งกับหญิงสาวและเด็กผู้หญิงตัวน้อย
“เห้ย!! หยุด ๆ ไอ้ปราบมึงดูนั้น ไอ้ผู้ชายคนนั้นไงที่คุณหญิงป้าจ้างมา” ภาคภูมิรีบบอกให้ไตรรัตน์หยุดรถทันที แล้วชี้ให้ปราบภพดูว่าใช่คนเดียวกันหรือเปล่า
“เชี่ย!!! รีบ ๆ ไปจับตัวมันเร็วพวกมึง!” ปราบภพรีบลงไปจากรถทันที ตามด้วยไตรรัตน์และภาคภูมิที่วิ่งมาตามหลัง
“ขอโทษครับ ผมมีเรื่องจะเคลียร์กับสามีของคุณ” ภาคภูมิตรงเข้าไปพูดทันทีโดยไม่สนใจอะไร
“พวกคุณเป็นใครคะ สามีของฉันไปทำอะไรให้พวกคุณเหรอคะ” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย เพราะไม่เคยเห็นชายหนุ่มตรงหน้ามาก่อน มือบางจับมือลูกสาวไว้แน่น แล้วขยับเข้าชิดร่างสามี
“ถามสามีของคุณดีกว่ามั้ยครับ ว่าไปรับจ้างทำอะไรมา!” ยังคงเป็นภาคภูมิที่ยังใจเย็นแล้วหันไปมองต้นเรื่องด้วยสายตาแข็งกร้าว ถ้าเป็นไอ้ปราบนะ ป่านนี้มันกระทืบไอ้เลวนี่นอนจมกองเลือดไปนานแล้ว
“ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ พวกคุณเป็นใคร! มาจับผมแบบนี้ไม่ได้นะ” ชายหนุ่มสะบัดตัวให้หลุด เมื่อโดนล็อกตัวจากหน้าแปลก
“เมื่อห้าเดือนที่แล้ว มึงไปรับจ้างจากผู้หญิงคนหนึ่งมา จะให้กูบอกเมียกับลูกของมึงไหม ว่ามึงไปเลวอะไรไว้!” เดาได้เลยว่ามันต้องเป็นสามีและพ่อที่ดีแน่ๆ ถึงกลัวคำขู่แบบนี้ ดูแล้วลูกเมียมันคงไม่รู้เรื่องอะไรกับความเลวของมันด้วยซึ่งเข้าทางพวกเขาพอดี
“อย่า ๆ ครับ ผมยอมแล้ว ตอนนั้นผมต้องการใช้เงินจริง ๆ คุณหญิงเลยมาจ้างผม” ชายหนุ่มยอมเปิดปากบอก แล้วหันไปมองภรรยาเพื่อให้สบายใจ
“มึงไม่ต้องมาพูดให้กูฟัง กูแค่ต้องการตัวมึงไปพูดให้กับใครบางคนเท่านั้น รับรองว่าไม่พามึงไปฆ่าแน่นอน จะไปกับกูดี ๆ หรือต้องให้เมียกับลูกของมึงเดือดร้อนหึ!” ปราบภพขู่ แล้วปรายตามองไปยังหญิงสาวและเด็กน้อยที่เป็นภรรยาของชายคนนี้
“ครับ ๆ” มันรีบตกลงทันที เพราะกลัวว่าภรรยากับลูกจะได้รับอันตราย
“ส่วนคุณ! ไม่ต้องกลัวว่าพวกผมจะเอาสามีของคุณไปฆ่า เพียงแค่ต้องการคุยอะไรบ้างอย่างเท่านั้น เสร็จแล้วจะพาไปส่งที่บ้าน” ไตรรัตน์หันไปพูดกับหญิงสาวเพื่อให้คลายความกลัว จากนั้นก็ยื่นนามบัตรให้เพื่อให้อีกฝ่ายมั่นใจ
ทั้งสามพาชายหนุ่มที่เป็นตัวต้นเรื่องไปยังคอนโดของเมฆาเพื่อให้มันพูดความจริงทั้งหมดให้เมฆารู้ว่าไพลินทร์นั้นไม่ได้คบชู้อย่างที่เห็น ทั้งหมดเป็นเพียงแค่แผนการของคุณหญิงรัตนาที่พยายาททำให้ใส่ร้ายไพลินทร์ให้เมฆาเข้าใจผิด