Nagmamadaling lumabas ng mansiyon si Isaac nang marinig ang sunud-sunod na busina sa labas ng gate. Alam niyang si Jaime na iyon. Sumakay na siya at tinapik sa balikat ito at ang pinsang si Lucas. “Ilalagay ko lang ito sa likod,” tukoy niya sa malaking water jug na puno ng tubig.”
“Nagpaalam ka ba kina, tito at tita, ‘tol?” Pagtingin niya kay Lucas ay seryoso pa rin itong nakatutok sa portable playstation nito.
“Oo. Ayaw pa nga akong payagan dapat eh. Mabuti na lang tinulungan ako ni kuya na humingi ng permiso at tumawag ka.” Dalawa lang silang magkapatid Ng kuya niya. Mabait ito sa kanya at medyo makulit katulad ng mga kaibigan niya. Kaya lang ay halos sampung taon ang pagitan nila kaya madalas pa ay inaasar siya nito o itinuturing na isang bata. Gayunpaman ay spoiled din siya dito pati ang mga pinsan niya lalo na sina Leandro at Lucas na nakatira sa iisang subdivision.
Tumutok na rin ulit siya sa nilalaro sa PSP niya nang makaupo sa tabi ng pinsan. Regalo iyon sa kanya ng niya noong birthday niya kasama ang ilang bala ng laro kaya tuwang-tuwa siya. Sa edad na labing-anim ay mukhang tama nga ang kuya niya na minsan ay para pa rin siyang bata sa kabila ng pagiging masungit niya. Maya-maya ay dumating na sila sa bahay ng isa pa niyang pinsan na si Leandro bitbit ang overnight bag nito at isang malaking plastic. Umupo ito sa tabi ni Jaime. Nang makarating sa parke ay naroon na ang iba pa nilang kaibigan na sina Alessandro, Donatello, Vladimir, at Apollo.
Dalawang oras din ang biyahe nila kaya nakatulog siya. Naalimpungatan siya sa sunud-sunod na busina ni Jaime at tinadtad ito ng mura. “What the fuck?” Iyon ang ayaw na ayaw niya. Nakakainis para sa kanya ang maalimpungatan sa ingay. Tinawanan lang siya nito na parang walang pakialam sa pagkainis niya. Dumukwang si Apollo at bahagyang tinampal ang noo nito pero lalo lang itong tumawa.
He was dubbed as Mr. Sungit on the campus. He was aware of it, but he didn’t care. Why would he, especially when his girls in the campus said it made him more appealing. For them, it added a mystery to his character. They all wanted to penetrate into his world. But no one could get him all for themselves. He wanted a casual relationship that would not last for a month. Like his cousins and friends, girls were running after him. He couldn’t blame them. Maybe it was his looks. Maybe it was his wit and talent. Perhaps it was his athleticism and popularity. One thing was for sure. They all just wanted him for his physical attributes, wealth, and fame. He didn’t care at all as long as he was having with them. He would be with them as long as he got what he wanted. Kisses and beds were no longer strangers to them. He didn't care whether people thought he was a heartbreaker. He never broke someone else's heart. He always made sure that his date would understand that he was only up a no-strings-attached relationship, and they all agreed to his conditions. Also, all he cared about was his deep bond with his dear friends.
Muli na siyang bumalik sa kasalukuyan nang magtawanan ang mga kaibigan niya. Mukhang babae na naman daw ang iniisip niya kaya napangisi na siya. Bago pa sila bumaba sa sasakyan ay saglit pa muna silang nagdiskusyon tungkol sa misteryo ng gubat na sinabi ni Jaime. Ang sinumang pagpasok daw sa loob ay hindi na makakalabas dahil pinamamahayan daw iyon ng mga elemento. Ang magpinsang sina Alessandro at Vladimir at ang makulit na si Donatello ay ayaw pumasok pero silang lima ay nagdesisyong pumasok. Walang nagawa ang tatlo kundi sumama sa kanila kaysa maiwan sa van. Siya naman ay bukod sa camping, gusto niyang mapatunayan kung totoo ang usap-usapang ikinuwento ni Jaime. Baka may makita pa silang mga bangkay doon. Ang pinaghihinalaan niyang posibleng suspek ay mga mababangis na hayop at rebelde. Hindi naman siya matatakutin at paniwalain sa mga paranormal stories.
Naisip niya rin ang pelikulang Stand By Me noong eighties. Hango ito sa kuwento ni Stephen King na The Body. Pareho niyang nagustuhan ang aklat at pelikulang iyon. Parang iyon din naman sila, mga kabataang gustong mag-camping at maghanap ng misteryo sa gubat. Pero mas sigurado naman siyang katulad ng bidang lalaki, hindi na siya makakatagpo ng mga kaibigang katulad ng mga kasama niya.
Dalawang linya sila habang naglalakad. Nasa pinakalikod siya. Nasa harap niya ang higanteng si Vladimir na pinakatakot pa sa kanila. Mula ito sa Ukraine pero paminsan-minsan ay nagbabakasyon ito sa Santiago. Agad naman nila itong nakasundo dahil para itong mas mabait at seryosong version ni Alessandro.
Manghang-mangha siya habang naglalakad sa gubat. Dalawang oras mahigit na silang naglilibot para maghanap ng magandang puwesto sa pagtatayuan ng kanya-kanya nilang tent. Masaya talaga siyang kasama ang mga ito na parang mga kapatid niya. May plano sila na sa tamang panahon ay magiging kanila ang gubat na iyon at gagawing tambayan nila. Hindi niya pa madarama ang pagod kung hindi pa nagsalita si Jaime.
“Magpahinga muna tayo. Kanina pa tayo naglalakad eh,” reklamo ni Jaime. Sumang-ayon sila rito lalo na at ito ang pinakapagod dahil ito ang nagmaneho buong biyahe. Inilabas ni Leandro ang isang supot ng sandwich at ipinaikot na sa kanila.
“Oh isa-isa lang muna para may merienda pa tayo,” sabi nito.
Maya-maya ay hindi nila namalayang nakaidlip na sila sa pagkakasandal sa puno. Nagising na lang siya nang maramdaman ang sikat ng araw na tumatama sa balat niya. Mainit na mainit iyon at dahil sa puwesto niya ang pinakaliit na lilim ay sa kanya diretso ang init. Pagtingin niya sa kanyang wristwatch ay malapit na ang tanghalian. Dalawang oras na pala siyang nakatulog. Hinayaan na muna niyang matulog ang mga ito at tumayo na. Naglakad pa siya nang ilang minuto at nanlaki ang mga mata sa nakita. Muli na siyang tumakbo pabalik sa mga kasama at ginising ang mga ito.