JIRO's POINT OF VIEW
"Whatever, Roro," pairap niya akong tinalikuran saka sinimulang tanggalin ang harness na nakakabit sa katawan.
Napabuntong hininga nalang ako dahil sa katarayan niya, "Mag-aayos lang ako sa kwarto," ani ko rito saka umakyat ulit sa hagdan. "Yung kwarto mo bukas 'yon, hindi ko naman ginalaw kaya nandoon pa 'yung iba mong gamit!" pasigaw ko pang ani rito.
Mabilis akong pumasok sa kwarto't mabilis na nag-intindi ng sarili. Automatic na napatingin naman ako sa orasan. 10 AM na pala, gising na kaya si V?
Lumabas ako ng kwarto't pinasadahan ng tingin ang pinto ng kwarto ni V, gigisingin ko ba o hindi?
Mukha akong timang na palakad-lakad sa hallway, hindi malaman kung kakatok ba sa kwarto niya o hindi. Kung ang dating Vanessa ang titignan ko, paniguradong okay lang sa kanya ang gisingin, pero wala siyang maalala at hindi niya ako kilala sa ngayon.
Bahala na nga. Lumapit ako sa pinto ng kwarto niya't kakatukin na sana nang bigla akong makarinig ng kalabog mula sa sala.
Nanlaki ang mata ko't kaagad napatakbo pababa, biglang kumabog ng matindi ang puso ko sa hindi malamang dahilan. Mali sana ang iniisip ko.
"V!" sigaw ko nang makita siyang papalapit kay Angie habang may hawak na kutsilyo, damn!
Mabilis akong tumakbo sa gawi nila saka sinalo ang kutsilyo na bigla niyang ibinato kay Angie. Tinignan ko si V na may kunot sa noo. Shit, don't tell me hindi rin niya maalala si Angie?
"She'sa friend of mine, V," ani ko rito saka umayos ng tayo. "So please, calm down," sabi ko pa nang makita ko ang kamay niyang nanginginig. Damn, this is not good.
- • -
ANGIE's POINT OF VIEW
"Yung kwarto mo bukas 'yon, hindi ko naman ginalaw kaya nandoon pa 'yung iba mong gamit!" rinig ko pang sigaw ni Jiro.
Ipinatong ko sa lamesa ang harness na sa wakas ay natanggal din saka pabagsak na naupo sa mahabang sofa. Pumikit ako't sumandal upang magpahinga sana nang makaramdam ng pamilyar na presensya. She's here.
Napangisi ako't hinayaan siyang titigan ako. Alam kong magkakaroon ng epekto sa utak niya ang nangyareng pagsabog noon. And I think my hunch is right, she can't remember me.
Hindi pa man sinasabi ni Jiro ang lagay niya'y nakakaramdam na 'ko ng kaba simula ng tawagan niya ako. Alam kong magigising si V, at alam ko ding maaapektuhan ang isip niya.
"Who are you?" Napangiti ako ng tuluyan nang hindi siya makapagpigil na tanungin ako.
Now that I've caught her attention, I need to see if she still has it even if she forgets us. Nagmulat ako ng mata saka lumingon sa bukana ng dinning area.
Nandoon siya, nakatayo't seryosong nakatingin sa'kin. Walang kakikitaan ng kahit anong emosyon, same old Vanessa that I know.
Tumayo ako saka siya hinarap. "I'm A, and you are?" nakangiti ko pang pakilala rito.
Ang kilala kong Vanessa ay basta-bastang gumagalaw ng hindi nag-iisip, ngayong hindi ako pamilyar sa paningin niya, will she do something unexpectedly?
"Who let you in?" tanong niya na ikinataas ng kilay ko.
Now, that's new, kita ko kung paano siya bumuntong hininga na waring pinapakalma ang sarili. That's not what I'm expecting, well, I need to see something.
"No one," sagot ko saka ipinagkrus ang braso. "I didn't know na makikita pa kita dito," ani ko saka ngumisi rito dahilan para bigla siyang mapahinto. Napatingin ako sa kamao niyang biglang kumuyom. "Buhay ka pa pala, V," dagdag ko pa dahilan para bigla niya akong sugurin.
