RODRIGUEZ AND THE COMPANY |
MAIN BUILDING
Leaving the door open of her office, Harika split her bubblegum in the near trashcan under her glass and brown edge office desk.
She accompanied the other employees to the delivery area where the new arrival stuffs placed. Marami-rami ang kanilang nakuhang materyales para sa susunod na proyekto nila at kailangan niyang ekspeksiyonin ang mga ito.
The materials arrived at 2, masakit ang balat niya dahil sa init na tumama sa kaniya, wala pa naman siyang nadalang payong.
She massage her back and joints. Kahit ilang taon na siyang nagsusuot ng heels hindi pa rin siya natutong maglakad sa may mabatong daan.
Ms. Inah Asuncion give her a glass of water when she arrived at the office. Her secretary sit on the vacant sofa and gave her something that can make her stop.
Nabilaukan pa siya dahil sa tubig, she walked towards her and hardly grab the thing in the right hand of her secretary.
Palihim naman ngumiti ang kaniyang sekretarya.
"Akala ko po ba natago na ang lahat ng nakaraan mo, Ms. Harika Rodriguez?"
"I know what's on your mind Inah, so, please leave me alone now."
Tumalikod at tumayo naman ang sekretarya ngunit napalingon ulit ito sa kaniya nang magsalita ang amo.
"I thought I already get rid of it."
It's her and the other guy happily taking a picture inside the car.
🧬🧬🧬
"Bye Mom! Tita Harika and Tita Gwyneth will take care of me, don't you worry. I love you." Bid goodbye to a four year old Caleigh to her Mom who is busy with her paper loads.
Harika goes first in the driver seat while Gwyneth helps Caleigh to sit properly in the back seat.
"Alam mo Harika sumakit ulo ko noong naligo ako, mabuti nalang talaga nawala kaagad."
Harika's eyes were on the road but her ears carefully listened to her high school bestfriend, Gwyneth.
"Kapag sumakit ulit ang ulo mo pagtingin ka na sa doctor ng maagapan kaagad."
"Mabuti ka pa matitinong sagot ang makukuha ko. Sa dalawang iyon ang labo, mga baliw, mga walang konek na sagot. Sarap hampasin ng kaldero."
"Nag-alala lang kasi ako sa'yo baka dumami ang baliw sa bahay. Kami lang ata ni Caleigh ang matino doon," tiningnan niya pa ang bata sa rear mirror "diba Caleigh?" kahit walang kaalam-alam sa nangyari tumango ito.
"Tskkk, bully talaga kayo."
Sakto naman na dumating na sila sa paaralan ng bata.
Gwyneth gave Caleigh a kiss on the cheek. Harika will do the same. Hanggang gate lang silang dalawa. Hindi dahil bawal sa paaralan kung hindi ayaw ng bata magpahatid, she already grown up na raw.
They wave their hands before entering the car again.
"Kailan kaya ako makapasok diyan? Gusto ko maka meet ng mga kaklase ni Caleigh."
Harika interrupts her day dreaming.
"Chosss, alam kong mga teacher ang titingnan mo. A yummy, handsome and caring to the children is your type Gwy. Wag mong lokohin ang sarili mo."
"Hoy, Harika. Hindi tayo pareho, hindi kita gagayahin na nagbibingwit ng mga Professor HAHAHA." Harika's right eyebrow furrowed.
"Don't dig up the past, Gwy. Alam ko na alam mo na mas malala 'yung mga nangyari sa iyo noon." Nawala ang ngiti ng babae sa sinasabi ng kaniyang kaibigan na nagmamaneho na.
Yes, she's correct mas maraming malalalang pangyayari na naganap noon sa kaniya na puro kahihiyan, isa na doon kung saan hinalikan niya ang isang respondent mismo sa harap ng live report. Inaakala niya kasi na ex niya ito noon na bago lang siya iniwan.
Napailing siya dahil sa pangyayari na dumaan na naman sa utak niya. Pangyayari na gusto niyang kalimutan na.
🧬🧬🧬
Celquinne insert her phone between to her shoulder and ear. Someone call her and it's her friend investigator. May bago na naman siyang kaso na dadalhin hindi naman ito mahirap ngunit may pumipigil sa kaniya na huwag gawin iyon.
She closed the folder and slowly massaged her head, while the call never end. Hindi gumagana ang utak niya sa ngayon. Ewan kung bakit pero iyon ang nangyayari.
Maybe she needs more rest, may mga paper works pa siya na dapat tapusin except to her new case.
She wanted to grab the small calendar to her desk to encircled some important dates. Napangiti siya nang may napansin na may drawing ito gamit ang ibat-ibang kulay ng Crayola na binili niya para sa anak. It's a drawing of a house, strawberry, orange, apple and she inscribed her name too.
'Caleigh Jin Perez.'
'Celestine Torres?'
Agad siyang napahinto sa pagbasa nang makita ang pangalan ng kaniyang hindi inaasahan.
Her daughter, Caleigh wrote the name of their former friend, Celestine.
