Isang napakalamig na hangin na malamang ay galing sa aircon at puro black na wallpaper ang bumungad sa akin pagkapasok ko.
My eyebrows knitted. Walang ka-design design ang loob ng bahay, idagdag mo pa ang itim na wallpaper. Malamang kung walang chandelier at mga bintana rito ay sobrang dilim.
“Tss... 'Yung bibig mo mapapasukan na ng langaw,” biglang nangingibaw ang walang ganang boses ni Laxus. Pinakiramdaman ko agad ang sarili ko. At teka? Bakit nga ba ako nakanganga?
Inilibot ko ang paningin ko and there I saw Laxus. He stopped in the middle of flight in stairs.
“Diyan rin ba sa taas ang magiging room ko?” I asked but he ignored me.
Nabibingi na ba siya sa sobrang katahimikan? Hindi naman mahina ang boses ko.
Tumakbo ako palapit sa kaniya, sumunod naman 'yung dalawang men in black na dala dala ang gamit ko.
“This will be your room, katapat nung sa 'kin,” his finger gestures in two rooms, one for me and another for him. Tumango tango lang ako habang pinagmamasdan ang front door ng bagong magiging room ko.
“Kumain ka na rin sa baba,” muling bumalik ang tingin ko sa kaniya. He was about to turn the door knob when he stopped, maybe there's suddenly popped in his mind. “And wait-- don't you ever dare to enter in my room. That is my number one rule in this house,” huling saad niya saka tuluyang pumasok sa loob. I just shrugged my shoulders. Sino bang nagsabi na papasok ako roon?
Kinuha ko na ang mga bagahe ko dun sa dalawa, saka humihikab na pumasok sa kwartong ibinigay niya.
Nice. Kung anong ikinadilim sa baba ay siya namang liwanag rito. Pasok na pasok ang sikat ng araw. Matatanaw rin mula sa veranda ang mga nagtataasang building at ang sarap sa pakiramdam ng simoy ng hangin.
I stretched tight my body first then I fixed all of my things and head to the downstairs.
This house is like an mansion in too-much huge. Maraming kwarto ngunit walang gumagamit. Mabibingi ka sa sobrang katahimikan.
I roamed my eyes around, dalawang sofa at mini table na may vase sa ibabaw lang ang makikitang gamit. Aakalain mo talagang walang nakatira.
Psh! Ang yaman yaman pero ganito lang ang laman ng bahay niya? Saan naman niya ginagamit ang mga pera niya? Pinagkrus ko ang dalawang braso ko.
“Helloooo Missss!!” napatalon ako sa gulat ng biglang may sumulpot sa harapan ko. She's wearing an clothes for maids. “Halaaa! Girlfriend po ba kayo ni Sir Delfuego?” her eyes are widened and her lips slightly swang on. Sa wari ko ay mga nasa twenty two lamang ito, kasing edad ko.
But wait what did she say recently?
Marahan akong umiling. “N-no, hin--”
“Halika daliii!” she cut me off by yelling, sinabayan pa niya paghila sa kamay ko. “Alam mo ba ngayon lang siya nagdala ng babae rito sa mala-sementeryo niyang bahay? At ikaw na girlfriend niya ang kauna-unahan!!” hindi na nga yata talaga mawawala ang mala-hyper niyang boses. Hinila niya ako papunta sa kusina.
“Teka nga! Mali sabi ang iniisip mo. Hindi nga ako girlffff--”
“Tikman mo! Delicious, right?” naputol na naman ang sasabihin ko ng isubo niya sa akin ang isang kutsara ng cake.
Napangiwi ako. Bat ganon? Halo halo ang lasa, strawberry na hindi maintindihan. Pinagtitripan ba ako ng babaeng 'to?
“Alam mo ma'am! Paborito 'yang kainin ni sir. Bilang girlfriend dapat inaalam mo ang mga paborito niya. Oh heto, kumain ka pa!!” inilahad niya sa table ang isang platito ng strawberry shortcake na may chocolate syrup sa ibabaw.
Eh? Kumunot ang noo ko.
“Iyan ang favorite niya, hindi halatang mahilig siya diyan diba? Kung titngnan mo kasi ang mukha niya laging seryoso at galit,” bahagya siyang lumapit at ibinulong ang huling salita. “Ang weird diba?” kahit ako ay naweweirduhan rin kung anong trip niya. Bigla ko na naman tuloy naalala 'yung ringtone niya.
“Ano palang nagustuhan mo kay Sir? Pa'no naging kayo? Magkwento ka naman!” muntik na'kong mabulunan sa tanong niya.
“First of all, hindi ko boyfriend si Laxus, at mas lalong hindi rin niya ako girlfriend,” sa pagkakataong ito ay itinuloy kona ang pagsasalita ko, dahil baka putulin na naman niya.
“Eh? Kung ganon, sino ka? Kamag anak kaba niya? Pinsan?” curious, she asked.
“I'm Eunice his personal assistant, from now on,” ngumiti ako sa kaniya.
“P-personal Assistant?! As in PA ganon? Hindi ka naman nagbibiro diba? Sa itsura mong 'yan? Muka kang mayaman, imposible! Hindi ka naman halatang PA ni Sir Delfuego eh!” she exclaimed, napailing na lang ako.
“Ikaw? Anong name mo?” I'll try to change the topic. Hindi ko kaya pagkahyper niya, kung ako ang tatanungin siya ang pinakamaingay sa bahay na ito.
“Nancy Joy Imperial,” nakangiti niyang inilahad ang kamay niya sa akin na tinanggap ko naman.
“Idiot! I'm hungry!” nagulantang kami sa biglaang pagsigaw ni Laxus. “Prepare coffee for me, make sure it taste better,” tatayo na sana ako pero narinig ko muli ang boses niya. “And don't forget to add a piece of strawberry shortcake with chocolate syrup in top, also,”
Napatawa ng mahina ang kasama ko. So it is true, he's addicted to that kind of food. Weird.
Bago pa siya muling sumigaw ay mabilis ko ng inihanda ang mga hinihingi niya.
Nakalimang beses akong kumatok saka niya pa naisipang buksan ang pinto. Tumiad tiad ako para makita ang kwarto niya pero hinaharangan niya ito. Ano kayang meron sa loob ng room niyang 'yon?
“What was in the world are you doing?” salubong ang mga kilay niya.
“Nahihilo ako sa'yo, tiad ka ng tiad. Are you planning to gave that food to me? O plano mong makipaglaro muna?” he crossed his arms habang pinaikot ikot ang ballpoint pen sa kanang kamay.
“Psh! May tinitingnan lang. Heto 'yung weird food mo,” I try to stepped my feet near him. Ngunit agad na nanlaki ang mga mata ko ng bigla ako magkamali ng tapak. Hindi ko sinasadyang mabitawan ang tray at napasubsob sa dibdib niya.
Naramdaman ko ang dalawa niyang kamay sa parehas kong balikat. I slowly raised my head, sakto namang nagtama ang paningin namin.