I dodge every punch that she's giving to me na ikinaka-ngisi ko. Bumagal siya, siguro dala na rin nang mahaba niyang pagkakatulog.
Napaupo ako sa sofa dahilan para bumagsak ito nang sugurin niya ako ng sakal. "Tell me who you are and how do you know me," gigil niyang ani habang sakal-sakal ako. Shit, mabilis pa rin pala siya.
Hindi ako nag-atubiling sipain siya sa tiyan palayo saka umuubong tumayo. Bigla akong napa-iwas nang ibato niya ang isang vase. She's going to kill me for sure.
"V!"
Hindi ko na nagawang lingunin si Jiro dahil nabato ako sa kinatatayuan nang makita kong may hawak na kutsilyo si V, where did that come from?! Hindi siya nagdalawang isip na ibato sa'kin ang kutsilyo na mabilis namang nasalo ni Jiro.
"She's a friend of mine, V, so please, calm down," ani pa ni Jiro na ikinangiti ko nalang ng mapait.
I miss this bitch so much tapos papatayin lang niya ako?! Damn. Hindi 'to patas! Kumuyom ang kamao ko dahil sa inis nang tignan niya ng masama si Jiro saka umakyat sa taas.
"Anong nangyare?!" Hinarap ako ni Jiro ng may inis sa mukha nang mawala na si V.
Pairap akong naupo sa single seater na sofa. "I did what I think I should do."
"And what the hell is that?" tanong nito habang inaayos ang sofa'ng natumba kanina.
"Tinignan ko lang kung siya pa rin ba ang kilala kong Vanessa," ani ko saka napa-iwas ng tingin nang bigla siyang mapahinto't tignan ako.
"Oh, kamusta?" Pumamewang siya sa harapan ko dahilan para mangilid ang luha ko.
"Damn, she didn't know me, Roro!" Napapadyak ako dahil sa inis. "Alam ko naman na hindi niya ako makikilala once she opens her eyes," ani ko saka mabilis pinahid ang luhang kumawala, "pero hindi ko alam na ganito kasakit na hindi ma-recognize ng sarili kong best friend."
Napatingin ako sa kamay ni Jiro na hinawakan ang kamay ko ng mahigpit. "Mabuti nalang nandito ka, may kapareho na ako ng nararamdaman," ani niya saka napabuntong hininga.
Napabuntong hininga rin ako't biglang kinabahan nang may maalala. "Wait, lahat ba hindi niya maalala?"
Mapait na napangiti si Jiro saka umiling, "She can remember Lolo Shin, Tito Vino and Xian."
"Sinabi mo na ba sa kanila na gising na siya?"
"Hindi pa," aniya saka tumayo't inayos ang mga nakakalat na gamit, "at hindi ko alam kung sasabihin ko ba."
Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya, "What are you thinking?"
Huminto siya sa pagpulot ng vase na nabasag. "Once na malaman nilang gising na siya, sasabak na naman si V sa panibagong laro." Tinignan niya ako ng seryoso. "Alam mo namang sawang-sawa na 'kong makita siya na nakikipagkumpitensya para lang sa pesteng trono na 'yon."
Napabuntong hinga ako't hindi na umimik. Jiro's right, isang sabi lang niya sa pamilya ni V na gising na ito'y paniguradong kakalat kaagad ang balita sa angkan nila. Hindi biro ang pamilya ni V at doon kami naiinis ni Jiro.
Ni minsan kasi'y hindi naranasan ni V ang buhay ng isang normal na babae, kahit noon pa mang hindi pa siya nawawalan ng alaala. Halos itakas na namin noon ni Jiro si V sa training niyang napakatindi para lang kahit papaano'y marelax siya.
Alam kong ang pagkakaroon ng isang pamilyang katulad ng kay V ay hindi biro, kaya biglang best friend niya, ginagawa ko ang lahat para hindi siya mapahamak. Pero dahil sa katigasan ng ulo niya noon, ayan, natulog tuloy siya ng apat na taon at walang maalala kahit isa.
Matapos maglinis ay dumiretso kami sa kusina. Binuksan ko ang ref at kumuha ng tubig at baso saka uminom.
