Kabanata 6.
   Lumipas ang mga araw na hindi kami halos nagkikita ng ibang mga kaibigan ko. Hindi ko alam kung saan naglululusot ang mga iyon pero nagkita rin naman kami ngayong Final Exam.
  At dahil final exam na, ang lahat ay abala sa pagrereview. Tahimik at hindi magagambala. Maliban sa katabi ko na panay ang text sa cellphone.
  "Mikaela, magreview ka nga." Bulong ko sa kanya.
  "Ayoko nga, nandyan ka naman, eh." Sagot niya at saka nagpatuloy sa pagtetext.
  Napakamot na lang ako sa ulo, talagang kinareer niya ng kumopya lang sa akin.
  "Bahala ka, hindi kita pakokopyahin. 'Yung iba kasi hindi ko rin alam." Pagdadahilan ko.
  Saglit siyang sumulyap sa akin at nagtaas ng kamay tsaka nag-dirty finger.
  "As if hindi mo alam, eh, ang tali talino mo."
  Napairap na lang ako, mabuti pa si Jamila naisipan pang magreview. Nasa harapan kasi namin siya at nakikita kong hawak niya ang notebook niyang may lamang notes.
  Kinalabit ko si Jamila kaya nahinto siya sa pagbabasa at nilingon ako.
  "Buti ka pa nagrereview, si Mikaela hindi." Bulong ko.
  "Oo, nahihiya na kasi ako sa'yo. Ginagawa ka na naming kopyahan. Si Mikaela kasi, walang hiya yan." Nang-aasar na sabi niya, pilit na ipinarinig talaga kay Mikaela.
  Mukhang nakarinig naman dahil nag angat ng tingin sa amin si Mikaela. "Oh, sige! Mangonsensya pa kayo! Ito na nga eh, magrereview na." Sabi ni Mikaela tsaka inis na itinago ang cellphone niya sa bulsa.
  Mahinang nagtawanan kami ni Jamila pagkatapos ay nagpatuloy na sa pagrereview.
  "Here is your exam, no cheating please." Sabi ni Ma'am Lovita bago umikot sa klase at isa isang pinamigay ang mga test papers.
  Ang lahat ay tahimik at seryosong nagbabasa ng questionnaire. Umiikot kasi si Ma'am sa buong klase at tinitingnan kami isa isa. Halatang tensyonado na ang lahat at kinakabahan. Ginagalingan upang makapasa sa final exam. Maging ako, kinakabahan rin.
  Sa kalagitnaan ng exam ay may kumatok sa pinto kaya lahat ay napatingin sa pinto. Dumiretso roon si Ma'am at nang buksan ay may isang estudyanteng bumungad sa kaniya.
  Nagsitinginan kaming lahat sa isa't isa. Tila mga mind reader at binabasa ang mga iniisip nila. At nang matapos kausapin ng teacher namin ang estudyanteng naroon. Humarap ito muli sa amin.
  "Excuse me, class. Pinapatawag ako ng Principal. Behave, huh? Walang kopyahan."
  And as soon as nakalabas si Ma'am, naging ninja ang mga kaklase ko sa bilis ng mga kilos para makakopya. Maging ang class president at mga officers sa class room ay ganon din.
  I even wrote my answers on my legs. Itinaas ko iyong palda ko para makita ni Mikaela at Jamila ang sagot ko.
  Si Mikaela ay itinitext kila Harold ang sagot sa exam. Well, this is us. Kung makababasa ka ng mga fictional stories, wala kang makikitang ganito kagrabe kung magkopyahan but in real life this is true.
  Mayroon pa ngang nagbabatuhan ng papel. Mayroong nang-agaw na ng testpapers. Lahat ng iyon ay nangyari lang sa loob ng sampung minuto. As in sobrang binilisan sa pagkopya dahil sa pagsigaw ng kaklase naming look out sa may pintuan. "Nandyan na si Ma'am!" tapos na ang lahat at balik na sa katahimikan.
  Nang pumasok si Ma'am sa klase, parang walang nangyaring kopyahan. Sumeryosong muli ang atmosphere sa loob ng klase.
  "Very good class, you look so serious on your exam."
  Halos matawa ako sa sinabi ni Ma'am. Napatakip na lamang ako sa aking bibig at nagkunwaring nauubo. Kung alam lang niya, nagiging ninja ang buong klase kapag wala siya.
