SA UNANG tingin ay ordinaryong mga kabataan lamang silang pito. Pero ang hindi alam ng mga ordinaryong tao ay nabibilang silang pito sa mapanganib na mga tao. Magkagayon pa man, kahit na malakas sila ay mahihina at bata lamang sila na may tinatagong kahinaan.
"Balang araw makakaalis din kami sa empyernong lugar na ito! At isinusumpa ko, magbabayad ka, Amanda! Sa takdang panahon ay babalikan kita at sisingilin sa pagnakaw ng aking kamusmusan!"
Mahigit anim na bwan na sina Cathy sa lugar na iyon. Nang araw na iyon ay naiwan siya kasama nina Lanie at Melody. May laban ang apat nilang kaibigan na sina Kate, Midchelle, Thine at Surene. Kasama ng mga ito si Jayson. Kasama naman nilang tatlo na naiwan ay ilang mga bantay at ang pinsan nina Kate na si Alfred.
Kasalukuyan silang nagbubungkal ng lupa para taniman ng karagdagang mga gulay. Ganito palagi ang kanilang ginagawa. Gigising sila ng alas kwatro para magjogging hangang alas sais ng umaga. Pagkatapos ay magpapahinga saglit at alas sais y medya ay magdidilig at magbubungkal hangang alas nuebe. Kakain ng agahan bandang alas nuebe y media at babalikan ang mga pananim pagkatapos kumain. Pasado alas onse ay titigil na sila para sa tanghalian. At sa hapon ay binubuhos nila ang kanilang oras sa pag-ensayo.
Tirik na tirik ang araw at sa tantya niya ay malapit nang mag alas dose.
"Ate Lanie awat na muna tayo," yaya niya sa kapatid ni Kate, ang pinakaate nilang pito.
"Siya sige, total masakit na rin sa balat ang sikat ng araw," sang-ayon nito.
Bumalik silang tatlo sa kanilang barracks. Nagtaka sila nang maabutan doon ang mga bantay nila. Pawang nakangisi habang malisyosong nakatingin sa kanila.
Bahagya silang napaatras at naghawak kamay. Ramdam at naaamoy nila na may nakaambang panganib. Sa ilang buwan nilang pagsasanay ay naging matalas na ang kanilang pakiramdam sa mga bagay-bagay lalo na kapag may panganib na paparating.
Muli silang napaatras nang humakbang palapit sa kanila ang mga nakangising mga kasama. Oo, malalakas sila pero ano ang kalaban-laban nila sa limang kalalakihan na triple ang laki sa kanila? Mas malalakas pa rin ang mga ito kapag nagsama-sama.
Mula sa loob ng kanilang barracks ay lumabas si Alfred. Blanko ang mukha nito. Kahit na pinsan ito ng magkapatid ay hindi nila ito pinagkakatiwalaan.
Akmang tatakbo silang tatlo pero hindi nila alam na may nakaabang na pala sa likod nila. Bilang depensa ay nagpumiglas silang tatlo. Maagap silang hinawakan ng tig dalawang lalaki sa bawat kamay. Kaya gamit ang paa mabilis niyang inapakan ng sabay paa nang dalawang lalaking bihag siya. Umaringkingking sa sakit ang mga ito. Hindi siya nag-aksaya ng sandali. Agad niya binigyan ng malalakas na upper cut ang dalawa at sunod-sunod na sipa sa tyan. Ganoon din ang ginawa nina Lanie at Melody.
Makalipas ang dalawang minuto ay bulagta na ang anim na bumihag sa kanila. Sabay silang bumaling sa natitirang lima, kasama na doon si Alfred. Pero pagbaling nila ay kamao ng mga ito ang sumalubong. Sa lakas ng pagsuntok ng mga ito ay sabay silang tatlong nawalan ng malay.
Nagising siyang nakatali sa upuan, silang dalawa ni Melody. Hindi naman niya makita si Lanie at Alfred. Nag-iinuman ang mga bantay nila at sapantahan niya humihithut pa ng bawal na gamot. May mga gamit kasing pang pot session sa harap ng mga ito.
