Lumabas na ko sa closed door stage ng LSA. There might be a possibility na tama ang hinala ko sa susunod na victim.
Base sa narinig ko sa café, substitution ang nagaganap, ang nangyari before, nangyari din ngayon. The connection between the victims are:
They're all from theatre school.
Stage actors.
Audition and selected for the role of Cossete.
That sums it all up. Basic info lang yung pare pareho silang female. I already have the suspect in mind, tentative palang pero maybe, if I follow that person, malalaman ko na kung sya ba talaga.
Assumptions palang to which is very wrong for a journalist, pero sa lahat sya yung naapektohan. Nalaman ko din na from the start ng audition, nag auaudition na talaga sya as Cossete pero parehong bias and prejudice pa din ang nangyayari due to his biological circumstances. Since substitution ang naganap before, pangalawang beses na syang nag audition. Sa lahat ng nag audition, sya yung may pinakamalapit na tendency na makagawa ng hindi kaaya ayang bagay, knowing how hard he tried and give his all for the audition.
Sinundan ko sya palabas ng LSA. Hindi lang ako nagpahalatang sumusunod ako. Huminto sya sa harapan ng gate at may kinakausap. Mas lalo akong kinabahan nung makita ko kung sino yung kausap niya, ngayon nagtutugma na ang lahat. Si Maureen, ang sunod na pumalit sa role as Cossete. The next victim.
Both of them auditioned with the same counts, but Maureen surely got the luck on her side right now.
Habang naglalakad sila, ako naman nakabuntot lang. Pumasok sila sa isang madilim na eskinita kaharap kung san namatay si Fatima. Nag uusap sila pero obvious na may tension sa kanilang dalawa. Hindi ko lang marinig kung anong pinag uusapan nila since medyo malayo sila sakin. Nung makapasok sila sa eskinita na yun, lumapit ako ng konti at niready ang camera ko na connected sa TSR Head Editor. Hoping that they will receive it without interference.
"Hindi ka talaga nag tanda noh? Sabi ko wag kang mag audition at ako na ang bahala sa gagawin pero hindi ka nakinig!" sigaw ng isa sa kanila. Unti unti ang sumilip sa butas, akala ko si George ang sumisigaw, si Maureen pala.
Pero anong ibig niyang sabihin? Magkasabwat ba sila? I zoom the lens of my camera to capture the whole conversation.
"Maureen hindi! Gusto kitang tulungan pero yung nangyari pinagmukha mo kong gago sa harap ng tao." inis na sambit ni George. Napatikom ako ng bibig, alam kong kailangang may gawin, but seeing how heated the argument, maybe I would rather not first.
"Mau, hindi ako bakla alam mo yan! Magaslaw lang akong kumilos pero hindi ako ganon, hindi ko din gustong makuha yung role ni Cossete pero isinubsob mo ko para yun yung gawin kong piece sa audition to satisfy your obsession! Simply just to have a rival, just because you thoughy everyone was not worth it! napatakip ako ng bibig sa narinig ko.
"Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak mo, but just to inform you, ako yung pinagbibintangan nilang pumatay sa serial killing victim which is Fatima dahil sa dalawang beses akong nareject sa audition ni Cossete na ipinipilit mo lang sakin?" my head is full of too much confusion, hindi na ko makapag isip ng tama.
So all this time? My assumptions was entirely wrong. I stared at the screen of the camera, Maureen's just standing there as if she was innocent, as if the death of the victims was not because of her unknown crazy obsession.
A role fit for the heroine.
"Mau wala akong plano na patayin sila Fatima! I want your audition to be fair and square! Pero ginawa mo pa din! Hindi ko alam kung san mo nabasa yung kabaliwan na kapag nag alay ka ng limang babae magiging ganap ka na babae. Gusto kitang pagtakpan for the fifth time pero sobrang sobra na Mau!" sigaw ni George, nanlaki ang mata ko sa nasaksihan.
"Tama na..." narinig ko ang mahinang sambit ni Maureen tila ba napakainosente nito, napakagaling magmanipula ng tao. Ganito ba kapag theatre actor?