  Pagkatapos ng exam ay inaya ako nila Jamila na sumama sa kanila. Tutal daw ay ngayon na ang huling araw ng exam at makakahinga na uli kami ng maluwag, kailangan daw naming magchill chill.
  Naunang umalis si Mikaela dahil susunduin niya raw 'yung iba. Kaya kaming dalawa lang ni Jamila ang sabay na pupunta sa tambayan.
  Nasa labas na kami ng school nang mapansin naming may kumpol ng mga estudyante ang naroon medyo malayo sa amin.
  Ngunit kahit na malayo na, hinila pa rin ako ni Jamila. "Tara tingnan natin, mukhang may sparing!" Aniya pagkatapos ay hinatak ako papunta roon.
  Bigla ko tuloy'ng namiss si Roxy. Na-kicked out kasi siya last week lang kung kailan patapos na ang exam. Paano ba naman kasi, kumota na sa guidance office. Napakabasagulera kasi.
  Nang makalapit, agad na nakisiksik kami sa kumpulan ng mga estudyanteng naroon. Mainit at masikip man ang makisiksik doon, pilit pa ring ginawa ni Jamila.
  Mayamaya'y narinig na namin ang sigawan ng dalawang lalaki at ang hiyawan ng mga estudyante sa paligid.
  Nakita ko rin sa wakas kung sino ang magkaaway. Isang lalaking matangkad na may singkit na mga mata ang nasa kanang bahagi at si Shivan naman ang nasa kaliwa.
  Halos mapakamot ako sa ulo ko. Si Shivan pala ito, hindi ko inakala. Siniko ko si Jamila at baka alam niyang si Shivan ang nakikipag-away.
  "Bakit nakikipag away si Shivan?" Marahang bulong ko.
  Nagkibit balikat siya. "Ewan, lagi naman talagang sangkot sa away 'yan." Sagot ni Jamila sa akin.
  Ibinaling ko na lamang ang tingin ko sa kanila. Tila isang match sa isang MMA o kaya ay Boxing ang nangyari dahil halos magkatulakan pa sa likuran. May nagsisigawan pa nga ng pustahan. Grabe, ginawa ba namang manok.
  "Putangina mo pala eh, alam mong may boyfriend na pero pinatulan mo pa! Gago ka, sinira mo relasyon namin!" Sigaw 'nong singkit.
  "Putangina mo rin, 'wag mong mumurahin nanay ko." Mura pabalik ni Shivan.
  Parang wala lang sa kanya na inis na inis na iyong lalaki samantalang siya ay prenteng nakatayo lamang doon.
  "Gago ka pala eh, di ko minura nanay mo! Ikaw ang minura ko!" Nanggagalaiting sigaw na naman ng kaaway ni Shivan.
  "Sabi mo kasi putangINA, ayaw na ayaw ko talaga yang mura na 'yan, eh."
  Akma sanang susuntukin na 'nong singkit na lalaki si Shivan pero nahawakan agad ni Shivan iyong kamay niya.
  "Sa susunod takpan mo yung butas ng babae mo! Ang harot kasi. Palibhasa ang liit daw ng sa'yo kaya inakit niya ako dahil alam niyang malaki yung sa'kin. Alam mo namang lalaki lang din ako, mahina." Paliwanag ni Shivan.
  Tuluyan ng sinapak nung singkit si Shivan. Naghiyawan na ang lahat dahil mabilis na bumagsak si Shivan sa sahig ngunit hindi nagpatinag si Shivan, kaagad siyang tuumayo. Halatang nainis sa ginawa 'nong singkit kaya agad siyang gumanti ng suntok.
  Gusto ko sanang umawat. Pero mali, kapag umawat ako d'yan baka madamay lang ako. Pareho pa naman silang lalaki. Sanay naman na akong may ganitong away pero bakit naaawa ako kay Shivan? Siguro dahil mas matangkad sa kaniya iyong singkit na lalaki.
  Mayamaya'y nahawakan ni Shivan iyong buhok ng lalaki. May pasa si Shivan sa kaliwang bahagi ng pisngi pero mas matindi ang sugat 'nong kaaway n'ya.
  "Ano? Papalag ka pa ba?" Tanong ni Shivan.
