Devi's P.O.V.
"T-the snail became..." hindi na ako makapagsalita dahil sa kaba. Nawawala ang script na ginawa ko. Maswerte na nga akong kabisado ko ang unang parts sa kwento ko.
Napalingon ako sa gilid ko nang may makita akong lalaki na nakasilip habang may hawak na papel.
Pasimple kong kinuha iyon at confident na naglakad ulit pabalik.
"And the snail became a hero. A Cat apologize for what have she done..."
Binasa ko na ang nasa kwento ko. Hanggang sa matapos ay nakangiti ako. Nakarinig naman ako ng palakpakan. But the bad news is hindi ako ang nanalo.
"Okay ka lang ba, anak?" tanong ni Mommy pagkababa ko ng stage.
"I'm okay po. Pasok naman po ako sa top 3." ngiting saad ko.
2nd Place ako, kung dating Devi ako ay malulungkot ako at hindi ko kakausapin ang mga nasa paligid ko even my family. Pero hindi, napangiti pa ako dahil mapapahiya ako kung hindi inabot sa akin ang script ko.
"Celebrate po tayo, Mommy." ngiting saad ko. Napatingin kami ni Mommy pareho kay Daddy. Ngiti naman si Daddy na yumuko para mapantayan ako.
"Are you really okay, my princess?" nag-aalalang tanong ni Dad.
Siguro ay nasanay sila na malungkot ako kapag hindi nananalo sa ganito.
"Dad, okay lang po talaga ako. Tara na yayain na po natin sila Kuya." ngiting saad ko.
After ilang week ay hinahanap ko pa rin yung lalaki na tumulong sa akin. Baka nahulog ko iyon at nakita niya.
Buti nilagyan ko ng pangalan iyong papel ko kahit na hindi naman kailangan.
"Devi!"
Napalingon ako at napabagsak sa sahig dahil paglingon ko ay tinulak ako ng isang babae.
"B-bakit?"
"Madaya ka, maduga!" sigaw niya. Nakaupo pa rin ako sa sahig.
"Ano bang ginawa ko sa inyo?" natatakot na saad ko. Napatingin ako sa mga kasama niya na masama ang tingin sa akin.
"Ako dapat ang second place sa story telling competition eh. Madaya ka kasi kaya ganun. Naputol ka sa kalagitnaan ng pagkukuwento mo pero ikaw pa rin ang second place?" tanong niya.
Hindi ako nagsalita, dahil totoo namang nahinto ako sa pagsasalita nung araw na iyon dahil nakalimutan ko ang sasabihin ko.
"Kaya siya 2nd Place ay dahil magaling siyang magdeliver ng story unlike you." rinig kong saad.
Napalingon ako sa lalaking nasa likuran ko.
"Ano?!" pasigaw na tanong nung babae kanina.
"Kahit naputol siya sa pagsasalita. Nanalo pa rin siya dahil nararamdaman ng Audience at Judges ng story niya dahil magaling siya. Yun nga rin ang naramdaman ko, magaling kasi siya. Kung hindi nga siya naputol, dapat nga siya ang nanalo eh." saad nung lalaki.
Nanlaki ang mata ko nang maalala na siya ang nagbigay sa akin nung papel ko.
Napalingon ako sa mga babae na padabog na umalis. Nalipat ang tingin ko sa kamay na nakalahad sa harapan ko. Napaangat ako ng tingin sa lalaki. Nakatitig lang ako sa kaniya.
"Tulungan na kita." saad niya kaya hinawakan ko ang kamay niya at inalalayan niya akong tumayo. Pinagpagan ko naman ang palda ko.
"Salamat po." saad ko sa kaharap ko. Napangiti naman siya. Ang g-gwapo niya. Napahawak naman ako sa dibdib ko.
"Huwag mong pansinin ang sinasabi nila. Magaling ka kaya ka umabot sa second place. Totoo ang mga sinabi ko kanina." ngiting saad niya sa akin.
Ano ba ang crush? Yung kinuwento sa akin ni Ate Ja na pinsan namin, ito na ba yun?
C-crush ko ba siya?
"Sige may gagawin pa ako, Miss eye glasses." saad niya at tinuro ang salamin ko sa mata. Ngiti naman siyang kumaway habang ako ay nakatanaw lang sa kaniya.
Napahawak ako ulit sa dibdib ko. Ito na nga yata yun. Crush ko nga siya.
Simula nung araw na iyon ay inalam ko na ang mga kilos niya. At nalaman ko rin na doon siya mag-aaral sa school na gusto ng parents ko.
"Mommy, Daddy." ngiting saad ko habang kumakain.
"Oh bakit anak?" tanong ni Mommy. Napatingin naman ako sa kanilang lahat.
"Gusto ko na pong mag-aral sa CX High School." ngiting saad ko sa kanila.
"Talaga, anak? Akala ko ba ayaw mo doon?" tanong ni Dad. Nakangiti lang ako.
"Nagbago na po isip ko." ngiting wika ko at kumain na lang ulit.
"Deiz, bantayan mo ang kapatid mo ah." saad ni Mommy kay Kuya Deiz. Ngiti lang na tumango si Kuya.