"Magluluto na 'ko ng tanghalian, umakyat ka na sa kwarto mo't magpalit," ani Jiro na tinanguan ko lang bilang sagot. Lumabas ako ng kusina saka kinuha ang bag na nasa gilid ng sofa. "Pakitawag na din pala si V pagkabumaba ka, ha!"
Napahinto ako sa pag-akyat nang marinig ang sigaw ni Jiro mula sa kusina. Anak ng, seryoso ba siya? Kitang kakagaling lang namin sa away tapos... tsk, bahala na nga.
Nagtuloy ako sa pag-akyat hanggang sa makarating sa third floor. Tinignan ko ang unang pinto sa kaliwa, this is Jiro's room. Tinignan ko naman ang katapat nitong pinto, paniguradong dito inilipat si V. Dumiretso ako sa katabing pinto ng kwarto ni V saka 'yon binuksan.
Pumasok ako sa loob habang inililibot ang tingin sa paligid. Wala manlang nagbago sa kwartong 'to. Napailing ako dahil sa literal ang ibig sabihin ni Jiro na hindi niya ginalaw ang kwartong 'to. Pati ata 'yung kalat ko noong huling tira ko dito'y nandito pa.
Nagpalit kaagad ako ng damit saka lumabas ng kwarto. Kinatok ko ang pinto ni V ngunit wala akong sagot na nakuha. Huwag mo sabihing silent treatment ang ipinaparamdam niya dito? Tsk, this girl.
Pairap na binuksan ko ang pinto ng kwarto niya pero wala akong makitang ni anino ni V sa loob. Where is she? Pumasok ako sa loob at sinilip siya sa closet at banyo ngunit wala rin siya sa loob ng dalawa.
Lumabas ako't bumaba sa second floor nang bigla akong mapahinto't napalingon sa may library, naka-awang ang pinto nito. Walang ingay akong lumakad at sinilip ang loob ng library. Napangiti ako nang makita ang hinahanap na nakaupo sa gitnang sofa at may binabasa.
Napahinto siya sa ginagawa saka lumingon sa'kin. Sumandal naman ako sa may bukana ng pinto habang nakapamewang.
"What?" tanong nito habang masamang nakatingin sa'kin na nginisian ko naman.
"Nothing, I haven't formally introduced myself to you," ani ko saka lumapit sa gilid ng sofa na inuupuan niya. Napatuwid naman siya ng upo saka ako pinanliitan ng mata. "Chill, wala akong gagawin." Natatawa kong itinaas ang dalawang kamay dahil sa tingin niyang parang papatay.
Bigla siyang tumayo saka ibinalik sa shelf ang binabasang libro. Napa-irap ako dahil sa narealize, silent treatment nga ang ipinaparamdam niya dito. Poor Jiro, I'm sure ganito na 'tong si V simula ng magising.
Kilala ko ang babaeng 'to simula pagkabata dahil noon pa mang hindi pa kami nagiging magkaibigan ay grabe ang silent treatment na ipinaparamdam niya sa'kin.
"I'm Angie Viceral," ani ko nang lalagpasan niya sana ako, "you are Vanessa Shin Aikawa, right?" Hinarap ko siya nang may ngiti sa labi.
Tinignan niya ako habang nanlalaki ang mata. "How did you know my full name?"
Malungkot akong napangiti nang salubungin ko ang tingin niya, "Because I'm your best friend!" pinilit kong maging masigla ang boses saka siya sinugod ng yakap. "I miss you so much, V."
Naramdam ko ang paghinto niya dahil sa gulat. Hindi ko iyon pinansin at mahigpit lang siyang niyakap. Nasasaktan ako dahil hindi niya ako maalala at nasasaktan ako dahil hindi ako gumawa ng paraan noon para hindi niya sapitin ang kalagayan niya ngayon.
"Girls?"
Humiwalay ako sa pagkakayakap ko kay V saka tinaasan ng kilay si Jiro na nasa labas ng library at kunot noong nakatingin sa'min. Tinignan ko si V na hanggang ngayon ay gulat pa rin at hindi gumagalaw.
"Let's go! I'm hungry na!" ani ko sakahinilaang kamay ni V palabas ng library.
- • -