"Ha..." Bumuntong hininga ako habang nakatingin sa mga gintong gamit dito sa malaking bahay.
Pang-ilang buntong hininga ko na ba 'yon? 9? 10? Hindi ko na mabilang.
Isang araw nako dito sa malaking bahay na ito at wala man lang akong pwedeng gawin.
Bored na bored na ako. Bakit ko ba kasi hindi dinala cellphone? Jusko naman.
"Ha.."
Hindi ata ako mamamatay dahil sa mga taong nandito, mamamatay ata ako dahil sa boredom.
Tumihaya ako at tumingin sa magarbong chandelier na kumikimang pa.
Kahapon, naglibot libot ako sa malaking bahay na ito. Ang laki na umabot ako kalahating araw sa pag lilibot.
Pero in fairness, ang ganda ng bahay na ito ah. Mamahalin din mga gamit. Ang sarap mag nakaw at ibenta, tutal wala naman may-ari.
Kahapon ko pa hindi nakita si Mr. Kamatayan. Pagkatapos kong makatulog, hindi ko man lang natanong sinong naglagay sa akin sa kama.
Kailan kaya babalik ang lalaking iyon? May klase na bukas, jusko. Yung thesis ko, hindi pako tapos!
Bumangon ako sa pagkaka-higa at kumuha ng chips na nasa lamesa.
Lahat na ginawa ko para mawala ang ka boredom ko, pero wala. Bored parin ako.
"Marie.." Tawag ko sa isang maid na kasing edad ko siguro.
Bago umalis sila Felix, ay binilin nila si Marie sa akin para daw bantayan ako.
Sumimangot ako ng maalala kong paano nila mahigpit na binilinan si Marie na bantayan ako ng maigi. Mga walang hiya, anong tingin ng mga 'yon sa akin? Bata na kailangan bantayan?
Well, okay lang naman sa akin. Pag may mga tanong ako si Marie kaagad ang tinatanong ko pero may mga bagay ba hindi niya sinasagot.
Kagaya nalang kong nasaan ang may-ari ng bahay na ito, kung pwede na ba akong lumayas, anong meron sa mga tao dito at iba pa.
Napa buntong hininga nalang ako. Bawal ko atang malaman, baka pag sinabihan ako ni Marie, putulan pa ito ng ulo yikes.
May nakita pa naman akong isang tauhan, na imbes na baril ang dala, ay mahabang espada ang dala nito.
Sure ako, isang swing lang nun, putol agad ulo ko.
"Yes, miss?" Magalang na saad nito. Isa pa 'to jusko.
Pansin ko din tawag nila kay Mr. Kamatayan ay My lord, tapos sa akin naman miss.
Jusme, parang yung sa mga novel lang na nababasa ko ang peg.
"Ha, Marie huwag mo'kong tawagin ng ganyan." Nakangiwing sabi ko sa kanya pero umiling lang ito.
"Hindi po pwede." Magalang na sabi nito. Napa buntong hininga nalang ako.
"How old are you?" Tanong ko sa kanya. Sana naman ito sagutin niya. Bored ba bored nako, wala akong kausap.
Alangan naman kausapin ko mga tauhan dito? Baka pag napikon ang mga ito sa dami kong tanong ay barilin ako, ayoko naman mamatay ano.
Hindi pa ako nakakapag pass ng thesis paper.
"18 po." Napatango tango ako. Magkasing edad lang pala kami. Kaya din siguro magaan ang loob ko sa kanya.
"Nag-aaral ka pa?" Magalang itong tumango at lumapit sa likod ko at nagsimulang sinuklay ang aking mahabang buhok.
"Can, can you tell me something about the owner of this house?" Mahinang tanong ko sa kanya.
Hindi kaagad ito nagsalita pero pagkaraan ay tumango. Napangiti ako.
"The lord is the only son. He has a younger sister. Maagang namatay ang ama nito kaya siya ang pumalit sa posisyon ng kanyang namayapang ama." Tumigil ito sa pagsasalita at napatango ako.
"You think his age is around us?" Mahina kong banggit. Tumango ito.
"Yes miss, the lord's age is around us." Nanlaki ang aking mga mata.
Woah, bata pa pala si Mr. Kamatayan. Pero hindi halata ah. Ang mature kasi ng mukha nito at palaging may nakakatakot na awra ang nakapaligid sa kanya.
Napatingin nalang ako sa kawalan. Kaya din siguro ganun iyon ay dahil narin sa kung ano siya.
He's a mafia boss. Well I don't really know much about it, but I think before you became one, you must sacrifice something and lose too.
I'm sure he kills, and do something illegal. Maybe the thing he lose is his humanity.
I feel shivers run down my spine.
Hindi ko ito masyadong inisip pero nakakatakot talaga.
I've been having nightmares in the past two days I'm here. And I can't sleep well too, I feel like any moment from now, someone will come and kill me on the spot.
I always hated being entangled with people who's always in trouble. It's not like I don't want to help them, it's more like I don't want to be in the trouble myself.