🧬🧬🧬
Rheign Bella Muñoz is still busy as usual. Wearing the white coat she has wanted to wear since before and a stethoscope encircled in her neck, she feels comfort. In the middle of the hallway where few people pass. She remember Celquinne catechized her yesterday.
> "Paano ka napunta doon? Ang layo kaya ng hospital na pinagtatrabahuhan mo." Celquinne started to interview her— the lady in her side, silently sitting in the passenger seat.
"Ano may kakilala lang ako na gusto akong kausapin tsaka free time ko naman kaya ako na lang ang dumalaw." Rheign said the truth but at the same time lying.
Indeed, it's her free time but she's not there to talk some friends. May pumukaw lang talaga sa atensiyon niya. 'Its not her, right?' <
Napabalik siya sa reyalidad ng tumunog ang sound technology na nakasabit sa sulok ng malawak na hallway. Nang marinig ang pangalan niya ay agad siyang tumakbo papunta sa ICU.
Someone's need their help and someone's beg them to bring their love ones back.
Pulling the white gloves to her hand, one person on her side state the background information of the patient. Napaatras naman ang babaeng nurse na katabi niya nang lingunin niya ito.
"P-po?" Nurse faces the doctor who is calm and trustworthy to her work but it's not the face of the doctor surgeon she idolized. Para kasi itong galit na ewan.
"What is her name again?" Rheign asked again in a serious voice.
"Celestine po. Celestine Antonio."
But what Rheign heard only is Celestine.
Her mind shouting only the name of Celestine. Celestine. Celestine.
'No! It's not her. She's already dead. It's not her. Many Celestine born in this world. Yeah, it's not her.' pangungumbinsi niya sa sarili.
Tinapik siya sa isang doctor na kasama niya sa operasyon at doon lang siya napabalik sa katinuan.
🧬🧬🧬
Smiling face Harika enter to her office. Maganda kasi ang panahon ngayon, hindi masyadong mainit at malamig ang simoy ng hangin. Ang mas ikakaganda sa araw niya ay ang pagpirma ng isang malaking kompanya sa kanila as their business partner. Tiyak ikagagalak din iyon ng kaniyang mga magulang. The black intercom in her side create a sound.
"Maam, there is someone who wants to talk to you. It's Mrs. Clemente. You'll accept her call or decline it, Ma'am?"
"Let me hear her voice out, Inah. Thank you."
"Okay, Ma'am."
A second later the caller reaches the main receiver.
"Ms. Harika Kheim Rodriguez speaking."
"Hello, Harika. It's me Celestine."
Mabitawan na sana niya ang telepono nang agad siyang nakahuma sa nangyari. She ask her self why she's acting like that. It's not the first time she heard that name after the accident happened.
Like Rheign she talked herself that it's not Celestine that they know. Hindi porket malambing at matamis ang boses nito ay ito ang kakilala nila.
CATALYES HOSPITAL |
MORGUE
The woman who wore white plain PPE equipment with her workmates entered the morgue. They seek some post mortem for their examination.
Someone grab the body inside of the hard silver steel and they saw a human—a dead human exactly covered with black bag.
Ilang araw na raw itong nasa morgue, walang sino man ang gusto kumuha ng bangkay. Wala na raw itong kapamilya na nakatira sa malapit at walang sinuman gusto kunin ang kamag-anak.
Bilang isa sa mga polisiya ng hospital habang walang taong gustong kumuha sa bangkay ito ay kanilang ibibigay o kung hindi ay ibebenta sa nangangailangan.
At, isa na sila roon. As a forensic examiner they should search some bodies for their further information. Baka may mga bago silang makukuhang impormasyon o kung ano man.
"Babae ba ito?" tanong ng isang kasamahan niya.
"Opo. Babae po siya nasa edad na 29 po." sagot ng isang nurse na nakatuka sa morgue.
"Nice! Nice!"
"Mga manyak talaga kayo. Magsitigil kayo!" sambit ng babaeng nasa edad na 52. Senior nila ito na gusto silang samahan, hindi man sila mga intern pero dapat lang na may titingin sa mga kilos nila.
"Kaya walang nagkagusto sayo kasi trip mo ang mga patay." Nagtawanan naman ang nasa loob ng kwarto.
"Ano po ang pangalan niya." tanong ni Gwyneth sa lalaking nurse. Habang ang kasamahan niya ay nagtatanong sa isang nurse. Dalawang nurse kasi ang sumabay sa kanila upang tumingin ng bangkay.
Imbis na sagutin siya nito ay tinitigan lang siya. Nagtataka man ay ngumiti siya sa lalaking na nasa kabila, pinagitnaan lang nila ang kukuning bangkay. Naiinis man, siya ay nagtanong ulit.
"Again. What's her name?"
"Hala! Sorry po nagandahan lang kasi ako sa 'yo." napakamot pa ito sa batok.
Okay. A romance scenery in the morgue? That's first to her.
"Celestine po. Celestine po pangalan niya." In another round she feel something she can't describe.
'Celestine? What a nice name, huh?'
Ngumiti siya ng walang kadahil-dahilan. Baka meron nga ngunit ayaw niyang ipagbigay alam.