Yun ang dahilan kung bakit ayaw ko sa CX high school. Nandoon kasi si Kuya. Bantay sarado ako. Pero para sa lalaking crush ko. Ayos lang sa akin.
Pambato ng Class C sa basketball? 'Heros Zon Natividad.'
Siya ba yun? Napatingin ako sa mukha niya sa poster. Hindi ko na siya mamukhaan. Bakit ganun?
Pero matagal akong napatitig sa pangalan niya.
Wait, Heros ba ang pangalan niya?
"Uy! Nakatingin ka nanaman dyan. Inaabangan mo noh yung lalaking crush mo na sinasabi mo sa akin." napatingin ako kay Sara na inaasar ako.
"Kilala mo ba si Heros?" tanong ko pagkatapos kong ibalik ang tingin sa pangalan nung lalaki sa announcement board.
"Ay oo! Gwapo yun!" kinikilig na saad niya.
"Heros..." mahinang saad ko.
Inaalala ko yung araw na sinundan ko siya. Naoahawak ako sa ulo ko nang may marinig akong boses mula sa utak ko.
-
"Heros!" rinig kong tawag. Napalingon ako sa paligid at hindi ko alam kung saan yung boses na iyon. Napatingin naman ako doon sa crush ko na nakatalikod habang tumatakbo.
"Papunta na!" rinig kong sigaw.
-
"Tama! Siya nga si Heros!" saad ko. Napalingon naman ako kay Sara.
"Anong pinagsasabi mo? Oo nga siya nga yun." saad niya. Nakangiti lang ako na niyakap siya patagilid. Napalingon ako sa poster ng crush ko.
Susuportahan kita sa laro mo, Heros.
-
"Heros!" sigaw ko.
Pero mukhang hindi niya ako narinig. Bakit ang bilis naman niyang magbago ng itsura? Ay oo nga pala, sabi nga pala ng teacher namin na nagmamatured ang itsura ng isang tao habang nadadagdagan ang edad. Pero mas lalo siyang gumwapo ngayon.
Isang taon na lang ay graduate na kami ng High School. Napapaisip tuloy ako kung saan school siya mag-aaral.
-
"Hoy!"
Napalingon ako kay Trisha dahil sa pagtawag niya.
"Hindi ako masaya. Ayaw ko talaga ng course na 'to." malungkot na saad ko habang nakatingin sa laptop ko.
2nd Year College, taking BSBA major in Finance. Ang course na hindi ko gusto.
"Pero ikaw ang pinaka matalino sa buong department natin. Joke time ba 'yan?" natatawang saad ni Trish. Simula nang nagkahiwalay kami ng school ni Sara ay hindi na kami nagkausap. Hindi ko rin kasi alam kung nasaan siya.
"Hindi naman ibig sabihin na ako ang pinaka matalino eh gusto ko na yung course. Napipilitan lang naman ako." naiiyak na saad ko.
"Crush mo si Heros 'di ba?" tanong niya na nagpangiti sa akin.
"Gustong-gusto ko siya." ngiting saad ko naman.
"Naka-status siya, In open relationshin. Ibig sabihin, tumatanggap na siya sa buhay niya." ngiting saad niya.
"Umamin na kaya ako?" tanong ko.
"Kaya mo ba?" panghahamon ni Trish.
"Oo naman noh!" confident na saad ko.
"Last time, umiyak ka sa akin kasi aamin ka na dapat kaso natakot ka lang." saad niya.
"Eh hindi pa naman talaga ako handa noh." saad ko.
"Don't tell me, kinuha mo ang course na 'to dahil sa kaniya." saad niya.
"Hindi naman masyado." saad ko nang ibalik ko ang tingin sa laptop ko.
"Anong hindi masyado?!" pasigaw na saad niya. Buti na lang nasa school garden kami kaya kaunti lang ang tao.
"Wala kasi yung course ko dito, kaya pumili na lang ako ng iba na meron. Hindi naman ako pwedeng mag take ng IT dahil wala akong alam sa coding. Kaya ito na lang atleast iisa lang kami ng school." saad ko.
"Kita mo na?! Edi dahil nga sa kaniya." saad niya.
"Medyo nga lang."
"Kahit na! Kung hindi naman dahil sa kaniya ay hindi ka mapipilitan na pumili ng ibang course para makasama lang siya sa iisang school noh." reklamo niya.
Sumuko ako at hindi nakapagsalita. May point siya.
"Matalino ka nga, pero tanga ka naman sa kaniya." saad niya.
"Hoy! Foul 'yan ah." saad ko.
"Umamin ka na kasi sa kaniya. Para naman worth it ang mga pinaggagawa mo kung sakaling gusto ka rin niya." saad niya.
Napaisip naman ako at napahinga ng malalim.
-
"Hindi ko alam kung saan mag-uumpisa." mahinang saad ko sa kaniya. Nahihiya ako, kinapalan ko lang mukha ko ngayon. Nakayuko lang ako at napaangat ang tingin ko sa sinabi niya.
"Sa Beginning." cold na wika niya.
"Gusto kita Heros." saad ko agad.
Finally, nasabi ko na rin.