Paano niyang nalaman na drugs iyon sa murang edad? Simple lang. Dahil pinatikim sila ng minsan ng marijuana at puting pulbura na tinatawag na shabu. Pinatikim din sila ng iba't ibang klase ng mga esctacy pero kaunti lang. Ang dahilan ni Jayson ay para daw pamilyar sila sa mga ito at alam nila ang gagawin sa hinaharap kung hindi maiiwasang makatikim sila. Isang bwan silang nag-ensayo gamit ang iba't ibang uri ng armas habang nasa empluwensiya ng druga. Pero siniguro ni Jayson na nasa katinuan pa sila.
Tinuruan din sila kung paano makawala sa alanganing situwasyon tulad ngayon. Pero masyadong mahigpit ang pagkakatali sa kanila at nagdurugo na ang kanilang kamay at paa. Alam ng mga bantay ang kanilang kakayahan kaya sinugurado ng mga ito na hindi sila makakatakas.
Napansin ng isa na gising na sila ni Melody. Lumapit ito sa kanya tinitigan siya nito nang may pagnanasa. Nanlilisik ang mga mata niya sa galit sa ginawa ng lalaki, bagaman naroroon ang takot niya.
Gustong gusto niya itong patayin sa mga oras na iyon ngunit hindi siya makagalaw gawa ng mahigpit na tali sa lamay at paa. Wala din siyang kahit anong bagay na pwede niyang gamitin para kalasin ang mga lubid.
Isa-isang lumapit sa kanila ni Melody ang iba pa at nakigaya sa kasama ng mga ito. Nagtatawanang nilalaspatanganan ang kanilang murang katawan.
Umiiyak at nagmamakaawa sila ni Melody sa mga ito pero wala! Bingi ang mga ito sa kanilang pagngawa. Nanghihina na sila pareho dahil bugbog sarado sila sa mga ito ang kanilang katawan.
Hindi maampat-ampat ang pagtulo ng mga luha nila ni Melody. Kapwa nagdarasal na sana dumating ang apat pa nilang kaibigan.
"T-tama na! H-huwag po!" sigaw niya.
Halos mawalan na siya ng ulirat sa sakit ng ginagawa ng isang bantay sa kanya. Ganun din ang ginagawa kay Melody.
Tinangal ang tali sa kanilang mga paa at pinabukaka ang kanilang hita at muling iginapos sa para hindi sila makapalag. Lumuhod sa harap niya ang isa at kumuha ng kutsilyo para igupit sa kanya suot na pang ibaba.
"Huwag po!" Narinig niyang ngawa ni Melody. Nang lumingon siya dito ay sinasabunutan ito ng isang bantay.
"Hindi! Hindi maaaring katapusan na namin ito. Maniningil pa kami!" Nasaisip niya.
Pero paano sila makakatakas sa mga ito? Nanghihina na siya. Pakiramdam niya ay napunta din sa wala ang mga itinuro sa kanila dahil wala man lang silang magawa para mailigtas ang sarili. Pagal ang kanya katawan, unti-unti na ring nanlalabo ang kanyang mga paningin. Bawat himaymay ng kanyang laman at pagkatao ay napakasakit. Halos manhid na ang kanyang pakiramdam. Nawawalan na rin siya ng pag-asa.
Kahit malabo na ang paningin niya ay naaninag niya ang lalaking nasa harap niya. Biglang luminaw ang paningin miya nang hubarin nito ang suot na pang-ibaba. Bago pa man nito gawin ang binabalak na masama ay tinawag na ito ng isang kasama.
"Mamaya na iyan! Ubusin na muna natin ito para mas masaya ang ating biyaheng langit!"
Nagtawanan ang mga ito at umalis ang lalaki sa kanyang harap. Pagbaling niya kay Melody ay halos wala na itong malay. Putok ang labi nito, maga ang mukha tulad niya. Gula-gulanit din ang damit nito. Nakahinga siya ng maluwang ng makitang may suot pa itong pang-ibaba.
"M-mahal!" mahinang tawag niya rito.
Pilit nitong idinilat ang mga mata para sabihing naririnig siya nito. Parehong basa ng mga luha ang kanilang mukha. Randam niya ang hapdi ng kanyang balat na nababasa ng likidong walang ampat na umaagos mula sa kanyang mga mata.