  Mabilis na umiling iyong kaaway n'ya kaya marahas na binitawan niya ang buhok nito. Tumakbo kaagad iyong singkit na parang takot na takot na kay Shivan. Nagsitakbuhan na rin iyong mga kakampi 'nong singkit.
  Hindi naman pala ako dapat na mag-alala, kahit pala mas matangkad iyon kay Shivan wala pa ring binatbat.
  "Shivan, idol!" Natutuwang sigaw ni Jamila.
  Lumingon tuloy sa gawi namin si Shivan. Pero hindi siya kay Jamila tumingin kundi sa akin. Kumalabog bigla ang puso ko nang magtama ang mga paningin naming dalawa.
  Hindi ko alam kung bakit biglang ganito na ang epekto niya sa akin. Parang... kakaiba na yata.
  Kung kanina ay badtrip ang mukha niya, ngayon ay unti unting umusbong ang ngiti sa labi niya.
  "Babe!" Maligayang sigaw niya.
  Nagsitinginan ang mga naroon sa akin. O, baka sa likuran ko? Hindi niya naman ako tinatawag na babe. At saka bakit niya naman ako tatawaging babe, hindi ba?
  Nabigla ako nang bigla siyang tumakbo palapit sa akin tsaka ako niyakap.
  Mabuti na lang at nagsi-alisan na ang mga naroon dahil halatang wala na silang pakielam pa.
  "Teka, ano ba Shivan? Hindi ako makahinga." Reklamo ko pero kasi ang totoo, panay na ang pagkalabog ng puso ko sa kaba. Nanginginig pati ang mga kamay ko dahil sa nararamdaman ko...
  Humiwalay naman siya sa pagkakayakap sa akin, kaya nakita ko nang malapitan ang sugat niya.
  "Ang sakit ng sugat ko, babe." Nakangusong sabi niya sa akin. Nagpapaawa pa talaga.
  "Wow! May namumuo na nga ba talaga o nilalandi mo lang talaga ang baby namin?" Sarkastikong tanong ni Jamila.
  Pareho tuloy kaming napalingon sa kaniya.
  Lumapit sa akin si Jamila at hinawakan ang kamay ko bago galit na tiningnan si Shivan.
  "Hindi ako tanga para hindi mapansin na nilalandi mo si Madeline. Ayokong sa huli, iiyak sya ng dahil sa'yo. Kaya please, huwag mo ng gaguhin ang kaibigan ko. Hindi natin siya katulad. Hindi mo siya katulad."
  Nawala ang ngiti sa mga labi ni Shivan at unti unting napayuko.
  "I'm sorry..." Paghingi niya ng tawad.
  Bahagyang kumirot ang puso ko sa naging sagot niya. Nagulat ako... kasi hindi ko inaasahan na iyon ang sasabihin niya. Kasi... nag-assume ako. Nakakainis naman, bakit hindi ko inisip na babaero nga pala si Shivan.
  Bago pa man ako makapag-isip ng maayos, hinila na ako paalis sa harapan ni Shivan. Huminto kami sa paglalakad ng medyo malayo na kami kay Shivan.
  "Mad, huwag mo na sanang papansinin si Shivan. Magsisisi ka lang sa kanya. Hindi mo ba alam na matinik 'yon sa babae?" Tanong n'ya.
  "Alam ko."
  Ginulo niya ang buhok ko at saka tinapik ang balikat ko.
  "Kaya nga, huwag mo na syang patulan. Alam kong siya ang first kiss mo. Hinayaan ko 'yong mangyari pero kung may mangyayari na sa inyo. Baka mapatay ko 'yang si Shivan."
  Nangunot bigla ang noo ko. "Paano mo nalamang walang nangyari sa amin?" Tanong ko.
  "Alam kong may pustahan sila ni Harold. 'Nong nalaman kong kasama sa pustahan nilang dapat magalaw ka ni Shivan. Binayaran ko si Shivan para hindi n'ya gawin 'yon sa'yo. Alam mo namang totoong kaibigan kita. Ayokong mapahamak ka, ikaw kaya ang baby namin!"
  Bumuntong hininga ako. Hindi pala talaga sinadya ni Shivan na huwag akong galawin. Binayaran pala siya ni Jamila...
  "Salamat Jam,"