"Tama na George! Babae na ko, hindi ako lalaki! Of all people, I'm expecting you to be happy for me but you're the opposite! I'm your sibling! You're the worst!" pasigaw nitong sambit. Hindi ko na alam kung anong expression meron ang mukha ko ngayon. There are too much informations!
I was taken aback and flinched a little bit harder when I saw a dark smoke from Maureen's feet. It keeps on getting bigger and bigger as if it's alive.
No matter how hard I try to hold my camera, it seems like my hands gave in from the ansty feeling. Aside from that it feels heavy. I closed my eyes for a second only to witness the black smoke in front of me, forming a face with terrifying look.
I dropped the camera and sat on the ground which causes a sound. Enough to be heard.
"Shit." I uttered in disbelief.
Napatingin sa direksyon ko si Maureen, nanlilisik ang mata niya, namumula. She's smiling, but not that kind of smile, she looks like the face on the smoke. Sa tanang buhay ko, yun yung pinakanakakatakot na ngiti na nakita ko. Napatingin ako sa mukha niya kahit nanginginig na ko.
"I-Ikaw yung waiter..." sambit ko habang nakahawak sa strap ng bag ko. Kahit nangangatog na ang tuhod ko, I still chose to stand up from the ground.
'Hindi ako tatakbo, hindi gawain ng journalist yun...'
Pilit kong sinasabi to sa sarili ko, hindi ko alam, pero iniisip ko pa din na makukuha to sa confrontation lang. Nakita kong nanlaki yung mata ni George nung makitang hindi pa din ako umaalis.
"Tangina, tatanga umalis ka na!" sigaw niya sakin habang hawak hawak yung kamay ni Maureen.
"Anong umalis? Tanga! Walang aalis!" sigaw niya habang humahalakhak. Tila ba naestatwa nalang ako sa kinatatayuan ko, hindi ako makagalaw, hindi ako makaatras kahit anong gawin ko. My eyes shifted on the ground to see those smokes forming in chain, tying my feet on the ground.
Unti unting lumapit si Maureen sakin. The smoke keeps on following her, nanginginig na ang kalamnan ko at alam kong butil butil na ang pawis ko ngayon. Maging si George sa likod ay hindi din makagalaw, he seems to be aware of the smoke as he keep on shifting his gaze from Maureen to the black entity behind her.
Hinaplos ni Maureen ang mukha ko bago ngumiti ng sobrang nakakatakot. Her hands are cold, but it keeps on releasing different energy, something that can burn skin. Her smile... seems to be really creepy, someone, who have a plan to kill.
"Ako nga. Ah, look at that lumalapit na ang palay sa manok. Hindi na kita kailangang hanapin pa, dahil nagpakita ka na. Naglagay pa naman ako ng cursed praise sa freebie mo para lang matunton ka." hinawakan nito ang magkabila kong pisngi, feeling ko mapupunit na ito. Lumitaw sa harap ko yung card ng café na may nakasulat sa likod.
"Animus"
My eyes widen from what I have seen, all this time, naghahabulan lang kami, but she's faster than any authority. Hindi ako makapagsalita, hindi din ako makagalaw. Tila ba may kung anong pwersa yung pumipigil para makagalaw ako. The black smoke keep on getting bigger and bigger as if it's eating something to be that big.
"Anong magandang parusa sa pakialamera? Alam mo, pinabayaan pa kita nung imbestigahan mo yung tungkol kay Serene kasi akala ko titigil ka din, pero tinuloy mo pang pakialamera ka! Akala mo ba makakatakas ka sakin?" isang malakas na sampal ang dumapo sa mukha mo, hindi ako makaiyak, tila hindi lang boses ang nawala sakin, pati na din luha. Sobrang hapdi ng pisngi ko, ramdam kong parang namamaga na ito. Inulit niya ulit ang pagsampal sa kabilang pisngi ko pero hindi pa din ako makaiyak.
"Ma-Mau tama n-na! Wag kang mandamay ng ibang tao—" halos maisuka ni George ang lamang loob niya dahil sa suntok ni Maureen. Her eyes are glowing red and her veins seems like it'll pop out from her skin.
