Isang panibagong araw para sa lahat sadyang napakalaki pinagbago ng paligid at lahat ng bagay.
Ang matahimik na bayan ay masayahain, nagsimula ng magsilabasan ang mga tao sa bahay na may ngiti sa kanilang labi.
Isang bata ang nagtungo sa pamilihan ng mga metal, punit ang damit sa gilid nito.
Umupo sa harap ng pamilihan ang tanging hiling nito sa buong buhay niya maging masaya o biyayaan ng key na mula sa mga diyos. Simpleng hiling ngunit malabong mangyari iyong sa isang tulad niya.
Batang lalaki ulila na hindi niya alam kung saan siya nagmula na angkan.
Nagsitabi ang lahat ng tao na sa daanan ng may paparating na kalesa.
Ngunit ang batang lalaki ay hindi niya pinansin sa halip napapatitig siya sa pamilihan sa isang paninda ng matanda nakasabit ngilid na parang walang bumili isang bato na anyong susi.
Sa pagbaba ng nasakay sa kalesa unang lumabas ang binatang lalaki na kulay puti ang buhok sumunod ang matandang na may mahabang buhok na kulay itim.ang kanilang damit ay ganong din sa buhok nila.
Ang lahat ay nagtataka,nagulat at natakot.nagsimula ng magbulungan ang mga taong nasa paligid.
Nagtungo ang dalawa sa pamilihan,samantala ang bata ay lumapit sa paninda ng matanda,pagkarating nito ay kinabahan.
"Eho anong atin?" mahinahong saad habang nag aayos ng mga paninda.
Tumingin ang bata sa bato na anyong susi bago sumagot. "Gusto ko po sana bilhin ang batong iyong." Sabay turo niya.
Napatigil ang matanda sa pagaayos,napangiti at tiningnan kung ano ang tinukoy ng bata? Kinuha ng matanda.
Biglaang napayuko ang bata at napatitig sa lupa. "Kaso po kulang ang pera ang panbili ko." Malungkot na saad.
Napatawa ang matanda bago magsalita muli. "Nako eho ibibigay ko sayo ito ng libre pero sa isang kondisyon tulungan mo ako ayusin ang mga paninda ko."
Tumango ang bata kahit pagod ito kagagaling niya lang mamulot ng mga bakal sa basurahan upang ipagbili sa isang matandang babae.
Nagsimula na siya tulungan ang matanda sa pagaayos kahit mahirap kinaya,makalipas ang labing isa minuto ay natapos na sa wakas.
Binigay ng matanda agad tinanggap ng bata na may ngiti sa labi.
"Salamat po."
"Walang anuman iho."
Tumalikod na siya nagsimula ng humakbang,labis na tuwa ang nadarama niya may hawak na siya susi kahit di ito nagbibigay ng kakaibang kakayahan.
Sa pagliko niya biglaang naglaho ang susi,nagulat na lamang siya. "Anong nangyayari?" Nagsimula ng makaramdam siya ng kakaibang enerhiya na mula sa batong iyong na pumasok sa kanyang katawan.
"Anong nangyari sa'kin?" Unting- unti nagdilim ang paningin,nahihirapan huminga napahawak sa dibdib.
Napaluhod sa sakit nang maramdaman niya ang biglang pag init ng puso niya.
Kahit may nakakita sa kanya ay walang paki alam dahil ayon sa batas na pinatupad ng pinuno. Hindi tutulong kung hindi mo kadugo kahit ikaw ay taga rito.kung isang kang dayuhan ay maaari mong tulungan.
Ang binata at matanda na seryusong nag usap ngunit sa pag liko nila ay bumangada ang nahihirapan. Nagmadali ang dalawa tumakbo sa direksyon ng bata.
"Naku Pinuno Lapu, ano kaya ang nagyari sa bata?"
Hindi sumagot ang matanda sa halip hinawakan niya ang bata sabay sa pagkawala ng malay.
"Isama natin siya sa pag uwi tiyak ako walang siyang kamag anak o kadugo dahil walang man tumulong na kahit isa," seyosong saad.
"Masusunod Pinuno Lapu." Lumapit ang binata at binuhat ang bata agad nagtungo sa kalesa at sumakay.
Sa pag upo pa lamang naramdaman ng matanda may kakaiba sa bata. Hindi niya matukoy kung ano ito? Isa lamang ang alam niya ay kabilang ang batang ito sa tulad nila.
Napabuntong hininga ang matanda at tumititig sa bata.
Nagsimula ng tumakbo ang dalawang kabayo. "Pinuno Lapu madagdagan na tayo ng bilang," Masayang saad nito.
Tumango ang matanda. "Oo. Ang itatawag natin sa kanya ay Zendu."
"Magandang pangalan ang iyong naisip Pinuno Lapu,tiyak na magustuhan ng bata."
Tuluyan ng nakalayo sila sa bayan,napangiti ang matanda.
"Pero Pinuno Lapu sino magtuturo sa kanya pag insayo?"
"Ikaw."
Nagulat ang binata sa narinig di makapaniwala.
Tumigil ang takbo ng mga kabayo,rinig nila sa labas ang ingay mula sa mga nag insayo.
Pagbaba pa lamang nila sa kalisa sumalubong na isang pusa na kulay puti.
"Meow."
Nagising ang bata dahil sa pusa. Pagmulat pa lamang ng mata ay gulat na gulat ngunit nanatili kalmado.
"Asan ako? Sino kayo?"
"Nandito ka sa kiries." Sagot ng matanda.
"Talaga po?" Gulat na saad.
Hindi siya makapaniwala sa ibang lugar na siya at napatalon sa tuwa. lumapit sa pusa,akmang hahawakan ng bata pero na pahinto siya na mag salita ang Pinuno.
"Opps wag mong hawakan ang pusa na iyang," babalang saad ng matanda.
Tumingin ng saglit ang bata sa matanda at binalik ang  tingin sa pusa. Unti-unti lumiwanag ang buong katawan ng pusa nang ikina atras ng bata.
Sa pag hupa ng liwanag ay bumangad sa kanila ang babae nakangiti habang kumaway sa bata.
Natulala ng saglit ang binata bago makapag salita. "Wow ang ganda mo naman Ate," papuri na saad.
Napatawa na lamang ang dalaga sa inasal ng bata. "Sino pala siya Pinuno Lapu?" Habang nakatingin sa bata.
"Ang batang ito ay si Zendu."
"Zendu? Magandang pangalan pero bakit siya narito?"
Napaubo ang matanda ng isang beses bago sumagot, "wala siyang tirahan sa madaling salita ay ulila ang batang ito. Napag isipan ko na isama siya dahil ang batang ito ay tulad natin," mahinahong paliwanag nito habang mat ngiti sa labi.
Napangiti ang bata sa kaniyang narinig at naiiyak pero pinigilan niya.
"Wow hindi niyo man lang ako pinansin,ano ako invisible?"
Napatawa ang lahat sa sinabi ng binata,napakamot sa ulo siya ng tinawanan lamang.
"Oo nga pala,maaring po ba kayong mapagkilala?" Takang tanong ng bata.
"Ako pala si Lapu Akma ang Guild Master ng Kiries," matipid na saad nito.
Sumunod ang binata. "Ako si Kuya Nero frost."
"Ako si Ate Mila."
"Matanong ko lang po,may kakayahan po ba kayong lahat ng nandito."
Tumango ang lahat napagpasyahan nilang pumasok.
Isang panibagong araw mula sa bata na kakaharapin niya.
Isang matuturing na pamilya niya, sa buong buhay niya, masasabi niya na natupad ang lahat ng hiling niya.