Kaya din siguro ganun ay kaya namatay ang mama ko dahil din sa gulo. At palagi din niyang sinasabi sa akin kaya namatay ang aking ama ay dahil din nasangkot ito sa gulo.
I grow up hating the word 'trouble'. At ngayon, nakipag-sundo akong magpakasal sa taong lapitin ng gulo, more like gusto ng gulo.
I can't help but let out a sigh. I just hope I'll be able to live in peace in the next three months. Which I highly doubt will happen.
Tumayo ako at napag desisyonang mamasyal nalang ulit. Sumasakit ang dibdib ko sa tuwing maaalala ang sitwasyong napasukan ko.
"Let's look around." Masayang sabi ko kay Marie. I smiled at her, and she nodded at me.
Marie is a short haired girl. She's pretty too and our height is the same. And unlike the other maids whom accompany me, Marie is my favourite.
She's less uncomfortable and she responds to my questions with emotion too. Hindi kagaya sa ibang nag alalay sa akin, parang mga robot magsalita. Hays
Nagsimula na kaming maglakad. Sa tuwing may nadadaanan kaming mga tauhan na nagbabantay or may ginagawa ay napapahinto ang mga ito, at yuyuko ng unti.
Kumunot ang noo ko at nagtatanong na tumingin kay Marie. Ngumiti ito.
"Miss is the next my lady of the house, it's normal to gave our greetings." Masayang sabi nito. Hindi ko nalang mapigilang mapabuntong-hininga.
Ha, I need to get use to this. I'm sure being the next lady has a lot of rights, but I'm sure it has a lot of responsibilities too.
"Wow it's nice." Hindi ko mapigilang ani ng makita ko ulit ang magandang garden.
It's a garden full of different types of tulips. I've seen it yesterday but I still can't help but be amazed.
"Does the lord likes tulips?" I asked Marie who's standing behind me.
Umupo ako at hinawakan ang kulay puting tulips. Grabe, unlike the ones I saw on tv.
The tulips here are well arranged. And I think if I look at it in a high place, it has a formation.
Is should look at later at the rooftop.
"It's the former lady who likes tulips. It's her favorite flower, the former lord gave her this garden as a gift." I can't help but sighed in amazement.
The former lord must have love the lady so much. If only he didn't die early.
"Can I pick from these tulips?" I asked while smiling shyly at Marie. She nodded her head. My smile grew wider.
May kinausap si Marie na isang maid at umalis ito, pagkailang segundo ang nakakaraan ay bumalik ito na may dalang gunting.
"Thank you." Masayang sabi ko sa isang maid at ngumiti ito at nagpaalam.
Masayang tumalikod ako at humarap sa mga tulips na nasa aking harapan.
Woah, ang dami talaga. Ang swerte naman ng mama ni Mr. Kamatayan. Mapapa sana all ka nalang talaga.
I begun going to the section of red tulips and pick two of it. I looked at first tulip I picked.
"Woah, ang ganda talaga." Hindi ko mapigilang mapahanga habang nakatingin sa tulip na aking kinuha.
Binigay ko ito kay Marie at pumunta naman sa section ng orange tulips. Kumuha ulit ako at pumunta na sa iba.
"Woah, hindi pala to ganun kadali." Pinahid ko ang mga butil ng pawis na namumuo sa aking noo gamit ang panyo na binigay ni Marie.
Ba't ba kasi ang laki ng garden na ito, jusme marimar. Ang init din yawa
Napatingin ako kay Marie na pinayungan ako. Ngumiti ako sa kanya ng malapad.
"Thank you!" She nodded her head shyly and avoided my gaze. I chuckled softly. So cute.
I continued picking up different colors of tulips. After how many minutes ay natapos din ako.
Kinuha ko ang tulips na hawak hawak ng isang maid. Magalang na binigay nito sa akin.
"Ang ganda, ack." Hindi ko mapigilang kiligin. This is the first time I've picked flowers this many. And it's tulips! And different types too!
Masaya akong pumasok sa loob ng malaking bahay. Napahinto ako ng may maalala.
"Can I put this in a vase?" I asked Marie who's behind me. I just noticed, everytime we walked, she always walked behind me.
I wonder, does she have a plan to stab me from behind? Yw
I always thought Marie isn't different from all the people who are here.
They don't release this deadly aura pero hindi ko naririnig ang paglalakad nila.
I mean walang tunog. Akala ko nga iniwan nako ni Maria kahapon eh, noong hindi ko siya maramdaman, pero nasa likod ko lang pala.
"Yes." She nodded her head and a maid handed her a gold vase. My eyes widen.
Dali dali kong kinuha ang vase at nilagay na dito ang tulips.
"Perfect!" Kumikinang ang aking mga mata habang nakatingin sa tulips na nasa gold na vase.
Tumingin ako kay Marie ng may maalala.
"Do you have a cellphone here?" I asked. She nodded her head and excused her self.
After a minute she came back with a box.
Nanlaki ang aking mga mata ng ibinigay niya sa akin ang expensive na cellphone na bagong labas. At nakalagay pa sa karton.
"It's yours miss, the lord gave it to you." Magalang na sabi nito.
Napalunok nalang ako, being a wife of a lord sure is nice.