"Tanga! Anong ibang tao? Ha? Baka nakakalimutan mong apat palang yung napatay ko? Kulang pa ko..." tumingin sya sakin, hinawakan niya ang leeg ko. Nangangatal na ang labi ko, but I can't speak, I can't even stop her from doing dreadful act. Way to go for acting as a hero, Kaira. You are utterly useless right now.
Sa oras lang na yun naramdaman ko na umaagos ang luha ko, I felt like something, aside from her fingers wrapped around my neck, gripping my esophagus, and stroking my tendon in a very hard manner, nalalagutan na din ako ng hininga. I'm running out of air...
"Kulang pa ko ng isa! Hahahahahaha!" halakhak niya habang hawak hawak ang leeg ko at nakabaon ang kuko niya sa malambot na bahagi nito.
I'll probably die right now.
Lola...
"T-tama na—" unti unti nang nanlalabo ang mata ko. Napupuno na ng luha. Konti nalang din ang pumapasok na hininga sa lalamunan ko.
"Ah, ano kayang mangyayari kung pagsabayin ko kayong patayin ni George, tutal pareho naman kayong pakialamero at pakialamera?!"
Hindi ko alam kung saan sya kumukha ng lakas, napagsabay niya kaming sinakal ni George. Kita ko pang kumakapit pa si George kay Maureen, tila inaalalo na itigil na ang ginagawa, pero iba yung Maureen na nakikita ko ngayon, hindi niya nagawang bitawan kahit pa ang leeg ng kapatid niya. She seems to be really out of her mind. Despite my sight being blurry, I know, she's no longer a human. Her hands are covered with a thick black smoke, she's salivating as if she's hungry. Seems like the predator caught the prey.
Tuluyan ko nang naibagsak yung bag sa lupa. Ni hindi ko nga maipagtanggol ang sarili, utak lang talaga ang meron ako, na minsan pang naging bobo at dinala ako sa kapamahamakan. Pilit kong ikinilos ang kamay ko pero hindi ako makagalaw. Nawawalan na ko ng hininga, nawawalan na din ako ng pag asa pang mabuhay at makabitaw sa hawak nito.
"Magiging ganap na kong babae George! Babae na ko!" rinig ko pang sambit niya habang ginagalaw ang patay na katawan na nalagutang hininga ni George.
I haven't even noticed it. George... isn't breathing, he's gone. This entity right here just killed his own brother!
"George naririnig mo ba ko? George! Hindi ka ba masaya para sakin? George..." nabitawan niya ang walang kabuhay buhay na katawan nito, may bahid din ng pagsakal ang leeg ng kapatid niya. She stared at the dead body of her brother for a short while her head seems to be twitching from side to side, making it produce a cracking sound of the bone.
Lumingon sya sakin na noo'y hindi ko na alam kung anong klase ng expression ang meron. Nanghihina na ko. Hindi ko na kayang maigalaw pa ang katawan ko, hindi ko na din kayang magreklamo, umiyak at magsalita.
"Pinatay mo si George! Ikaw ang pumatay sa kapatid ko, kaya papatayin din kitang pakialamera ka, masyado ka ng maraming alam, masyado ka nang nangagago sa buhay naming magkapatid!" sambit niya habang gamit ang dalawang kamay niya sa pagsakal sakin.
Pilit kong ginalaw ang kamay ko para mahawakan ang braso niya pero hindi ko magawa. Bakit sa dinamirami ng oras ko, ni hindi ko manlang nagawang mag aral ng Taekwondo?
Unti unti nang nawala ang senses ko. Hanggang sa wala na kong makita, wala na kong maramdaman, at wala na kong hininga.
Ni hindi ko nga natapos ang kasong to. Di manlang umabot sa seven digits yung ipon ko sa bangko. Kamusta na kaya si Buchokoy? Di ko manlang nadalhan ng paborito niyang pagkain.
Should I call God? Should I repent for my sins habang may konting hininga pa ko. Despite of my blurry sight, I shifted my gaze on a dark sky, aside from her grip, I felt dripping water from above.
Rain.
I completely closed my eyes as my senses started to fade away. My hearing started to weaken as my consciousness fadeaway.
This is my end.